ေတာင္းတဲ့ဆု

ဘာသာတိုင္း ဘာသာတိုင္းမွာ ဆုေတာင္းသည့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာရွိၾက၏။ အျခားဘာသာဝင္တို႔ ဆုေတာင္းပံုကို စာေရးသူ မတင္ျပလိုပါ။ ဆုေတာင္းသည္ဆိုရာ၌ ခ်စ္သူတို႔ႏွစ္ဦး ဆံုဆည္းၾကဖို႔ ဆုေတာင္းတာမ်ိဳးလည္း ရွိနိုင္ပါ၏။ လူအၾကိဳက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အတြက္ ဆုေတာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိနိုင္ပါသည္။ ဤေနရာမွာ မိမိေလ့လာမိသည့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ ဆုေတာင္းပုံမ်ားကို မွတ္သားမိသမွ်တင္ျပပါမည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ ဆုေတာင္းၾကသည္မွာ ကေလးက မိဘမ်ားအား ပူဆာျပီး မုန္႔ဖိုး ေတာင္းသည့္ႏွယ္ ေတာင္းၾကတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္စြာ ေဆာက္တည္လွ်က္ အလွဴဒါန ျပဳၾကျပီး ဥာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ကာ မိမိတို႔ႏွစ္သက္သည့္ ဆုမ်ားကို ေတာင္းၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာပီျပင္စြာ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ပုဂံေခာတ္ဆုေတာင္းမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ ဆုေတာင္းပုံအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔နိုင္ပါသည္။ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ပံုဂံဆုေတာင္းမ်ားကို ပံုမ်ားႏွင့္တကြ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့၏။ ဆရာၾကီး၏ ေဆာင္းပါး၌ ေရွးျမန္မာစာအတိုင္းေရးထားသည့္အတြက္ ဆုေတာင္းပံုႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ စာအေရးသားအားလံုးကို စာေရးသူအေနျဖင့္ အျပည့္အစံုနားမလည္ပါ။ ဥပမာ ဆိုပါစို႔။ (၂၆) စလင္းမင္း အနႏၱသူ (ပုံ ၃၀၄ ဇန္နဝါရီ ၁၂၄၉) ေက်ာင္းေဆာက္ျပီး ေတာင္တြင္းမင္းၾကီးရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ေျမလွဴတဲ့အခါ " ေနရပန္ ဆုလိုဝ္သေဘ" လို႔ပဲ ဆုေတာင္းပါတယ္တဲ့။ ဆိုလိုသည္မွာ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းဆုယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(၂၇) က်န္ရပ္ ငါလွသင္ေမာင္ႏွံ (ပုံ ၁၆၀ ခ၊ ၁၄ နိုဝင္ဘာ ၁၂၄၇) ေက်ာင္းဘုရားမွာ ကၽြန္လွဴျပီး " သသၤရာကၽြန္ အဖႅစ္မွ လြတ္လိုဝ္သေတ" လို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလုိတာကေတာ့ သံသရာမွာ ကၽြန္အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ရပါလို၏ ဟုဆိုလိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုဂံေခာတ္ဆုေတာင္းမ်ားထဲမွ မိမိနားလည္သည့္ မွတ္သားဖြယ္ရာေလာက္ကိုသာ တင္ျပခ်င္ပါေသး၏။ ေဇယမိၾကံေမာင္ႏွံ ကေတာ့ ေက်ာင္းဘုရားမွာ ကၽြန္လယ္ဥယ်ာဥ္ ကြမ္းအုန္းလွဴျပီး ဘုရားဆုေတာင္းၾကသည္။

