စခဲ့မိတာေပါ ့

၁။ မိုင္ေပါင္းသိန္းသန္း၊ ခရီးလမ္း၊ ေျခတစ္လွမ္းက စခဲ့တယ္။

၂။ အိုင္ဗြက္ေခ်ာင္းကန္၊ ေရျပည့္လွ်ံေမာက္၊ မိုးတစ္ေပါက္က စခဲ့တယ္။

၃။ စုံျမိဳင္ေတာခြင္၊ စိမ္းစိုလြင္၊ သစ္တစ္ပင္က၊စခဲ့တယ္။

၄။ သိန္းသန္းကုေဋစု၊ ပြားတိုးမွဳ၊ အရင္းႏွီးတစ္ခုက၊ စခဲ့တယ္။

၅။ ေသာကေထာင္စု၊ လြမ္းေဆြးမွဳ၊ အခ်စ္တစ္ခုက၊ စခဲ့တယ္။

၆။ သံသရာျပတ္မွဳ၊ တရားရွဳ႕၊ အသိတစ္ခုက စခဲ့တယ္။

၁။ မိုင္ေပါင္းသိန္းသန္း၊ ခရီးလမ္း၊ ေျခတစ္လွမ္းက စခဲ့တယ္။

မည္သည့္အရာမဆို ေလာက၌ အစပ်ိဳးမွဳ ရွိစျမဲပင္။ ျဖစ္ထြန္းၾကီးပြားတိုးတက္မွဳ မွန္မွ် အၾကာင္းအရာတစ္ခုက စတင္ခဲ႔ရ၏။ မာရသြန္အေျပသမား၊ ေတာင္တက္သမားတို႔သည္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးႏွင္နိုင္ခဲ့ၾက၏။ သံသရာခရီးသြား ပုထုဇဥ္မ်ားတို႔သည္လည္း သံသရာခရီး မိုင္ေပါင္း မ်ားစြာ မေရတြက္နိုင္ေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ ေလွ်ာက္ေနဆဲ၊ သံသရာမျပတ္ေသးသမွ် ဆက္လက္ မိုင္းေပါင္းမ်ားစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းရေပဦးမည္။ ထိုေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့မွ် မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ခရီးအားလံုး ေျခတစ္လွမ္းက စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ အေနာက္တိုင္းဆိုရိုးစကားမွာလည္း Thousands of miles of journey began with one step ဟု ဖတ္ရဖူး၏။ အထက္ပါစကားရပ္ေလးမ်ားသည္ စာဖတ္သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ရွဳ႕ေဒါင့္ေပါင္းစံုက ေတြးေတာၾကံဆၾကည့္နိုင္ပါ၏။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ ဆိုသည့္ အတိုင္း စမိခဲ့သမွ်ေျခလွမ္းတိုင္း ေျခတစ္လွမ္းကုေဋတစ္သန္းတန္လွ်င္ေတာ့ ပို၍ ေကာင္းလွ၏။

 အရာရာမွာ စတင္ေျခလွမ္းနိုင္ဖို႔ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ေတာ့ ရွိရမည္ထင္၏။ မိမိက သူတစ္ပါးကို မွီခိုလြန္းသည့္အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ တေျဖးေျဖးေလွ်ာ့ပါးလာျပီး ဟုိဟာမလုပ္တတ္ ဒီဟာမလုပ္တတ္၊ ဟုိဟာမလုပ္ရဲ၊ ဒီဟာမလုပ္ရဲ ျဖစ္လာျပီး စတင္ ေျခလွမ္းဖို႔ တြန္႔ဆုတ္တတ္ၾက၏။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိစတင္ေျခလွမ္းသည့္အရာသည္ ေကာင္းေသာေျခလွမ္းပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ဆရာသမား မိဘမ်ားက တပည့္သားသမီးမ်ားအေပၚ စိတ္မခ်နိုင္ေသာေၾကာင့္ မိမိေရွ႕ေလွ်ာက္ရမည့္ေျခလွမ္းမ်ား ခ်ီတံုခ်တုံ ျဖစ္ရျပန္ေသး၏။ ဤသည္မွာလည္း မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ အားနည္းေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္ပါ၏။

