မိစၦာဝါဒ တည္ေထာင္သူမ်ား ႏွင့္ သူတို႔၏ ဝါဒ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ၅

၆။ သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ

အမည္ရင္းမွာ သဥၥယ ျဖစ္သည္။ စုေ၀းရာဟု အဓိပၸါယ္ရသျဖင့္ အတတ္ပညာေပါင္းစံု စုေ၀းရာ, အတတ္ပညာမ်ား ျပည့္စံုေသာ ဆရာၾကီးဟု ဆိုလိုသည္။ ဖခင္မွာ ေဗလ႒ျဖစ္၍ သူ႔အား ေဗလ႒ပုတၱ-ဟု ေခၚေ၀ၚႀက၏၊ သဥၥယ အမည္ရင္းႏွင့္ ေပါင္းကာ သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ-ဟု အမည္တြင္ သူျဖစ္ေပသည္၊ သဥၥယမွ သိဥၥည္းအမည္ႏွင့္ ထင္ရွားသူလည္းျဖစ္ေပသည္၊

သူသည္ ပရိဗိုဇ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ပရိ သမႏၱေတာ ဝဇတီတိ ပရိဗၺာဇေကာ ဟူသည္ႏွင့္အႏွင့္ ပရိဗၺာဇက(ပရိဗိုဇ္)တို႔မည္သည္ တစ္ေနရာတည္း အတည္တက် မေနဘဲ ေနရာအႏွံ႔ လွည့္လည္ သြား ေနၾကျပီး အယူဝါဒေရးရာမ်ားကို ျငင္းခံုေဟာေျပာေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

လွည့္လည္ ဝါဒျငင္းခံုမွဳႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေရွးတုန္းက ျမန္မာျပည္မွာေတာင္ ရက္ကြက္ထဲ မ႑ာပ္ထဲမွာ အဘိဓမၼာစကား ျငင္းခံုမွဳႏွင့္စပ္၍ ရယ္စရာဟာသ သဖြယ္ပင္ ေျပာစမွတ္က်န္ရစ္သည္။ ဝိပႆနာသမားေရာ အဘိဓမၼာသမားပါ အလွဴမ႑ာပ္တကာ လိုက္ျပီး အဘိဓမၼာစကားမ်ား ျငင္းၾက၊ ခုံၾက၊ တရားစကား ေဆြးေႏြးၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ "ေသာမနႆဂုတ္၊ လဖက္သုပ္၊ ၾကက္သြန္လည္း သုပ္၊ အကုန္တုတ္" ဟု ေျပာစမွတ္ပင္ ျပဳထားၾက၏။ တရားစကား ေဆြးေႏြးရင္း လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းၾကီးမွာ ေျပာၾက၊ ဆိုၾက၊ ျငင္းၾက၊ ခံုၾကနဲ႕၊ ေနာက္ပိုင္း တစ္ေယာက္ေသာ သူက ျငင္းခံုရင္း ေဒါသျဖစ္လာေသာအခါ လက္ဖက္ရည္အိုးႏွင့္ ထေပါက္သတဲ့၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း လက္သီးႏွင့္ ထထိုးသတတ္၊ သူက…ေဟ့…"ဒါ ဝိပႆနာ လက္သီးကြ" တဲ့၊ လက္သီးႏွင့္ ထိုးေတာ့ နာသလားဆိုေတာ့ မနားဘူး၊ ေအး မင္း မနာဘူးဆိုရင္ မင္း "အနာဂါမ္" ျဖစ္ျပီကြတဲ့။

