ဓါတ္ႀကိဳးေပၚမွာ ...
ငါ႔ကို ...
ငွက္ကေလးေတြၾကည္႔ေနပုံက
ငါ႔အလြမ္းကို ဓါတ္ႀကိဳးထဲ
ဆြဲေခၚ သြား ...။
ငွက္ကေလးရဲ႕
ငါ မလြမ္းခ်င္ပါဘူး ...
အဲဒီ ဓါတ္ႀကိဳးေတြကတဆင္႔
ငါ႔စိတ္ေတြကိုတြန္းကန္
ငါ႔အလြမ္းငါ ၿငင္းဆန္သလိုနဲ႔
ငါ႔ဘ၀ငါ...ေနာက္ၿပန္စီးမိေပါ႔ ...။
မတုန္လႈပ္လိုက္ပါနဲ႔
ငါလည္းပဲ...
ႀကိဳးတေခ်ာင္းထဲက
ဖိုဓါတ္လွ်ပ္စစ္တခုရယ္ပါ...
တကိုယ္ေရအထီးက်န္ဆန္လို႔မို႔
ကိုယ္႔ဒုကၡနဲ႔ ကိုယ္ပူေလာင္
စီးဆင္းလာတဲ႔ေကာင္ပါ...။
မလြမ္းခ်င္ပါဘူး ... ငွက္ကေလးရဲ႕
အေမက...ရုိးတယ္၊ လွတယ္
ေနာက္ၿပီး ...အ တယ္
မိ႐ိုးဖလာ ေတာင္သူအတတ္နဲ႔
သူ႕ဘ၀သူ စာလုံးေပါင္းဖတ္ႏိုင္လည္း
မိုးကိုေတာ႔ အၿမဲသူေမွ်ာ္
ေၾသာ္ ...ငါဟာမိုးေရလား ...
သူ႔သားငါဟာ ...
မိုးေရၿဖစ္မယ္႔တိမ္တိုက္လား...
အေငြ႔ပ်ံလို႔ေကာင္းဆဲ
အေမေမွ်ာ္လွေရာ႔မယ္ ...။
ငယ္ငယ္က
ထြန္ေရးေၿဖာင္႔ေအာင္ မထြန္တတ္ခဲ႔
ဒါေၾကာင္႔မ်ား ငါ႔ဘ၀
႐ုပ္ဆိုးေကာက္ေကြ႔ေနထင္ရဲ႕ ...
ငယ္ငယ္က
ထယ္ေရးညက္ေအာင္ မထြန္ယက္ခ႔ဲ
ဒါေၾကာင္႔မ်ား ငါ႔ဘ၀
မာေၾကာ႐ြတ္တြေနထင္ရဲ႔ ...
အေမေမွ်ာ္လွေရာ႔မယ္ ...။
မလြမ္းခ်င္ပါဘူး ငွက္ကေလးရဲ႕ ...
႐ုတ္တရက္ကားဟြန္းသံ
လယ္ကန္သင္းေပၚၿဖတ္ပ်ံသြား
ငါ႔ေၿခေထာက္ငါ ငုံ႔ၾကည္႔မိတယ္
အေမ၀ယ္ေပးတဲ႔ ဖိနပ္ကေလး
ဟိုး ...အေ၀းမွာ က်န္ခဲ႔ၿပီ ...
ၿဖစ္ကိုၿဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ႔
ငါ႔ေၿခရာေတြလည္း က်န္ခဲ႔ၿပီ ...
ဘာမွ မဟုတ္ေသးပါလား
ဒါကိုပဲ မၾကာခဏ ေထြးထုတ္ေနမိေတာ႔
မွတ္ပုံတင္ထဲက
ငါ႔ဓါတ္ပုံမွိန္ဖ်ဖ်လည္း က်န္ခဲ႔ၿပီ ...။
တကယ္ေတာ႔ ...ငါဟာ
ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚ
တိတ္တဆိတ္ စာသင္ခဲ႔တာပါ ...။
ပလက္ေဖာင္းေတြဟာ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းလား ...
ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းဟာ ပလက္ေဖာင္းေတြလား ...
လူတိုင္း လူတိုင္း ၿဖတ္နင္းသြားၾက...
ငါလည္း ... ငါ႔ေလာဘငါ ေက်ာပိုးရင္းေပါ႔ ...။
ေဟာဒီၿမိဳ႕ႀကီးမွာက
ကားေတြခပ္မ်ားမ်ား
အမႈိက္ေတြခပ္မ်ားမ်ား
ဒါေတြကိုေ႐ွာင္႐ွားႏိုင္ေပမယ္႔
ငါ႔ဘ၀ငါက် ေ႐ွာင္႐ွားလို႔မရ ...