အစဥ္အလာ မိသားစုပံုစံႏွင့္ ပညာသင္ယူမွဳပံုစံစနစ္တို႔ေၾကာင့္ ပညာတတ္ျမန္မာအမ်ားစုသည္ အျခားနိုင္ငံမ်ားမွ ပညာတတ္မ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ မိမိတို႔ျမန္မာေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ရင့္က်က္မွဳ(Maturity) သည္ အေတာ္ေလး အားနည္းေနသည္ကို ခန္႔မွန္းသိနိုင္၏။ ဥပမာ ဘြဲ႔ရျမန္မာမိန္းကေလး တစ္ေယာက္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းမွာပင္ ရန္ကုန္မႏၱေလး ခရီးစဥ္ေလာက္ကိုပင္ မိဘဆရာ အုပ္ထိမ္းသူ သို႔မဟုတ္ အေဖာ္မြန္ေကာင္းေကာင္းမပါလွ်င္ သိပ္ျပီးသြားဖို႔ စိတ္ဆႏၵမရွိေပ။ ခရီးစဥ္မျဖစ္ေျမာက္ေလာက္ေအာင္ပင္ ရွိတတ္၏။ အျခားနိုင္ငံက မိန္းကေလးမ်ားသည္ အထက္တန္းပညာျပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးပိုးျပီး ယံုၾကည္မွဳ အျပည့္ျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္းပင္ ကမၻာပတ္ေလေတာ့သည္။ ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္  ေျခလွမ္းေပါင္းမ်ားစြာ စတင္ေလေတာ့သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ကေတာ့ ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ အစဥ္လာ၏ လႊမ္းမိုးထားမွဳေၾကာင့္ သူမ်ားနိုင္ငံကသူမ်ားကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္တည္း ကမၻာပတ္ဖို႔ ခဲယဥ္းၾကေပလိမ့္ဦးမည္။

၂။ အိုင္ဗြက္ေခ်ာင္းကန္၊ ေရျပည့္လွ်ံေမာက္၊ မိုးတစ္ေပါက္က စခဲ့တယ္။

အခ်န္ခါသင့္ ရြာသြန္းသည့္မိုးကို သတၱဝါတို႔ အလြန္ခ်စ္ၾက၏။ အလြန္ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၾက၏။ ျမန္မာ့အျမင္ျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ ပိေတာက္ေရႊရည္လူးသည့္ သၾကၤန္မိုး၊ သၾကၤန္လက္ေဆးမိုး၊ ဖက္စြတ္မိုး၊ ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္းမိုး စသည့္ျဖင့္ အခ်ိန္သင့္ ရြာသြန္းမည့္မိုးကို ေမွ်ာ္လင့္ၾက၏။ စာေရးသူတို႔ ယခုေနရာ အိႏၵိယနိုင္ငံ ဗီဟာျပည္နယ္သည္ မိုးေမွ်ာ္ခဲ့တာအလြန္ၾကာခဲ့လွေပါ့။ ယခုအခါမွာ အပူဒဏ္ျပင္းထန္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အေရဓာတ္ခန္းေျခာက္ျခင္း၊ ကိုယ္ခႏၶာအသားအေရမ်ား အပူေလာင္စုပ္ျမဲမွဳပင္ ခံစားရ၏။ မိုးေလးတစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ က်လာရင္ေတာ့ ေကာင္းေလရဲ႕ဟု မိုးကိုေမွ်ာ္လင့္မိ၏။ ဒီအထဲ မိုးေလဝသႏွင့္ အင္တာနက္အပူခ်ိန္ျပကိရိယာကေန ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အပူခ်ိန္လြန္ကဲေနမွဳကို အျမဲသတိေပးေနေသာေၾကာင့္ ဘယ္သြားေနရမွန္းေတာင္ မသိေအာင္ ျဖစ္မိ၏။ အခ်ိဳ႕နိုင္ငံမ်ား၌ မိုးေခါင္သည့္အခါ မိုးအတုပင္ ေငြေၾကးေျမာက္မ်ားစြာကုန္က်ခံလွ်က္ ရြာသြန္းေအာင္ျပဳလုပ္ၾကရ၏။ မိုးမရြာလွ်င္ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔မွဳဒဏ္ေၾကာင့္ ေရတြင္းေရကန္ အင္းအိုင္မ်ားခန္းေျခာက္ လူအမ်ား ဒုကၡေရာက္ၾကရ၏။

ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုမိုပူျပင္းလာေသာေၾကာင့္ ေျမာက္ဝင္ရိုးစြန္းက ေရခဲျပင္ၾကီးေတြ အရည္ေပ်ာ္က်မွဳႏွဳန္း ျမင့္တက္လာေနသည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ထပ္ခါတလဲလဲ သတိေပးေနၾက၏။ အိုဇုန္းလႊာ တစ္ေန႔တျခား ပုိပါးလာမွဳ၊ ဖန္လံုအိမ္ အာနိသင္ ျပင္းသထက္ျပင္းထန္လာမွဳ၊ ဆူနာမီလို၊ ကက္ထရီနာလို၊ သဘာဝကပ္ေဘးဆိုးၾကီးမ်ားလည္း ပိုမိုမ်ားသထက္မ်ားလာ၏။ လူသားတို႔ သဘာဝတရားကို မွ်တစြာ အသံုးမခ်မွဳေၾကာင့္ ေလာကၾကီး သဘာဝတရား၏ ဒဏ္ခတ္မွဳကို ခါးသီးစြာ ခံစားၾကရ၏။ အခ်ိန္အခါသင့္ မဟုတ္ဘဲလည္း မိုးရြာျပန္၏။ မည္သည့္ေနရာမဆို မိုးမ်ားလြန္းျပန္လွ်င္လည္း ညီးၾကရျပန္၏။ ေရေတြၾကီး၊ ဆည္ေတြက်ိဳးလို႔ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္မ်ား ေရေတြျပည့္လွ်ံခဲ့၏။ ေတာင္သူဦးၾကီးမ်ား၏ လယ္ယာမ်ား စိုက္ခင္းမ်ား ပ်က္စီးခဲ့ၾက၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ လူသားတို႔သည္ အခ်ိန္ခါသင့္ ရြာသြန္းသည့္မိုးကို ျမတ္နိုးၾက၏။ လူသားတို႔အား မည္သည့္ ေဘးဒုကၡမွ မေပးသည့္ သဘာဝအေလွ်ာက္ အင္းအိုင္ ေခ်ာင္းကန္ ေရျပည့္လွ်ံေမာက္ေအာင္ ရြာသြန္းသည့္ မိုးတစ္ေပါက္ေလးကိုပင္ ျမတ္နိုးၾကေပ၏။ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ ဥဒဗိႏၵဳ နိပါေတန၊ ဥဒကုေမၻာပိ ပူရတိ- မိုးေရေပါက္က်ဖန္မ်ားက ေရအိုးစရည္းျပည့္နိုင္၏တဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရေပါက္ေရစက္ ၾကိမ္ၾကိမ္သက္က၊ အိုင္ဗြက္ေခ်ာင္းကန္၊ ေရျပည့္လွ်ံ၏။ အိုင္ဗြက္ေခ်ာင္းကန္၊ ေရျပည့္လွ်ံေမာက္၊ မိုးတစ္ေပါက္က စခဲ့၏။ ဟုဆိုထားျခင္းျဖစ္၏။

၃။ စုံျမိဳင္ေတာခြင္၊ စိမ္းစိုလြင္၊ သစ္တစ္ပင္က၊စခဲ့တယ္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဝီသတိနိပါတ္၊ ဘလႅာတိယဇာတ္၌ အရိပ္ေျခာက္မ်ိဳး၏ ေအးခ်မ္းသာယာ ရွိပံုကို ေဟာေတာ္မူခဲ့။ သစ္ပင္၏ အရိပ္သည္ ေအးျမခ်မ္းသာလွ၏။ ကိုင္းရြက္စံုလင္ ထိုသစ္ပင္၏ သစ္ပင္အရိပ္ ခရီးသြားအိပ္ၾက၊ မွီခိုရ ေသာေၾကာင့္ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားလွ ေအးျမလွ၏။ ထိုသစ္ပင္၏ အရိပ္ထက္ ေဆြမ်ိဳးတို႔၏ အရိပ္က သာ၍ေအးျမလွ၏။ ေဆြမ်ိဳးအရိပ္က ေအးျမလွပံုကို ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္တိုင္ ဝိဋဋဴဘမင္းအား ေဟာခဲ့၏။ မင္းမျဖစ္ခင္က ရန္ျငိဳးအေတးထားခဲ့ေသာ ဝိဋဋဴဘသည္ သူမင္းျဖစ္လာေသာအခါ သာကီဝင္မင္းတို႔အား သတ္ရန္ စစ္တပ္ျဖင့္ ခ်ီတက္လာ၏။ လူမ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္မည့္ စစ္ပြဲၾကီးကို ျမတ္ဗုဒၶသိျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သာကီဝင္မင္းတို႔ ေနရာ သကၠတိုင္းဘက္က အရိပ္အာဝါသ မေကာင္းလွသည့္ ဇီးပင္ေျခရင္းမွာ ျမတ္ဗုဒၶသီတင္းေတာ္မူလိုက္၏။ ထိုအျခင္းအရာကို ဝိဋဋဴဘျမင္ေလေတာ့ ဘာလို႔ သကၠတိုင္းဘက္က အရိပ္မေကာင္းတဲ့ ဇီးပင္ရင္းမွာ ထိုင္ေနေတာ္မူတာလဲ၊ ဒီဖက္ ေကာသလတိုင္းဘက္က အရိပ္အာဝါသေကာင္းတဲ့ ေညာင္ပင္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္ူပါဟု ေလွ်ာက္၏။ ျမတ္ဗုဒၶက " သစ္ပင္အရိပ္မေကာင္းလည္း ရွိပါေစ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ အရိပ္က အလြန္ေအးခ်မ္းပါတယ္ " ဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဆြမ်ိဳးတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းငွာ ဤေနရာသို႔ ၾကြေတာ္လာခဲ့သည္ဟု ေတြးေတာကာ ျမတ္ဗုဒၶအား ရွိခိုးဦးခ်ျပီး သာဝတၳိျမိဳ႕သို႔ စစ္တပ္ျဖင့္ ျပန္သြား၏။ ၂ ၾကိမ္ေျမာက္အထိ ဤကဲ့သို႔ အရိပ္အျမြက္ေျပာေတာ္မူခဲ့၏။ သာကီဝင္မင္းတို႔၏ ေရွးအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ၃ ၾကိမ္ေျမာက္မွာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶက မတားေတာ့ေပ။ ဝိဋဋဴဘက သာကီဝင္ေဆြမ်ိဳးေတြကို သတ္ပစ္လိုက္၏။ သူႏွင့္သူ႕စစ္တတ္သည္လည္း အစိရဝတီျမစ္ကမ္းမွာ ညအိပ္စခန္းခ်ေနစဥ္ ဟိမဝႏၱာေတာင္ဘက္မွ မိုးျပင္းထန္စြာ ရြာသြားလို႔ အဟုန္ျပင္းစြာ စီးဆင္းလာသည့္ ေရစီးေခ်ာင္းက အစိရဝတီျမစ္ထဲ ေမွ်ာပါေစလွ်က္ အားလံုးအသက္ဆံုးရွဳံးခဲ့ၾကေလ၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေအးျမလွသည့္ ေဆြမ်ိဳးအရိပ္မ်ား ဆံုးရွံဳးရရွာေလ။

