သုႏၵရီ အလွမယ္ေလး၏ ဘဝပံုရိပ္

မရိုးသားသူတို႔သည္သည္ မာယာမ်ားတတ္၏။ သူတို႔၏ မာယာေက်ာ့ကြင္းျဖင့္ တပါးသူတို႔ကို ယံုစားလာေအာင္ လွည့္စားတတ္ၾက၏။ လွည့္စားျခင္းအျပည့္ႏွင့္ မူရာမာယာ ႏွတ္ခမ္းလႊာေပၚက အျပံဳးတပြင့္ျဖင့္ ဆြဲေဆာင္တတ္ၾက၏။ ထိုသူတို႔တြင္ အလွပေဂး သုႏၵရီ(အလွမယ္)ပရိဗိုဇ္မေလးလည္း အပါအဝင္ျဖစ္၏။ ေအာ္… ဘာတဲ့၊ နာမည္ေလးက သုႏၵရီတဲ့။ နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ ရုပ္ရည္အဆင္း လွပ၏။ ျမင္သူတိုင္း ေငးေလာက္ေအာင္ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္း၏။ အခ်ိဳးအစား တင့္တယ္ ေျပျပစ္၏။ 

ယေန႔ေခတ္ Miss Universe, Miss World, Miss Myanmar, တို႔ေတာင္ အရွံဳးေပးရေလာက္ေအာင္ တင့္တယ္လွပ ေက်ာင့္ရွင္း၏။ ေရႊလိုဝင္းအိ ေခ်ာညက္ေသာ အသားအေရရွိ၏။ သမင္မ်က္လံုး မခို႔တရို႕အျပံဳး ရႊင္ျပံဳးၾကည္လင္ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ ရွိ၏။ အလြန္တည္ျငိမ္သည့္ ကာယိေျႏၵရွိ၏။ လွလြန္း၊ ပလြန္း၊ တင့္တယ္လြန္းသျဖင့္ သူမကို အမ်ားတကာက သုႏၵရီ(အလွမယ္) ဟု ေခၚၾကေလ၏။ သူမ၏ ေရွးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ပင္ လွေသြးၾကြယ္မွဳတို႔ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလ၏။

အလွမယ္(သုႏၵရီ)သည္ အမ်ားျပည္သူ  ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ား၏ အာရံုစိုက္မွဳကို ခံရ၏။ Public Figure ျဖစ္လာေတာ့ အမ်ားျပည္သူကို စည္းရံုးနိုင္၏။ သူမသည္ ပရဟိတႏွင့္ ဘာသာေရးလည္း မျပတ္လုပ္၏။ သူမ စည္းရံုးလုပ္ေဆာင္သည့္ ပရဟိတ ဆိုသည္မွာ ဆရာသခင္ တိတၳိတို႔ ေကာင္းစားေရးႏွင့္ ဘာသာေရး ဆိုသည္မွာေတာ့ တိတၳိသာသနာ ျပန္႔ပြားေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အလွမယ္ သုႏၵရီသည္ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔ထံ မၾကာခဏသြားကာ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔၏ အဆံုးအမကို ခံယူေလ့ရွိ၏။

“အလွဆိုတာ ခဏပါ၊ မာန မပါေအာင္ က်င့္ရမည္၊ အလွဆိုတာ ခဏပါ၊ ဘဝမေမ့ေအာင္ က်င့္ရမည္” ဆိုသကဲ့သို႔ ရုပ္အလွတရားသည္ အားကိုးေလာက္ဖြယ္မရွိ၊ ခဏတာ အတြင္းမွာ ယင္းအလွတရားက ဘဝကို ဖ်က္ဆီးျပစ္တတ္၏။ အလွတရားေၾကာင့္ပင္ ဘဝပ်က္ရတတ္၏။ လွပေက်ာင့္ရွင္းသည့္ အလွမယ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ အလွတရားက မိမိတို႔၏ ဘဝကို မဖ်က္ဆီးခံရေလေအာင္ သတိတရား၊ ပညာတရားမ်ားျဖင့္ ထိန္းေက်ာင္းရမည္ ျဖစ္၏။ သုႏၵရီ(အလွမယ္)ေလးကေတာ့ သူမ၏ ပညာဥာဏ္နည္းပါးလွမွဳေၾကာင့္ သူတပါး၏ အသံုးခ်မွဳကို ခံရရွာေလ၏။ မိမိအလွက မိမိကို ဘဝပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေတာ့၏။

