မိစၦာဝါဒ တည္ေထာင္သူမ်ား ႏွင့္ သူတို႔၏ ဝါဒ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ၂

၂။ မကၡလိ ေဂါသာလ [မကၡလိ+ေဂါသာလ] ႏြားျခံ၌ ဖြားေသာ မကၡလိ။

မကၡလိေဂါသာလ ဆရာႀကီး။ （မကၡလိသည္ ရွင္ေတာ္ေဂါတမႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည့္ ပူရဏကႆပစေသာ တိတၳိဆရာႀကီး ၆-ဦးတို႔တြင္ တစ္ဦးအပါအဝင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ရြံ႕ၫြန္ရွိရာေျမေပၚ၌ ဆီအိုးကို ယူသြားခိုက္ သခင္က ＂ခ်စ္သား မေခ်ာ္လဲေစႏွင့္＂ဟု ႀကိဳတင္သတိေပးပါလ်က္ ေခ်ာ္လဲခဲ့ရာ သခင္ကို ေၾကာက္ရြံ႕၍ ထြက္ေျပးမည့္ဟန္ျပင္စဉ္ သခင္က အနီးသို႔ေျပးသြားၿပီး ပုဆိုးစြန္းကို ဆြဲကိုင္လိုက္ေလသည္။ သူသည္ ပုဆိုးခြၽတ္ထားခဲ့၍ ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ထြက္ေျပးသြားၿပီးေနာက္ အဝတ္မဝတ္ဘဲ ေနေလသည္။ ယင္းသို႔ေနသျဖင့္ လူအမ်ားက အလိုနည္းသူ ရဟႏၲာဟု ထင္မွတ္ကာ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ၾကကုန္၏။ ထိုအခါမွစ၍ ေနာက္လိုက္တပည့္သာဝကမ်ား တျဖည္းျဖည္း တိုးပြါးလာရာ ၅-ရာအထိ ရွိလာသည့္အတြက္ အေစလကတိတၳိယဆရာႀကီးအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

＂မာခလိ- မေခ်ာ္လဲေစႏွင့္＂ဟူေသာ စကားကို အစြဲျပဳ၍ ＂မကၡလိ＂ဟူေသာအမည္ကို ပဌမရရွိသည္။ ေဂါသာလရြာသားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္နည္း ႏြားျခံ၌ ေမြးဖြားေသာေၾကာင့္ ＂ေဂါသာလ＂ဟူေသာ ဒုတိယအမည္ကို ထပ္ဆင့္ရရွိသည္။ ဒီ၊ ႒၊ ၁။ ၁၃၁။ သာရတၳ၊ ၃။ ၃၈၃။

ယင္းပုဂၢိဳလ္သည္ သာဝတၳိအနီး သာရဝါန၌ ေမြးဖြားသည္။ သူ႔ဖခင္၏အမည္မွာ မခၤလိျဖစ္၍ မိခင္မွာ ဘဒၵါျဖစ္သည္။ သူ႔ဖခင္မွာမခၤ=အ႐ုပ္ကားေရာင္းခ်သူ，ႏြားမ်ားစြာေမြးသူ，ႏြားမ်ားစြာပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္၍ သားျဖစ္သူကို ေဂါသာလမခၤလိပုတၱဟု ေခၚသည္ဟူေသာ ဥဗာသကဒသာအိုေခၚ ဂ်ိန္းက်မ္းစာ၏ အဆိုကိုလည္းေကာင္း၊ မစကရိ သာ ၎၏အမည္ရင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ မစကရိ= ဝါးေတာင္ေဝွးကိုင္သူဟု ပါဏိနီဆရာ အနက္ဆိုသည္ဟူေသာ ေဒါက္တာဘ႐ူးဝါး၏ အဆိုကိုလည္းေကာင္း ဒီပီပီအန္ ၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ (U Hau Sein’s Pāḷi-Myanmar Dictionary ပါဠိျမန္မာ အဘိဓာန္(ဦးဟုတ္စိန္)