ျပည္ခြင္မယား မင္းသမီး ေျမးကေတာ့ ဆုေလးမ်ိဳးေတာင္းတာေတြ႔ရ၏။ ပထမဆုကေတာ့ သူမဟာ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားျဖစ္ဖို႔ဆုေတာင္း၏။ ဒုတိယဆုကေတာ့ သံသရာက်င္လည္ရသည့္အခါ ဘယ္အခါမဆို လိုခ်င္တာရျပီး မဆင္းမရဲေနလို၏။ တတိယဆုကေတာ့ မိန္းမျဖစ္ရသည့္အခါတိုင္း ဘဝတိုင္းမွာ ရုပ္ရည္အဆင္းလွရပါလို၏။ စတုတၳဆုကေတာ့ ငါ့သားငါ့ေျမးေတြဟာ ဘဝအဆက္ဆက္ ငါ့သားငါ့ေျမးအျဖစ္နဲ႔ ျပန္ဆံုျပီး ငယ္ငယ္မွာ မေသဘဲ ငါႏွင့္ငါ့သားေျမးေတြဟာ အသက္အတိုင္း ေနခ်င္ပါ၏တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ထူးသည့္ ဆုေတာင္းပင္တည္း။

အိုင္ေရာက္သင္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ထန္း၊ ကၽြန္၊ ကၽြဲႏြားလွဴျပီးေတာ့ "အကၽြနု္ပ္ဟာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဆုမေတာင္းပါ၊ ဒါေပမယ့္ ငါနဲ႔ အက်ိဳးထပ္တူရၾကပါေစလို႔ အမွ်ေဝပါတယ္။" ျပီးေတာ့ ဒီအမွ်ေဝစာထဲမွာ အရိေမေတၱယ်ဘုရားပြင့္တဲ့အခါ ဓမၼစၾကာတရားနာရျပီး နိဗၺာန္ေရာက္လိုတယ္တဲ့။စိုးမင္းၾကာသဝတ္ ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့ စူးလစ္မြန္းခၽြန္ အထြဋ္တတ္ေက်ာင္း၊ စာသင္တိုက္၊ဇရပ္၊သိမ္၊ ပိဋက၊ တရားပလႅင္ႏွင့္ လယ္ယာ ကၽြန္မ်ားလွဴဒါန္းျပီး ဆုေတာင္းအမွ်ေဝ၏။ ဆုေတာင္းပုံမွာေတာ့ "လူျဖစ္တဲ့အခါ စၾကဝေတးမႏၶာတ္မင္းျဖစ္ခ်င္တယ္၊ နတ္ျဖစ္ရင္လည္း တုသိတာနတ္ျပည္မွာ ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ျပီးမွ ေမေတၱယ်ဘုရားပြင့္ေတာ့ ေလာဘေဒါသေမာဟ ကင္းတဲ့နိဗၺာန္ကို ေရာက္ခ်င္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။"တဲ့။

သိဃၤသူသမီးကေတာ့ အက်ယ္တဝင့္သူ႔ဆုေတာင္းကို ေဖာ္ျပ၏။ ငါေလ ရမၼက္ၾကီးသူ၊ မေရာင့္ရဲတတ္ေသာသူ၊ အမ်က္ၾကီးေသာသူ၊ သူတစ္ပါးကို ညွင္းဆဲတတ္ေသာသူ၊ ပညာမရွိ မိုက္မဲေသာသူ၊ သစၥာမဲ့ေသာသူ မျဖစ္ဘဲ ေရာင္ရဲလြယ္သူ၊ အမ်က္နည္းသူ၊ သနားက်င္နာတတ္သူ၊ ေၾကာင္းက်ိဳးျမင္သိ ပညာရွိသူ၊ ဝန္တိုမွဳကင္းသူ သစၥာတည္သူ ျဖစ္ရပါလို၏ စသည္ျဖင့္ ဆုေတာင္းသည္။ဤကား ပုဂံေခာတ္မွ ဆုေတာင္းပုံအခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ျပီး ကဏွဇာတ္ေတာ္လာသည့္ ဘုရားေလာင္း ကဏွရေသ့၏ ဆုေတာင္း ၆ မ်ိဳးႏွင့္ အကိတၱိဇာတ္ေတာ္လာ ဘုရားေလာင္း အကိတၱိ ရွင္ရေသ့တို႔၏ ဆုေတာင္းပုံမ်ားသည္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔အဖို႔ အလြန္စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္တင္ျပခ်င္ေသး၏။ ကဏွရွင္ရေသ့က အလြန္ပင္ အသားမဲလွေသာ္လည္း သူ၏ႏွလံုးသားတို႔ကား သီလသမာဓိပညာ အႏွစ္သာရမ်ားကိန္းေအာင္းေနသျဖင့္ ေရႊေရာင္လႊမ္းေသာႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္၏။ သူ၏ ယင္းမြန္ျမတ္လွေသာ ဂုဏ္ရည္မ်ားကို ႏွစ္သက္သျဖင့္ သိၾကားမင္းက ၾကိဳက္သည့္ဆုမ်ားကို ေတာင္းပါဟု ကမ္းလွမ္းလာေသာအခါ ဘုရားေလာင္း ကဏွရေသ့က ေအာက္ပါအတိုင္းဆုေတာင္းေလသည္။

