၁။ “ရုိညြတ္ၾကည္စြာ”၊ ျမတ္ဆရာ၌၊ မကြာထံပါး၊ ပ်ပ္ဝပ္တြားလ်က္၊ တည္ၾကားက်ဳ႕ံက်ဳံ႕၊ မယြင္းယုံ႕လ်ွင္၊ ႏွဳတ္တုံ႕မလွန္၊ ပန္းသို႕ပန္၍၊ ေနဟန္က်စ္လ်စ္၊ ေၾကာက္ခ်စ္ရုိေသ၊ လုပ္ေက်ြးေထြျဖင့္၊ ျမဳေတလွ်ံေၿပး၊ ေက်ာက္ေကာင္းေသြးသို႕၊ ျပန္ေမးေပ်ာ္ေမြ႕၊ မျငီးေငြ႕ဘဲ၊ တစ္ေန႕သုံးေခါက္၊ ဝင္ေရာက္ခစား၊ ဝတ္ငါးပါးလည္း၊ မမွားက်င့္ေန၊ ျပည့္စုံေစမွ၊ ခဲြေဝစိတ္ဘန္၊ အတန္တန္ကို၊ မက်န္ထိုးထြင္း၊ သိေစလ်င္းေသာ္၊ မယြင္းမခ်ြတ္၊ ပုဒ္ပါဌ္ဂါထာ၊ အလကၤာႏွင့္၊ ကဗ်ာရတု၊ ဖတ္ရြတ္မႈလည္း၊ ငါးခုရပ္ဌာန္၊ ကာရန္ပုိဒ္ျပည့္၊ ဓိပၸါယ္ရွည္လ်က္၊ ေမ်ွာ္ၾကည့္ဥာဏ္ျမဴး၊ သူ႔ထက္ထူးေအာင္၊ မလူးမတြန္႔၊ စက္ႏွယ္ရြန္႕၍။ ။”ကြန္႕ကြန္႕ႏႈတ္ဝယ္၊ ျပတ္ေစမင္း”။
၂။”လူေရးလူရာ”၊ အျဖာျဖာ၌၊ လိမၼာသိေစ တတ္ေၾကာင္းေဖြ၍၊ မေနၾကဳိးကုတ္၊ အားအန္ထုတ္လ်က္၊ မယုတ္ေစထ၊ ဝီရိယႏွင့္၊လုံ႕လပင္ခိုင္၊ သံေက်ာက္တိုင္သို႕၊ ခက္ဆိုင္ပညာ၊ ခ်ုိဳျမတ္စြာသား၊ ခ်မ္းသာသးီပြင့္၊ ထူးထက္ျမင့္တည့္၊ ထပ္ဆင့္ပြားေလွာင္၊ သားေထြးေမာင္လ်င္၊ မေရွာင္မေျပး၊ ၾကဳိးႏွယ္ေထြးေလာ့၊ လက္ေရးလက္သား၊ စသည္မ်ားလညး္၊ မလ်ားမေထာင့္၊ မေမ်ွာင့္မယြန္း၊ မခြ်န္းမရွည္၊ မလည္မယ္ိမ္း၊ မတိမ္းမငဲ့၊ မယြဲ႔မေစာင္း မေပ်ာင္းမယြတ္၊ မပြတ္မတြန္႔၊ မလြန္႔မထြတ္၊ မယွက္မေျမုး၊ မေထြးမပူး၊ မလူးမႏဲြ႕၊ မက်ဲမစိတ္၊ မလိပ္မေခြ၊ တင့္ေၾကာင္းေဝမွ၊ အေနရႈအီ၊ ရဲြလုံးစီသို႕၊တညီေသခ်ာ၊ အကၡရာႏွင့္၊ ေရွ႕လာအျမစ္၊ အရစ္အပင့္၊ အဆင့္အတင္၊ အငင္အဆဲြ၊ တံခြန္ဝွဲလည္း၊ မလဲြႊႏႈိုင္းညုိ၊ စက္ျဖင့္တ္ိသို႕၊ တရွိပုံတူ၊ တတ္ေၾကာင္းမႈ၍၊ “ျမင္သူႏွလုံး ဆြတ္ေစမင္း”။