မကၡလိေဂါသာလ၏ အယူဝါဒ

သတၱဝါတို႔ ညစ္ညဴးရန္ အေၾကာင္းသည္ မရွိ၊ အေထာက္အပံ့သည္ မရွိ၊ အေၾကာင္း မရွိအေထာက္အပံ့ မရွိဘဲဲ သတၱဝါတို႔သည္ ညစ္ညဴးကုန္၏၊ (နတၳိ ေဟတု၊ နတၳိ ပစၥေယာ၊ သတၱာနံ သံကိေလသာယ၊ အေဟတူ အပစၥယာ သတၱာ သံကိႆႏၱိ) သတၱဝါတို႔ စင္ၾကယ္ရန္ အေၾကာင္းသည့္မရွိ၊ အေထာက္အပံ့သည္ မရွိ၊ အေၾကာင္းမရွိ အေထာက္အပံ့ မရွိဘဲဲ သတၱဝါတို႔သည္ စင္ၾကယ္ကုန္၏၊ (နတၳိ ေဟတု၊ နတၳိ ပစၥေယာ၊ သတၱာနံ ဝိသုဒၶိယာ၊ အေဟတူ အပစၥယာ သတၱာ ဝိသုဇၥ်ႏၱိ)။

သူသည္ အေၾကာင္းတရားျငင္းပယ္ေသာ အေဟတုကဝါဒသမားျဖစ္၏။ အေၾကာင္းတရားကို ျငင္းပယ္လွ်င္ အက်ိဳးတရားကိုလည္း ျငင္းပယ္ရာေရာက္၏။ (His Doctrine is called A-hetuka-vada doctrine which rejected both cause and effect). အေၾကာင္းတရား မရွိဟု ေဟာေသာ သူ၏ တရားသည္ သဘာဝမက်၊ ေလာကမ်က္ျမင္အားျဖင့္ သစ္ပင္ တစ္ပင္ ရွင္သန္ ေပါက္ဖြား လာရန္ပင္ အနည္းဆံုး သစ္ပင္မ်ိဳးေစ့သည္ ေရဓာတ္ ေျမဆီလႊာတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ား  လိုအပ္၏။ ေလာကမွာ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ အက်ိဳးတရားတို႔ အျပန္အလွန္ မွီတြယ္ဆက္စပ္ေနၾက၏။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ ျမင္သိစိတ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာရန္ (၁) စကၡဳပသာဒ-မ်က္စိပသာဒ၊ (၂) ရူပါရံု(ျမင္စရာအာရံု)၊ (၃) အာေလာက(အလင္းေရာင္)၊ (၄) မနသိကာရ(ႏွလံုးသြင္းျခင္း) တည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ား တိုက္ဆိုင္လာပါမွ ျမင္သိစိတ္ေခၚ စကၡဳဝိဥာဏ္ေလး ေပၚေပါက္လာနိုင္ေပ၏။ အကယ္၍ ထိုအေၾကာင္းတရား တစ္ခုခု ကင္းမဲ့ေနပါက ျမင္သိေလးေလး မေပၚေပါက္လာနိုင္ေပ။

ဗုဒၶအလို သတၱဝါတစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ပင္ အေၾကာင္းတရားမ်ား ရွိပါသည္။ ကံတည္းဟူေသာ လယ္ယာ၌ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္တည္းဟူေသာ မ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳးခ်လ်က္ တဏွာတည္းဟူေသာ အစိုအေစးဓာတ္ ေရဓာတ္ တို႔ ေပါင္းဆံုလာပါမွ သတၱဝါဟု ျဖစ္လာနိုင္၏။ (ကမၼံ ေခတၱံ၊ ဝိညာဏံ ဗီဇံ၊ တဏွာသိေနေဟာ၊)။

အေၾကာင္းတရားကို ျငင္းပယ္ေနေသာ မကၡလိ ေဂါသာလက ဆက္လက္ျပီး

မိမိ ျပဳလုပ္မႈသည္ မရွိ၊(နတၳိ အတၱကာေရ-ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္လို႔မရ)၊ သူတစ္ပါးတို႔ ျပဳလုပ္ေပးမႈသည္ မရွိ၊ (နတၳိ ပရကာေရ- သူတပါးက တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေလးလို႔လည္း မရ)၊ ေယာက်္ားတို႔ ျပဳလုပ္မႈသည္ မရွိ၊ (နတၱိ ပုရိသထာေမာ)၊ ခြန္အားသည္ မရွိ၊ လုံ႔လသည္ မရွိ၊ (နတၳိ ဝီရိယံ)၊ ေယာက်္ားတို႔ စြမ္းအားသည္ မရွိ၊ ေယာက်္ားတို႔အားထုတ္မႈသည္ မရွိ၊ "ေယာက်ာၤးတံခြန္၊ လူရည္ခၽြန္က၊ မိုးစြန္တမြတ္၊ ၾကယ္ကိုဆြတ္လည္း၊ မလြတ္စတမ္း၊ ရျမဲလမ္းတည္း" ဟူေသာ ေယာက်ာၤးတို႔၏ လံုးလဝီရိယ စြမ္းအားမ်ားကို သူက လံုးဝအသိအမွတ္မျပဳရာေရာက္၏။