ဟုတ္ေပစြ၊ ဘဝပ်က္ကိန္း ၾကံဳလာခ်င္ေတာ့ သူမအဖို႔ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပး၊ မေကာင္းတာကို အေကာင္းထင္လာေစ၏။ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔က မိစၦာဝါဒ မိုင္းတိုက္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းျခင္းသျဖင့္ အလြန္လွပသည့္ အလွမယ္(သုႏၵရီ)ေလးခမ်ာ ပညာဥာဏ္နည္းပါးသျဖင့္ အလြယ္တကူ သိမ္းသြင္းခံရေလ၏။ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔ကလည္း အလြယ္တကူ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းလို႔ ရသည့္ အလွမယ္ သုႏၵရီေလးကို ရလိုက္တာႏွင့္ တျပိဳင္နက္ သူမကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်ၾကေလေတာ့၏။ 

အသိတရား နည္းပါးလွသည့္ အလွမယ္ သုႏၵရီေလးကလည္း တိတၳိအရွင္ ဆရာသခင္တို႔၏ လုပ္ေဆာင္စရာ မွန္သမွ်ကို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ၾကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ေပး၏။ ဆရာတို႔အၾကိဳက္ေဆာင္ ဇာတ္ကြက္ ပီျပင္ေအာင္ အသံုးေတာ္ေဆာင္ ဘဝကၾကိဳး စံုလင္စြာ ကျပေပးရရွာ၏။ သူမ ကျပရသည့္ ကၾကိဳးကကြက္တို႔ကား သူမ၏ အသက္အႏၱရာယ္ကိုပင္ ထိခိုက္သည္အထိ နစ္နာဆံုးရွဳံး ခဲ့ရေပသည္။ သူမသည္ သူမ၏ ဘဝႏွင့္ ရင္းရမည့္ အႏၱရာယ္ကိုပင္ မျမင္နိုင္ရွာေပ။

ျဖစ္ပံုက… ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ေနအေထာင္ထြန္း၊ လဝန္းအသေခ်ၤ၊ ထြက္ေပၚေလသို႔ အလြန္တရာ စည္ပင္လွ၏။ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သား၊ သံဃာေတာ္မ်ားအား၊ မိုးရာသီကာလ ျမစ္ၾကီးငါးသြယ္ ျမစ္ငယ္ငါးရာမွ ေရမ်ား ပယ္လယ္သမုဒၵရာတြင္းသို႔ တစ္လိမ့္လိမ့္ တသြင္သြင္ အလ်ဥ္မျပတ္ စီးဆင္းသကဲ့သို႔ လာဘ္ပူေဇာ္ သကၠာရမ်ား အလွ်ံပယ္ ေပါမ်ား၏။ ရွင္ေနမင္း၏ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ ထြန္းလင္းေျပာင္လက္ေသာအခါ ပုန္းကြယ္လ်ိဳးလ်ိဳး ညအခါမ်ိဳးမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ပိုးစုန္းၾကဴး၏ အေရာင္သည္ မထိန္မလင္း ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္းကဲ့သို႔ တိတၳိတို႔၏ လာဘ္ပူေဇာ္ သကၠာရ တို႔သည္လည္း မရွိသေလာက္ နည္းပါးလာေခ်၏။ စားဝတ္ေနေရး မျပည့္မစံု ျဖစ္လာ၏။ စားဝတ္ေနေရး မျပည့္စံုေလေတာ့ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔  ၾကံမိၾကံရာ ဆင္ၾကံ ၾကံၾကေလ၏။ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ မနာလို ဝန္တို ျဖစ္လာၾကေလ၏။

