အျပန္လမ္းမွာ ေျဖာင့္တန္းပါေစ

နိဓိက႑သုတ္ေလးကို Oct, 20 ႏွင့္ 21 ရက္ ၂၀၁၂၊ နံနက္ ဂ နာရီမွ ၉ နာရီ အခ်ိန္၊ စေန တနဂၤေႏြေန႔က  ရန္ကုန္သီတဂူ ဗုဒၶတကၠသိုလ္ လူပုဂၢိဳလ္ သင္တန္းသူ သင္တန္းသားတို႔အား ဗဟုသုတအျဖစ္ မိမိနားလည္သမွ်ေလာက္ သင္ေပးခဲ့၏။ ထိုအေၾကာင္းအရာေလးမ်ားကို မွတ္တမ္းသဖြယ္ ျပန္လည္ ေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ သင္တန္းသူ သင္တန္းသားတို႔အား ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီး ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ၏ သက္ေတာ္ (၇၀) ျပည့္နွစ္ ေမြးေန႔အမွတ္တရအျဖစ္ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္က ေဟာၾကားထားသည့္ တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနကုသိုလ္အျဖစ္ ထုတ္ေဝထားသည့္ " ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံျခင္း" ဟူသည့္ စာအုပ္ငယ္ေလးကို စာေရးသူကိုယ္တိုင္ တတ္စြမ္းသမွ် အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ထားတာရွိေၾကာင္း၊ နိဓိက႑သုတ္ေတာ္ကို ျမန္မာျပည္ရွိ ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္အားလံုးနီးပါး ေဟာထားတာ ရွိနိုင္ေသာေၾကာင့္ အတန္းသူအတန္းသား အမ်ားစုလည္း ၾကားနာမွတ္သားဖူးၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ပါ၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ စာေရးသူ၏ အမွတ္တရ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ျပန္လည္ေရးသားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။

၁။ နိဓိ ံ နိေဓတိ ပုရိေသာ၊ ဂမၺီေရ ၾသဒကႏၱိေက ။

အေတၳ ကိေစၥ သမုပၸေႏၷ၊ အတၳာယ ေမ ဘဝိႆတိ ။

ျမတ္ဗုဒၶေခတ္ကလည္း ယေန႔ေခတ္လိုပင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳ ျပဳလုပ္တာကို ေတြ႔နိုင္၏။ ထိုေခတ္က ေရွးလူတို႔သည္ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရသည္ထင္၍ သူနည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ မိမိတို႔ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ေရႊေငြရတနာ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားကို ေရထြက္လုနီးပါ အလြန္တရာ နက္လွသည့္တြင္းမ်ားကို တူးကာ ယင္းတြင္းၾကီးေတြမ်ားထဲ၌ အိုးမ်ားျဖင့္ ျမွဳပ္ႏွံသည့္အေလ့ထ ျပဳလုပ္ၾက၏။ " သိန္းသန္း ကုေဋစု၊ တိုးပြားမွဳ၊ အရင္းႏွီးတစ္ခုက စခဲ့တယ္" ဆိုသကဲ့သို႔ ေလာကလူသားတို႔သည္ အရင္းအႏွီးတစ္ခုကို အေျခခံ၍ သန္းသန္းကုေဋ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာရန္ ရွာေဖြစုေဆာင္းၾကရ၏။ စီးပြားဥစၥာရွာေဖြကာ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလာသည့္ ေရႊေငြရနာတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ တစ္စံုတရာ ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ အဆင္သင့္ အသံုးျပဳနိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ယင္းကဲ့သို႔ ေရထြက္လုနီးပါး တြင္းၾကီးေတြတူးကာ ေရွးေခတ္လူသားတို႔ သိုမွီးသိမ္းဆည္းထားၾက၏။