ေဆြမ်ိဳးတို႔အရိပ္ထက္ မိဘႏွစ္ပါးတို႔၏ အရိပ္ကပိုမိုေအးျမလွ၏။ ႏွစ္ပါးမိဘ လိမၼာၾကမူ၊ မိဘအရိပ္ သားသမီးအိပ္ၾက ေအးျမလွ၏။ ယင္းမိဘအရိပ္ထက္ ဆရာသမားမ်ား၏ အရိပ္သည္ ပိုမိုခ်မ္းသာ ေအးျမလွေပ၏။ မွန္ေသာပညာ သင္ျပပါသည့္ ဆရာ့အရိပ္ တပည့္အိပ္ၾက ေအးျမလွ၏။ ေဆြမ်ိဳးမိဘ၊ အရိပ္ရေသာ္၊ ေအးျမသည္ပင္၊ ထို႔ထက္လွ်င္လည္း၊ ပဲ့ျပင္ဆရာ၊ အရိပ္မွာကား၊ ခ်မ္းသာပါဘိ၊ လြန္ကဲ၏ ဟု ပညာရွိတို႔ ဆိုေတာ္မူၾက၏။ တရားႏွင့္ညီစြာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ဘုရင္မင္းတို႔၏ ရာဇရိပ္သည္လည္း ေအးျမပါ၏။ ျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ေဆာင္ရြက္ျပသည့္၊ ရာဇအရိပ္၊ ျပည္သူအိပ္ၾက၊ မွီခိုရ၏ ဟူသကဲ့သို႔ တိုင္းသားျပည္သူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာ ရာဇထီးရိပ္မွာ ေခၽြးသိပ္ေနနိင္ၾက၏။ အရိပ္တကာ့အရိပ္တို႔တြင္ ရတနာသံုးပါး၏ အရိပ္သည္ ခ်မ္းသာေအးျမရာ၌ ပိုမိုေအးျမဆံုးပင္ျဖစ္၏။ သုခဒုကၡ၊ လမ္းညႊန္ျပသည့္၊ ဓမၼအရိပ္၊ ေယာဂီအိပ္ၾက၊ ေအးျမလွ၏ ဟု ဆိုထားေပ၏။