တစ္ေန႔ေသာအခါ အလွမယ္ သုႏၵရီေလး ဆရာတိတၳိတို႔၏ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္သြားခဲ့၏။ ဆရာၾကီးတို႔က ခါတိုင္းလို ေဖာ္ေဖာ္ေရႊေရႊ အလႅာပသလႅာပ စကားေဖာင္ဖြဲ႔ မေျပာၾကေတာ့။ မထံုတက္ေသး အိုင္တင္ အျပည့္ႏွင့္ စိတ္ဆိုးသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ၾက၏။ ဆရာတို႔၏ အမူအရာကို ျမင္လိုက္ေတာ့ သူမခမ်ာ မင္သက္သြား၏။ အေနခက္လွေျချပီ။ သူ႔ကိုယ္သူ တစ္စံုတခုေသာ အမွား လုပ္မိသလိုလို၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ တစ္စံုတရာ ရွိသလိုလို ခံစားမိ၏။ စဥ္းစား၍မရေလေတာ့ ”အရွင္ဘုရားတို႔….ဘာလို႔ တပည့္ေတာ္မကို စကားမေျပာပဲ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္၊ အေနၾကပ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ေနၾကတာပါလဲ” ဟု မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ ေလ်ာက္ထားရွာေလ၏။

ေအာ္… သုႏၵရီ၊ နင္ ၾကည့္ေနရက္နိုင္လြန္းတယ္၊ ဒို႔မွာ ရဟန္းေဂါတမ ေရာက္လာကတည္းကစ လာဘ္ပူေဇာ္ သကၠာရ ဆုတ္ယုတ္ၾကေလျပီ၊ ဒို႔ ဘဝ စားဝတ္ေနေရး အခက္ခဲ ၾကံဳေလျပီ၊ ဒို႔သာသနာ ေထာက္တည္ရာ မရွိေလျပီ၊ နင္ တကယ္ မသိတာလား သုႏၵရီ၊ တဲ့။

ေလာက၌ လာဘသကၠာရ သိေလာက(လာဘ္၊ပူေဇာ္သကၠာရ၊ ေၾကာ္ၾကားမွဳ) တို႔ကို ျမတ္ဗုဒၶက မာရ္နတ္၏ စစ္သည္ေတာ္ ဆယ္ပါးတြင္ တပါးအပါဝင္အျဖစ္ ေဟာထား၏။ အလြန္ ေက်ာ္လႊားဖို႔ ခက္ခဲ၏။ ဆိုပါေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္က လာဘ(လာဘ္လာဘ) ကို ေက်ာ္လႊားနိုင္၏။ လာဘ္လာဘကို မေမွ်ာင္လင့္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ ပူေဇာ္သကၠာရ ခံရမွဳႏွင့္ ကမၻာေက်ာ္ ေၾကာ္ၾကားလိုမွဳကို ေတာင္းတ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ လာဘ္ပူေဇာ္ သကၠာရကို ေက်ာ္လႊားနိုင္၏။ သိေလာက ေခၚသည့္ နာမည္ၾကီးခ်င္၊ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ခ်င္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမၻာေက်ာ္ဖို႔၊ နာမည္ၾကီးဖို႔ (သိေလာက) ေနာက္သို႔ အသဲအသန္ လိုက္လံေနၾက၏။ အျပစ္ဟုေတာ့ မဆိုသာ၊ ပုထုဇဥ္မ်ား ျဖစ္ေပသကိုး။

ေဟာ… ခုလည္း တိတၳိဆရာၾကီးတို႔သည္ တခ်ိန္က လာဘသကၠာရ သိေလာက(လာဘ္ပူေဇာ္သကၠာရ ေၾကာ္ၾကားျခင္း) ရွိစဥ္တုန္းက သူတို႔မွ သူတို႔၊ အျခားသူမ်ား ဖုတ္ေလသည့္ ငါးပိ ရွိသည္ပင္ မထင္၊ သူတို႔ေလာက္ပင္ မည္သူမွ ဘုဥ္းကံၾကီးမားသည္ဟု မထင္ၾက။ ျမတ္ဗုဒၶပြင့္လာေတာ့ သူတို႔၏ အျပဳအမူ အေျပာအဆို အေနအထိုင္မ်ားကို အမ်ားျပည္သူ တပည့္ဒကာဒကာမ မ်ားက ယခင္ကကဲ့သို႔ မႏွစ္သက္ ၾကေလေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶထံေတာ္ကိုပင္ ဘက္ေျပာင္းကာ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾက၏။ လွဴတန္းၾကေလေတာ့၏။ စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲျဖစ္ေလေတာ့ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျငဴစူၾကေလ၏။ ၾကံမရသည့္အဆံုး သုႏၵရီအလွမယ္ေလးကို မဟုတ္မဟပ္ အသံုးခ်ေလေတာ့၏။

