၁။ “ က်င့္ဝတ္ျမြက္ေဖာ္” ၊ သူေတာ္သေဘာ၊ ေလာကသာရ၊ ဆုံးမခဲ့ခ်က္၊ ဦးတင္ရြက္ေလာ့၊ အသက္ရွည္စြာ၊ အနာမဲ့ေၾကာင္း၊ ေကာင္းလွေစခ်င္၊ ပဲ့ျပင္န္ိစၥ၊ ကြပ္ဆုံးမသား၊ မိဘဆရာ စကားနာ၍၊ က်မ္းစာသိျမင္၊ တတ္ေအာင္သင္မွ၊ ေပၚလြင္မျပဳ၊ ေကာင္းရာတုလ်က္၊ ေကာင္းမႈျမတ္ႏႈူိး၊ ေကာင္းေအာင္ၾကဳိးေလာ့၊ ဘိုးဘြားမိဘ၊ ဆရာစသား၊ စိုးရသခင္၊ ေက်းဇူးရွင္တို႕၊ ျပစ္တင္ေမာင္မဲ၊ ရုိက္ပုတ္ဆဲလည္း၊ ဝမ္းထဲေဒ ါသ၊ မထအပ္စြာ၊ မ်က္ႏွာငုံ႕ငုံ႕၊ ယုန္လ်ွင္က်ဳံ႕သို႕၊ ႏႈတ္တုံ႕မဝံ့၊ ေစာင္းမာန္ညံ့၍၊ ေၾကာက္ရြံ႕ရုိေသ၊ သည္းခံေနလ်က္၊ ေထြေထြနည္းနာ၊ အျဖာျဖာ၌၊ ပညာယွဥ္မွီး၊ မၾကီးသက္ရြယ္၊ အငယ္ေသာ္က၊ ၾကဳိးလု႔ံလလ်က္၊ ႏွိမ့္ခ်ပုဆစ္၊ ဆရာစစ္၌၊ ေၾကာက္ခ်စ္ရုိေသ၊ လုပ္ေက်ြးေထြျဖင့္၊ စာေပတတ္ေၾကာင္း၊ အေခ်ာင္းေခ်ာင္းလ်ွင္၊ ဆဲေမာင္းသည္းခံ၊ ဆရာ့ထံဝယ္၊ သင္အံက်က္ေလ့၊ တစ္ေန႕တစ္ပါး၊ မွတ္သားေလေလ၊ ဝမ္းထဲေခြ၍၊ အေထြအထူး၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို၊ ဆည္းပူလတ္ေသး၊ ဆုံးမေပးသည္။ “ေနာင္ေရးျမင္ျမင္ ေျမာ္ေျမာ္တည္း”။
၂။ “မခက္မေခ်ာ္” ၊ က်င့္ရန္ေသာ္ကား၊ သူေတာ္ဘာဝ၊ လုံ႕လပညာ၊ ရွိမွသာလ်ွင္၊ ဥစၥာရမည္၊ မွတ္မတည္ဘဲ၊ မူနည္ သမ္းညဳိ႕၊ လူမိုက္တို႕ကား၊ မည္သို႕မသ္ိ၊ ပ်င္းရိရိႏွင့္၊ မိမိေနရာ၊ စီးပြားလာအံ့၊ ၾကမၼာကိုခ်ည္း မွတ္ထင္ရည္းရွင့္၊ က်င့္နည္းသြမ္းဆုံး၊ သူမိုက္ထုံးကိုႏွလုံးမေမြ႕၊ ေရြ႕ေရြ႕ဆည္းေသာ္၊ စရည္းအိုခြက္၊ ၾကီးစြာလ်က္တည့္၊ တံစက္က်မ်ား၊ ျပည့္ေသာလားသို႕၊ ပ်ား၏နည္းထုံး၊ ျၿခပုံးေတာင္ပို႕၊ ဖုိ႕သည့္ျခင္းရာ၊ လူလိမၼာတို႕၊ ဥစၥာဆညး္ေထြ၊ တတ္လွေစေလာ့၊ ၾကြက္ေသတစ္ခု၊ အရင္းျပဳ၍၊ ၾကြယ္မႈတတ္ဆုံး၊ သူေဌးထုံးကို၊ ႏွလုံးစဲြကာ၊ စီးပြားရွာ၍၊ ဆရာသမား၊ မိဘအားကို၊ ညြတ္တြားရုုိေသ၊ လုပ္ေက်ြးေလေလာ့၊ ေလးေထြအေရာင္၊ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႏွင့္၊ ခ်ိန္ေဆာင္ႏႈိုင္းလည္း၊ အတိုင္းလြန္ဘိ၊ ေက်းဇူးရွိသား၊ အမိကားတိုက္၊ အသိုက္မယား၊ သားအႏြယ္ဆက္၊ ခက္လက္မ်ဳိးေဆြ၊ က်ြန္ေျခြေရြႏွင့္၊ အုပ္ေထြမကြဲ၊ လူခပဲကို၊ ဆင္းရဲေဖ်ာက္ပယ္၊ ခ်မ္းသာကယ္၍၊ လူဝယ္တင့္လွ၊ ျဖစ္ေတာ္စြဟု၊ ေျပာပလူဗုိလ္၊ ခ်ီးမြမ္းဆိုလ်က္၊ ၾကည္ညဳိေျဖာင့္တန္း၊ မိတ္ခင္ပြန္းကို၊ ခ်စ္ပန္းနံ႕ၾကဳိင္၊ လႈိင္ေစသမႈ၊ လုံ႕လျပဳေလာ့။ ။” လူမႈကုံကုံ ထံထံတည္း” ။
ေနမ်ိဳးမင္းထင္ေက်ာ္ေခါင္ဘြဲ႔ရ
အမွာေတာ္ေရး ဦးရွင္ကေလး
(ၿမန္မာ ၁၁၈၆-၁၂၆၉)။
No comments:
Post a Comment