အစဦးပိုင္းတြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ အပါအ၀င္ တပည့္ငါးရာတို႔၏ ဆရာႀကီး လည္း ျဖစ္သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္တို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာႏွင့္ မေတြ႔ခင္က သိဥၥည္း၏ အယူဝါဒကို ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ အဂၢသာဝကၾကီး ႏွစ္ပါးတို႔သည္ လူဝတ္ ေၾကာင္ဘဝ တုန္းက ပြဲၾကည့္ရင္း စဥ္းစားမိၾကေလသည္။ လက္ခုပ္တီးလိုက္၊ ဆုခ်လိုက္၊ ရီလိုက္ ေမာလိုက္ ျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနလို႔ အက်ိဳးမရွိျပီ၊ ဤပြဲၾကည့္သူေတြအားလံုး ေနာင္ အႏွစ္တစ္ရာ အတြင္း အကုန္ေသ ၾကေပလိမ့္မည္၊ တို႔တေတြလည္း ေသၾကေပလိမ့္မည္ ဟု အေတြးေလးဝင္ျပီး ငါတို႔ ဒီလိုေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဟု ဆံုးျဖတ္ကာ မေသရာ အမတ အျမိဳက္တရားရွာေပအဲ့ဟု စဥ္းစားျပီးေနာက္ လူ႔ေဘာင္ကို စြန္႔ခြာ၍ ထြက္လာခဲ့ရာ ယင္း သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ ဆရာၾကီးႏွင့္ ေရွးဦးစြာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ ေလသည္။ သူ႔တပည့္ခံယူကာ ဆရာ့အယူဝါဒမ်ားကို သင္ယူျပီး ေနာက္ပိုင္း အရွင္ အႆဇိမေထရ္ႏွင့္ ေတြ႔စဥ္ ေယ ဓမၼာ ေဟတုပၸဘာဝါ စေသာ ေလးပါဒရွိ ဂါထာတစ္ပုဒ္ သစၥာေလးပါးတရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ နာၾကားခြင့္ရျပီး ႏွစ္သက္သေဘာက်ကာ ပရိဗိုဇ္ဘာသာ၊ ပရိဗိုဇ္သာသနာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ၾကေပသည္။

အမရာ၀ိေကၡပ၀ါဒ

သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ အယူ၀ါဒမွာ အမရာ၀ိေကၡပ၀ါဒ-ငါးရွဥ္႔ကဲ့သို႔ အဖမ္းရခက္ေသာ (၀ါ) မည္သည့္အယူဟု ေဖာ္ျပရန္ ခက္ခဲေသာအယူပင္ ျဖစ္ေပသည္။ အမရာမည္ေသာ ငါးတစ္မ်ိဳးသည္လည္း အလြန္ေခ်ာထြက္ေနသျဖင့္ အလြန္အဖမ္းရခဲ့၏။ သူ၏ အယူဝဒါသည္လည္း ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ဝါဒ ပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဘဝ၊ ေလာက၊ ေမာကၡႏွင့္ ပတ္သက္၍ အယူဝါဒတစ္ခုကို တိတိက်က် မေျပာရဲ၊ အေၾကာင္းမွာ (၁) မုသားေႀကာက္၍ စကားကို ေရွာင္လႊဲေျပာဆိုျခင္း၊ (၂) စြဲလမ္းမႈ ဥပါဒါန္ေႀကာက္၍ လႊဲေျပာျခင္း၊ (၃) ပညာရွိမ်ား စစ္ေမးမည္ကို ေႀကာက္၍လႊဲေျပာျခင္း၊ (၄) ည့ံဖ်င္းထံုအျခင္း အေႀကာင္းေႀကာင့္ စကားကို ေရွာင္လႊဲ တိမ္းေရွာင္ ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။ ျခံစည္းရိုး ခြထိုင္သည့္ သူဟုလည္းေကာင္း၊ သံသယဝါဒီဟု လည္းေကာင္း၊ ေခၚဆိုနိုင္သည္။(Speculative Thinker or the founder of doctrine of doubt).