ဒီသင္ခန္းစာကေတာ႕ ... ခက္ခဲလြန္းထင္ပါ႔
အေမေမွ်ာ္လွေရာ႔မယ္ ...။
မလြမ္းခ်င္ပါဘူး ... ငွက္ကေလးရဲ႕ ...
မြန္းတည္႔ေနေရာင္ၿခည္ေတြက
ငါ႔ကိုယ္ေပၚ တစူးတစိုက္
ေမတၱာဓါတ္ခိုက္ေနပုံေလ ...
ငါ႔မွာ ဦးထုပ္မ႐ွိခဲ႔ပါဘူး ...
ဦးထုပ္႐ွိဖို႔ကိုလည္း မစဥ္းစားခဲ႔ပါဘူး ...
ငါ႔ဦးေခါင္း ကိုငါ ...
ထမ္းထားရတာပဲ ေလးလံလွပါၿပီ ...
ဒါေတာင္ ... ဆံပင္ေတြ႐ွည္႐ွည္လာခဲ႔ေသး
ငါ႔မွာသာ ေတာင္ပံ႐ွိရင္
အေမဆီ အေၿပးပ်ံလိုက္ခ်င္ေသး ...
ခုလို ... ေႏြေခါင္ေခါင္ေပမယ္႔
အေမကေတာ႔ ...
မိုးေမွ်ာ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္ ...။
ငါႀကီးခဲ႔တဲ႔႐ြာေလးမွာ
မိုးကႏွစ္စဥ္ေခါင္လို႔မို႔
ငါလည္း ... မိုးကိုေမွ်ာ္ရင္း
ငါ႔႐ြာေလးငါ စြန္႔ခြာလာခဲ႔ ...
ငါဟာ ... မိုးေရလား ...
အေမ႔သား ... ငါဟာ
မိုးေရၿဖစ္မယ္႔ တိမ္တိုက္လား
အေငြ႔ပ်ံလုိ႔ေကာင္းဆဲေပါ႔ ...
အေမေမွ်ာ္လွေရာ႔မယ္ ...။
မလြမ္းခ်င္ပါဘူး ငွက္ကေလးရဲ႕ ...
ပလက္ေဖာင္းေတြကလည္း ႐ွည္လ်ားလြန္းလွခ်ည္႔
လူေတြကိုငါသိတာ ဘာၾကာေသးလို႔လဲ ...
သူတို႔ကြမ္းစားၾကသလို
ငါလည္း တစ္ယာၿပီးတစ္ယာ ...
သူတို႔ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကသလို
ငါလည္း တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ ...
ပလက္ေဖာင္းတေလွ်ာက္လုံး
ကြမ္းေသြးကြက္နဲ႔ ေဆးလိပ္တို
အခ်ည္းႏွီးေတြခ်ည္းပါပဲ ...
ေသခ်ာၾကည္႔မွ တအံ႔တၾသ
ငါေထြးလိုက္တဲ႔ ကြမ္းေသြးဟာ ... ငါ
ငါပစ္လိုက္တဲ႔ ေဆးလိပ္တိုဟာ ... ငါ
ငါကိုယ္တိုင္သာ ၿဖစ္ေနပါပေကာ ...။
ငွက္ကေလးရဲ႕ ...
မလြမ္းခ်င္ပါဘူး
အေမေသာက္တဲ႔ ေဆးလိပ္တိုေလာက္မွ
အေမ႔အေပၚ ငါ
ခံတြင္းအခ်ဥ္ ေၿပခဲ႔ဖူးပါစ ....
အေမေမွ်ာ္လွေရာ႔မယ္ ...။
အခုေတာ႔ ...
အေမေမွ်ာ္တဲ႔ မိုးလို ...
မိုးကိုေမွ်ာ္တဲ႔ ငါ႔လို
ငါ႔ကိုေမွ်ာ္ေနမယ္႔ အေမ႔ဆီ
သည္းသည္းမည္းမည္းသြန္းၿဖိဳးဖို႔
အေငြ႔ပ်ံေနတဲ႔ခႏၶာေတြဆီ
ၿပန္က်မိုးေတြ႐ြာသြန္းဖို႔ ...
ငွက္ကေလးေရ ...
ငါတို႔မွာ ...
မိုးလို႐ြာဖို႔ ခြန္အားအၿပည္႔နဲ႔
ဒီခြန္အားသာပဲ
ငါတို႔ေမွ်ာ္တဲ႔ မိုးပါ ...။ ။
(ေမာင္နႏၵ)
No comments:
Post a Comment