 ထိုေခတ္ထိုအခါက ထိုကဲ့သို႔ ျမွပ္ႏံွသိမ္းဆည္းျခင္းကို လုံျခံဳစိတ္ခ်ရတယ္ဟု ယူဆကာ ျမွပ္နွံသိမ္းဆည္းၾကေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ေျမၾကီးထဲ ျမွပ္ႏွံသိမ္းဆည္းမ်ိဳး အလြန္ပင္ ရွားပါးမည္ ျဖစ္ပါ၏။ ေခတ္လူတို႔သည္ ဘဏ္စနစ္တြင္က်ယ္ ေခတ္စားလာတာနဲ႔အမွ် ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေငြေၾကးမ်ားကို ယင္းဘဏ္ေတြမွာ အပ္ႏွံၾကေပ၏။ ခ်မ္းသာသူမ်ားကလည္း ကုမၸဏီမ်ားတည္ေထာင္ကာ မိမိတို႔ အရင္းအႏွီးမ်ားကို တိုးပြားေအာင္ ျမွပ္ႏွံၾက၏။ အရင္းအႏွီး ရွယ္ရာထည့္ဝင္ကာ မိမိတို႔ စြမ္းနိုင္သလို တိုးတက္ၾကီးပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾက၏။ ေခတ္ကာလအလိုက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံပံု စနစ္ကြဲျပားေသာ္လည္း ေရွးေခတ္ႏွင့္ ယေန႔ေခတ္လူသားတို႔ ရင္းႏီွးျမွပ္ႏွံၾကျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တူၾကသည္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ အေၾကာင္းတစ္စံုတရာ ေပၚေပါက္လာပါက အဆင္သင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိနိုင္ပါ၏။

အေၾကာင္းတစံုတရာဆိုသည္မွာ " ရာဇေတာ ဝါ ဒုရုတၱႆ " မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က ရာဇဝတ္ျပစ္ဒဏ္သင့္၍ျဖစ္ေစ၊ မင္းဆိုးမင္းညစ္ေတြက တမင္သက္သက္ နွိပ္စက္ ဒဏ္ခတ္လို႔ ျဖစ္ေစ အႏၱရာယက္က်ေရာက္လာသည့္အခါ အဆင္သင့္ ျမွပ္ႏွံထားသည့္ ေရႊေငြရတနာမ်ားကို အသံုးျပဳျပီး ျပစ္ဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ပါဝင္၏။ " ေစာရေတာ ပီဠိတႆ ဝါ " သူခိုး ဓားျပမ်ားက နိုင္ထက္ကလူ လုယူႏွိပ္စက္ၾကလွ်င္ မိမိတို႔ ပစၥည္းမ်ားကုန္သြားနိုင္၏။ ထိုအခါမ်ိဳး ၾကံဳလာရလွ်င္ မိမိတို႔ ျမွပ္ႏွံထားသည့္ ပစၥည္းကို အစားထိုးလည္ပတ္ အသံုးျပဳၾကရ၏။ တစ္ခါတရံ လူသားတို႔သည္ စီးပြားေရးလုပ္ရာ၌ အေၾကြးနွင့္မကင္းတတ္ၾကပါ။ လုပ္ငန္းကိစၥမေအာင္ျမင္လွ်င္ အေၾကြးပတ္ျခာလည္ တတ္ပါ၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္လာရလွ်င္ အေၾကြးမ်ားေပးနိုင္ေစရန္ ျမွပ္ႏွံထားတတ္ၾက၏။

ရာသီဥတုသည္လည္း အစိုးမရ၊ တစ္ခါတရံ မိုးေခါင္ေရရွား ဒုဗၻိကၡ သဘာဝတရားမ်ားႏွင့္လည္း လူသားတို႔ ရင္ဆိုင္ရတတ္၏။ အစာေရစာ ရွားပါးကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားလည္း ထိခိုက္လာနိုင္၏။ ထိုအခါမ်ိဳးမွာ အဆင္သင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ဖို႔ ျမွပ္ႏွံထားတတ္ၾက၏ ။မိမိတို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ အျခား ေရမီးစေသာ ေဘးရန္အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း က်ေရာက္ လာနိုင္၏။ ယင္းသို႔ ျဖစ္လာလွ်င္ ျမွဳပ္ႏွံသိမ္းဆည္း စုေဆာင္းထားသည့္ ရတနာပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳျပီး မိမိအႏၱရာယ္ ကာကြယ္နိုင္ဖို႔၊ မိမိ၏ ခ်မ္းသာမွဳကို ေဆာင္ရြက္နိုင္ဖို႔ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ရတနာေရႊေငြမ်ား သိမ္းထား ျမွဳပ္ႏွံေလ့ ရွိၾက၏ ။

