ျဖစ္တည္မႈပလူတစ္ေကာင္ (ေမာင္ခုိင္မာ)

စၾက၀ဠာထဲက
ပရမာ ျမဴတစ္မႈန္ဟာ
သူ႕ကုိယ္သူ ခုံမင္စြာ
သူ႕ပုံတူကုိ ျပန္ရွာဖုိ႕
သံသရာကုိ ျပန္လာေနတယ္
တဏွာကုိ မေႂကြေညာင္းေအာင္
ေရေလာင္း, ေပါင္းသင္
ဗီတာမင္ေတြ ေကၽြးၿပီး
ဘ၀ မီးပုံႀကီးေဘးမွာ
၀ုိင္းႀကီးပတ္ခ်ာ ေျပးေနတယ္
ဟုိ ေ၀းလံေသာ ကမၻာဦးမွ
ယခု ပစၥကၡကာလတုိင္
မာန…ကုိ မသတ္ႏုိင္ေသး
အတၱ…ကုိ မခြာႏုိင္ေသး
ငါ…ကုိ မျဖဳတ္ႏုိင္ေသး
(ဒါေပမယ့္……..)
အေတာင္ျပဳတ္ေနတဲ့
ေရႊေရာင္ ပလူတစ္ေကာင္ဟာ…


လူ႕ဘ၀ ညအေမွာင္မွာ
သမုဒယ လေရာင္ကုိ ခံစားခ်င္တယ္
သံသရာရဲ႕ ဂီတသံစဥ္ကုိ
ေသာတအာ႐ုံ၀င္စားၿပီး
စည္းခ်က္လုိက္ၾကည့္ခ်င္တယ္
ရမၼက္ျဖင့္ အတိၿပီးေသာ
ကိေလသာ ေသာင္ျပင္မွာ
ေရာင္စဥ္ ခုႏွစ္ေထြနဲ႕
ကခုန္ေနခ်င္ေသးတယ္
လူ႕ဘ၀ ၀ဋ္ေႂကြးကုိ
သုဓမၼ ခၽြတ္ေဆးနဲ႕
ေလွ်ာ္ဖြပ္ေဆးေၾကာဖုိ႕
တုိးတုိးေလး ေျပာျပေတာ့
(သူက…..) ေခါင္းရမ္းၿပီး စိတ္ဆုိးတယ္
ႏုိး…ႏုိး…ႏုိး…တဲ့ေလ။


(၁)
တပ္မက္ျခင္း စင္ၾကယ္
ခင္တြယ္ျခင္း ဗလာျဖင့္
အာသေ၀ါကုန္ခန္းသူ
သူေတာ္စင္ ရဟႏၱာႏွင့္
အရိယာတုိ႕ စခန္းမွအပ
… … …
သေဗၺ ပုရိသာ
သဗၺာ ဣတၳိေယာ
သာမာန္ပုထုဇေနာ မွန္သမွ်
ေလာဘ…ေဒါသ
ေမာဟာ… မာန
ဒိ႒ိ… ၀ိစိကိစၦာ
ထိန… ဥဒၶစၥ
အဟိရိက… အေနတၱပၸ…တဲ့
ကိေလသ ဆယ္ပါးအပူကုိ
အားကူလုိ႕ မာန္ကုိးကာ
သိသိနဲ႕ ခံတုိးေနတဲ့
ဖလံပုိးလုိ လူေတြထဲမွာ
သူလဲ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္…


ရမၼက္စိတ္နဲ႕ ယွဥ္တဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္သာယာမႈ
ေမထုနသံ၀ါသ ျဖစ္တဲ့
လင္ခ်စ္, မယားခ်စ္
သမီးရည္းစားအခ်စ္
အဲဒီ့ ကိေလသာႏြံအညစ္မွာ
သိသိနဲ႕ ကၽြံနစ္ေနဆဲ
ကၽြဲမုိက္လုိ လူေတြထဲမွာ
သူလဲ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္…
အခ်စ္ရဲ႕ သေကၤတ
အခ်စ္ရဲ႕ ႐ူပက
အခ်စ္ရဲ႕ နိမိတ္ပုံ
အခ်စ္ရဲ႕ စိတ္အဟုန္ကုိ
အာ႐ုံမွာ တြယ္ၿငိလုိ႕
သိသိနဲ႕ ခံစားေနဆဲ
ဖ်ားေနတဲ့လူေတြထဲမွာ
သူလဲ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္


ကာေမာဃ..ဘေ၀ါဃ
ဒိေ႒ာဃ… အ၀ိေဇာၨာဃတဲ့
၀ဲၾသဃ ေလးတန္မွာ
တဆန္ဆန္ တစုန္စုန္
တခုံခုံ တမင္မင္
တငင္ငင္ တငမ္းငမ္းေလ
သိသိနဲ႕ လြမ္းေနသူ
အကန္းလုိလူေတြထဲမွာ
သူလဲ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ့
ရွင္မေရ… အၾကင္သူဟာ
ဆံပင္ျဖဴေပမယ့္
ယခင္မူအတုိင္းပါပဲ
ေျမ႐ုိင္းမွာ
ေရႊလႈိင္းမျဖစ္ရန္ေကာလုိ႕
သူ႕အခ်စ္ကုိ သေဘာမက်ရင္ေတာ့
ေယာနိေသာ မႏုသီကာရ
လူပီသတဲ့ အၿပံဳးနဲ႕
သင္တင့္စြာ ႏွလုံးသြင္းၿပီး
အမုန္းကင္းစြာ နားဆင္ပါ…တဲ့။


(၂)
၀င္ခဲ့တဲ့ အေပါက္က
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ထြက္ျခင္း
အလ်ဥ္းမရွိတဲ့ သူဟာ
အခ်စ္…တဲ့
လွ်ပ္စစ္ေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္မွာ
ေၾကာက္စရာ မဲေခါင္ေခါင္
အေမွာင္ထဲက သီခ်င္းတစ္သံဟာ
အခ်စ္…တဲ့
႐ႊံ႕ႏွစ္ေရာင္ ေရငန္ပင္လယ္မွာ
သဘာ၀ေရခ်ဳိးရွာဖုိ႕ ရႊက္လႊင့္
အိပ္မက္ကုိ အနက္ဖြင့္သူဟာ
အခ်စ္…တဲ့
ႏွစ္ပရိေစၦဒကုိစားၿပီး
ေက်ာက္သားလုိ မာက်စ္ေနတျံ
သိဂၤါရ ဖီးနစ္ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ
အခ်စ္…တဲ့


ဆုိက္ပရက္စ္အပင္နဲ႕
မ်က္ႏွာကုိ မျမင္ေအာင္ၿခံဳရတဲ့
မဟူရာ၀တ္စုံကုိ စက္ဆုပ္သူဟာ
အခ်စ္…တဲ့
အခ်စ္…အခ်စ္…အခ်စ္...
သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အရာကုိ
မဟာစၾကာ၀ဠာရဲ႕စာမ်က္ႏွာမွာ ရွာဖတ္လုိက္ေတာ့…။




(၃)
ေလာကီအတၴဳပၸတ္
လူတုိ႕ဇာတ္ခုံမွာ
တရစပ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့
ခ်စ္ရမၼာက္ပုံသ႑ာန္ဟာ
ဒဏ္ရာရလာတဲ့ ျမင္း႐ုိင္းတစ္ေကာင္
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ျခေသၤ့
မုတ္သုံေလေမႊ႕သြားတဲ့ လႈိင္းလုံး
အျမင့္ဆုံးက က်လာတဲ့ ေက်ာက္တုံး
၀႐ုန္းသုန္းကား ထူးလြတ္မုန္ဆင္
အလ်င္စလုိျဖစ္ေနၾကတဲ့
ေရလႊမ္းျမစ္ဆိပ္အနီးက
ခရီးသြားလူအုပ္ႀကီးလုိ..
မခ်ဳပ္တည္းႏုိင္စြမ္း
တရၾကမ္း ျပတ္လြင့္ဖိတ္စဥ္
အခ်စ္ရဲ႕ စိတ္အလ်ဥ္ဟာ
ဘယ္အခါမွာ ညင္သာၿပီး
ဘယ္လုိနည္းနဲ႕ သိမ့္ေမြ႕ပါမလဲ
ကေန႕အထိေတာ့
ဣေႁႏၵ႕ရွင္ျဖစ္ဖုိ႕ေ၀းစြ
တေမွးတမွိတ္ေတာင္မွေခၽြးတိတ္ေအာင္ မအိပ္ရေသးၿပီ။