(၁) မည္သူ႔ကိုမွ် အမ်က္ေကာဓ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။

အမဲရိုး ငါးရိုးစသည္ အရိုးမ်က္လွ်င္ စားလို႔ မျဖာင့္၊ ဆူးမ်က္လွ်င္ သြားလို႔ မေျဖာင့္ေပ။ အလားတူပင္ အမ်က္ေကာဓသည္ တျဖည္းျဖည္းဖြဲမီးကဲ့သို႔ အတြင္းအဇၩတၱသႏၱာန္၌ တေႏြးေႏြးျမွိဳက္၍ ေလာင္တတ္၏။ မေက်နပ္ခ်က္ အမ်က္ေကာဓမ်ားေၾကာင့္ ေတြးေလ ေဆြးေလ၊ ေဆြးေလ ပူေလ သေဘာမ်ိဳးေဆာင္လာ၏။ မေက်နပ္ခ်က္ေလးမ်ားေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း မိသားစုရန္ပြဲမွသည္ ကမၻာ့စစ္ပြဲၾကီးေတြအထိ ျဖစ္ပြားလာနိုင္၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အညိုးအေတးမ်ားေရွ႕တန္းတင္လာေသာအခါ အိုးခင္းပူမွာ အမဲတစ္သားတစ္မ်ား ကပ္ညိသလို တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးညိၾကေတာ့၏။ ထုိမွတဆင့္မလိုလားအပ္ေသာအက်ိဳးဆက္မ်ားျဖစ္လာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မည္သူကိုမွ် အမ်က္ေကာဓ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ဟု ဘုရားေလာင္း ကဏွရေသ့က ပထမဆု အေနျဖင့္ သိၾကားမင္းထံေတာင္းေလ၏။

(၂) မည္သူကိုမွ် ေဒါသေလာင္မီး မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။

အမ်က္ေကာဓ အဆင့္မွ တစ္ဆင့္တက္လာလွ်င္ ေဒါသအဆင့္ကား ပို၍ပင္ဆိုးေသး၏။ တုတ္ ဓား လက္နက္ ကိုင္ေဆာင္ျပီး ညွင္းဆဲသတ္ျဖတ္တတ္ၾက၏။ ေကာက္ရိုးမီးကဲ့သို႔ ေဒါသမီး တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ျခင္းေၾကာင့္ လူမွဳဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္မွာပင္ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္မ်ား သဖြယ္ျဖစ္လာကာ ဆက္ဆံေရး မေျပျပစ္နိုင္ၾကေတာ့ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေမတၱာပ်က္လာေတာ့၏။ ဤကမၻာၾကီးမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ လိုက္နာက်င့္သုံးရမည့္ ငါးပါးသီလ၌ ပါဝင္ေသာ ေဒါသအေၾကာင္းရင္းခံ "သူတစ္ပါးအသက္ကို မသတ္ရ" ဟူေသာ စည္းကမ္းပညတ္ခ်က္ကို ကမၻာသူကမၻာသားအားလုံး လိုက္နာပါလွ်င္ ကမၻာ့စစ္ပြဲမ်ား စစ္၏အနိဌာရုံဆိုးက်ိဳးမ်ား မျဖစ္လာသလို ရာဇဝတ္မွဳခင္းမ်ားလည္း က်ဆင္းေလ်ာ့ပါးသြားပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေဒါသေလာင္မီးသည္ မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားကို ေလာင္ျမိဳက္ခံရပါက အေကာင္းအဆိုး အေၾကာင္းအက်ိဳးပင္ ခြဲျခားသိျမင္နိုင္ဖို႔ခက္ခဲလွပါသည္။ "ေဒါသလြန္ထြက္ အလွပ်က္၊ မထြက္ေဒါသာ ရုပ္ေခ်ာမွာ" ဆိုသကဲ့သို႔ ေဒါသအလြန္ထြက္လွ်င္ အလြန္အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လွပါသည္။ ဘုရားေလာင္းရေသ့သည္ မိမိသူတစ္ပါး အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ေစေသာ ေဒါသေလာင္မီးမ်ိဳး သူ႔သႏၱာန္မွာ ဘယ္ေသာအခါမွ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ဟု ဒုတိယဆု ေတာင္းခဲ့ေလသည္။