 ျမတ္ဗုဒၶကလည္း သိဂၤါေလာဝါဒသုုတ္တြင္ စတုဓာ ဝိဘေဇ ဘာေဂ၊ ပ႑ိေတာ ဃရမာဝသံ၊ ဧေကန ေဘာေဂ ဘုေဇၨယ် ဒြီဟိ ကမၼံ ပေယာဇေယ။ စတုတၳဥၥ နိဓာေပယ်၊ အာပဒါသု ဘဝိႆတိ၊ (မိမိမွာ ရွိသည့္ ပစၥည္းဥစၥာကို ေလးပံု ပံု၊ တစ္ပံုကို စားသံုး၊ ႏွစ္ပံုကို စီးပြားေရး ၾကီးပြားေရး လုပ္၊ က်န္စတုတၳေျမာက္တစ္ပံုကို အေရးေပၚ ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္လာပါက သံုးစြဲဖို႔ ျဖစ္၏) ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့၏။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္သင့္ပံုကို ျမတ္ဗုဒၶက ေလာကလူသားတို႔အတြက္ စီးပြားေရး ၾကီးပြားေရး ေနနည္းထိုင္နည္း လမ္းညႊန္အျဖစ္ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္အတိုင္း လိုက္နာနိုင္လွ်င္ မိမိပိုင္ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာ ရတနာမ်ားအာလံုးကို လွဴဒါန္းစရာလည္း မလို၊ မိမိ၏ စားဝတ္ေနေရးလည္း အဆင္ေျပကာ ေဘးအႏၱရာယ္ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္လာလွ်င္  အေရးေပၚ သံုးစြဲဖို႔ လိုအပ္ပါ၏။ ေရွးေခတ္က လူသားတို႔သည္လည္း ရတနာပစၥည္းမ်ားကို ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေျမၾကီးထဲမွာ ျမွဳပ္ႏွံသိမ္းဆည္းေလ့ရွိၾက၏။

ထိုကဲ့သို႔ ေရထြက္လုနီးပါး တြင္းၾကီးေတြထဲမွာ ျမွဳပ္ႏွံသိမ္းဆည္းၾကေသာ္လည္း လံုျခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ သိမ္းဆည္းမွဳေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဘူမိေဗဒသေဘာအရ ေျမၾကီးသည္ ေျမငလ်င္လွဳပ္ျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ ေရြ႔လ်ားနိုင္၏။ ထို႔ျပင္ ျမွဳပ္ႏွံထားသည့္အခ်ိန္တုန္းက အမွတ္အသားမ်ားလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ေမ့သြားျပီး အမွတ္သညာ မွားတတ္၏။ ထို႔ျပင္ လူသားတို႔ မျမင္နိုင္သည့္ ေရထြက္လုမတတ္ တြင္းၾကီးေတြထဲ၌ တန္ခိုးၾကီးမား နတ္နဂါး နတ္ဘီဘူး မ်ားရွိနိုင္၏။ ထို နဂါး ဘီလူးမ်ားက ျမွဳပ္ထားသည့္ ပစၥည္းဥစၥာရတနာမ်ားကို ယူသြားနိုင္ေသာေၾကာင့္ ယင္းကဲ့သို႔ ျမွဳပ္ထားျခင္းသည္လည္း လံုးဝ ေသခ်ာသည့္ ျမွဳပ္ႏွံမွဳေတာ့ မဟုတ္ေပ။

တစ္ခါတစ္ရံ မိမိျမွဳပ္ထားသည္ကို သိၾကသည့္သူမ်ား၊ မိမိ၏ လူယံုေတာ္မ်ားဟု ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္တန္းၾကေတာ့ မိမိကို သစၥာေဖာက္ကာ မိမိကိုယ္ ႏွစ္သက္သေဘာမက်နိုင္သူမ်ားက သိမ္းဆည္းထားသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္ယူသံုးပစ္တတ္ၾက၏။ ယခုေခတ္ဆိုလွ်င္ လိမ္ညာနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထုတ္ယူနိုင္ၾက၏။ ယင္းကဲ့သို႔ ျဖစ္လာလွ်င္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ဆုံးရွံဳးသြားနိုင္၏။