သူမကလည္း… ေက်းဇူးျပဳ၍ လမ္းညႊန္ပါ၊ တပည့္ေတာ္မကို စိတ္မဆိုးၾကပါႏွင့္၊ စကားမေျပာဘဲ ဒီလိုမ်ိဳး ျပဳမူ မဆက္ဆံၾကပါႏွင့္၊ တပည့္ေတာ္မ ဘာမ်ား ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးရ မလဲ၊ အားမနာပါႏွင့္ အမိန္႔ရွိပါတဲ့။ ဆရာၾကီးတို႔ ဆင္ထားသည့္ အကြက္ထဲ ပက္ပင္း ကြက္တိ ဝင္လာေသာ သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးကို ဆရာၾကီးတို႔က သင္တန္းေပးၾကေလ၏။ ေအး… ေကာင္းျပီ၊ ဒါ ဆို၊ နင္ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ နင္ႏွင့္ အလြန္ ရင္းႏွီးမွဳ ရွိသေယာင္ လုပ္ေဆာင္ေလေလာ့၊ မိန္းမ မာယာ သင္-တတ္သမွ် ေက်ာ့ကြင္းျဖင့္ လူတကာ ယံုစားသြားေအာင္ အစြမ္းကုန္ လွည့္စား လုပ္ေဆာင္ေလေလာ့ ဟု လမ္းညႊန္ေလ၏။ “ ေကာင္းပါျပီ ဆရာသခင္တို႔”။

သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးကလည္း သူ၏ အလွ၊ သူလုပ္တတ္သမွ် မူရာမာယာျဖင့္ သရုပ္သ႑ာန္ ပီျပီစြာ ဆရာသခင္တို႔ လမ္းညႊန္သည့္အတိုင္း လုပ္ျပရွာ၏။ ေနဝင္ဖ်ိဳးဖ် အခ်ိန္၊ ျမတ္ဗုဒၶထံ အမ်ားတကာ ဘုရားဖူး တရားနာသြား သြားလာၾကခ်ိန္တြင္ ဦးစြာေရာက္ေအာင္သြား၊ အနီးနား အျခားတိတၳိေက်ာင္း အရာမ္တစ္ခုမွာ ဝင္ေရာက္ အိပ္လိုက္၏။ ေနေရာင္ျခည္ႏုႏု လင္းလုလု အခ်ိန္တြင္ သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးက အမ်ားတကာ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေအာင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဇတဝန္ဘုရားေက်ာင္းမွ ျပန္လာသေယာင္ေယာင္ မူရာမာယာ အျပည့္ျဖင့္ အပီအျပင္ ဟန္ေဆာင္၏။ ဇာတ္ေကာင္ ပီျပင္စြာ အက္ရွင္ အျပည့္ျဖင့္ သရုပ္ေဆာင္၏။ ၾကည့္ရွဳ႕ေနသည့္ တရားနာ ပရိတ္သတ္ၾကီး ယုံစားလာေအာင္ ဒါရိုက္တာ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔ ခိုင္းသည့္အတိုင္း တေသြမတိမ္း  ဟန္ေဆာင္နိုင္၏။ လံၾကဳတ္ လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္းကို မုဝင္စြာ ပီပီျပင္ျပင္ သရုပ္ေဆာင္နိုင္၏။

ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ တိတၳိိဆရာၾကီးတို႔သည္ ေသေသာက္က်ဴးတို႔အား အရက္တိုက္ၾက၏။ အရက္ဆိုသည္မွာလည္း “ဧေကာ သုညံ၊ ေဒြ သူရံ၊ တေယာ ပိေဝါ သုနေခါ” တစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေနတယ္၊ ႏွစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ ရဲရင့္တယ္၊ သံုးခြက္ ေသာက္ေတာ့ ေခြးျဖစ္တယ္” ဟူေသာ ျမန္မာစကားပံုအတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးေပးသည္မရွိ။ မူးေအာင္ ေသာက္ေတာ့ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့ ေခြးသဖြယ္ ျဖစ္သြားေလ၏။ တိတၳိဆရာၾကီးတို႔ကလည္း မူးေအာင္ ေသရည္တိုက္၊ အသျပာေပးကာ သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးကို သတ္ပစ္ေစခဲ့ျပန္၏။ အလွမယ္ေလးကေတာ့ ဆရာၾကီးတို႔ အတြက္ အသက္ေပး ေက်းဇူးဆပ္သြားရွာ၏။ တိတၳိ ဆရာၾကီးတို႔သည္ အလွမယ္ သုႏၵရီ၏ အေလာင္းကို ေဇတဝန္ဘုရားေက်ာင္းအနီး အမွိဳက္ပံုထဲ ပစ္ထားေစခဲ့ၾက၏။ သူတို႔၏ လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္းကို တကမၻာလံုး၊ တျမိဳ႕လံုး ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေအာင္ ထိုေခတ္ မီဒီယာမ်ိဳးစံုမွ မေကာင္းသတင္း လႊင့္ၾက၏။

ဘုရင့္နန္းေတာ္ထိ အမွဳက ျပန္႔ႏွံကာ ေရာက္လာ၏။ ဘုရင္ ေကာသလ ေခါင္းေျခာက္ရျပန္၏။ အကယ္၍ မင္းၾကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶစကား နားေထာင္ခဲ့လွ်င္ ဤကဲ့သို႔ ျပႆနာတက္စရာ၊ ေခါင္းရွဳပ္စရာ မရွိ၊ တိတၳိတို႔က ျမတ္ဗုဒၶကို တုပလို၊ တိုက္ခိုက္လို၍ ေဇတဝန္ေက်ာင္းအနီး ရာဇကာရာမ တိတၳိေက်ာင္းေဆာင္ကို မင္းၾကီးထံ လာဘ္ေငြတစ္သိန္းေပး၍ ေက်ာင္းေဆာက္ခြင့္ ပါမစ္ ရယူ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾက၏။ ျမတ္ဗုဒၶက အႏၱရာယ္ ၾကိဳျမင္သျဖင့္ မင္းၾကီးအား အတန္တန္ တားျမစ္သည့္ ၾကားမွ လာဘ္ယူကာ ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ျပဳခဲ့၏။

ယခုလို အလွမယ္ သုႏၵရီ ပရိဗိုဇ္မေလး လူသတ္မွဳကဲ့သို႔ေသာ ျပႆနာ အရွဳပ္ေထြး ျဖစ္လာခါမွ မင္းၾကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶစကားကို သေဘာေပါက္ နားလည္လာသျဖင့္ တိတၳိတို႔ကို အျပီးပိုင္ ႏွင္ထုတ္၍ ထို ရာဇကာရာမ တိတၳိေက်ာင္းကို ဗုဒၶသာသနာျပဳေက်ာင္း အျဖစ္ ေျပာင္းလဲကာ ေကာသလမင္းၾကီးက ေက်ာင္းဒကာအျဖစ္ ခံယူခဲ့ေလ၏။ “ရာဇကာရာမ- မင္းေက်ာင္းတိုက္” ဟူ၏။