(၃) အလိုၾကီးသည့္ ေလာဘ (ဝိသမ ေလာဘ) မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။

ေလာကၾကီးကေတာ့ အျမဲတန္းလိုေန၏။ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ ေရကန္မ်ားမွ ေရမ်ား ပင္လယ္အတြင္းစီးဆင္းေနေသာ္လည္း ပင္လယ္သမုဒၵရာၾကီး ျပည့္သြားသည္မရွိ အျမဲတန္းလိုေနသလို ေလာကလူသားမ်ားလည္း အျမဲတန္းလိုေန၏။ ေလာကၾကီးမွာ ပုထုဇဥ္အေလွ်ာက္ ေလာဘမပယ္သတ္ေသးနိုင္ေသာ္လည္း ဝိသမေလာဘမ်ိဳးေတာ့မရွိသင့္။ ဝိသမေလာဘသမားမ်ားသည္ ကိုယ့္က်ိဳးစီးပြားအတြက္္ "ဘယ္သူေသေသ ငေတမာျပီးေရာ့" ဟု သေဘာထားျပီး "ဘနဖူးသိုက္တူးခ်င္သူေတြသာ" ျဖစ္၏။ ဝိသမေလာဘသမားတို႔သည္ ေငြဟာ အရာရာအဆံုးျဖတ္ေပးသည္ဟု တရားေသယူဆကာ ေငြကို ဘယ္လိုနည္းမ်ိဳးနဲ႔ျဖစ္ေစ အသဲသန္အလုယက္ ရွာေဖြၾကကုန္၏။

ေငြရွာရင္းရွာရင္း ေငြတြင္းနက္လာေလေလ သဲၾကီးမဲၾကီးရွာၾကေလေလျဖစ္၏။ တစ္ခါတေလ အသက္စြန္႔၍ပင္ မတရာနည္းမ်ားျဖင့္ ရွာၾကကုန္၏။ "ငါးစာကိုသာျမင္ျပီး ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို မျမင္မိၾကေသာ" ဝိသမေလာဘသမားမ်ားသည္ ဒုစရိုက္မ်ိဳးစုံလုပ္ကာ "ကိုယ့္ေသတြင္းကို ကိုယ္တူးေနသူမ်ားပင္" ျဖစ္သြားၾကကုန္၏။ တစ္ခါတရံ ဝိသမေလာဘသမားမ်ားသည္ လူကုန္ကူးျခင္း၊ ေခါင္းပုံျဖတ္အျမတ္ထုတ္ျခင္း၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားျခင္း စသည့္ ဒုစရိုက္လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ ေငြေၾကးအမ်ားအျပား ေသာက္ေသာက္လဲ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရေနၾကေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္အေနအားျဖင့္ လူႏွင့္ေငြေၾကးတို႔၏ ဆက္ဆံေရးခ်ိန္ခြန္လွ်ာပ်က္ယြင္းလာကာ လူအဖြဲ႔အစည္းတြင္းမွာလည္း ဆင္းရဲခ်မ္းသာ အဆမတန္ကြာဟ လာ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ စည္းပြားရွာရာ၌ မွ်တေသာစိတ္ထားရွိဖို႔လိုအပ္၏။ "ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ၊ ပ်ားလည္းစြဲသာ" မိမိသူတစ္ပါး အက်ိဳး၊ ျမိဳ႕ရြာအက်ိဳး တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳး အတြက္ ဦးတည္ခ်က္မ်ိဳးျဖင့္ စီးပြားရွာသင့္၏။ လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာဖို႔အတြက္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ရပ္မွာ မွ်တသည့္ဓနခြဲေဝမွဳပင္ျဖစ္၏။ ဝိသမေလာဘ မ်က္လံုးျဖင့္ ငို႔ဘခ်ည္းစီးပြားရွာပါက လူ႔အဖြဲ႔စည္းမွာ အက်င့္ပ်က္ခ်စားတာမ်ားလာျပီး တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးတို႔အဖို႔လည္း အလြန္ဆင္းရဲတြင္းနက္လာကာ မလိုလားအပ္သည့္ဆိုးက်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္၏။ ဝိသမေလာဘသမားတို႔၏ သြားရာလမ္းသည္ ပန္းခင္းေသာလမ္းမဟုတ္ ဆူးခင္းေသာလမ္းသာတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကဏွရွင့္ရေသ့က တတိယဆုအေနနဲ႔ အလိုၾကီးသည့္ ေလာဘ (ဝိသမ ေလာဘ) မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ ဟု ဆုေတာင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