ေနာက္ဆံုး အဆိုးဆံုးကေတာ့ " ဥစၥာ ကံေပး မရေသး၊ ေႏွာင့္ေႏွး ဗ်ာပါ မရွိရာ" ဆိုသကဲ့သို႔ စိတ္ခ်သည္ဟု ထင္ကာ မည္သို႔ပင္ သိမ္းဆည္း ျမွဳပ္ႏွံထားေစကာမူ ပစၥည္းတို႔ပစၥည္းမည္သည္ မိမိႏွင့္ ထိုက္မွရ၏။ ကံေပးမွ ရ၏။ မိမိ၏ ကုသိုလ္ကံကုန္သြားလွ်င္ အကုန္လံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြားနိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးေခတ္က ေျမၾကီးထဲမွာ ျမွဳပ္ႏွံသိမ္းဆည္းမွဳ၊ ယေန႔ေခတ္စနစ္အရ ဘဏ္မ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳမ်ားသည္ လံုးဝ စိတ္ခ်ရသည္ဟု မဆိုနိုင္ေပ။ ယင္းအခ်က္မ်ားကို ျမတ္ဗုဒၶက နိဓိက႑သုတ္တြင္ ေဟာေတာ္မူထား၏။

ယင္းသုတ္၌ပင္ ျမတ္ဗုဒၶက ေသခ်ာသည့္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳကို ညႊန္ျပထားေတာ္မူ၏။ လိမၼာပါးနပ္ အသိပညာရွိသည့္ အမ်ိဳးေကာင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးသည္ အလွဴဒါနျပဳျခင္း၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ ကိုယ္ႏွတ္ ႏွလံုးေစာင့္စည္းျခင္း၊ ဣေျႏၵတို႔ကို ဆံုးမျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္တည္းဟူေသာ ေရႊအိုးကို စနစ္တက် ေကာင္းမြန္စြာ ျမွဳပ္ထားနိုင္ေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶက သံသရာအျပန္လမ္း ေျဖာင့္တန္းဖို႔ရန္ လမ္းျပေတာ္မူ၏။

ျမတ္ဗုဒၶက အထူးသျဖင့္ ဒါနျဖင့္ ေရႊအိုးျမွပ္ႏွံသင့္သည့္ ေနရာဌာနကို ညႊန္ျပေတာ္မူ၏။ (၁) ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေမြေတာ္ဓာတ္ေတာ္တို႔ကို ထည့္သြင္းပူေဇာ္ထားရာ ေစတီပုထိုး သို႔မဟုတ္ ဓာတုေစတီ၊ ဓမၼေစတီ၊ ဥဒၵိႆေစတီႏွင့္ ပရိေဘာဂေစတီေတြ တို႔၌လည္း ဒါနျပဳေသာအားျဖင့္ ျမွဳပ္ႏွံနိုင္၏။ (၂) သံဃာေတာ္တို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာရံုျပဳ၍ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔အား လွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ျမွဳပ္ႏွံနိုင္ပါ၏။ (၃) မိမိၾကည္ညိုေလးစားရာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတေယာက္အား လွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ျမွဳပ္နွံနိုင္၏။ (၄) မိမိအိမ္သို႔ ေရာက္လာသည့္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္၊ သို႔ မဟုတ္ ဖိတ္မႏၱကျပဳထားသျဖင့္ လာေရာက္ၾကေသာ ဧည့္သည္တို႔အားလည္း ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္စြာျပဳျခင္း၊ တည္ခင္းဧည့္ခံ ေကြ်းေမြးလွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္လည္း ျမွဳပ္ႏွံနိုင္၏။ (၅) မိမိ၏ ေက်းဇူးရွင္ မိဘႏွစ္ပါးကို လုပ္ေကြ်းျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္လည္း ေသခ်ာသည့္ ျမွပ္ႏွံသည္မည္၏။ (၆) အကိုၾကီးေတာ့ အဖအရာ၊ အမၾကီးေတာ့ အမိအရာ ဆိုသကဲ့သို႔ မိသားစုထဲမွာ မိဘႏွစ္ပါး မရွိလွ်င္ ထိုအကိုၾကီး အမၾကီးမ်ားကို ခ်ီးျမွင့္ေထာက္ပံ့ျခင္းျဖင့္လည္း ေသခ်ာသည့္ ဒါနကိုသိုလ္ ျမွဳပ္ႏွံသည္မည္၏။ ။