လက္ေတြ႔အားျဖင့္ စာေမးပြဲေအာင္ခ်င္သည့္ ေက်ာင္းသားသည္ စာက်က္ရမည္ ျဖစ္၏။ စာရမွ စာေမးပြဲေအာင္နိုင္၏။ စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ထိုစာက်က္ေသာ ေက်ာင္းသားမွာ လံု႔လ ဝီရိယ၏ အက်ိဳးရလာဒ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ၏။ မကၡလိေဂါသာလကေတာ့ ယင္းကဲ့သို႔ ဝီရိယ၏ အက်ိဳးကို လံုးဝ အသိအမွတ္မျပဳေပ။ သူ၏ ဝါဒသည္ တိုးတက္မွဳ မွန္သမွ်ကို ပယ္ဖ်က္သည့္ ဝါဒသေဘာ သက္ေရာက္၏။ ေလာကလူသားတို႔ ေလာကီၾကီးပြားတိုးတက္ေရး ဓမၼေရးရာ တိုးတက္စရာမွန္သမွ် တက္လမ္း မရွိေတာ့ေပ။

 အလုံးစုံေသာ သတၱဝါ၊ အလုံးစုံေသာ အသက္ရွဴသတၱဝါ၊ အလုံးစုံေသာ ထင္ရွားျဖစ္ေသာ သတၱဝါ၊ အလုံးစုံေသာ သက္ရွိအရာတို႔သည္ အစြမ္းမရွိကုန္၊ ခြန္အား မရွိကုန္၊ လုံ႔လမရွိကုန္၊ ျဖစ္ျမဲဲအတိုင္း ဆုံစည္းသည့္အတိုင္း သဘာဝအတိုင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ကုန္၍ ဇာတ္အထူးေျခာက္မ်ဳိးတို႔၌သာလွ်င္ ခ်မ္းသာဆင္းရဲဲကို ခံစားကုန္၏၊ တဲ့။

မကၡလိ ေဂါသာလႏွင့္ နိယတိဝါဒ(ပံုေသ သတ္မွတ္ခ်က္)

မကၡလိ ေဂါသာလက လူသားတိုင္းမွာ နိယတိ- ပံုေသသတ္မွတ္ခ်က္ ရွိ၏ ဟု ဆို၏။ ဥပမာ သူအလိုဆိုလွ်င္ လူျဖစ္ရမည္ဆိုလွ်င္လည္း လူပဲျဖစ္မည္၊ ေခြးျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ေခြးပဲ ျဖစ္ေနရေတာ့မည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ၾကိဳးစားအားထုတ္ပါေသာ္လည္း တစ္သံသရာလံုး ဤအတိုင္းပင္ ပံုေသ ျဖစ္ေနၾကရေပေတာ့မည္။ ဘာမွ အေျပာင္းလဲ လုပ္ခ်င္လို႔မရ၊ လူသားတို႔၏ သဒၶါ ဝီရိယ သတိ သမာဓိ ပညာစြမ္းရည္မ်ားလည္း ဘာတစ္ခုမွ် မရွိနိုင္ေတာ့ေပ။