(၄)
အခ်စ္ဆုိတဲ့အရာဟာ
ယမကာ အမူးေသာက္ၿပီ
အ႐ူးတစ္ေယာက္ ေမာင္းလာတဲ့
ဆီေပ်ာက္, မီးေပ်ာက္
ဘရိတ္ေပါက္ ကားတစ္စီးသာဆုိရင္
အခ်စ္ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးရယ္
အခ်စ္နဲ႕ေတြ႕ဖုိ႕ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့
ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သူမရယ္
အူတူတူ အတတနဲ႕
အခ်စ္မ်ဥ္းက်ားေပၚမွာ
မင္းသားေလးလုိ လမ္းျဖတ္ကူးသူရယ္
ကမူး႐ႉးထုိး ဖ်ဳိးဖ်ဳိးဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕
ဆုိးဆုိးဆတ္ဆတ္ ေကာင္မေလးရယ္
အုိ…မေတြး၀ံ့စရာေတြပါလား
တခါမွားၿပီးရင္
ဘာတရားမွ နားမ၀င္
ပင္လယ္ကူးဖုိ႕ ၀န္မေလး
ၾကာသလားလုိက မေမးနဲ႕
အေသြးအသားက ဆာေလာင္
အေမွာင္ကုိ မေရွာင္ႏုိင္ၾက
ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မွာ ပ်ားရည္ရွာၾက


တစ္ပါးသီလကုိေတာ့
နားစည္ရွေအာင္
ခါးညႇီလွသတဲ့
ရွင္မေရ…
ေဟာလိ၀ုဒ္က အခ်စ္ဟာ
မ်က္ႏွာသစ္သလုိပဲကြယ္
သူ႕အရင္က တစ္ေယာက္
သူက တစ္ေယာက္ေပါ့
ဘီယာေသာက္တာေလာက္ မခက္
ဖုန္းဆက္တာေလာက္ မပင္ပန္း
အရြယ္ဆုိတဲ့ ဇာခန္းဆီးအသစ္ကုိ
ဖ်တ္ကနဲလွစ္လုိက္တာနဲက
အခ်စ္ဆုိတဲ့ မာယာဟာ
ဒန္းစီးရသလုိပါပဲ
ရင္ထဲမွာ တဖုိဖုိ
ကုိယ္ထဲမွာ တရွိန္ရွိန္ေလ
ၿငိမ္သြားေတာ့ မေနတတ္
ဆားငန္ေရငတ္တဲ့ အတုိင္းေပါ့
အခ်စ္ရဲ႕ သမုိင္းအလွဟာ
သည္လုိနဲ႕ ႐ုိင္းရေတာ့မွာလား…။

(၅)
အခ်စ္ဆုိတဲ့အရာသာ
စစ္ဆုိတဲ့ ကမၻာႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရင္
ခ်စ္ေျမျပင္မွာ ခါးေထာက္ရပ္
ခ်စ္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္နဲ႕
အခ်စ္ငတ္ေနတဲ့
အခ်စ္တပ္ေတြကုိ
တရစပ္ ပစ္ခတ္ေခ်မႈန္းႏုိင္တယ္
အခ်စ္ မသိတဲ့
ပကတိ ပုရိသေတြကုိေတာ့
အမိအရ အရွင္ဖမ္းလုိ႕
ခ်စ္သုံ႕ပန္းအျဖစ္ အိမ္မွာေမြး
အခ်ိန္မေရြး (လုိရာ) ခုိင္းႏိုင္တယ္
အခ်စ္သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမုန္းေၾကာင့္
သူမရဲ႕ အသည္းႏွလုံးဟာ
ဖဲ႐ႈံးတာေလာက္ မခံစားခဲ့ရ
က်ားေတြကုိ အိပ္ေမြ႕ခ်ႏုိင္တယ္
သူမဟာ ဣတၳိယ ျဖစ္ေပမယ့္
အခ်စ္ေရးရာ တုိက္ပြဲမွာေတာ့
ခ်စ္ေသြးဆာေနတဲ့ ဧကရာဇ္ေပါ့

မိန္းမ ဂ်င္ဂ်စ္ခန္လုိ႕ ဆုိဆုိ
မိန္းမ နပုိလီယံလုိ႕ပဲ ေျပာေျပာ
သူ႕အေခ်ာအလွ နည္းေတြနဲ႕
အႏုေလာကႀကီးကုိ
မီးေလာင္ျပာက် ေစႏုိင္တယ္
ဥေရာပရာဇ၀င္မွာ
သူမကုိ ျမင္ဖူးသလုိလုိ
ပ၀ါေလး ကပုိက႐ုိရစ္ၿပီး
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ေန၀င္စမွာ
သူမကုိ ေတြ႕ဖူးသလုိလုိ
“ကလီယုိပါထရာလား”
“မာရီအင္တြိဳင္းနက္”လား
ဟယ္လင္မင္းသမီး”လား
“အရီးေတာ္မဟာေဒ၀ီ”လား
“မေဟသီ ရွင္မင္းႏု”လား
“ထိပ္တင္စုဖရားလတ္” လား
(သူ အမွတ္မွားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ…)

ဆယ္ငါ့မိနစ္တစ္ႀကိမ္
အိမ္ေထာင္ကြာရွင္းျပတ္စဲမႈ
တစ္ခုတဲ့…
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕
လူမႈေရးစာရင္းဇယား
ရွင္မ…ၾကားဖူးပါသလား
“ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္”ဆုိတဲ့ အရြယ္ဟာ
မငယ္ေတာ့ေပမယ္
“တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ေနရမွ
ကၽြန္မ ေနတတ္တယ္”…လုိ႕
မကြယ္မ၀ွက္ ေျပာျပတဲ့
ေဟာလိ၀ုဒ္က- မင္းသမီးႀကီး
“ဂ်နီဖာအုိနီးလ္” ရဲ႕သတင္း
မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ဖတ္ရေတာ့
သူ, ဖ်တ္ကနဲ လန္႕သြားခဲ့
အိမ္ရွင္မရဲ႕ ခါးကုိေတာင္
ေယာင္ရမ္းၿပီး လွမ္းဖက္မိ
ၾကည့္စမ္း…ဒါဟာ
မာယာ…မာယာ…မာယာ…လုိ႕
သူ႕ရင္ထဲမွာ
ျငင္သာစြာ ေပါက္ကြဲသြားတယ္။

(၆)
သြားစမ္းပါ မာယာရယ္
ေဟာ့ဒီမွာ ေျခရာသာျပခဲ့ၿပီး
ခုအထိ ရွာမရေသးတဲ့
သိဂၤါရ ငွက္ကေလးရဲ႕ သီခ်င္း
မင္းေၾကာင့္…
မ်ဥ္းေျဖာင့္ေတြေကာက္သြားတဲ့ကိစၥ
မင္းေၾကာင့္…
မီးေလာင္တုိက္အသြင္းခံရတဲံ
ႏွလုံးသားေတြရဲ႕ စ်ပနသတင္း
မင္းေၾကာင့္…
အသက္ေအာင့္ၿပီး နမ္းရတဲ့အခ်စ္
စိတ္ညစ္လုိက္တာ မာယာရယ္
စက္ဆုပ္လုိက္တာ မာယာရယ္
အန္ခ်င္လုိက္တာ မာယာရယ္
ဖယ္စမ္းပါ မာယာရယ္
ပင္လယ္ရဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈနဲ႕
အတုမဲ့ က်ယ္ျပန္႕ျမင္ကြင္း
နီလာေရာင္ ေရသင္ျဖဴးေတြခင္းလုိ႕
သန္႕ရွင္းျမင့္ျမတ္လွပတဲ့
ဘ၀သီခ်င္းေတြ ဆုိလုိ႕

အဲဒီလုိ မနက္ခင္းကုိမွ
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေစခဲ့တာ
လႈိင္းဂယက္ေတြ ပြက္ၾကမ္းေစခဲ့တာ
ေသြးညႇီနံ႕ ဖုံးလႊမ္းသြားေစတာဟာ
ကိေလသာ ငါးမန္းတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ေပ့
“မေအးပြင့္, ျမင့္ျမင့္စမ္း
လမ္းသုံးဆယ္”..ဆုိတဲ့
ရင္လႈိက္သည္းဖုိ ၀တၳဳလုိ
“ႏုႏုေထြး, ေႏြးေႏြးခင္
စင္သီယာ”..ဆုိတဲ့
နာရီစင္ေအာက္က အခ်စ္ကဗ်ာမွာ
သစၥာရွာဖုိ႕ ေျခအလွမ္း
ငါးမန္းအကုိက္ခံရတဲ့ လူ
အငိုက္မိသြားရတဲ့ လူ
သူသူငါငါ, လူသတၱ၀ါမွာ
သူ, မပါဘူးဆုိတာ တင္ျပေတာ့
ရွင္မက… မ်က္ေစာင္းထုိးသတဲ့လား
အ႐ုိးသားဆုံး အိပ္မက္လွလွနဲ႕
တသသ ဖန္တီးထားတဲ့
သိဂၤါရ ငွက္ကေလး
ဘယ္ဆီ ထြက္ေျပးေနၿပီလဲ