၃။ ‘ေလာကလူတြင္”၊ လမ္းသိုိ႕ထင္သည္၊ ဂုဏ္အင္ပညာ၊ မရွိရွာက၊ ေစပါလက္သုတ္၊ လြန္ညံံ့ယုတ္သား၊ မွိတ္တုတ္မီးခဲ၊ မေျပာင္ရဲသုိ႕၊ ဖန္လဲေခါက္ေခါက္၊ သူ၏ေနာက္ဝယ္၊ ေခြ်းေပါက္က်ယုိ၊ ဖတ္ဖတ္စိုမွ်၊ သက္ဖိုပန္းပင္၊ မရႊင္ေျပာင္းႏြမ္း၊ တသမ္းသမး္ႏွင့္၊ ဝန္ထမ္းေလွခတ္၊ ျဖစ္တို႕တတ္ရွင့္၊ တမွတ္မယြင္း၊ ပညာကင္းက၊ ေရႊဟသၤာလယ္၊ ဗ်ိဳင္းသဖြယ္လ်ွင္၊ ပဲြလယ္မတ္လတ္၊ မေလ်ွာက္မတ္ရွင့္၊ ျမဝတ္ဆံရည္၊ သို့ျဖစ္သည္္ေၾကာင့္၊ အရွည္အတို၊ တတ္ထိုထိုဝယ္၊ ေကာ္က်ဳိေသာလား၊ မႈန္႕မႈန္႕တြားေအာင္၊ ၾကဳိးစားမပ်င္း၊ သင္မွတ္ျခင္းျဖင့္၊ ရွင္းလင္းေသခ်ာ၊ အရာရာကို၊ “လိုခါစမ္းတိုင္း ရေစမင္း”။
၄။ “မေကာင္းမူညစ္”။ သူမိုက္စစ္ႏွင့္၊ အခ်စ္ဖဲြ႕ျငား၊ ေပါင္းယွက္မွား၍၊ ေက်ထြားပ်က္စီး၊ ထုံးတသီးလည္း၊ အစီး ငါးရာ၊ လွည္းမ်ားစြာတြင္၊ ဘ႑ာေရာင္းဝယ္၊ ကုန္စလယ္ႏွင့္၊ မက်ယ္ဥာဏ္အား၊ ေရွ႕တည့္သြားသည္၊ ေယာက်္ားလွည္းမွဴး၊ ငရဲဘူးကို၊ ဘီလူးဖမ္းစား၊ ရြတ္ရြတ္ဝါး၍၊ လွည္းသားငါးးရာ၊ တူမကြာလ်ွင္၊ ခႏၶာပ်က္ရုံး၊ အသက္ဆုံး၏၊ ႏွလုံးၾကြပ္ဆတ္၊ ဇာတသတ္ကား၊ ေဒဝဒတ္ၾကီး၊ ခင္ပြန္းမီးကို၊ ထံနီးတစိ၊ ေပါင္းယွက္မိ၍၊ သက္ရွိစိုးရိမ္၊ ခႏၶာျငိမ္ လည္း၊ ပါယ္အိမ္ေခါင္းအုံး၊ မီးလ်ွံဖုံး၏၊ ေရွးထုံးလမ္းျပ၊ သာဓကကို၊ ယူဆေျမုာ္ေထာက္၊ ထိပ္လန္႕ေၾကာက္၍၊ “ထပ္ေလွာက္တုန္ ဧျမေစမင္း”။
ေရႊေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးပညာ
(ၿမန္မာ ၁၁၄၀-၁၂၀၀)
No comments:
Post a Comment