ဂုိဏ္းဂဏဝါဒႏွင့္ စစ္မွန္ေသာဓမၼ

(ဂိုဏ္းဂဏစြဲဝါဒစြဲ အယူအဆစြဲတြင္ တစ္ယူသန္ ကပ္ျငိေနပါက ယင္းအစြဲမ်ား၏ ေက်းကၽြန္သဖြယ္ျဖစ္ေနရသည့္အတြက္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမွဳ၏ သားေကာင္သဖြယ္ျဖစ္သြားရျပီး စိတ္၏သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မွဳ စစ္မွန္ေသာဓမၼသည္လည္း လက္လြတ္ဆုံးရွဳံးရတတ္၏။။)

ေလာကၾကီး၌ လူသားတို႔သည္ အယူအဆ ယဥ္ေက်းမွဳ လူမ်ိဳးေရးဝါဒ စသည္မတူညီၾကသည့္အေလွ်ာက္ ပါတီ အဖြဲ႔အစည္း ဂိုဏ္းဂဏ အုပ္စု အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚေပါက္လာခဲ့၏။ နိုင္ငံအသီးသီး လူမ်ိဳးအသီးသီး ဘာသာအသီးသီးတိုင္းမွာပင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့၏။ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္အခါကပင္ အယူဝါဒ ဂိုဏ္းဂဏေတြတည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ တိတၳိဆရာၾကီးမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဗုဒၶစာေပ၌ အထင္ရွားဆုံးဂိုဏ္းဆရာၾကီးတို႔ကား ပုရာဏကႆပ မကၡလိေဂါသာလ အဇိတေကသကမၺလ ပကုဓကုစၥာယန သဥၥယေဗလ႒ ႏွင့္ မဟာဝီရေခၚ နိဂ႑နာဋပုတၱတို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ယင္းဆရာၾကီးေျခာက္ေယာက္ကိုပင္ အခ်ိဳ႕က ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ျပိဳင္ အေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီးမ်ား(Six Contemporary Thinkers of the Buddha) ဟု ေရးသားေဖၚျပၾကကုန္ေသး၏ ။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အဆိုပါဂိုဏ္းဆရာၾကီးတို႔၏ အယူအဆဝါဒတို႔သည္ အင္မတန္ရွဳပ္ေထြးေပြလီလွ၏။

ဂိုဏ္းဂဏေပၚေပါက္လာသည့္ႏွင့္အတူ ဂိုဏ္းဂဏဝါဒ အယူအဆ (Sectarianism) သည္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားလာေတာ့၏။ ယခုအခါကမၻာေပၚတြင္ လူသိမ်ားသည့္ ဘာသာၾကီးေလးရပ္ထဲမွာပင္ ဂိုဏ္းဂဏ အယူအဆ အသီးသီးေပၚေပါက္လာခဲ့၏။ ဥပမာ ဟိႏၵဴဘာသာတြင္လည္း သနာတနႏွင့္ အာရယဆမာ့ဂ်္၊ ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း ေထရဝါဒႏွင့္ မဟာယာန၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာတြင္လည္း ကက္သလစ္ႏွင့္ ပရိုတက္စတစ္၊ မြတ္စလင္ဘာသာတြင္လည္း ဆုႏၷီ(ဆိုနီ)ႏွင့္ ရွီးယား(ရွီးယိုက္) စသည္ျဖင့္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အနည္းငယ္ကြဲျပားရုံမွ်သာမက ပဋိပကၡအသြင္ပင္ ေဆာင္ေနေသး၏။