ဟုိး အေ၀းကုိ ေငးရင္း
ေဆးျပင္းလိပ္တုိကုိ ခဲၿပီး
ေခၽြးေတြစုိရႊဲေနတဲ့ လူ
ေနပူတံလွ်ပ္ထဲက လူ
ျမက္႐ုိင္းထူထူထဲက လူ
အပူတျပင္း ျဖတ္သန္းခဲ့
ဘ၀အလြမ္းနဲ႕ ေမာ့စ႐ုိက္
(သူ႕အိပ္မက္ကုိ….)
အေသာ့လုိက္ရွာေနတဲ့ လူ
ဆံပင္ျဖဴေတြေတာင္ ေပါက္လုိ႕
ဇရာဘက္
တစ္၀က္ေထာက္လာခဲ့ၿပီ
ကာလီဒါသလုိ
ၾကာျခည္သဘာ၀ကုိ မသိေပမယ့္
မ်က္စိ, နား, ႏွာ
လွ်ာ, ကုိယ္, စိတ္….
ဘယ္ေတာ့မွ ပိတ္မထားတဲ့
တံခါးေျခာက္ေပါက္မွာ
ခါးေထာက္ၿပီး ေလ့လာခဲ့ၿပီ

အေရွ႕ အေနာက္…
ေတာင္ ေျမာက္ ၀ဲယာ အရပ္ကုိ
အၿမဲမျပတ္ အကဲခတ္စစ္ေဆး
သမုတိအခ်စ္ကုိ ဖုိထုိး
တစ္ေန႕ေန႕မွာ ေရႊျဖစ္ႏုိးေပါ့
ခါးခ်ဳိးၿပီး တအားႀကိဳးစားရင္းက
သူ႕ခါးကုိ ပ်င္းရိစြာဆန္႕တန္း
ဟုိ မလွမ္းမကမ္းကုိ
ကမန္းကတန္း ႐ႈလုိက္ေတာ့
“စူဠသုဘဒၵါလုိ မိန္းမ”…တဲ့
ေခတ္ေပၚဗီြဒီယုိ ႐ုံေလးေရွ႕က
ေဆးေရာင္စုံ ပုိစတာတစ္ခ်ပ္
အမွတ္မထင္ ျမင္လုိက္ရ
သူ႕ရင္ထဲမွာ နာက်င့္ပါ့
ဒါ…ရွင္မနဲ႕ မဆုိင္ဘူးေနာ္။

(၇)
ဖုိသတၱ၀ါေတြရဲ႕
မာေက်ာတဲ့ ႏွလုံးသားကုိ
မ်က္လုံးနဲ႕ ပုတ္ခတ္ကစားခဲ့သူ
ဆံပင္မွ ေျခဖ်ားအထိ
သူမမွာ ရွိရွိသမွ်
ဣတၳိယ ေကာက္ေၾကာင္းေတြနဲ႕
ေဖာင္းေဖာင္းႂကြႂကြ အလွၫႇဳိ႕ငင္
ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ႏုိင္ခဲ့သူ
မျမင္၀ံ့ကုိ ျမင္၀ံ့ေစလုိ
႐ႈိက္ဖုိႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႕
ခ်စ္ဖြယ္ဖူးစုိ႕ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕သရဖူ
မုိ႕မုိ႕ဆူဆူ ျဖဴျဖဴ ၿဖိဳးၿဖိဳး
အ႐ုိးအဆစ္, အရစ္ အကြင္း
အျပစ္ကင္းစြာ လွခဲ့သူ
တခ်ဳိ႕က
သူမကုိ ညိႇဳ႕မ…တဲ့
လွပတဲ့ က်ားသစ္မလုိ႕လဲ ေခၚၾက
သူမအမည္…ဘီဘီ
(သုိ႕မဟုတ္)
‘ဘရစ္ဂ်စ္ဒီ ဘာဒုိး’…တဲ့ေလ
က်ားဆုိးတစ္ေထာင္ကုိ
ခါးက်ဳိးေအာင္ လုပ္ပစ္ႏုိင္တယ္
သူမရဲ႕ အခ်စ္ပုိက္ကြန္မွာ
ဦးစုိက္ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္

အခုေတာ့ ရွင္မရယ္
အ႐ြယ္ေတာ္ တဆိတ္ဟုိင္းခဲ့ၿပီ
အခ်စ္မွာ…
စိတ္တုိင္းမက်ေတာ့တဲ့ ‘ဘီဘီ’ဟာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ ပုိေလးနက္ခဲ့
ေၾကာင္ေလးေတြ, ေခြးေလးေတြကုိ
ၿခံႀကီးထဲမွာ ေမြးျမဴ
တိရစာၦန္ခ်စ္သူအသင္းကုိ ဖြဲ႕စည္း
နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြေတြကုိ စည္း႐ုံး
ဟုိတုန္းက အခ်စ္ေတြ ကုန္ဆုံးသြားေတာ့
ႏွလုံးသားေဟာင္းကုိ ထုတ္ပစ္
ႏွလုံးသားအသစ္ကုိ အစားထုိး
သူမအခ်စ္ဟာ
ပုံသ႑ာန္တစ္မ်ဳိးနဲ႕ ျပန္ျဖစ္ေပၚ
သံေယာဇဥ္အသစ္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနသူ
တိရစာၦန္ေတြကုိ ခ်စ္ေနသူ
တစ္ခါက ျပင္သစ္ဧကရီ…
ဘီဘီရဲ႕ဘ၀
မဆီ မဆုိင္ တင္ျပေတာ့
မ်က္ေမွာင္မၾကဳတ္ပါနဲ႕ ရွင္မရယ္။

(၈)
ဟုိ တစ္ခါက
သူ ဖတ္ခဲ့ရတယ္
‘အသက္ငါးဆယ္ျပည့္လွ်င္
အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္
ေတာမွီဓေလ့ႏွင့္
ေယာဂီေမြ႕ရန္အလုိ႕ငွာ
ဆူညံေသာင္းသံ-ေလာက၀ဲကုိ’
ေက်ာခုိင္းစြန္႕ခြာ အပ္သတဲ့
ျမင့္ျမတ္တဲ့၀ါက်ကုိ
မၾကာခဏ ဖတ္မိေပမယ့္
လက္ေတြ႕အသိ မရွိေသးသူ
‘ဧဟိဘိကၡဴ’…
သူေတာ္စင္တုိ႕ လမ္းေပၚသုိ႕
ရွင္ရဟန္းလာေလာ့…တဲ့
ဘုရားကန္ေတာ့ေနစဥ္
အၾကည္လင္ဆုံး အသံေတာ္ကုိ
တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားေယာင္မိ
အေမွာင္ကုိ သိေပမယ့္
အလင္းရွိရာ အလာေထာက္လုိ႕
သူ… ဘာေၾကာင့္ၾကေနပါလိမ့္
ခဏ တဒဂၤအရပ္ကုိ
အသခၤတဓာတ္လုိ႕ မထင္၀ံ့ေပမယ့္
စြန္႕ထြက္ဖုိ႕ အခက္ႀကံဳ
တရားသက္လုံ မေကာင္းသူ…။

(၉)
တစ္ရံေရာအခါတုန္းက
ေဟာဒီ့ေနရာေဒသမွာ
သူ ေျခခ်ခဲ့ဖူးတယ္
စိတ္ကူးေတြ တစ္ေလွႀကီးနဲ႕ ဘ၀
ပ်ဳိ႐ြယ္စ, ကာလမ်ားေပါ့
ဟုိနားမွာ အင္းလ်ားကန္
ယုဒသန္ သည္ဘက္ကူးေတာ့
ဦးခ်စ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္
မုိးအလင္းထုိင္ခ်င္ေသးရင္
‘ခ်စ္ၾကည္ေရးကဖီး’…
လမ္းငါးမႊာ ဆုံစည္းတဲ့
ျမက္ခင္းစိမ္းအ၀ုိင္းႀကီးေပၚမွာ
(ဟုိတုန္းက-မီးပြိဳင္မရွိေသး)
‘ခ်စ္သမီးထံေပးစာ’နဲ႕
တာရာ, စာေပသစ္, လင္းယုန္
ျငင္းခုန္သံ, ကားဟြန္းသံ
လေရာင္႐ႊန္းျမဟန္
႐ုပ္ရွင္ညပြဲအၿပီးမွာ
ဇီးကြက္တုိ႕ ျပန္လာၾကသံ
မယ္ဒလင္ တီးေခါက္သံ

