၁။”မာတာပီတ” မိဘႏွစ္ပါး ၊ေမြးသည္သားကို၊ သနားၾကင္နာ၊ တတ္ပညာျဖင့္၊ လိမ္မာေစခ်င္၊ ထုံးပုံဆင္၍၊ သြန္သင္ေဝဖန္၊ ဆုံးမဟန္လ်ွင္၊ က်မ္းဂန္ဓိပၸာယ္၊ သင့္ေၾကာင့္ျခယ္လ်က္၊ နာဖြယ္ဆန္းထူး၊ လကၤာက်ဴးအံ့၊ ရႊင္ျမဴးေပ်ာ္ပါး၊ အမ်ဳိးသားတို႔။ ။”သင္ၾကားေလ့က်က္ ရာသတည္း”။
၂။”သားေရႊဥ”၊မ်က္ရႈေၾကးမုံ၊ သက္လုံးပုံကို၊ တူစုံမိဘ၊ ဝိေသသျဖင့္၊ဆုံးမဆိုမည္၊ ေမာင္နားလည္ေလာ့၊ ခ်စ္ၾကည္ေသာ့ အား၊ ရင္ခြင္ထား၍၊ ကစားလိုရာ၊ ေပ်ာ္ပါးစြာလ်ွင္၊ အိမ္မွာသို႕ပင္၊ ေနေစခ်င္လည္း၊ မဲ့ေရႊရင္ႏွစ္၊ ေယာက်ာ္းျဖစ္လ်က္၊ စင္စစ္စဲြမွတ္၊ အတတ္ပညာ၊ မရွိပါက၊ ရုပ္မွာမေတာ္၊ ဂုဏ္ညုဳိးေလ်ွာ္သား၊ ေလွေလွာ္ဝန္ထမ္း၊ အမႈၾကမ္းကို၊ ၾကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္၊ အသက္ေမြးကတ္၊ ရွိတို႕တတ္၏၊ စဲြမွတ္ပညာ၊ ဝိဇၹာသိပၸ၊ တတ္စြမ္းကမႈ၊ ဓနဥစၥာ၊ ရတနာကို၊ ရွာလည္းရလြယ္၊ ျပည့္စုံၾကြယ္၏၊ တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္၊ သက္ေမြးျမတ္၏၊ မွတ္ေလာ့ေစ့ေစ့၊ သို႕ျဖစ္၍လ်ွင္၊ ေလာက္ေလြ႕ပညာ၊ တတ္လိမၼာေအာင္၊ ဆရာေကာင္းထံ၊ နည္းနာခံ၍၊ သင္အံေလ့လာ၊ ၾကဳိးစားရာသည္။ “ရတနာမ်က္ရႈ သားေရႊဥ”။
၃။ “သားေရႊဥ”၊ မ်က္ရႈရတနာ၊ မွတ္သားပါေလာ့၊ ပညာအတတ္၊ ေက်းဇူးျမတ္ႏွင့္၊ ဂုဏ္သတၱိမွာ၊ ဘယ္ဥစၥာမ်ွ၊ ႏႈိင္းရာမတူ၊ ခိုးသားမႈလည္း၊ မယူႏုိင္ရာ၊ ျမဲျမံစြာ၏၊ ပညာေျမာ္ျမင္၊ အတတ္လ်ွင္ကား၊ ေဆြခင္ပြန္းစစ္၊ မွီရာ ျဖစ္ရွင့္၊ အသစ္ဘဝ၊ ေျပာင္းေလကလည္း၊ သုခဝဟာ၊ ျမတ္ခ်မ္းသာကို၊ ေကာင္းစြာေလ်ာက္ပတ္၊ ေဆာင္ေပတတ္၏၊ မွတ္သားသင့္သည္၊ သုတမည္ကား၊ မစည္မပင္၊ မတြင္မက်ယ္၊ အနည္းငယ္ဟု၊ စိတ္ဝယ္ဤသို႕၊ မမွတ္တို႕လင့္၊ ေတာင္ပို႕တြင္ေခါင္း၊ မနက္ေတာင္းကို၊ သြန္းေလာင္းေရစက္၊ အနည္းလ်က္လည္း၊ ေန႕ရက္ရွည္လ်ား၊ က်ဖန္မ်ားေသာ္၊ ေရစားၾကည္းလွည့္၊ လ်ွမ္းလ်ွမ္းျပည့္သို႕၊ ႏႈိင္းရွည့္မယုတ္၊ ပမာဟုတ္စြ၊ ႏႈတ္တတ္ျဖစ္ေစ၊ တေထြထူးျမတ္၊ လက္တတ္ျဖစ္ေစ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ၊ တတ္လိမၼာက၊ ဝိဇၹာသိပၸ၊ တစ္ခု မ်ွလ်ွင္၊ ဆုံးစတတ္ေျမာက္၊ သက္ေမြးေလာက္၏၊ မင္းေယာက်ာ္းမႈ၊ တစ္ခုခုကို၊ သူ႕ထက္သာေအာင္၊ ၾကဳိးအားေဆာင္၍၊ အေခါင္အဖ်ား၊ တတ္ေျမာက္မ်ားမႈ၊ ထင္ရွားေၾကာ္ျငာ၊ ဂုဏ္ထြန္းဝါသည္။ ။”ရတနာမ်က္ရႈ သားေရႊဥ။”
ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။
စာေတာ္ျပင္ ဆရာၾကီး ဦးပညာ
(ျမန္မာ၁၁၂၅ခန္႕-၁၁၈၅ခန္႕)
တင္ၿပသူ- ေမ့သားလွ-(ဇလဂၢ)
No comments:
Post a Comment