ျပန္ဆက္ရလွ်င္ တိတၳိတို႔သည္လည္း သူတို႔၏ လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္းကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဟိုေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေအာင္ သတင္းလႊင့္ၾက၏။ ဘုရင္းမင္းၾကီးအား အမွဳေပၚလာေအာင္ အၾကပ္ကိုင္ တိုင္တန္းၾက၏။ အသိိဥာဏ္ နည္းပါးသည့္ ေကာသလမင္းၾကီးကလည္း “ သင္တို႔ သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးကို ဘယ္သူ သတ္တာ လို႔ ေျပာခ်င္ၾကသလဲ”။ အင္း…၊ “အခုတေလာ ရဟန္းေဂါတမရဲ႕ ေဇတဝန္ေက်ာင္းသို႔ မၾကာခဏ သြားေနတာဘဲ၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းသြားျပီး သူမ ဘာလုပ္တယ္ေတာ့ ငါတို႔ မသိ၊ ခုမွ ေဇတဝန္အနီး အမွိဳက္ပံုမွာ သတ္ပစ္ထားတဲ့ ဒို႔ရဲ႕ ခ်စ္တပည့္မ အလွမယ္ သုႏၵရီေလး အေလာင္းကို ေတြ႔ရေတာ့တာပါဘဲ” စသည္ျဖင့္ လုပ္ၾကံ ေျပာၾကသတတ္။

တိတၳိတို႔သည္ သရုပ္ပိုမို ပီျပင္ေအာင္ အလွမယ္ သုႏၵရီေလး၏ အေလာင္းကို ထမ္းစဥ္ျဖင့္ ျမိဳ႕တြင္း သယ္ေဆာင္လာၾက၏။ …” ကဲ… ၾကည့္ၾကစမ္း၊ ရဟန္းေဂါတမရဲ႕ တပည့္ေတြဟာ သူတို႔ဆရာရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ဖံုးကြယ္ထားျပီး ဒို႔ရဲ႕ ခ်စ္တပည့္မ အလွမယ္ သုႏၵရီေလးကို စိတ္တိုင္းက် မဟုတ္တရုတ္ ဆက္ဆံ၊ ခုေတာ့ အမွိဳက္ပံုၾကား သတ္ပစ္ထားရက္ၾကတယ္”။ တဲ့။ တိတၳိတို႔သည္ တရားခံ မေပၚေသးသမွ် ဝမ္းသာအားရ အလွမယ္ သုႏၵရီေလး၏ အေလာင္းကို ထမ္းစဥ္ျဖင့္ ထမ္းကာ ျမိဳ႕တြင္းလွည့္၍ မဟုတ္တရုတ္ ဆက္လက္ ေျပာဆိုၾကေလေတာ့သည္။ “ ၾကည့္ၾကစမ္း၊ မိဘျပည္သူမ်ားတို႔၊ သာကီဝင္ ေဂါတမႏွင့္ သူ႔တပည့္သားေတြ လုပ္ရပ္က ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္လိုက္ပါသလဲ၊ သူတပါးအသက္ကို ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးလို လြယ္လြယ္ေလး သတ္ရက္တယ္၊ ရက္စက္နိုင္လြန္းၾကပါဘိ” စသည္ျဖင့္ တိတၳိတို႔သည္ ျမိဳ႕တြင္း ျမိဳ႕ျပင္ အႏွံ႔အျပား လွည့္လည္ကာ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သားတို႔အား မေကာင္းသတင္းကို သြားပုတ္ေလလြင့္ (ကမၻာသိ) တိုင္းျပည္သိ၊ ေျပာၾက၏။ ကဲ့ရဲ႕ ရွံ႕ခ်ၾက၏။