ဟုိအုတ္ေလွကားေအာက္မွာ
စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ အဘကံသိန္း
ဆုိင္သိမ္းဖုိ႕ ေမ့ေနတဲ့
ကုိျပည့္ရဲ႕
‘ဦးေဆာက္ပန္းစာေပ’…
ေဟာ့ဒီေနရာက
ဂုဏ္ဆံသနဲ႕ စံျပကဖီး…
သခြပ္နီ, ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ
လြမ္းစရာ မွတ္တမ္းေလ
ေအာင္ခ်မ္းသာ လမ္းက်ဥ္းေလးထဲက
အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္းရဲ႕
အခန္းေဟာင္းေလးထဲမွာေတာ့
“မဟူရာေမတၱာ”…ရဲ႕ အိပ္ရာ
သူ႕အိမ္ထိပ္မွာ လွည္းတန္းေစ်း
ဟုိမွာ လမ္းတုိေလးတစ္ခု
အရပ္ပုပုနဲ႕ ေကာင္မေလး-အိမ္
အႀကိမ္ေတြ ေရတြက္မဆုံး
အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းခဲ့ဖူးတယ္
ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္က အခ်စ္
‘တစ္ေထာင့္ကုိးရာ ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္’
ဘယ္ေတာ့မွ မအုိတဲ့ သကၠရာဇ္
ျပန္ေတြးတုိင္းသစ္ေနဆဲေပါ့

ေအး…ခုေတာ့
ဆည္းဆာေဖ်ာ့မွိန္ခဲ့ၿပီ
အခ်ိန္ရဲ႕ ပ်ံသန္းမႈမ်ားက
မုသာ၀ါဒကုိ သယ္ေဆာင္
သူ႕ကုိ မျမင္ေယာင္ ေဆာင္ၾကၿပီ
မာက်ဴရီႏုိ႕ရည္ဆမ္းထားတဲ့
မဟူရာႏုိင္လြန္လမ္းသစ္ေပၚမွာ
ညကုိခ်စ္တဲ့ ပုရစ္ေကာင္မ်ား
ကားေတြနင္းသြားတာ ျပားလုိ႕
သူ႕နားက ျဖတ္သြားဖူးတဲ့
မီနီစကဒ္တစ္ထည္ အေၾကာင္းနဲ႕
ပန္းေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလး႐ုပ္ပုံ
စုံစီနဖာ ျပန္ေတြးရင္း
ေရေအးေအးတစ္ခြက္ကုိ
အိပ္မက္ထဲကလုိ
အေမာတေကာ ေသာက္ခ်
ကဗ်ဴပေဒသေတြ ျပန္ၾကည့္
အဘိဓာန္ေတြ ျပန္ထုတ္
သည္လူ…
ဘာေတြ လုပ္ေနတာပါလိမ့္။

(၁၀)
ေဟာ့ဒီေလာကမွာ…
ၾသသဓ သစၥာျမတ္နဲ႕
မေနာမယ ေမတၱာဓာတ္ကုိ
အထပ္ထပ္ ေဖြရွာခဲ့သူ
ယူေရနီယံဓာတ္သေဘာကုိ
အရပ္ေျပာေလာက္ေတာင္ မသိေပမယ့္
ၾကည့္…
ဘ၀မွတ္စု အေျချပနဲ႕
ဘ၀သတၱဳေဗဒအလုပ္မွာ
နစ္ျမဳပ္၀င္စားခဲ့သူ
သမုိင္းကုိ အျမင္မ႐ႈပ္ေအာင္
အ႐ုိင္းကုိ အယဥ္လုပ္မတဲ့
အဂုၤတၱိဳရ္မွာ ရွာၾကည့္သူ
ကိေလသာအညစ္အေၾကးဟာ
မဏိေမခလာ ခ်စ္ေဆးတဲ့လား
ညစ္ေထးမႈကုိ မယဥ္ပါး
ယင္နားစာကုိ ေအာ္ဂလီဆန္သူ
ရင္ခုန္သံမပါတဲ့ ေရေမႊးနဲ႕
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးအခ်စ္ကုိ
မသုံးျဖစ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကုိ ေက်ာခ်မ္းခဲ့သူ
… … … … … …

သူ႕အလုပ္စခန္းမွာေတာ့
ဗဟု၀ုစ္ပန္းေတြ ပ်ဳိးရင္း
တစ္ခါတစ္ရံ မုိးလင္းခဲ့ၿပီ
ေရခ်ဳိးခ်ိန္, မွန္ၾကည့္ခ်ိန္မရ
သႏၱရသ သူ႕ဥယ်ာဥ္မွာ
ပင့္ကူမွ်ဥ္ေတြ ရစ္သန္းခဲ့ၿပီ
ျခမ္းပဲလကေလးကေတာင္
နႈတ္ခမ္းမဲ့ၿပီး ေလွာင္ျပတယ္
သူ႕မွာ အေဆာင္အေယာင္ မလုိ
အာလာဒင္မီးခြက္ဆန္း မလုိ
‘ကုိယ္စြမ္းကုိ္ယ္စျဖင့္ ႀကီးပြားေရး’…
ဘ၀ပညာေပးစာအုပ္မွာ
‘အပုိအလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ပါ’…တဲ့
သူ႕မွာ (အပုိ္) လုပ္စရာအတြက္
အိပ္မက္ႏွစ္မ်ဳိး မျမင္
ပဥၥလက္မ်က္ႏွာ မပါ
ေနကာမ်က္မွန္ မသုံး
ဧည့္သည္ေတာ္ၿပံဳး မရွိ
မူကြဲႏွလုံးသား မရွိ
ကဗ်ာႏုႆတိမွ တစ္ပါး
တစ္ျခားအပုိအလုပ္ကုိ
ယားသလုိေတာင္ မကုတ္ခဲ့သူ…။

(၁၁)
လဗ္(Love) ဆိုတဲ့ စာတမ္းေလးနဲ႕
လုလင္ငယ္ေသြးဘ၀ကတည္းက
ရခဲ့တဲ့ လြယ္အိတ္တစ္လုံး
အခုထက္ထိ…
သူ႕ပခုံးမွာ အၿမဲလြယ္
သူ႕စားပြဲမွာ အၿမဲထား
သူသြားေလရာမွာ တြယ္ခ်ိတ္လုိ႕
ဘယ္ေတာ့မွ မျပယ္တဲ့ ငယ္အရိပ္ေလ
အဲဒီ့ လြယ္အိတ္ေလးထဲမွာ…
အတိတ္ေမ့ ေဆးျပား
အသနားခံစာ ေလွ်ာက္လႊာ
၀ါစာကမာ စာအုပ္
ပုပ္ေနတဲ့ ပန္းသီး
(ဇရာကုိ ညာၿဖီးရန္…)
ဘီး၊ မွန္၊ ေပါင္ဒါ၊ ေရေမႊး
ကုိယ္ရည္ေသြး ဒုိင္ယာယီ
မ်က္ရည္သုတ္ လက္ကုိင္ပ၀ါ
မ်က္ေျဖလကၤာ အပုိင္းအစ
ဘ၀ကုိ ဖက္စပ္လုပ္ဖုိ႕
လက္ထပ္စာခ်ဳပ္နဲက ၀န္ခံကတိ
ဘယ္ေတာ့မွ မရွိေစရဘူး
ဘယ္ေတာ့မွ ထည့္မထားဘူး