ဘုရားရိပ္တရားရိပ္ မဆိုထားနဲ႕ သာမန္သစ္ပင္ရိပ္ေလးသည္ပင္ အလြန္တရာေက်းဇူးမ်ားလွ ေအးျမလွေသာေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္က သစ္ပင္စိုက္ဖို႔ရန္ အားေပးတိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ့၏။ အာရာမေရာပါ ဝနေရာပါ၊ ေယဇနာ ေသတုကာရကာ စသည္ျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ပန္းမာန္ ေက်ာင္းဝင္းျခံႏွင့္ သစ္ပင္ဝါးပင္မ်ားစိုက္ပ်ိဳးဖို႔၊ လမ္းတံတားမ်ား တည္ေဆာက္ဖို႔ လူသားတို႔အား တုိက္တြန္းအားေပးေတာ္မူခဲ့၏။ ဤသည္ကို ေထာက္ရွဳ႕ပါလွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶက သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိမ္းလန္းစိုေျပေအာင္ တိုက္တြန္းခဲ့ပံုရေပ၏။ ကၽြန္ုပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကမၻာ့ႏွင့္ခ်ီျပီး လုပ္ရမည့္အရာေတြ မတတ္နိုင္ေသာ္လည္း မိမိတို႔ နိုင္ငံ ျမိဳ႔ျပ ေက်းရြာ မိမိတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္နားက ေျဖရွင္းလို႔ရနိုင္သည့္အရာမ်ားကို ကိုယ္တိုင္အားလံုး ပါဝင္ေျဖရွင္းနိုင္ပါမွ သက္သာရာ ရေပလိမ့္မည္။ အနည္းဆံုးလုပ္နိုင္တာကေတာ့ နိုင္ငံတဝွမ္း အရိပ္ရသစ္ပင္မ်ားစိုပ်ိဳးျခင္း၊ ျမိဳ႔တြင္း ျမိဳ႕ျပင္ စိုက္လို႔ရသည့္ေနရာ သင့္ေတာ္သည့္ေနရာမွန္သမွ်၌ အရိပ္ရသစ္ပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးျခင္း၊ စက္ရံုၾကီးေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ကားေတြက ထုတ္လႊတ္လိုက္သည့္ မီးခိုးမ်ားကို ေခတ္မီနည္းပညာမ်ားျဖင့္ ေလ်ာ့ပါးသြားေအာင္ထိမ္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္း ျဖစ္နိုင္လွ်င္ ထင္းမီးေသြးျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္မွဳကို ေျပာင္းလဲက်င့္သံုးျခင္း၊ ဂစ္မ်ားကို သံုးျခင္း၊ စသည့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္ေစနိုင္သည့္ အခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ဖို႔လိုေပလိမ့္မည္။ သို႔မွသာ မိမိတို႔ ေနရာ မိမိတို႔နိုင္ငံမွာ သစ္ပင္ဝါးပင္မ်ား စိမ္းလန္းစိုေျပျပီး ေတာေတာင္ေရေျမမ်ား ေရရွည္တည္တံ့နိုင္ေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ေနကိုသာ အျပစ္တင္ရျပီး မိုးကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ရသည့္ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးသည္ ဖြတ္သထက္ ညက္ဖို႔သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း သစ္ပင္ေတာေတာင္မ်ားစိမ္းစိုေအာင္လုပ္ျခင္းသည္ သစ္တစ္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးရျခင္းက စတင္အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။ (သစ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးၾကပါစို႔)။

၄။ သိန္းသန္းကုေဋစု၊ ပြားတိုးမွဳ၊ အရင္းႏွီးတစ္ခုက၊ စခဲ့တယ္။

မိမိကိုယ္တိုင္သန္းသန္းကုေဋခ်ီျပီး မခ်မ္းသာေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူတို႔၏ ဘဝကိုေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္ပါက ထိုခ်မ္းသာသူတို႔သည္ စီးပြားေရးအျမင္ မ်က္စိရွိျခင္း၊ မိမိအလုပ္ကို ၾကိဳးစားျခင္း၊ မိမိ၏ ဝင္ေငြထြက္ေငြကို သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ သံုးတတ္ျခင္း၊ အေလအလြင့္မျဖစ္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တတ္ျခင္း၊ ထို႔ျပင္ စီးပြားဖက္ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမ်ား ရွိျခင္းဟူသည့္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုၾကေပလိမ့္မည္။ ထို႔ျပင္ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ဆရာေတာ္တို႔၏ ဆံုးမစကားမ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသည္လည္း ျဖစ္နိုင္ပါ၏။ ေအာက္ပါလကၤာကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။

*ေစ့စပ္သိပ္သိည္း၊ ေရြ႕ေရြ႕ဆည္းေသာ္၊ စရည္းအိုးခြက္၊ ၾကီးစြာလွ်က္ပင္၊ တံစက္က်မ်ား၊ ျပည့္ေသာလားသို႔၊ ပ်ား၏နည္းထံုး၊ မွတ္က်င့္သံုး၍၊ ျခခံုးေတာင္ပို႔၊ ဖို႔သည့္ျခင္းရာ၊ လူလိမၼာတို႔၊ ဥစၥာဆည္းေတြ၊ တက္လွေစေလာ့၊ ၾကြက္ေသတစ္ခု၊ အရင္းျပဳ၍၊ ၾကြယ္မွဳတတ္ဆံုး၊ သူေဌးထံုးကို၊ႏွလံုးမူလွ်က္၊ ၾကံစည္နက္၍၊ သူထက္လြန္ကဲ၊ၾကြယ္ေစမင္း။

