ပုေတၱာဝါဒ ဆုံးမစာ

အဘက သားကိုဆုံးမခန္း


၁။ “ပန္း၏ပမာ”၊ ဤလကၤာတြင္၊ မာတာပိတ၊ ဆိုဆုံးမသား၊ ထိိုစကားကို၊ မွတ္သားကုန္ၾက၊ မိန္႕လိုက္ျပအံ့၊ ေမြးဘလက္ရုံး၊ ျမပန္းကုံးသို႕၊ ႏွစ္လံုးဝမ္းက၊ ခ်စ္ႏုိးလွသည္၊ သားလွေရႊေတာင္၊ ဘသည္းေခါင္၊ နားေထာင္၍သာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊ မိရာဘရည္၊ တည္မည္အေၾကာင္း၊ ေကာင္းသားက်င့္ဝတ္၊ စာအတတ္ကို၊ သားျမတ္ယခု၊ တတ္ေၾကာင္းျပဳေလာ့၊ ဗဟုသုတ၊ မရွိကမူ၊ ေလ်ွာ့က်ေရတူ၊ လူမဟုူရ၊ ရွက္ၾကီးရလိမ့္၊ ေနာင္တဆယ္ၾကိမ္၊ ညုိဳးပိန္မ်က္ႏွာ၊ ပဲြမွာမဝင္၊ ျပင္မွာမေရာက္၊ ေတာမွာေမ်ာက္သို႕၊ ေျခေထာက္လက္စုံ၊ ရွိပါတုံလ်က္၊ လူပ်က္လူႏွမ္း၊ လူေပါက္ပန္းႏွင့္ လူသြမ္းလူေပါ့့၊ ထဲေသာ့ေသာ့ဟု၊ ကဲ့ရဲ့ျပဳလိမ့္။ ။”ညီပုရွက္မည္ထင္၏တည္း”။

၂။”ထို႕ေၾကာင္းသားေထြး”၊ ငယ္ေထြးေလးက၊ လူေရးလူရာ၊ ရွိစိမ့္ငွာဟု၊ ေက်ာင္းမွာျမဲေန၊ စာေပသင္သင္၊ သို႕လ်ွင္သို႕ဖတ္၊ သို႕မွတ္သို႕ေရး၊ သို႕ေမးသို႕ေျဖ၊ သို႕ေနသို႕ထိုင္၊ သို႕ကိုင္သို႕ၾကြ၊ သို႕ကြသို႕ကုန္း၊ သို႕သုံးသုိ႕စဲြ၊ သို႕လဲသို႕ထား၊ သို႕စားသုိ႕ေသာက္၊ သို႕ေလ်ွာက္သို႕ဆို၊ သို႕ကိုသို႕က်င့္၊ သို႕ႏွင့္သို႕လ်ွဴိး၊ သို႕ရွိခုိးဟု၊ ျမတ္ႏုိးလွစြာ၊ ညုီဆရာက၊ မိန္႔သမွ်ကို၊ ညီလွမင္းေရႊ၊ မေမ့ေစႏွင့္ ေစ့ေရေမြးဘ၊ မွာသမ်ွကို၊ ညီလွေရႊနား၊ ခ်ပ္ခါထား၍။ "သည္းဖ်ားမွတ္ေစ ခ်င္၏တည္း”။

၃။ “သည္းဖ်ားမွတ္စိမ့္၊ တဖန္မိန္႔အံ့၊ ႏွစ္သိမ့္ဝမ္းသာ၊ ညီနားနာေလာ့၊ လူ႔ရြာလွ်ပ္ေပၚ၊ ရႊင္ၿမဴးေပ်ာ္သည္၊ သူေတာ္မဟုတ္၊ လူယုတ္လူေသာင္း၊ လူဗူးေတာင္းႏွင့္၊ မေကာင္းမွဳမ်ား၊ ေန႔တိုင္းပြားသည္၊ ေသာက္စားယစ္ဝ၊ လူ႔ဗာလက၊ စသည္လူတြင္၊ လူေလဖင္ႏွင့္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စကား၊ လူမိုက္မ်ားတို႔၊ ေပါင္းညားရံခါ၊ နီးယွဥ္လာလည္း၊ ေဝးစြာသားလွ၊ ခြါနိုင္မွတည့္၊ သားလွကိုယ္က်ိဳး၊ ၿပည့္စုံၿဖိဳးလိမ့္၊ ၾကိဳးေလသားလွ၊ မွာသမွ်ကို၊ မခ်ေၿမဝယ္၊ မပယ္ႏွင့္ကား၊ ဘစကားကို၊ ရႊင္အားရ၍။ ။ “သားလွမွတ္ေစ ခ်င္၏တည္း”။

အတုလဆရာေတာ္
ခင္ၾကီးေဖ်ာ္ ဦးဥာဏ
(ၿမန္မာ ၁၀၈၆- ၁၁၂၄)