က်ား….ဆုိရင္ ဟိန္းမွ
မွိန္းဆုိရင္… ခၽြန္မွ
ထြန္….ဆုိရင္ ျခစ္မွ
စြန္…ဆုိရင္ လွစ္မွ
‘အခ်စ္’…ဆုိတာ ဘာလဲကြယ္
အခ်စ္မွာ မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး
တန္ဖိုး အစားစား
စာရင္းဇယား အေထြေထြ
အေျခအေန အ႐ႈပ္႐ႈပ္
ဂုဏ္ပုဒ္ အဖုံဖုံ
၀တ္စုံေတြ အဆန္းဆန္းနဲ႕
အခ်စ္ဟာ မခမ္းနားဘူး
မဂၤလာပန္းကုံး မလုိဘူး
မဂၤလာအခါေတာ္ မေရြးဘူး
တက္ေစ်း၊ က်ေစ်း မေရာင္းဘူး
ေခါင္းေပါင္း၊ ပ၀ါ မရွာဘူး
ရာထူးဘြဲ႕ထူး မမက္ဘူး
အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ မသုံးဘူး

အပုိ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းေတြ
ေပသီးတြက္၊ တြက္နည္းေတြ
ေဒးကာနက္ဂ်ီ နိႆရည္းေတြ
မယုံသကၤာ သံသယေတြ
ဘာတစ္ခုမွ် မရွိေစရဘူး
သူသိတဲ့အခ်စ္ဟာ…ဘာတဲ့
‘ဇရာနယ္ခ်ဲ႕လာလုိ႕
နံသာျပယ္တဲ့ မ်က္ႏွာကုိ
ကဗ်ာရွယ္ဖြဲ႕လုိက္တဲ့အခါ
ေဟာ့ဒီကမၻာမွာ အလွဆုံး
(ရွင္မကလြဲလုိ႕…)
ကဲ-ဘယ္သူမ်ားရွိဦးမွာတုန္း’..တဲ့။

(၁၂)
တဏွာေပမကုိ အျမစ္တြယ္ခဲ့
ျဖစ္လြယ္ပ်က္လြယ္တဲ့ အခ်စ္စိတ္ဟာ
မ်က္စပစ္တယ္၊ ေခါင္းညိတ္တယ္
ေစ်းဆစ္ၿပီး အေခ်ာင္ႏႈိက္တယ္
ကုိကာကုိလာ ႀကိဳက္တယ္
ဟုိမုန္းဓာတ္ပါတဲ့ အားေဆးႀကိဳက္တယ္
အသုိက္အၿမံဳကုိ ေရွာင္တယ္
တံစုိးလက္ေဆာင္ ေပးတယ္
ေသြးေအးေအးနဲ႕ ရက္စက္တယ္
တက္စိတ္၊ က်စိတ္ သိပ္ျမန္တယ္
အမ်က္ေစာင္းမာန္ ႀကီးတယ္
သီးျခားေနရာကုိ ရွာတယ္
အႏုပညာ(မာယာ) ႂကြယ္၀တယ္
အလုိက္သင့္၀ါဒ က်င့္သုံးတယ္
အျမင့္ဆုံးကုိ ေမွ်ာ္မွန္းရင္း
ေခါင္းတစ္ျခမ္းကုိက္ေရာဂါရွိတယ္
မိမိထင္ရာ စီမံေဖာ္စပ္ထားတဲ့
အနတၱ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕
ဘ၀မွာ ထင္ရာလုပ္တတ္တယ္
စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ကုန္ခန္းသြားရင္
သံေယာဇဥ္ကုိ ရန္ရွာတယ္

ရံဖန္ရံခါမွာ….
ေမတၱာသုတ္ကုိ ရြတ္ဆုိ
ျဗဟၼစုိရ္တရားပြားမ်ားလုိ႕
(ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္တစ္ပါးမွာ)
ေတာကစား၀ါသနာပါတယ္
တစ္ခါတစ္ရံ …ကဗ်ာဆန္ၿပီး
တစ္ခါတစ္ရံ…ဟစ္တလာဆန္တယ္
တစ္ဆံျခည္ကုိ ဆယ္လီဖြဲ႕ကာ
ျပာလဲ့မွာ ဇာခ်ဲ႕တတ္တယ္
ဇရာကုိ လန္႕ေၾကာက္
သစၥာကုိ အေကာက္ႀကံ
ကံၾကမၼာကုိ ယုိးမယ္ဖြဲ႕လုိ႕
အမွည့္ရႏုိး အဖ်ားတုိးတတ္တယ္
ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားကုိ ၾကည့္တတ္တဲ့
ကိေလသာစိတ္ဓာတ္ဟာ
အရိပ္ဟပ္ဖုိ႕ သိပ္ကပ္လာရင္…
ၾကင္နာတဲ့ ေလသံတုိးတုိးေလးနဲ႕
ေဆြမ်ဳိးစပ္လာခဲ့ရင္…
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေန ရွင္မေရ…တဲ့။

(၁၃)
အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့
ပရိေဒ၀…
ဒုကၡ၊ ေသာက၊ ဗ်ာပဒေတြ
ခြာခ်လုိ႕ မျဖစ္
စြန္႕ပစ္ဖုိ႕ မလြယ္
႐ုန္းဖယ္လုိ႕ မရႏုိင္တဲ့
ဘ၀ရဲ႕ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြကုိ
ေရွာင္ခဲ့ ရွားခဲ့ၾကသူမ်ားဟာ
ဘာတရားကုိ က်င့္ႀကံလုိ႕
ဘယ္လုိ သတိပ႒ာန္နဲ႕
ဘယ္လုိ အသိဉာဏ္ရွိခဲ့ၾကပါသလဲ
သူ သိခ်င္လုိက္တာေလ
ေဆာ့ခရတၱိ ဆုိသူရဲ႕
အဘိဓမၼာအရေတာ့
‘လူ႕ဘ၀မွ ေ၀းလာသည္ႏွင္အမွ်
သစၥာတရားႏွင့္၊ နီးလာခဲ့ၿပီ’…တဲ့
ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မျဖစ္
မျဖစ္…မျဖစ္…မျဖစ္
ပုထုဇဥ္အခ်စ္ကုိ ဆန္႕က်င္
သံေယာဇဥ္ကုိ ဖီလာျပဳ
လူမႈဘ၀မွ ခြဲထြက္ေရး
သူ႕ရင္ထဲက မဲမေပးႏုိင္ပါ

သူဟာ ေမြးလာကတည္းက
ဂမၻီရ လွ်ဳိေျမာင္အသြယ္သါယ္
မာေလာႏြယ္ ၀ကၤပါေခ်ာင္
သူေယာင္မယ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနဲ႕
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ေတာလမ္းကုိ
ေမာပန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့သူပါ
သူ႕ကုိယ္ေရးမွတ္တမ္းမွာေတာ့
ျမတ္ပန္းရနံ႕ကုိ သယ္ေဆာင္သူ
အျပာေရာင္လမင္းကုိ ဖန္ဆင္းသူ
သိဂၤါရ အခ်စ္သီခ်င္းကုိ
အျပစ္ကင္းစြာ သီဆုိသူ
(သုိ႕မဟုတ္)
ဇရာ ဒုဗၺလနယ္က
မဟာဒုကၡသည္ႀကီး…….သူ
‘ုုေၾကးစည္တီးလွ်င္ ေခြးအူ
ကုသုိလ္ယူလွ်င္ မာရ္နတ္ဖ်က္’
ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မပ်က္ခဲ့သူ
ပြန္းရွ အသက္႐ႈသံ
ကံၾကမၼာ မဲတစ္လိပ္
ဘ၀အိတ္ပိတ္ ထီတစ္ေစာင္
အနာဂတ္ အေပါင္လက္မွတ္
တစ္ခ်ိန္မွာ တန္ဖုိးတက္လိမ့္မယ္
ေဒၚလာနဲ႕ျဖားေယာင္းတာေတာင္
ေယာင္လုိမွ ေရာင္းမစားနဲ႕
ရွင္မေရ…..ၾကားလား……တဲ့။

မုသားမပါတဲ့ အိပ္ခန္း
အနမ္းမပါတဲ့ အလွဓာတ္
အလြမ္းမပါတဲ့ ျပဇာတ္ကုိ
ယဇ္ပူေဇာ္ပသၿပီးမွ
ကျပခြင့္ ရမယ္ဆုိရင္…
…………………………..
ႏွင္းခါးေတြက်ေနတဲ့ညမွာ
ဘ၀တစ္ခုလုံး ပုံေပးၿပီးမွ
ယုန္ေမြးအေႏြးထည္ေလး တစ္ထည္
လက္ေဆာင္လာေပးမယ္ဆုိရင္…
ဘာတစ္ခုမွ မလုိခ်င္ဘူး
‘မလုိခ်င္ဘူး….
မလုိခ်င္ဘူး…..မလုိခ်င္ဘူး’…လုိ႕
တူးတူးခါးခါးနဲ႕
စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ေငါက္
အုိ…သည္လူ ေပါက္မ်ားသြားၿပီလား။

(၁၄)
သူ႕ဘ၀ အသုိက္အၿမံဳကုိ
အမႈိက္ပုံလုိ ထုပ္ပုိးၿပီး
ဟုိခ်ဳိး….သည္ေကြ႕
ဟုိေရြ႕..သည္ေျပာင္း(အႀကိမ္ႀကိမ္)
‘အိမ္တစ္ေစာင္-မီးတစ္ေျပာင္’ဆုိတဲ့
နာမ္နဲ႕ နာမ၀ိေသသနအလုပ္
အထူးျပဳဂုဏ္ပုဒ္ဟာ
သဒၵါစာအုပ္ထဲက ေခါင္းစဥ္ေပါ့
အျပင္မွာေတာ့ရွိ..မရွိ
သူ၊ တကယ္မသိပါ မိတ္ေဆြ
သူ႕မွာရွိတာေတြက-
…. …. …. ….