*ေလာက၌ပင္၊ ပ်ားႏွင့္ယင္ကို၊ မ်က္ျမင္ပံုထား၊ ေမာင္ရွဳ႕စားေလာ့၊ ပ်ားကားအံုျပဳ၊ အရည္စု၍၊ ထားမွဳလိမၼာ၊ ေနာင္ခ်မ္းသာ၏။ ယင္မွာေသာ္တံု၊ ဝမ္းဝရံုမွ်၊ အံုကာေသာက္စား၊ စုမထား၍၊ ရွာျငားမျပတ္မရငတ္၏။ ဆက္ဆက္မုခ်၊အလသျဖင့္၊ ငယ္ကပ်င္းသူ၊ ၾကီးမူဆင္းရဲ၊ ရစျမဲတည္း။ ဟု ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက (မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီး) က ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေပ၏။

စကၠသုတၱန္အလိုအရဆိုရလွ်င္ သမၸတၱိစက္ေလးခ်က္ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေပလိမ့္မည္။ စီပြားတိုးတက္ခ်င္သူသည္ မိမိဘယ္အရပ္မွာပင္ေမြးေမြး စီးပြားေရးေကာင္းမည့္ တိုးတက္မည့္ေနရာကို ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို႔လို၏။ ဤပတိရူပေဒသဝါသစက္(proper location) သင့္ေလွ်ာ္သည့္ေနရာကို ေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ စီးပြားေရးအတြက္သာမဟုတ္ အျခားက်န္းမာေရးအတြက္လည္း ရာသီဥတုေကာင္းသည့္ေနရာေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ ဆရာဝန္ ေဆးရံုမ်ားရွိသည့္ေနရာမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တတ္ျခင္းသည္လည္း ပတိရူပေဒသဝါသပင္ ျဖစ္ေပ၏။  စီးပြားေရးအတြက္ စီးပြားေရးအၾကံေပးနိုင္သူ၊ စီးပြားေရးအျမင္ရွိသူ၊ အေထာက္ပံ့ေပးနိုင္သူမ်ားသည္ သပၸဳရိသူပနိႆယစက္၏ အားၾကီးေသာအေထာက္ပံ့ပင္ျဖစ္ၾက၏။ ပုေဗၺစ ကတပုညတာစက္ဟုေခၚသည့္ ေရွးအတိတ္ကုသိုလ္ကံ၏ ေထာက္ပံမွဳေၾကာင့္မိမိလုပ္သမွ် ၾကီးခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းလာတတ္၏။ ေနာက္ဆံုး အတၱသမၼာပဏိဓိစက္ေခၚသည့္ မိမိစိတ္ကို ေကာင္းမြန္စြာျပင္ျပင္ေနထိုင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ကံတူအက်ိဳးေပးကာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာ၏။ ဓမၼအရာ၌ ဤအတၱသမၼာပဏိဓိစက္သည္ ပို၍ပင္ ဘဝအတြက္ အေရးပါလွ၏။ ေရွ႕သမၸတၱိစက္သံုးပါးျဖင့္ျပည့္စံုေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုး အတၱသမၼာပဏိဓိစက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမွဳေၾကာင့္ ေဒဝဒတ္ကဲ့သို႔ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ပ်က္စီးဆံုးရွဳံးရတတ္၏။ စီးပြားေရးၾကီးပြားေရးအရာ၌ ထိုကဲ့သို႔ သမၸတၱိစက္မ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုသူမ်ားသည္ သိန္းသန္းကုေဋၾကြယ္ဝခ်မ္းသာတတ္ၾက၏။

ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ Fly, fly, up to the sky ဆိုသကဲ့သို႔ ၾကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ ျမင့္သထက္ျမင့္ဖို႔ အိပ္မက္ေတြရဲရဲၾကီးမက္ပိုင္ခြင့္ရွိ၏။ ပ်ံပါ၊ပ်ံပါ၊ မိုးစြန္ထက္ဖ်ားေရာက္ေအာင္ ပ်ံပါ။ ရဲရဲဝံ့ဝ့ံလုပ္ပါ။ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ လိုအပ္ပါ၏။ သူမ်ားနိုင္ငံမွာဆို ငါတို႔လည္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာမွာ ေသခ်ာတယ္ဟု ျငီးျငဴမေနသင့္။  အေျခအေနတို႔ အခြင့္အလမ္းတို႔ဆိုသည္မွာလည္း အလိုလိုေနရင္းနဲ႕ မိမိတို႔ အိမ္တံခါးဝ လာေရာက္ေလ့မရွိ။ ထိုင္ေစာင့္ယူလို႔မရ၊ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးယူရ၏။ မိမိတို႔ၾကီးပြားခ်မ္းသာေရးအတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ စြန္႔စားအားထုတ္ၾကရေပလိမ့္မည္။ကိုယ္အားဥာဏ္အား အရင္းနွီးမ်ားျမွဳပ္ႏွံျခင္းျဖင့္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာနိုင္၏။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ေရႊေငြရတနာမ်ားရင္ႏွီးျမွပ္ႏွံျခင္း ( Investment)မ်ားသည္ ဤဘဝအတြက္သာမက ေနာက္ဘဝအတြက္ပါ စိတ္ခ်ရသည့္ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳမ်ိဳးမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်ရသည့္ အနုဂါမိကေရႊအိုးျမွပ္ႏွံဖို႔ လမ္းညႊန္ေတာ္မူ၏။