အဇာတသတ္မင္းၾကီးကေတာ့ တိတၳိဆရာၾကီး ေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ၏ အယူဝါဒဟာ မေရာရာဆံုး ဝါဒ၊ အမိုက္မဲဆံုး ဝါဒဟု မွတ္ခ်က္ျပဳထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ျမတ္စြာ ဘုရား မပြင့္ခင္ကတည္းက အထက္ဆိုခဲ့ျပီး ဂိုဏ္းဆရာၾကီးတို႔၏ ဘာသာဝါဒမ်ား မဂဓတိုင္း၌ ေခတ္စားေနခဲ့ပံုကို သဟမၸတိ ျဗဟၼာၾကီး တရားေတာင္းခဲ့စဥ္က ျမတ္ဗုဒၶအား ထည့္ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေပသည္။

ပါတုရေဟာသိ မဂေဓသု ပုေဗၺ၊

ဓေမၼာ အသုေဒၶါ သမေလဟိ စိႏၱိေတာ။

အပါပုေရတံ အမတႆ ဒြါရံ၊

သုဏႏၱဳ ဓမၼံ ဝိမေလနာႏုဗုဒၶံ။

(အရိယပရိေယသနသုတ္(မူလပဏၰာသပါဠိ)၊  ျဗဟၼယာစနကထာ(ဝိနည္းမဟာဝါ ပါဠိ)။

ဘေႏၱ- အို ျမတ္စြာဘုရား၊ ပုေဗၺ- ရွင္ေတာ္ဘုရား ထင္ရွားပြင့္ေပၚေတာ္မူရာ ကာလမွ ေရွး၌၊ မဂေဓသု- မဂဓတိုင္း၌၊ သမေလဟိ- ရာဂအစရွိေသာ ကိေလသာ အညစ္ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပုရာဏကႆပ အစရွိေသာ ဂိုဏ္းဆရာၾကီးတို႔သည္၊ စိႏၱိေတာ- ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ ေတြးၾကံ သတ္မွတ္ ပညတ္အပ္ကုန္ေသာ။ အသုေဒၶါ- မစင္မၾကယ္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္သည့္ မိစၦာအယူဝါဒသည္ (ဝါ) စင္ၾကယ္မွဳကို မေပးစြမ္းနိုင္ေသာ မိစၦာအယူဝါဒသည္၊ ပါတုရေဟာသိ- ဇမၺဴဒိပ္၌ အဆိပ္ေရျဖန္းသကဲ့သို႔ ထင္ရွားစြာ ေပၚေပါက္ေနပါျပီ။ (တြံ- ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္)၊ အမတႆ- ေသျခင္းကင္းရာ အျမိဳက္နိဗၺာန္၏၊ ဧတံ ဒြါရံ- ကႆပဘုရား သာသနာကြယ္သည္မွ စ၍ ပိတ္ေနလ်က္ရွိေသာ ထိုအရိယာမဂ္တံခါးကို၊ အပါပုရ(ဝိဝရ)- ေဒသနာေတာ္ဥာဏ္တည္းဟူေသာ လက္ေတာ္ျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ေတာ္မူပါေလာ့၊ ဝိမေလန- ရာဂအစရွိေသာ ကိေလသာ ျမဴအညစ္အေၾကး ကင္းေဝးေတာ္မူေသာ ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္၊ အႏုဗုဒၶံ- ေလ်ာ္စြာ သိေတာ္မူအပ္သည့္ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားကို၊ (ဣေမ သတၱာ- ဤသတၱဝါတို႔သည္)၊ သုဏႏၱဳ- နာၾကားပါေစကုန္ ဘုရား။

အသိ အလိမၼာ၊ ဉာဏ္ပညာတို႔၊ လြန္စြာေခါင္းပါး၊ သူတုိ႔အားလွ်င္၊ ရွည္လ်ားဒုကၡ၊ ေရာက္သမွ်ပင္၊ ပညာ့တံခြန္၊ ဉာဏ္ရည္ခၽြန္သည့္၊ သူမြန္ျမတ္ဖ်ား၊ ရွင္တုိ႔အားမူ၊ တရားလက္ကုိင္၊ ေက်းဇူးလႈိင္၍၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္သုခ၊ ေကာင္းက်ိဳးရသည္၊ ေလာကဓမၼတာပါတကား”

ဆင္ျခင္စဥ္းစား အသိပြားႏိုင္ၾကပါေစ။

ေမတၱျဖင့္

ေဒါက္တာသုတာစာရာလကၤာရ(ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ)

August 21- 2013 Wed.

(၁၃၇၅ခု ဝါေခါင္လျပည့္ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ ေရးျပီး)။