 ထို မဟုတ္မမွန္သည့္ ျဖစ္စဥ္ လံၾကဳတ္(လုပ္ၾကံ) သီတင္းလႊင့္ေနၾကပံုကို ရဟန္းေတာ္တို႔က ျမတ္ဗုဒၶအား ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထိုအခါ ျမတ္ဗုဒၶက “ မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆိုသူသည္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ပါလွ်က္ မလုပ္ပါဟု ျငင္းဆိုလွ်င္ တမလြန္ဘဝ၌ ယုတ္ညံ့သူတို႔ ျဖစ္ၾကရ၏” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ဤသို႔ျဖင့္ ေကာလသမင္းၾကီး ဖြဲ႔စည္းေပးထားသည့္ သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးအား သတ္မွဳကို အမွဳမွန္ေပၚရန္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕သည္လည္း မ်က္ေျခမျပတ္ သဲလြန္စရွာ၊ လိုက္လံ စနည္းနာ ေနၾက၏။ ေဟာ့… မၾကာမီ သဲလြန္စ ရပါျပီ။ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ဝင္ႏွစ္ဦးသည္ ေသေသာက္က်ဴးတို႔ႏွင့္ ေပါင္းမိၾကေလ၏။ ေထာက္လွမ္းေရးတို႔ႏွင့္ အတူ ေသေသာက္က်ဴးတို႔လည္း မူးၾက၊ ယစ္ၾက၊ ေသာက္စားၾက၏။ “ ထန္းရည္မူး ကၽြဲခိုးေပၚ” ဆုိသလို ကိုၾကီးေက်ာ္တို႔အဖြဲ႔ အခ်င္းခ်င္း စကားအထိန္းအကြပ္မရွိ  ေျပာၾကေလေတာ့၏။ ေဟ့… သုႏၵရီ အလွမယ္ေလးကို သတ္တာ ဘယ္သူလဲကြ၊ မင္း…. အင္း… ငါ…ငါ.. ေလကြာ၊ ရီေဝေဝျဖင့္… ဟုတ္တယ္ေလ၊ မင္းလဲ တခ်က္ခုတ္သတ္၊ ငါက အမွိဳက္ပံုထဲ ျပစ္ထားခဲ့တာကြာ မဟုတ္ဘူးလား… ခ်ီးယား… ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့… ကိုင္း ေရာ့ … တစ္ခြက္ ထပ္ ေသာက္လိုက္ၾကဦးစို႔ … ခ်ီးယား၊ ခ်ီးယား… ဂြတ္… ဂြတ္…။

အမွန္တရားသည္ ခ်က္ခ်င္းမေပၚေသာ္လည္း တေျဖးေျဖးေတာ့ ေပၚလာစျမဲသာတည္း။ ေထာက္လွမ္းေရး တို႔သည္ ေသေသာက္က်ဴးတို႔အား ဖမ္းဆီးေခၚကာ ဘုရင့္ထံေမွာက္ အေရာက္ပို႔ခဲ့ေလျပီ၊ မင္းၾကီးလည္း အမွဳမွန္ေပၚေပါက္ေသာအခါ တိတၳိတို႔အား ထိုက္တန္ေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။

တိတၳိတို႔သည္ အလွမယ္ သုႏၵရီေလးကို အသံုးခ်ကာ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ သာသနာေတာ္ၾကီးကို အမည္းစက္ ထင္ေအာင္ လုပ္ၾကပါေသာ္လည္း “ကိုယ့္ကာယကံ ကိုယ့္ထံျပန္ ပဲ႔တင္သံဘဲ တထပ္တည္း” ဆိုသလို ထို အမဲစက္သည္ တိတၳိတို႔ ထံကိုပဲ တန္ျပန္ သက္ေရာက္သြားေလေတာ့၏။ ဤျဖစ္စဥ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမတ္ဗုဒၶက “ ပတၱျမားေရႊဂူ” ဇာတ္နိပါတ္အေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူေသးသည္။

ပတၱျမားေရႊဂူ

တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ဟိမဝႏၱာသို႔ ေတာထြက္ ရေသ့ရဟန္း ျပဳခဲ့၏။ ဘုရားေလာင္း ရေသ့၏ သစ္ရြက္မိုးေက်ာင္းေလး အနီး၌ ပတၱျမားဂူ တစ္ဂူရွိ၏။ အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပလ်က္။ ပတၱျမားဂူအနီး ဝက္အုပ္စု တစ္စုလည္း ေန၏။ ထို ပတၱျမားဂူ အနီးမွာပင္ ေကသရာဇာ ျခေသၤ့မင္းကလည္း လွည့္လည္ က်က္စားေနၾကျဖစ္၏။ ပတၱျမားဂူ အနီးအနားေရာက္ေတာ့ ျခေသၤ့၏ အရိပ္သည္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ကာ အထင္းသား ေပၚေန၏။