သူ၏အဆိုအရ ေလာကမွာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲလည္း အကန္႔သတ္ရွိ၏။ (ေဒါဏမိေတ သုခဒုေကၡ)၊ လူသားတိုင္း သံသရာလည္း ပိုင္းျခားကန္႔သတ္ျပီး ျဖစ္၏။ သံသရာအတိုးအေလွ်ာ့ မည္သူမွ် လုပ္၍မရ၊ ဘဝသံသရာ ေလာကဓံအတက္အက် မရွိ။ (ပရိယႏၱကေတ သံသာေရ နတၳိ ဟာယနဝၯေန၊ နတၳိ ဥကၠံသာဝကံေသ)၊၊ ပညာရွိျဖစ္ေစ လူမိုက္ျဖစ္ေစ ပံုေသကားခ်ပ္ သတ္မွတ္ထားသည့္အတိုင္း ျဖစ္ရမည္။ မဟာကပ္ ရွစ္သန္းေလးသိန္း(စုလႅာသီတိ မဟာကပၸိေနာ သတသဟႆံ) ဟုေခၚသည့္ အလြန္ရွည္လ်ားသည့္ အပိုင္းျခားၾကီးတစ္ခု ျပည့္လွ်င္ ပညာရွိေရာ လူမိုက္ပါ အားလံုး ဘဝကို အဆံုးသတ္ၾကရမည္ျဖစ္၏။

ဤ မဟာကပ္ ရွစ္သန္းေလးသိန္းအပိုင္းအျခားၾကီး မျပည့္ေသးခင္ ပညာရွိကလည္း ငါ ပညာရွိဆိုျပီး သံသရာကို တိုေအာင္ လုပ္လို႔မရနိုင္ေပ။ လူမိုက္ကလည္း ငါ လူမိုက္ကြာ ဆိုျပီး သံသရာအပိုင္းအျခားကို ေက်ာ္လြန္၍ ေနခ်င္ေသးတယ္ဆိုျပီး သံသရာကို ရွည္ေအာင္ လုပ္၍ မရနိုင္ေပ။ ဘဝသံသရာ ပံုေသကားခ်ပ္ သတ္မွတ္ျပီးသား ျဖစ္ေလေတာ့၏။။ သ႔ူအဆို ဥပမာ အပ္ခ်ည္လံုးေလးတစ္ခုကို အျမင့္တစ္ေနရာမွ ၾကိဳးစကေလးကိုင္ျပီး ပစ္ခ်လိုက္လွ်င္ ၾကိဳးရွည္သမွ် ယင္းအပ္ခ်ည္လံုးေလးသည္ လိမ့္ဆင္းေနေပလိမ့္မည္။ ၾကိဳးစကုန္လွ်င္ ရပ္သြားမည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ အတိုင္းအတာ အကန္႔အသတ္တစ္ခု ကုန္သြားတာႏွင့္ ျပီးသြားျပီ၊ ဘဝကိုလည္း ဤကဲ့သို႔ ပံုေသ သတ္မွတ္ထားသည္ကို နိယတိဝါဒ ဟုေခၚသည္။

ဝီရိယစသည္၏ အက်ိဳးမရွိ၊ ေအာင္ျမင္တိုင္းတက္ဖို႔ အေၾကာင္းတရားမရွိဘူးဟု လက္ခံ ယံုၾကည္ ေနလွ်င္ ဘဝလြတ္ေျမာက္ဖို႔၊ တိုးတက္ၾကီးပြားဖို႔ မည္သူမွ် ၾကိဳးစားၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ အရိုးေၾကေၾက အေရးခန္းခန္း၊ အသားအေသြးေတြ ေျခာက္ေသြ႔ပါေစ တရားထူး တရားျမတ္ မရမခ်င္း မရပ္တန္႔ဟူသည့္ လံုးလဝီရိယမ်ိဳး ရွိရမည္ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ၾကိဳးစားမွ ဘုရားျဖစ္တာကို ေထာက္လွ်င္ မၾကိဳးစားက ဘာမွ မျဖစ္လာနိုင္ေပ။ ဝီရိယကို အသိအမွတ္မျပဳေသာ မကၡလိ ေဂါသာလ၏ ဝါဒသည္ နိဗၺာန္တံခါးၾကီး၏ အပိတ္အပင္အဆီးအတား ျဖစ္ေနရံုသာမက သာမန္ေလာကီ ၾကီးပြားတိုးတက္ေရးပင္ ပိတ္ပင္တားဆီးေနသည့္ အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားသည့္ ဝါဒၾကီးျဖစ္ေပသည္။

ယင္းမကၡလိေဂါသာလႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးက ေလာကမွာ အယုတ္ညံ႕ဆုံး အယူ၀ါဒတစ္ခုၿဖစ္ေၾကာင္း အဂၤုတၱရနိကာယ္ တိကနိပါတ္ ေကသကမၺလသုတ္(စာမ်က္ႏွာ ၂၉၀)မွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေပ၏ …