ထိုကဲ့သို႔ ဒါနျပဳေသာအားျဖင့္ ကုသိုလ္ေရႊအိုးျမွပ္ႏွံသင့္သည့္ ေနရာမ်ားကို ညႊန္ျပျခင္း ျဖစ္၏။ ဤကဲ့သို႔ ရင္းႏွီးျမွပ္နွံျခင္းသည္ အလြန္ေသခ်ာသည့္ ျမွပ္ႏွံျခင္းမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုခဲ့ျပီး ဒါန၊ သီလ၊ သံယမ၊ ဒမ တည္းဟူေသာ ျမွပ္ႏွံထားသည့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳကို မည္သည့္ရန္သူကမွ် အနိုင္က်င့္ မယူနိုင္ေသာေၾကာင့္ အေဇယ်ဟုလည္းေကာင္း၊ မိမိ၏တမလြန္ဘဝ အျပန္လမ္းမွာ ေျဖာင့္တန္းဖို႔ရာ၊ တမလြန္ဘဝသံသရာ သြားေလရာရာ ထပ္ၾကမကြာ လိုက္ပါနိုင္ေသာေၾကာင့္ အနုဂါမိက ဟုလည္းေကာင္း ေခၚနိုင္ပါ၏။ ရွာေဖြစုေဆာင္း ျမွဳပ္ႏွံသိမ္းဆည္းထားအပ္ေသာ ပစၥည္းကို စြန္႔၍ တမလြန္ဘဝသြားၾကရမွာ ေသခ်ာ၏။ သို႔ေသာ္ ယင္းပစၥည္းမ်ားက တကယ္တန္း တမလြန္ဘဝေျဖာင့္တန္းေသခ်ာဖို႔ မလြယ္လွ၊ ထိုပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို အေျခခံ၍ ျပဳလုပ္အာင္ေသာ ဒါန စေသာတရားတို႔သည္သာ တမလြန္ဘဝအတြက္ ေသခ်ာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ အျပန္လမ္းမွာ ေျဖာင့္တန္းဖို႔ရာ ဒါန သီလ၊ သံယမ၊ ဒမ ဟူေသာ တရားတို႔သည္ အလြန္တရာအေရးၾကီးလွ၏။

ပစၥည္းဥစၥာတို႔မည္သည္ အမ်ားဘံုဆိုင္မ်ား ျဖစ္၏။ မိမိပိုင္ပစၥည္းမ်ားသည္ မိမိကြယ္လြန္သြားေသာအခါ မိဘအေမြပိုင္ပစၥည္းဟု ဆိုကာ တစ္ခါတရံ အေမြခံသားသမီးၾကားမွာ အေမြလုကာ ျပႆနာ ျဖစ္ေစတတ္၏။ သံသရာမပါေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမဟုတ္ ဘံုဆိုင္ပစၥည္းသာျဖစ္၏။ မိမိကုသိုလ္သည္သာလွ်င္ အမ်ားဘံုဆိုင္မဟုတ္ ကုိယ္ပိုင္ပစၥည္းဟု ေခၚရ၏။ မိမိျမွဳပ္ႏွံထားသည့္ ရတနာေရႊေငြတို႔မည္သည္ကား အျခားသူမ်ားက တိတ္တဆိတ္တူးေဖာ္သြားနိုင္၏။ ခုိးသူးမ်ားလည္း လုယက္နိုင္ေသာေၾကာင့္ စိတ္မခ်ရ၊ ကုိယ္ပိုင္ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကုသိုလ္ဥစၥာတို႔သည္ကား မည္သည့္ခိုးသူမွ မယူနိုင္ေပ။ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရ၏။ ထိုကဲ့သို႔ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ ကုသိုလ္တည္းဟူေသာ ေရႊအိုးမ်ိဳးျမွဳပ္ႏွံျခင္းကိုသာ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔က ခ်ီးမြမ္းၾက၏။