‘၀ိမုတၱိရသ’…
‘ဟိေတာပေဒသ’…
ဓမၼပဒ’-‘ကပၸျပႆနာ’
‘အႏုစၾကာ၀ဠာ၊ မဟာစၾက၀ဠာ’
‘႐ုပ္ကမၻာ’-‘သဘာ၀တၳ’
‘အားလုံးေကာင္းၾကရဲ႕လား’
‘ဇနီးနဲ႕သားသမီးမ်ားထံ ေပးစာ’
မဟူရာေမတၱာ’-‘မသိန္းရွင္’
‘ရဲေဘာ္ေအာင္ဒင္’- ‘မခင္နီ’
‘ဒီမီထေရာ့ဗ္’-‘ဖူးခ်စ္’…
သူ၊ သိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြဟာ
သူ႕ေ၀ဒနာကုိ ကုစားတဲံ
သမားေတာ္ေတြျဖစ္တယ္

သကၠရာဇ္ေတြရဲဲ႕ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခဲ့တယ္
ႂကြက္ေတြ…ျခေတြ
ပုရြက္ေတြ..ပုိးဟပ္ေတြရဲ႕
ဆုိးကပ္ထိပါးမႈရန္ကုိ
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ခံခဲ့ရတယ္
သည္လုိနဲ႕
နာလန္ျပန္ထႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစား
အမ်ားႀကိဳက္ မုိးခါးေရကုိ သြန္ပစ္
အခ်စ္ေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့
ဟုိ…လွ်ဳိေျမာင္ၾကားကုိ အကဲခတ္
‘ဆင္ ေခ်ာင္တဲ့ ေျမာင္ခ်ပ္မွာ
ေၾကာင္က်ပ္လုိ႕ေနတာ’…
ဘာဆန္းသလဲရွင္မရယ္….။

(၁၅)
ဘ၀မွာ ေငးေငးငူငူနဲ႕
အေႂကြးထူ လူတစ္ေယာက္ဟာ
အျပင္ ေဒၚလာေပါက္ေစ်း
ဘယ္ေလာက္လဲလုိ႕ မေတြးႏုိင္သလုိ…
လမ္းေဘးကြမ္းယာဆုိင္က
ပါရာစီဒေမာ့ တစ္ျပားေလာက္နဲ႕
အဖ်ားေပ်ာက္ေအာင္ ဖန္တီးေနရသူဟာ
‘အီး စီ ဂ်ီ’…
‘အာရာလ္ေဆာင္း’ဆုိတာ
ဘယ္လုိေကာင္းသလဲ မသိသလုိ
သူ႕ကုိယ္သူ ၾကည့္ေနရင္း
ဇာတိၿပိဳေဟာင္း
ေနညိဳေစာင္းခဲ့ၿပီ
က်ီးေပါင္းတက္ ပင္အုိေအာက္မွာ
ခုလုိ အရြယ္ေထာက္လာမွ
ဆယ္ေျခာက္ႏွစ္သားအရဲ႕ မုဒ*
တုပလုိ႕ မရေတာ့ၿပီ
သူ႕ဘ၀မွာ
ဥပစာယ ႐ုပ္အသစ္တုိ႕
ဆုတ္ႏွစ္ယုိယြင္းခဲ့ၾကၿပီ

*mood

သုိ႕ကလုိ အတြင္းအားေတြဟာ…
ဘယ္လုိမွ…
တင္းထားလုိ႕ မရတဲ့ အဆုံး
ေမွာင္ထဲမွာ ပုန္းေနတဲ့
(မရဏကုိ…)
အ႐ႈံးေပးရမယ္ဆုိရင္ေတာင္
၀က္၀ံတစ္ေကာင္ရဲ႕ က်င့္ထုံးလုိ
ဗုန္းကနဲလဲက်သြားတဲ့အထိ
‘ဇာတိ’ကုိ ခ်စ္ေနမယ့္သူ
အဲဒီလုိလူဟာ…
အျဖဴေရာင္၀ိညာဥ္ဘ၀နဲ႕
ေကာင္းကင္ဘုံက
ေရာင္စုံအလင္းတန္းႀကီးဆီကုိ
ဦးတည္ေရြ႕လ်ား လြင့္ျပယ္သြားစဥ္
မယားသံေယာဇဥ္ေၾကာင့္
သမင္လည္ျပန္ ရင္စုိ႕
‘ဂို႕စ္’…႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္၀င္ခန္း
သူသိပ္လြမ္းတယ္ ရွင္မရယ္…တဲ့
သည္လူ…ရြာလည္ေတာ့မွာပဲ။

*Ghost

(၁၆)
အပင္ကုိ သိပ္ခ်စ္လုိ႕
အျမစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႁမႊာႁမႊာ
အၫႇာခုိင္ ဘယ္လုိႀကီးႀကီး
သစ္သီးတစ္လုံးရဲ႕
အမွည့္ဆုံး အခ်ိန္ဆုိတာ
ညင္သာစြာ တုိက္တဲ့ေလ ကေတာင္
ေႂကြက်ေအာင္ ေႁခြခ်ႏုိင္တယ္
သူေ၀စုရထားတဲ့ ဘ၀
ခယ၀ယ တဒဂၤမွာေတာ့
မျမင္ရတဲ့ေလကုိ
ေလေပြလား…ေလေျပလား
ေလညင္းလား..ေလႏုလားလုိ႕
ေၾကာင့္ၾက႐ႈမွတ္ မဥပဒ္ခဲ့
လူ႕ဇာတ္ခပ္သိမ္းမသိကိန္းေလ
စိမ္းႏုပ်ဳိမ်စ္ အခ်စ္သီးကင္း
ေလညင္းထဲမွာ ေႂကြသူေႂကြ
ေရႊအုိေရာင္ ဇရာပန္းသီး
ေႂကြခ်ိန္နီးေပမယ့္
ခါးစည္းတင္းခံ က်န္သူက်န္
သံသရာမွာ အခ်စ္ပင္စုိက္မိလုိ႕
ကံၾကမၼာ အလစ္၀င္တုိက္ရင္လည္း
ရွင္မရယ္… သူကေတာ့
ဆင္ဗုိက္ကုိ
ျခင္ကုိက္တာေလာက္မၿဖံဳ…တဲ့။

(၁၇)
အလ၊ လ…အႏွစ္၊ ႏွစ္က
လွပတဲ့ အခ်စ္မ်ား
ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္သြားၾက
‘ကစ္(စ္)မီကြစ္’…ဆုိတဲ့
ဟုိ႐ုပ္ရွင္ကားထဲကလုိ
အေျပးအလႊားနမ္းၾကရ
ပန္းလက္ေဆာင္ကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့
အပ်ဳိမကေလးဟာ
သူ႕ခ်စ္သူရဲ႕ နာေရးေၾကာျငာကုိ
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဖတ္လုိက္ရေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းျပဳတ္လု အံႀကိတ္
ေသာကစိတ္ အပူခုိးေတြနဲ႕
ေသာက္ေရအုိးက…
ကၽြမ္းထုိးေကာင္လုိ ျဖစ္ခဲ့ရ
အခ်စ္ကုိ စီမံကိန္းခ်မွတ္
ေဘာဂေဗဒကုိ သုံးသပ္
လက္ထပ္ရက္ကုိ ေနာက္ဆုတ္
ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းျခင္း ဖ်က္သိမ္းခဲ့ရ
အသက္လုိ ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့
မိန္းမတုိ႕ ကာယိေႁႏၵကုိ
ေငြေၾကးနဲ႕ လဲလွယ္ခဲ့ၾကရ