ေကသကမၺလသုတ္

ရဟန္းတို႔ ခ်ည္မွ်င္ျဖင့္ ရက္အပ္ကုန္ေသာ အဝတ္ဟူသမွ်တို႔တြင္ လူဆံခ်ည္မွ်င္ျဖင့္ ရက္ထားေသာ ကမၺလာကို (ထို အဝတ္တို႔ေအာက္) အယုတ္ညံ့ဆံုး အဝတ္ဟု ဆိုထိုက္၏။

ရဟန္းတို႔ လူဆံခ်ည္မွ်င္ျဖင့္ ရက္ထားေသာ ကမၺလာသည္ ေအးေသာရာသီ၌ အလြန္ေအး၏၊ ပူအိုက္ေသာ ရာသီ၌ အလြန္ပူအိုက္၏၊ အဆင္းမလွ၊ အနံ႔မေကာင္း၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ အေတြ႕အထိ ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ မ်ားစြာကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔၏ အယူဝါဒဟူသမွ်တို႔တြင္ မကၡလိေဂါသာလ၏ အယူဝါဒကို (ထို အယူဝါဒတို႔ေအာက္) အယုတ္ညံ့ဆံုးဟူ၍ ဆိုထိုက္၏။

ရဟန္းတို႔ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား မကၡလိေဂါသာလသည္

''ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ မရွိ၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံကို ျပဳျခင္းမရွိ၊ အားထုတ္အပ္ေသာ ဝီရိယမရွိ''ဟု ဆိုေလ့ရွိ၏၊ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိ၏။

ရဟန္းတို႔ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ ကာလ၌ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ၿပီးေသာ၊ လာလတၱံ႕ေသာ ကာလ၌ ပြင့္ ေတာ္မူလတၱံ႕ေသာ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္တို႔သည္လည္း၊ ယခုအခါ၌ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ငါသည္လည္း ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ရွိ၏၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံကို ျပဳျခင္းရွိ၏၊ အားထုတ္အပ္ေသာ ဝီရိယရွိ၏ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ကုန္ၿပီ။ ေဟာေတာ္မူကုန္လတၱံ႕။ ေဟာေတာ္မူ၏။

 ရဟန္းတို႔ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား မကၡလိေဂါသာလသည္ ထို ပြင့္ေတာ္မူကုန္ၿပီးေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကိုလည္း ပြင့္ေတာ္မူလတၱံ႕ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကိုလည္း ငါ့ကိုလည္း ''ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံသည္ မရွိ၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံကို ျပဳျခင္းမရွိ၊ အားထုတ္အပ္ေသာ ဝီရိယ မရွိ''ဟု တားျမစ္၏။

ထို႔ျပင္ ယင္း တိတၳိဆရာၾကီး မကၡလိေဂါသာလ၏ အယူ၀ါဒႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ တုိင္က ေအာက္ပါအတိုင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ေတာ္မူခဲ့၏။

“ ရဟန္းတို႔ ျမစ္ဆံုျမစ္ဝ၌ ေထာင္ထားေသာ ၿမႇဳံးသည္ မ်ားစြာကုန္ေသာ ငါးတို႔၏ အစီးအပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ အက်ဳိးမရွိ ပ်က္စီးရန္ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ လူေထာင္ၿမႇဳံးကဲ့သို႔ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား မကၡလိေဂါသာလသည္ မ်ားစြာ ေသာ သတၱဝါတို႔၏ အစီးအပြားမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ အက်ဳိးမရွိ ပ်က္စီးရန္ ျဖစ္၏ “ဟု ကဲ႕ရဲ႕ရွုံ႕ခ်ေတာ္မူခဲ႔ေပ၏။ (အံ-ပ၊ ႏွာ-၃၅)။

ဤသို႔ ဘုရားရွင္၏ ယင္းထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားခ်က္ကုိ ၾကည္႔ရုံႏွင္႔ပင္ လူတုိ႔၏ သဒၶါ ပညာ ၀ီရိယ စြမ္းအားကုိ ရုိက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးကာ ဒုစရုိက္မ်ား ေပၚေပါက္လာရန္ တြန္းအားေပးေနသည့္ အယုတ္ညံ႕ဆုံး၀ါဒ တစ္ခုသာ ၿဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွေပေတာ႔၏ ။