ကုသိုလ္ေရႊအိုးတို႔သည္ သဗၺကာမဒဒ- မိမိလိုခ်င္သည့္ အရာကို ေပးနိုင္၏။ ေရႊေငြရတနာမ်ားသည္ မိမိလိုခ်င္သည့္အရာတိုင္း မေပးစြမ္းနိုင္ၾက။ Money makes everything (ေငြက အရာရာ လုပ္နိုင္တယ္) ဟုဆိုေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳတကယ္မေပးနိုင္ၾက။ Dhamma meakes everything (ဓမၼကေတာ့ အရာရာ ေပးစြမ္းနိုင္တယ္) ဟု ဆိုလွ်င္ ပိုမိုျပည့္စံုနိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သဗၺကာမဒေဒါ နိဓိ- အရာရာ လိုခ်င္တာကို ကုသိုလ္ေရႊအိုးက ေပးစြမ္းနိုင္၏ ဟု ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မူ၏။ ေတာင့္တသည့္အရာတိုင္း ကုသိုလ္က ေပးစြမ္းနိုင္၏။

ေလာကသားတို႔ လိုခ်င္ေတာင္းတတ္သည့္အရာမ်ားကို ျမတ္ဗုဒၶက ဤသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူ၏။ လူသားတို႔သည္ လွခ်င္ပခ်င္ၾက၏။ အသံေကာင္းခ်င္ၾက၏။ ပံုပန္းသ႑ာန္အခ်ိဳးအစား ေခ်ာေမာလွပ ေျပျပစ္ခ်င္တတ္ၾက၏။ တခ်ိဳ႕က အျခံအရံေပါမ်ား အၾကီးကဲျဖစ္ခ်င္တတ္ၾက၏။ ျပည္နယ္ တိုင္းေဒသ တစ္ခု အုပ္စိုးသည့္ ဧကရာဇ္မင္း၊ ပေဒသရာဇ္မင္း၊ စၾကာဝဠာတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းမိုးအုပ္စိုးခ်င္သည့္ စၾကာဝေတးမင္း၏ ခ်မ္းသာမ်ိဳးကို လိုလားေတာင့္တတ္ၾက၏။ ကုသိုလ္တရားက ထိုလူသားတို႔ေတာင္းတသည့္ အရာမ်ားကို ရေစနိုင္၏။ ေပးစြမ္းနိုင္၏။ တစ္ခ်ိဳ႕သူမ်ားက လူ႔စည္းစိမ္ေလာက္တင္မက နတ္စည္းစိမ္မ်ားကို ေတာင့္တတတ္ၾက၏။ ထိုနတ္စည္းစိမ္မ်ားကိုလည္း ဤကုသိုလ္တရားမ်ားက ေပးစြမ္းနိုင္၏။ အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ လူသားတို႔ေတာင္းတတတ္ၾကသည့္ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္မွန္သမွ် ဤကုသိုလ္တရားက ေပးစြမ္းနိုင္၏။

တခ်ိဳ႕လူသားေတြက ဘဝသံသရာ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾက၏။ ဘဝသံသရာလြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုလည္း ကုသိုလ္တရားက ေပးစြမ္းနိုင္၏။ ထို႔ျပင္ ကုသိုလ္တရားက မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းႏွင့္ ဆံုဆည္းဖို႔လည္း ဖန္တီးေပးနိုင္၏။ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းမ်ားႏွင့္ ဆံုေတြ႔ရလွ်င္ ဘဝသံသရာလြတ္ေျမာက္ေရးဆီအထိ ဦးတည္ေစနိုင္၏။ ဥပမာ အရွင္သာရိပုတၱရာေလာင္းလ်ာ ဥပတိႆပရဗိုဇ္သည္ အရွင္အႆဇိမေထရ္ကဲ့သို႔ေသာ မိတ္ေကာင္းေတြေကာင္းႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳရသျဖင့္ တရားဓမၼအက်ဥ္းေလးနာၾကားခြင့္ရသြားကာ ေသာတာပန္တည္သြား၏။ ေရွးကုသိုလ္က ဖန္တီးေပးလို႔သာ အရွင္အႆဇိမေထရ္တည္းဟူေသာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုနိုင္၏။ ကုသိုလ္ပါရမီရွိသူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကိုလည္း တည့္မတ္ေအာင္ ထားနိုင္၏။ ေယာနိေသာမနသိကာရ ထားနိုင္ၾက၏။

ေယာနိေသာမနသိကာရထားကာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္လွ်င္ ဝိဇၨာေခၚသည့္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဝိမုတၱိေခၚသည့္ ဖိုလ္ဉာဏ္မ်ားကိုလည္း ရေစနိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိဇၨာဝိမုတၱိတည္းဟူေသာ အျမင့္ဆံုး အဆင့္ထိေအာင္ ကုသိုလ္တရားမ်ားက ရေစနိုင္၏။ ရဟႏၱာေအာင္လည္း ေပးစြမ္းနိုင္၏။ အရဟတၱမဂ္ အရဟတၱဖိုလ္ရ၍ ရဟႏၱာျဖစ္ခ်င္းတူေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကေတာ ့ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ျမင္နိုင္စြမ္းရွိသည့္ ပဋိသမၺိဒါဉာဏ္ေလးပါးကို မရရွိၾက။  ဥပမာ စာေမးပြဲေအာင္တာခ်င္းတူေသာ္လည္း ဂုဏ္ထူးႏွင့္ ေအာင္ျခင္း၊ ရိုးရိုးေအာင္ျခင္းတို႔ႏွင့္ အလားတူ၏။ ထိုကဲ့သို႔အဆင့္ျမင့္ ပဋိသမၺိဒါဥာဏ္မ်ားကိုလည္း ကုသိုလ္တရားက ေပးစြမ္းနိုင္၏။ ကိေလသာလြတ္ေျမာက္ေစသည့္ ဝိေမာကၡ အဆင့္ျမင့္တရားကိုလည္း ေပးစြမ္းနိုင္၏။

ထိုမွ်မကေသး အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ အဂၢသာဝက၊ အရွင္မဟာကႆပ အရွင္အာနႏၵာတို႔ကဲ့သို႔ေသာ မဟာသာဝကအျဖစ္ကိုလည္း ကုသိုလ္တရားက ေပးစြမ္းနိုင္၏။ သာဝကအျဖစ္ျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္မစံခ်င္ဘဲ ကုိယ္တိုင္ သစၥာေလးပါး သိျမင္သည့္ ပေစၥက ဘုရားရွင္ အျဖစ္ကိုလည္း ေပးစြမ္းနိုင္၏။ ေနာက္ဆံုး သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္ ျဖစ္ခ်င္လွ်င္လည္း ဤကုသိုလ္တရားမ်ားက ေပးစြမ္းနိုင္ေၾကာင္းကို ျမတ္ဗုဒၶက အတိအလင္း ဤနိဓိက႑သုတ္၌ ေဟာၾကားထားေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နိဂုံးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ဤသုတ္ေတာ္၌

ဧဝံ မဟိဒၶိကာ ဧသာ၊ ယဒိဒံ ပုညသမၸဒါ။

တသၼာ ဓီရာ ပသံသႏၱိ၊ ပ႑ိတာ ကတပုညတံ။

ယဒိဒံ ပုညသမၸဒါ- အၾကင္ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းသည္၊ အတၳိ-ရွိ၏။ ဧသာ ပုညသမၸဒါ-ထိုကုသိုလ္ေကာင္းမွဳႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းသည္၊ ဧဝံ မဟိဒၶိကာ- ဤ၍ဤမွ် ဂဏန္းခ်၍ ေရတြက္လို႔မရေလာက္ေအာင္ အက်ိဳးေက်းဇူးၾကီးမားလွေပ၏။ တသၼာ-ထို႔ေၾကာင့္၊ ဓီရာ-ပညာျဖင့္ မိမိ၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ရယူတတ္ၾကကုန္ေသာ၊ ပ႑ိတာ- ပညာရွိ အမ်ိဳးေကာင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတို႔သည္၊ ကတပုညတံ- ျပဳအပ္ျပီးေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ ရွိသူ၏ျဖစ္ေၾကာင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ မွန္သမွ်ကို၊ ပသံသနၱိ- ခ်ီးမြမ္းၾကပါေပ၏။