ဝက္တို႔သည္လည္း ျခေသၤ့အရိပ္ကို ျမင္ရေလတိုင္း ေၾကာက္ရြံထိတ္လန္႔ၾက၏။ ဘယ္ေတာ့မ်ား ဒို႔ကို ျခေသၤ့က ခုန္အုပ္ စားခံရမလဲဟု အျမဲတမ္း ရင္တမမ စိုးထိတ္ၾကရ၏။ ဝက္တို႔ အစားအစာပင္ မစားနိုင္ေလာက္ေအာင္ စိုးရိမ္ေနၾကရ၏။ ဝက္ေတြ စဥ္းစားခန္း ထုတ္ၾကျပီ၊ “ ေဟာဒီ ပတၱျမားဂူ၏ ၾကည္လင္ေတာက္ပမွဳေၾကာင့္ ဒို႔ ျခေသၤ့၏ အရိပ္ကို အထင္းသား ျမင္ေနၾကတာ၊ ျခေသၤ့ကို ျမင္ျပီး မအိပ္နိုင္ မစားနိုင္ျဖစ္ၾကတာ၊ ပတၱျမား ဂူကို မွဳန္ဝါးသြားေအာင္ လုပ္ၾကစို႔”

ဝက္တို႔သည္ မနီးမေဝး ရြံ႕ညြန္အိုင္မွ ရြံ႕ညြန္မ်ားကို မိမိတို႔ ကိုယ္ျဖင့္ လူးလွိမ့္ယူကာ ပတၱျမားဂူကို အသိဥာဏ္မဲ့စြာ ပြတ္တိုက္ၾကေလေတာ့သည္။ ပြတ္တိုက္ေလေလ ပတၱျမားဂူက ေတာက္ေျပာင္ေလပင္ ျဖစ္၏။ ဤအေၾကာင္းကို ဝက္တို႔က ဘုရားေလာင္း ရေသ့အား ေလွ်ာက္ထား၏။ ဘုရားေလာင္း ရေသ့က…

“ဝက္အေပါင္းတို႔ ဒီပတၱျမားဂူဟာ ေၾကာင္မ်က္ရြဲ ေက်ာက္အမ်ိဳးစား ျဖစ္တယ္၊ ေက်ာက္သား ေခ်ာညက္ျပီး အညစ္ေထးမရွိဘူး၊ အရမ္းလွပ တင့္တယ္တယ္၊ သင္တို႔ဟာ ဒီ ပတၱျမားရဲ႕ လွပ တင့္တယ္ျခင္း က်က္သေရကို ဖ်က္လို႔ မရဘူး၊ ပတၱျမားရဲ႕ အေရာင္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔ မၾကိဳးစားၾကနဲ႔၊ သင္တို႔ အျခား သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ တစ္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ေနၾကေလကုန္” ဟု ေျပာေလ၏။ ဝက္တို႔သည္လည္း ဘုရားေလာင္း ရေသ့၏ စကားအတုိင္း အျခားတစ္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေရြ႕သြားၾကေလကုန္၏။ ပတၱျမားေရႊဂူ ဇာတ္လမ္းကို မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီးက ေအာက္ပါအတိုင္း ပီျပင္စြာ ေလးဆစ္ကဗ်ာကို ဖြဲ႔ဆိုခဲ့ေလသည္။

ပတၱျမားေရႊဂူ

အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ၊

လမင္းကို ေခြးေဟာင္လို႔၊

ေရႊလေရာင္ ေျပာင္မပ်က္တယ္

ထြန္းလ်က္ပင္သာ။

ျမေရႊဂူ ပတၱျမားကိုလ

ဝက္မ်ားက ျငဴစူစြာ၊

ညြန္လူးကာ တိုင္နဲ႔။

ပြတ္ေလေလ

ေရႊဂူမွာ အေရာင္ထြက္တယ္

ေရွးကထက္ကဲ။

ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)

22-10-2013