(၄) ဘယ္သူ႔ကိုမွ သိေနဟအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ မခ်စ္ပါရေစနဲ႔။

ပိယေတာ ဇာယေတ ေသာေကာ- အခ်စ္ၾကီးေလေလ ေသာကမ်ားရေလေလျဖစ္၏။ ေသတာပန္ ဝိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးပင္ ခ်စ္လွစြာေသာ ေျမးမေလးတစ္ေယာက္ကြယ္လြန္ေသာအခါ ၇ ရက္တိုင္ေအာင္ စိုးရိမ္ေသာကေရာက္ကာ ငိုေၾကြးခဲ့ရ၏။ ဝိသာခါေက်ာင္းအၾကီးမွာ သားသမီး အေယာက္၂၀၊ ေျမး ၄၀၀၊ ျမစ္ ၈၀၀ ရွိသျဖင့္ တစ္ေယာက္ေသလို႔ ၇ ရက္တိုင္တိုင္ ငိုေၾကြးေနရမည္ဆိုပါလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၃ႏွစ္ႏွင့္ ႏွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ငိုရေပလိမ့္မည္။ ငို၍ မဆံုးမနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကမၻာတစ္လႊား ေန႔စဥ္လူေပါင္းမ်ားစြာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသဆံုးေနၾက၏။ မိမိတို႔၏ တကယ္ခ်စ္ရသူမ်ားမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သိပ္ျပီးစိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေၾကြးစရာအေၾကာင္းမရွိ။ မိမိတို႔၏ ခ်စ္ရေသာ သားသမီး မိဘေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ကြန္လြယ္ပါက စိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေၾကြးၾကရ၏။ ဤသည္မွာ သိေနဟအခ်စ္ေၾကာင့္ ေသာကေရာက္ၾကရျခင္းျဖစ္၏။ ထုိကဲ့သို႔ေသာ တရားသေဘာကို သိျမင္ေသာ ဘုရားေလာင္း ကဏွရေသ့က စတုတၳအေနျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ သိေနဟအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ မခ်စ္ပါရေစနဲ႔ ဟု ဆုေတာင္းခဲ့၏။

(အက်ဥ္းေဆာင္ပုဒ္။ ဤသို႔ျပဳရ၊ ျမတ္ပုညေၾကာင့္၊ ဘဝထိုထို၊ ေနာက္အဟိုဝယ္၊ အမ်က္ေကာဓ၊ ေဒါသေလာင္မီး၊ လိုၾကီးေလာဘ၊ သိေနဟခ်စ္၊ မခ်စ္လွ်င္ မုန္း၊ အလံုးစုံေသာ ကိေလသာ အျပစ္တို႔၊ ဘယ္ေသာအခါမွ၊ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။)။