ေနာက္ဆံုးနိဂုံးအေနျဖင့္ သင္တန္းသူသင္တန္းသားတို႔အား နိဓိက႑သုတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ရာစပ္ႏြယ္ရာ မွတ္သားစရာ ေအာက္ပါ စာတိုေပစေလးမ်ားကို ရွင္းလင္းျပ မွ်ေဝရင္း သင္တန္းကို အဆံုးသတ္ျဖစ္ပါ၏။

(၁) စားသမွ် မစင္၊ ထားသမွ် မေသခင္၊

ျပဳသမွ် ကုသိုလ္အပင္၊ ယခုဘဝ ဘဝေကာင္းတြင္၊

စားလည္းစား၊ ထားလည္းထား၊

ျပဳလည္းျပဳမွ၊ ေတာ္ၾကလိမ့္မည္ပင္။ (တတိယေျမာက္ ဒီပဲယင္း ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ၾကီး)။

(၂) တရားဥစၥာ၊ ဤႏွစ္ျဖာ၊ မွန္စြာ၊ စုၾကသည္။

(၃) ပစၥည္းဥစၥာ၊ စုသူမွာ၊ ရံခါ ေသာက၊ ပြားရသည္။

(၄) ရွာရင္း ရွာရင္း၊ ကုန္သြားရင္း၊ စုခ်င္း မဆံုျပီ။

(၅) ေလာကုတၱရာ၊ စုသူမွာ၊ မွန္စြာခ်မ္းသာသည္။

(၆) တရားစုမွ၊ ကုိယ္ပိုင္ရ၊ မုခ်ခ်မ္းသာ၊ ပြားလိမ့္မည္။

(၇) အျပန္လမ္းမွာ၊ ေျဖာင့္တန္းဖို႔ရာ၊ မွန္စြာ ကုသိုလ္ျပဳရမည္။ (ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ)။

(၉) ေလာကီဥစၥာ၊ ရတနာ၊ မွတ္ပါ ဘံုဆိုင္ပစၥည္းတည္း။

(၁၀) ေလာကုတၱရာ၊ ရတနာ၊ မွတ္ပါ၊ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းတည္း။

(၁၁) ေန႔ခါမွာေျမာက္၊ ညခါေျခာက္၊ ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ရာ၊ ေလာကီသာ။

(၁၂) ေန႔မွာလည္းေပ်ာ္၊ ညလည္းေပ်ာ္၊ ႏွစ္ေဖာ္ခ်မ္းသာ၊ ေလာကုတၱရာ။

(၁၃) တစ္ဘဝအက်ိဳး၊ ရြက္သည္ပိုး၊ တန္ဘိုးနည္းပါ၊ ေလာကီသာ၊

(၁၄) ပစၥဳပၸန္ သံသရာ၊ ႏွစ္ျဖာအက်ိဳး၊ ရြက္သည္ပိုး၊ တန္ဘိုးၾကီးပါ၊ ေလာကုတၱရာ။ (ဆရာေတာ္တပါး)။

အားလံုးေသာ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔

သာသနာႏွင့္ၾကံဳ၊ ဤလူ႔ဘံုမွာ၊ စုံေအာင္ ကုသိုလ္ျပဳနိုင္ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

ေဒါက္တာသုတာစာရာလကၤာရ(ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ)

ရန္ကုန္ သီတဂူဗုဒၶတကၠသိုလ္

Fri, Oct 26, 2012

မွတ္ခ်က္။ Oct, 20 ႏွင့္ 21 ရက္ ၂၀၁၂ (စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္း) မွတ္တမ္းေလးမ်ားကို ျပန္လည္ ေရးသားပါသည္။