ေသခ်ာစိတ္ခ်ရသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳဆိုသည္မွာ လိမၼာပါးနပ္သည့္ အမိ်ဳးေကာင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးသည္ မိမိကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳျပီး ဒါနျပဳလုပ္ျခင္း၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ ကိုယ္ႏွတ္စိတ္ကို ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊  အိေျႏၵေစာင့္ထိမ္းျခင္း၊ မိမိစိတ္ကေလးကို သမာဓိရေအာင္ ထိမ္းသိမ္းျခင္း၊ ေနာက္ဆံုး ပညာျဖင့္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳ ျပဳျခင္းတို႔ျဖင့္ ေနာင္ဘဝအတြက္ ေသခ်ာသည့္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏံွမွဳမ်ားကို လမ္းညႊန္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထုိ႔ျပင္ ဒါနျဖင့္ ျမွပ္ႏွံရမည့္ေနရာတို႔ကိုလည္း ညႊန္ျပေတာ္မူေသး၏။ ဥပမာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေမြေတာ္ဓာတ္ေတာ္မ်ား ထည့္သြင္းပူေဇာ္အပ္ရာ ေစတီေတာ္၊  သံဃာေတာ္။ မိမိၾကည္ညိုေလးစားသည့္ ပုဂၢိဳလ္၊ ခရီးသြားဧည့္သည္၊ မိခင္ဖခင္ ေက်းဇူးရွင္၊ အကိုၾကီးအမၾကီး တို႔၌လည္း ဒါနေကာင္းမွဳျပဳျပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံလိုက္ျခင္းသည္ ေသခ်ာသည့္ ရင္ႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳ တစ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို အတိအလင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ မည္သို႔ဆိုေစ ေလာကီေလာကုတၱရာၾကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔ လိုအပ္ပါ၏။ ဤကဲ့သို႔ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာျခင္းသည္လည္း အရင္းႏွီးတစ္ခုက စတင္ခဲ့ရေပသည္။

၅။ ေသာကေထာင္စု၊ လြမ္းေဆြးမွဳ၊ အခ်စ္တစ္ခုက၊ စခဲ့တယ္။

ေလာကၾကီးမွာ လူသားတို႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေသဆံုးေနၾက၏။ မိမိေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မိမိခ်စ္ခင္သူမ်ား ဆံုးပါးလွ်င္ ငိုေၾကြးၾကရျပန္၏။ယင္းသို႔ေသဆံုးရာဝယ္ မိမိေဆြမ်ိဳးမဟုတ္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ မသက္ဆိုင္သူ ခ်စ္သူမ်ားမဟုတ္လွ်င္ ကရုဏာသက္ရံုမွတပါး အျခားငိုေၾကြးစရာအၾကာင္းမရွိေပ။ စိတ္ထဲမွာ သိပ္ျပီးတုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားမွဳပင္ မရွိတတ္ၾက။ ဥပမာ ၂၀၀၁ ႏွစ္က အေမရိကန္ ေဝါထရိတ္စင္တာၾကီးမွာ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခံရမွဳေၾကာင့္ လူေပါင္းမ်ားစြာေသဆံုးၾကရ၏။ ထိုေသဆံုးသူမ်ားထဲတြင္ မိမိႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သူမပါလွ်င္ သို႔မဟုတ္ မိမိခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ျမတ္နို္းသူမ်ားမပါလွ်င္ သနားျခင္းကရုဏာျဖစ္ရုံမွတစ္ပါး ငိုေၾကြးပူေဆြးစရာအေၾကာင္းမရွိေပ။ သို႔ေသာ္မိမိခ်စ္ရသူ တစ္ဦးဦး ေသဆံုးလွ်င္ေတာ့ ပုထုဇဥ္တို႔ ရင္ဘတ္စည္တီး ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ပိုေဆြးငိုေၾကြးတတ္ၾက၏။ လူသားတို႔သည္ ေသာကကင္းေဝးေနနိုင္ေရးအတြက္ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ ေသာကကင္းလိမ့္မည္၊ သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာျပည့္စံုလွ်င္ ေသာကကင္းလိမ့္မည္ဟု ယူဆထားတတ္ၾက၏။ အမွန္ေတာ့ ေဂါဟိ ေဂါဏာ တပၸတိ ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶစကားေတာ္ကဲ့သို႔ ႏြားရွိလွ်င္ ႏြားေၾကာင့္ပူပန္ရ၏။ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရွိလွ်င္ ေသာကပိုမ်ားရတတ္၏။ သားသမီးမ်ားေလ ေသာကမ်ားေလ ျဖစ္တတ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း ပိုမိုတိုးခ်ဲ႕လွ်င္ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ အခက္ခဲေတြေၾကာင့္ ေသာကမ်ားရတတ္၏။ အတြယ္တာမ်ားေလေလ ေသာကမ်ားေလေလျဖစ္၏။ ေသာက ေထာင္စု ပြားတိုးမွဳ ဘယ္ကစခဲ့သနည္းဟု ေမးလွ်င္ အခ်စ္တစ္ခုက စခဲ့သည္ဟုပင္ ရိုးရိုးေလး ေျဖရေပလိမ့္မည္။ ပိယေတာ ဇာယေတ ေသာေကာ၊ ေသာကဆိိုတဲ့တရားဟာ ခ်စ္ျခင္းက အစပ်ိဳးလာတာ ဟု ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မူခဲ့၏။ ေသာကင္းေဝး ေနနိုင္ေရးအတြက္ အခ်စ္လို႔ေခၚသည့္ တြယ္တာမွဳ တဏွာေပမ တတ္နိုင္သမွ် ေလွ်ာ့နည္းေအာင္ၾကိဳးစားရေပမည္။ တဏွာေပမ အခ်စ္ေလွ်ာ့နည္းေလေလ ေသာကကင္းေလေလ ပင္ ျဖစ္ေပတာ့၏။။