*kiss me quick

မယ္သီတာရဲ႕
သစၥာအဓိ႒ာန္ အသက္နဲ႕
ေမတၱာဗိမာန္ အရွက္ကုိ
မီးခြက္မႈတ္ဖုိ႕ ေစာင့္စားၾက
သားစာ မယားစာအတြက္
ဖားရွာ၊ ငါးရွာထြက္သူ
အသက္သခင္ မယ့္ခ်စ္လင္ရယ္
သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ
ဓနေႁမြဆုိးေပါက္တာ ခံခဲ့ရ
ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့…
ဘ၀ေခတ္ၿပိဳင္ အခ်စ္မ်ားဟာ
မဟာစီးပြားေရးရဲ႕ ဂူႀကီးထဲမွာ
အသက္႐ႈေပါက္ မြန္းက်ပ္
(ကန္စြန္းရြက္ တစ္ဖတ္ေလာက္နဲ႕)
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္
ျပတ္ေတာက္ စိတ္နာ
အ၀ိဇၨာထူေျပာခဲ့ၾက
သေရာႀကီးခုိင္း ေတာမီး၀ုိင္းသတဲ့
အတုိင္းမသိ
ေၾကာက္ဖြယ္လိလိပါတကား
သူ႕ကုိယ္သူ သတိခ်ဳပ္ရင္း
‘အဘိဏွသုတ္’ကုိ ရြတ္ခဲ့တယ္။

မီးတကာထက္ အဆရာေထာင္
အပမွာ ေလာင္သာမီးထက္ ပုိႀကီး
ရင္ထဲက မီးလွ်ံကုိ
ဉာဏ္စဥ္နဲ႕ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္သူသာ
ရန္သူမရွိ ပကတိသုခ
ဒိ႒ဓမၼ ခံစားရမယ္
ဘ၀သမၸတၱိ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႕
စည္းစိမ္ဥစၥာအထုပ္ပါမယ္…တဲ့
အဂုၤတၳိဳရ္မွာ ေဖာ္ျပ
ဧကာဒသက နိပါတ္ေတာ္လာ
‘ေမတၱာအက်ဳိး-ဆယ္တစ္မ်ဳိး’ကုိ
သူ ႐ုိးက်ဳိးစြာ ပြားမ်ားရင္း
‘တုိ႕ခ်စ္ျခင္းကုိ…
ကြင္းေအာင္တေစ၊ ေန႕တုိင္းေမႊတဲ့
မေအႀကီ၀န္တုိ
ျမင္တုိင္းမုန္းစရာ့ ကုန္းမအုိ
ေရလုိ ခန္းေျခာက္ပါေစသား’…တဲ့
ရွင္ၿငိမ္းမယ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္
သူ႕ရင္ထဲကူးဆက္ေတာက္ေလာင္
မီးကုိ ေရွာင္တိမ္းသူဟာ
မီးမၿငိႇမ္းႏုိင္ေသးဘူး ရွင္မရယ္။

(၁၉)
ေလာကီအာ႐ုံအမႈေၾကာင့္
(ျဖစ္ရတဲ့)
သဒၶါဟုန္ သမုဒယနဲ႕
ကာမဂုဏ္ အညဳအဆြဟာ
ပုထုဇန တဏွာလား
လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အစာလား
ဘယ္သူ႕မွ ဆရာထားၿပီး
နားၾကားဖုိ႕ မေတြးအားခဲ့
ဒါေလးမ်ား ရွင္မရယ္
သူ၊ မျမင္ဘဲ ရွိပါ့မလား
သူ၊ မသိဘဲ ေနပါ့မလား

ဗုဒၶဘုရားရွင္ ရွိစဥ္တုန္းက
ႏွလုံးသား သြက္သြက္ခါေအာင္
တဏွာပုိက္ကြန္မွာ
အငုိက္လြန္ၿပီး နစ္ခဲ့သူ
အငင္၊ အရစ္…အဆစ္၊ အထုံး
အဖုံး၊ အလြမ္း…အဖမ္း၊ အအုပ္
အခ်ဳပ္အေမွာင္ထဲမွာ
တုပ္ေႏွာင္တာ ခံခဲ့ရသူ
‘မဟာနဖူးစမွာ…
နံ႕သာလူးသၿပီး
ဂရာျမဴးႂကြခဲ့လုိ႕
တဏွာ႐ူးမေလး ျဖစ္ခဲ့ရသူ’…

အခ်စ္နဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့
သားလည္းေသ…လင္လည္းဆုံး
ပရိေဒ၀မီး တဟုန္းဟုန္း
ယူက်ဳံးမရတဲ့ အလြမ္းနဲ႕
လမ္းေပၚမွာ ႐ူးသြပ္ရွာသူ
အ၀တ္တန္ဆာေတြ ခြာပစ္
ဗလာျဖစ္လုိ႕ ေနခဲ့သူ
‘ပဋာစာရီ…’
ေထရီအပါဒန္၀တၳဳဟာ
လူ႕ဘ၀ ဂူအေမွာင္မွာ
သမုဒယ(ပလူေကာင္ေတြ)ရဲ႕
ပူေလာင္ပ်က္စီးၾကပုံ အေၾကာင္း
အေကာင္းဆုံး သာဓကတစ္ခုေပါ့
အခုေတာ့…ရွင္မရယ္
မျမင္ရတဲ့ အခ်စ္ကုိ
အျပစ္ဆုိဖြဲ႕ ဟစ္ငုိမယ့္အစား
ပ်ားဖြပ္သြားတဲ့ ေျခေထာက္
ေျငာင့္စူးမွာ မေၾကာက္ႏုိင္
တစ္ေယာက္ယုိင္ရင္- တစ္ေယာက္ထူ
ဟုိ ေနပူထဲမွာ…
က်ဳရွင္က ျပန္လာတဲ့သား
ထမင္းဆာေနၿပီလားကြယ္…။

(၂၀)
အခ်စ္နဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းရင္း
ပိန္ခ်ဳံးခ်ည့္နဲ႕ ေယာ္ရြက္လုိ
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ မေႂကြေစရ…
ေႏြဦးပုရစ္ ဖူးစ, သစ္စမွာ
အခ်စ္သက္သက္ အိပ္မက္မူးမူး
စိတ္ကူးဆြံ႕ရွား မနားဖ်ားေစရ…
ပ်ားရည္နဲ႕အက္ဆစ္
ေမတၱာနဲ႕သူရာ
ေ၀ဒနာနဲ႕ ပီတိ
သမာဓိနဲ႕ ၿငိတြယ္ျခင္း
သင္းကြဲနဲ႕ အသုိက္အၿမံဳ
ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ ေငြေၾကး
ေရြးခ်ယ္မႈ မမွားေစရ…တဲ့
ၾကားေနက်… ေျပာေနက်
တစ္က်ပ္တန္ၾသ၀ါဒစကား
သူ႕သားေတာင္ အလြတ္ရေနၿပီ

‘ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ’ ၀ါဒဟာ
ကာလသုံးပါးရဲ႕ အႏၱရယ္
အရြယ္သုံးပါးရဲ႕ အဖ်က္ပုိးေပါ့
အခ်စ္စြမ္းရည္ တုိးတက္ေရးနဲ႕
အခ်စ္ကုိယ္ခံအား ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကုိ
ေသြးသားခန္းေျခာက္လုိ႕
ပရမ္းပတာျဖစ္ေစႏုိင္တယ္
သားတုိ႕အရြယ္ မဆုိထားနဲ႕
ဟုိအိမ္က-လင္မယားေတာင္
တရားရွိသလုိလုိ
တရားသိသလုိလုိ ႀကံဆ
ကုိယ့္အလုိဆႏၵနဲ႕ကုိယ္
‘ဘ၀ဆုိတာ…
ကာလတုိေလးတစ္ခုပါ…’လုိ႕
ဥေပကၡာျပဳထားမိခဲ့ေတာ့
ၾကည့္…
ဘာျဖစ္သြားတယ္ထင္သလဲ…။