ဂိုဏ္းဆရာၾကီးမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ေနာက္လိုက္အဖြဲ႔ဝင္တို႔သည္လည္း မိမိတို႔ဂိုဏ္း၏ အယူအဆဝါဒ ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ၾကိဳးပမ္းၾကရာတြင္ တခ်ိဳ႕က မိမိဂိုဏ္း၏ အယူဝါဒကိုသာ အမႊမ္းတင္လြန္းၾကျပီး အျခားဂိုဏ္းမ်ား၏ အယူအဆဝါဒမ်ားကိုပင္ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ေျပာဆိုတတ္ၾကေသး၏။ ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဂိုဏ္းဂဏ ပဋိပကၡ ဝိေရာဓိတရားမ်ားၾကီးထြားလာေတာ့၏။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကမၻာ၌လည္း နိုင္ငံေရး လူမွဳေရး စီးပြားေရး စာေပ အနုပညာ ဒႆန နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ဂိုဏ္းဂဏ အယူအဆ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚေပါက္လာၾကသည္ပင္။ နက္နဲသည့္ဓာတ္သေဘာေတြကို ရွဳ႕ျမင္ဆင္ျခင္သုံးသပ္နိုင္စြမ္းရွိသူတို႔၏ အျမင္မွာမူ ထိုသို႔အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားျခားနားမွဳမ်ား ေပၚေပါက္ေနျခင္းသည္ အႏွစ္မဲ့ အခြံအကာ ဗဟိဒၶအေဆာင္အေယာင္ေတြေၾကာင့္ဟု ဆိုၾကပါလိမ့္မည္။ ယင္းအခြံအကာတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တစ္ဂိုဏ္းႏွင့္တစ္ဂိုဏ္း တစ္ဖြဲ႔ႏွင့္တစ္ဖြဲ႔ ပဋိပကၡဝိေရာဓိအသြင္ေဆာင္ေနၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

မ်ားေျမာင္လွေသာ အသြင္သ႑ာန္ ဗဟိဒၶအေဆာင္အေယာင္ အဆင္အျပင္ အခ်ိဳးအစားတို႔သည္ ယင္းသို႔ကြဲျပားျခားနားသည့္ ဂိုဏ္းဂဏ၏ အမွတ္အသားလည္း ျဖစ္လာၾက၏။ ဂိုဏ္းဂဏ လူ႔အဖြဲ႔စည္းအသီးသီးတို႔တြင္ အသြင္သ႑ာန္ဗဟိဒၶအေဆာင္ေယာင္အားျဖင့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ဆံထံုးထား၏။ ထိုဆံထုံးမွာလည္း အၾကီးအေသးရွိနိုင္၏။ တခ်ိဳ႕က မုတ္ဆိတ္ထား၏။ မုတ္ဆိတ္အတိုအရွည္ရွိနိုင္၏။ တခ်ိဳ႕က ကတုံးတုန္းျပီး တခ်ိဳ႕က ဆံက်စ္ထား၏။ စသည္စသည္ျဖင့္ ပုံစံသ႑ာန္အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိနိုင္ပါသည္။ထိုမ်ားေျမာင္လွစြာေသာ ဗဟိဒၶအေဆာင္ေယာင္အသြင္သ႑ာန္တို႔သည္ စစ္မွန္သည့္ ဓမၼ၏ အမွတ္လကၡဏာမ်ားေတာ့ မဟုတ္ၾကေပ။ ထိုဗဟိဒၶအသြင္အျပင္တို႔သည္ တစ္ခါတစ္ရံ စစ္မွန္ေသာ ဓမၼကို သိရွိနားလည္ေရးအတြက္ အဟန္႔အတားအေႏွာက္ယွက္ပင္ ျဖစ္သြားတတ္ပါေသးသည္။

အကၽြန္ုပ္တို႔တစ္ေတြသည္ မိမိတို႔ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာရသည့္ နိုင္ငံ အသိုင္းအဝိုင္း ဂိုဏ္းဂဏ မိသားစု မ်ိဳးႏြယ္မွ လက္ခံယံုၾကည္လာခဲ့သည့္ အယူအဆ ဝါဒ ဗဟိဒၶအေဆာင္ေယာင္မ်ားကိုပင္ ထပ္ဆင့္ၾကားသိေနၾကရ လက္ခံယံုၾကည္ေနၾကရ၏။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ သေဘာေပါက္သိျမင္နားလည္ျပီး လက္ခံယံုၾကည္သူက နည္းလွ၏။ မိမိတို႔ဂိုဏ္းဂဏ မ်ိဳးႏြယ္အစဥ္အဆက္မွ ဆင္းသက္လာသည့္ အယူဝါဒမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးတြင္ အျမစ္တြယ္ေနၾက၏။ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားမွလြဲျပီး အျခားဂိုဏ္းဂဏ မိသားစုမ်ိဳးႏြယ္တို႔၏ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ားကို မွန္ကန္မွဳရွိေကာင္းရွိနိုင္စရာရွိသည္ဟူေသာ သေဘာတရားအခ်က္ေလးကိုပင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔၊ လက္ခံနိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္မရွိၾကေတာ့ေပ။

ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အယူအဆ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ား မိမိတို႔စိတ္ႏွလုံးတြင္ အျမစ္တြယ္လာသည့္အမွ် မိမိတို႔သည္ ယင္းအယူအဆ ဝါဒတို႔၏ ေက်းကၽြန္သဖြယ္ျဖစ္လာသည့္အခါ မိမိတို႔သည္ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္ဖို႔ခက္လာေတာ့၏။ တေျဖးေျဖး အမွန္တရား ဓမၼစစ္ဓမၼမွန္တရား၏ ေဝးရာသို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားတတ္ၾကပါသည္။ တကယ္တန္းဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္ပါက မိသားစု မ်ိဳးႏြယ္ ဂိုဏ္းဂဏ၏ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အယူအဆဝါဒကို အစဥ္အလာအရ လက္ခံယုံၾကည္ေနရုံသက္သက္ျဖင့္ အက်ိဳးမရွိနိုင္ေပ။အဓိကလိုရင္းမွာကား အကယ္၍ ထိုအယူဝါဒတစ္ခုကို မွန္ကန္သည္ဟု ယူဆပါက မိမိတို႔ဘဝႏွင့္ ဟပ္ၾကည့္ၾကဖို႔ ဘဝတြင္ လက္ေတြ႔အသုံးခ်ၾကည့္ဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါသည္။ ထိုအခ်က္ကို ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္ ကာလာမသုတ္ (ေကသမုတၱိသုတ္)က သက္ေသထူေန၏။

ထိုအယူအဆ ဝါဒမ်ားကို မိမိတို႔ဘဝႏွင့္ ဟပ္ၾကည့္၊ ဘဝအတြက္ အသုံးခ်ၾကည့္လို႔ရလွ်င္ အက်ိဳးမ်ားလွ်င္ ထိုဝါဒသည္ စစ္မွန္ေသာဓမၼဟု ကင္ပြန္းတပ္ခ်င္ပါသည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္မလာပါက ထိုအယူအဆဝါဒတို႔သည္ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့သည့္ စိတ္ကူးယဥ္မွ်သာ၊ အႏွစ္မပါ အခြံအကာျဖစ္သည့္ အသိဥာဏ္္၏ ကြန္႔ျမဴးခ်က္ဟုပင္ မွတ္ခ်က္ျပဳခ်င္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အေရးၾကီးသည္မွာ လက္ေတြ႔ပိုင္း အက်င့္ပိုင္းပင္ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ ႏွလုံးသာေပၚ၌ ကိန္းေအာင္းေနသည့္ အခ်က္သည္ ဓမၼစစ္ဓမၼမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။

ပတၱျမားစစ္ပတၱျမားမွန္သဖြယ္ ဓမၼစစ္ဓမၼမွန္ကို လက္ေတြ႔က်က် အသုံးမခ်နိုင္ေသးသမွ် မိမိတို႔၏ ဘဝသည္ အႏွစ္မပါ အခြံအကာအတိသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အက်ိဳးမရွိသည့္ ဓမၼဟန္ျပ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ဘဝအတြက္အသုံးမဝင္သည့္ အသိဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးခ်က္မ်ားျဖင့္သာ ျပည့္နွက္ေရာယွက္ေနေပလိမ့္မည္။ ဗဟိဒၶအေဆာင္ေယာင္တို႔သည္ သူ႔တန္ဘုိးႏွင့္သူရွိလင့္ကစား ဓမၼစစ္ဓမၼမွန္ကို သိျမင္နားလည္ သေဘာေပါက္သူတို႔သည္ ယင္းဗဟိဒၶအေဆာင္ေယာင္ အခြံအကာမ်ားကို တကယ့္အႏွစ္သာရအျဖစ္ ဖက္တြယ္မထားၾကရုံမွ်သာမက ယထာဘူတက်သည့္အရာကို တနည္းဆိုရေသာ္ ဘဝအတြက္ လက္ေတြ႔က်က်အက်ိဳးရွိသည့္လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾက၏။ အေပၚယံေၾကာအကားမ်ား၊ မ်က္ကန္းယုံၾကည္ခ်က္မ်ား ထိုသူတို႔သ႑ာန္၌ ေျခကုပ္မယူနိုင္ၾကေတာ့ေပ။ အရွိကိုအရွိအတိုင္း အမွန္ကိုအမွန္တိုင္း သူ႔အပိုင္းႏွင့္သူ ရွဳ႕ျမင္သုံးသပ္တတ္ျခင္းသည္ ဘဝတြင္ အထက္တန္းက်ျပီး မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ေသာ့ခ်က္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ

၁၃၇၃ခု သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၁၀ ရက္ ေသာၾကာေန႔

၀၇-၁၀-၂၀၁၁