၆။ သံသရာျပတ္မွဳ၊ တရားရွဳ႕၊ အသိတစ္ခုက စခဲ့တယ္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ကား သံသရာျပတ္လွ်က္ နိဗၺဴတာ အျမိဳက္စခန္းသို႔ တက္လွမ္းဖို႔ရန္ပင္ ျဖစ္၏ ။ ထိုကဲ့သို႔ သံသရာျပတ္ ခႏၶာဇာတ္သိမ္းဖို႔ တရားရွဳ႕မွတ္မွဳ ျပဳၾကရမည္ျဖစ္၏ ။ တရားရွဳ႕မွတ္မွဳသည္ အသိဥာဏ္တစ္ခုက စတင္ခဲ့ရ၏။ ဗုဒၶဘာသာ၌ အေရးၾကီးဆံုးကား သမၼာဒိဌိေခၚသည့္ မွန္ကန္သည့္ အသိဥာဏ္ပင္ျဖစ္၏။ သံသရာထဲမွာ ဘာေၾကာင့္က်င္လည္ရသည္၊ ဘာေၾကာင့္ သံသရာျပတ္ေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္သင့္သည္၊ ဘဝေကာင္းေအာင္ ဘယ္လို ေနထိုင္က်င့္သံုးရမည္၊ ဘဝသံသရာခရီးေလွ်ာက္လွမ္းသည့္အခါ မည္သည့္အရာမ်ားက အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္သနည္း ဆိုတာမ်ားကို သိေအာင္ အဆင့္ျမင့္ ပညာမ်ားအထူးလိုအပ္၏။ အဆင့္ျမင့္ပညာဆိုရာ၌ အေျခခံအားျဖင့္ ဝိပႆနာပညာပင္ ျဖစ္၏။ ဝိပႆနာပညာအေျခခံရလာလွ်င္ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ယခင္က တြယ္တာျခင္း မုန္းတီးျခင္းမ်ားကိုလည္း စြန္႔လႊတ္လာနိုင္၏။ တြယ္တာမွဳကို ေလွ်ာ့ခ်နိုင္ေသာေၾကာင့္ ေသာကလည္း ေလွ်ာ့ခ်လာနိုင္၏။ တြယ္တာမွဳ မရွိလွ်င္ စိုးရိမ္ပူပန္မွဳလည္း မရွိနိုင္ေပ။ ဝိပႆနာအသိဥာဏ္ပညာအဆင့္ထက္ ပိုျမင့္သည့္ မဂ္ဖိုလ္တရား အသိဥာဏ္မ်ားမွာေတာ့ အထူးေျပာဖြယ္မရွိေတာ့ေပ။ ထိုကဲ့သို႔ မဂ္ဖိုလ္မ်ားျဖင့္ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳကာ ဘဝသံသရာခ်ဳပ္ျပတ္ ခရီးဇာတ္သိမ္းျခင္းသည္ အသိဥာဏ္တစ္ခုကို အေျခခံလွ်က္ တရားအားထုတ္မွဳက စတင္ခဲ့ေပေတာ့၏။

ေမတၱာျဖင့္

ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)

၃၀-၀၅-၂၀၁၂