(၂၁)
ျမင္းကဆုန္စုိင္းသလုိပါ့
ႏွင္းမုန္တုိင္းေတြ က်ခဲ့
သစ္ပင္ သစ္ကုိင္းေတြမွာလဲ
ဆီးႏွင္းေရခဲေတြ ဖုံးလုိ႕
ၾကက္ေသြးေရာင္ ေနလုံးႀကီး၀င္ခါစ
ပုလင္းကြဲလုိ ခၽြန္ျမေနတဲ့
ႏွင္းခဲအပုိင္းအစ ေတြဟာ
ေျခဖ၀ါးကုိ ထုိးခြဲဖုိ႕
႐ုိး႐ုိးရဲရဲ ၿပိဳးျပက္
အသက္ရွင္ဖုိ႕ အေရး
ျမက္ပင္ေလး တစ္ပင္မရွိ
စြတ္ဖားလွည္းမရွိ
ခရီးသြားအေဖာ္ မရွိ
ပကတိဆီးႏွင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ
ဒယီးဒယုိင္နဲ႕ လူတစ္ေယာက္
သူ၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
ေသာက္စရာ ေရအုိင္မျမင္
ႏွင္းလြင္ျပင္ႀကီးထဲ လဲက်
သူ႕လက္ဖ၀ါးေတြ ကြဲရွလုိ႕
လဲက်လုိက္…ျပန္ထလုိက္
တြားသြားလုိက္…နားေနခုိက္မွာ
… … … … … … … …

ေမာဟုိက္ဆာေလာင္
ေသလုေအာင္ ေ၀ဒနာနဲ႕
ေရရွာေနတဲ့
၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ဟာ…
လူ႕ေသြးနံ႕ကုိ ေျခရာခံၿပီး လုိက္
သည္ေနရာမွာ
ႏွင္းကႏၱရ တုိက္ပြဲစခဲ့ၿပီ
၀ံပုေလြကလဲ ကုိက္ခဲထား
လူကလဲ ရွိသမွ်အားခြန္သုံးၿပီ
၀ံပုေလြရဲ႕ ႏွလုံးသားတည့္တည့္ကုိ
ဓားခၽြန္ခၽြန္နဲ႕ အားသြန္စုိက္ခ်
အဲဒီတုိက္ပြဲ ခဏမွာ
လူသားက အႏုိင္ရလုိက္တယ္
ဒါဟာ- ဘ၀ကုိတြယ္တာမႈ
ဘ၀ကုိ ျမတ္ႏုိးမႈ
ဘ၀ကုိ စုံမက္ႏွစ္သက္မႈ
တက္ႂကြဖြယ္ သာဓကတစ္ခု
‘ဂ်က္လန္ဒန္’ ေရးတဲ့၀တၳဳေလ
ခုခ်ိန္အထိ သူစြဲၿငိခဲ့
‘ဘ၀’…ဆုိတာ ရွိလုိ႕ေပါ့
‘အခ်စ္’…ဆုိတာ ရွိလုိ႕ေပါ့
‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္’…ဆုိတာေကာ
ေျပာဖုိ႕လုိေသးလား ရွင္မရယ္။

(၂၂)
‘အခ်စ္…ဆုိတဲ့ အေဖာ္ဟာ
ေပ်ာ္စရာ တစ္ခုဆုိရင္
လူ႔ဘ၀ဆုိတာ
ေနရဥၥရာ ျမစ္ေပါ့…
အခ်စ္…ဆုိတဲ့ အလုပ္ကုိ
၀န္ထုပ္၀န္ပုိးတစ္ခုလုိ
အမႈပုိခဲ့ရင္
လူ႕ဘ၀ဆုိတာဟာ
ဆုိမာလီယာ ၀ဋ္ေႂကြး’…တဲ့
အုိင္ေဆး…ဒါဟာ
သူ ေတြးေခၚထားတဲ့ အဘိဓမၼာ
သူ ရွာေဖြထားတဲ့ အသိ
သူ ေတြ႕ရွိထားတဲ့ တရားေပါ့
သူ႕ မယားကေတာ့
သူ႕ တရားကုိ အဖက္မလုပ္
အခ်က္အျပဳတ္
လက္တလႈပ္လႈပ္နဲ႕
စက္ခ်ဳပ္ၿပီး ၀င္ေငြရွာ…
… … …
ေ၀ဒနာအေမာကုိ
ဧကစာမေနာနဲ႕ ေစ့ေစ့ရွာလုိ႕

သူ႕မွာေတာ့…
သံသရာ ပလူတစ္ေကာင္အျဖစ္
ပူျခစ္ေလာင္ၿမိဳက္ မီးေရာင္ႀကိဳက္သူ
အၿမိဳက္တရား အလုိက္မွားသူ
စိတ္အနားၿငိမ္ရန္
အိပ္စားခ်ိန္ မမွန္ေသးသူ
ဂ်ပန္ေျပးၿပီး
ပန္ကန္ေဆးရမလား
ဖာကန္႕ကုိ အေရာက္ကူးလုိ႕
ေက်ာက္တူးဖုိ႕ သြားရမလား
စိတ္ကူးနဲ႕ေတာင္ အားမက်သူ
သူ႕တရားဓမၼ သက္ေသခုိင္ေအာင္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ
ထုိင္ၿပီးေတြးေနသူ…။

(၂၃)
ထုိသူကား
ဖကစားရာမွာ…က်ား
အေပ်ာ္အပါးမွာ…ဂ်င္
ဇာဘုရင္ကုိ
နာနာက်င္က်င္ မုန္းသလုိ
ဆန္႕က်င္ဘက္လိင္ကုိ
အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ခ်စ္ေနသူ
ခ်စ္ေကသီကုိ
ယစ္ေရႊရည္လုိ ျမတ္ႏုိးသူ
၁၉-ရာစုရဲ႕ မဟာဂႏၳ၀င္
‘အလက္ဇႏၵာ ပုသွ်ကင္’…တဲ့
အႏုပညာမွာ အလကၤာေျမာက္သလုိ
သူ႕ရင္ခြင္မွာ
အၾကင္နာ ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
‘၁၁၃-ေယာက္ေျမာက္’…
ေနာက္ဆုံးအခ်စ္ (သူမဟာ)
မူလတုန္းကေတာ့
႐ုိး႐ုိးအအနဲ႕
မ်ဳိး႐ုိးလွပတဲ့သူပါ
သူမနာမည္‘နာတာလီ’…ပါ

ပုသွ်ကင္နဲ႕ ရည္ငံၿပီးကာမွ
အခ်စ္မီးပုံ အတူလႈံၿပီးကာမွ
ခ်စ္မီးေလာင္စာ မေရွာင္သာသူ
ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္တြင္း ခ်စ္ဇာတ္ခင္းသူ
ခ်စ္ျပတင္းဖြင့္ လက္ကမ္းလင့္သူ
ကစဥ္ကလ်ား စိတ္လြင့္ပါးသူ
ခံစားမႈသက္သက္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ
ေမ်ာက္ေမြးတဲ့ဇာတ္လမ္း
ဘာဆန္းသလဲ ရွင္မရယ္…
ျပင္မရတဲ့ ဇာတ္အ႐ႈပ္ေၾကာင့္
ပုသွ်ကင္ရဲ႕ဇာတ္ထုပ္မွာ
ၾကာသမားနဲ႕ သတ္ပုတ္ခဲ့ရ
ဓားခ်င္းယွဥ္ၿပီး ခုတ္ခဲ့ရ
ေသနတ္ခ်င္း ယွဥ္ပစ္လုိ႕
ဘ၀မွာ အျဖစ္ဆုိးခဲ့ရ
အဖုိးတန္ ရာဇ၀င္မွာ
‘ခ်စ္ကံေခသူပုသွ်ကင္ ’…လုိ႕
သုိ႕ကလုိ စာတင္ခံခဲ့ရ

တကယ့္လုိ႕သာ
နာတာလီကုိ
အသာတၾကည္ စြန္႕ပစ္ခဲ့ရင္
ပုသွ်ကင္ရဲ႕ သကၠရာဇ္
တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံ ျဖစ္ႏုိင္တယ္
အခ်စ္…ဆုိတဲ့ နာမ္တရားဟာ
(ကုိယ္တုိင္ခံစားၾကည့္ဖုိ႕…)
အဓိက မဟုတ္
ေနာက္ဆုတ္ၿပီး အသာၾကည့္
အခ်စ္ရဲ႕ မာယာကုိ သိသတဲ့
(စာထဲမွာ ရွိတာပါ…)
တကယ္ေတာ့ မုဒိတာစိတ္ဆုိတာ
ရင္ထဲမွာ…
တိတ္ဆိတ္စြာ ပ်ဴငွာတတ္ေပမယ့္
ဗဟိဒၶ အမူအယာမွာေတာ့
သူသာ…ပုသွ်ကင္ဆုိရင္လဲ
ခႏၱီပါရမီရွင္ အစစ္
သူ…ျဖစ္ဖုိ႕မလြယ္တာ
သိပ္ ေသခ်ာတယ္ ရွင္မရယ္။