(၅) အနာေရာဂါကင္းစြာက်န္းမာစြာျဖင့္ သာသနာျပဳနိုင္ပါရေစ။

အာေရာဂ်ာ ပရမာ လာဘာ-ဆိုသည့္အတိုင္း က်န္းမာျခင္းသည္ တကယ့္ လာဘ္ေကာင္းလာဘ္ျမတ္ပင္ျဖစ္၏။ က်န္းမာေရး မေကာင္းပါက မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ ေလာကီေလာကုတၱရာၾကီးပြားေရး တြင္က်ယ္စြာ မလုပ္နိုင္ေပ။ တကယ့္က်န္းမာေရး ယိုယြင္းလာပါက မိမိပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ စီးပြားဥစၥာမ်ားလည္း ဘာမွမတတ္နိုင္။ တိုင္းျပည္ရွိ လူသားအားလုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါမွ မိမိတို႔၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား ျပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္မည္ျဖစ္၏။ ေတာမွီရဟန္းတို႔သည္ပင္ တစ္ေယာက္တည္းေနရသည့္အတြက္ က်န္းမာပါမွ အက်င့္သိကၡာေပါက္ေရာက္စြာ အားထုတ္နိုင္၏။ မက်န္းမာပါက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သူမရွိသျဖင့္ အက်င့္သိကၡာမ်ား ေကာင္းစြာအားထုတ္ဖို႔မလြယ္ကူလွေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကဏွရေသ့က ငါးခုေျမာက္ဆုအေနျဖင့္ အနာေရာဂါကင္းကြာ က်န္းမာစြာျဖင့္ သာသနာျပဳနိုင္ပါရေစ ဟု ဆုေတာင္းခဲ့၏။

(ေဆာင္ပုဒ္။ ဤသို႔ျပဳရ၊ ျမတ္ပုညေၾကာင့္၊ ဘဝထိုထို၊ ေနာက္အဟိုဝယ္၊ တစ္ကိုယ္ထီးတည္း၊ ေတာရပ္မွီးကာ၊ အနာကင္းကြာ၊ က်န္းမာစြာျဖင့္၊ သုံးရပ္သိကၡာ၊ သာသနာ၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္နိုင္ရပါလို၏။)။

(၆) မိမိေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡ မေရာက္ပါရေစနဲ႔။

ယေန႔ကမၻာၾကီးမွာ လူအခ်င္းခ်င္း မတရား ႏွိပ္စက္ ညွင္းပန္းမွဳေတြ အနိုင္က်င့္မွဳေတြ မတရားအက်ဥ္းခ်ခံရမွဳေတြ ကမၻာအႏွံ႔မွာ ေပၚေပါက္ေနတာကို ေတြ႔ၾကရ ၾကားသိၾကရ၏။ သီတင္းေတြမွာ မၾကာခဏဆိုသလို အိမ္ေဖာ္မကေလးမ်ား နိုင္ငံရပ္ျခား တိုင္းျပည္ေတြမွာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရ၊ သတ္ျဖတ္ခံရသည့္သီတင္းမ်ား ဖတ္ရွဳ႕ နားေထာင္ခဲ့ရဖူး၏။ ထုိအျပဳမူမ်ားသည္ သာမန္လူတို႔ စိတ္ကူးမွ်ပင္ မကူးရက္သည့္ ရက္စက္ေစာ္ကားမွဳ၊ ရမ္းကားဗိုလ္က်မွဳ အနိုင္က်င့္မွဳမ်ား လူမဆန္သည့္ အျပဳအမူမ်ားပင္ျဖစ္၏။ မိမိတို႔ ေႏြးေထြးစြာအိပ္စက္ေနရခ်ိန္မွာ ထိုကဲ့သို႔ ကမၻာအႏွံ႔မွာ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းခံရသူေတြ၊ ဗိုလ္က် အနိုင္က်င့္ခံရသူေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲကိုယ္ဆင္းရဲ ေရာက္ေနသူေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရင္ေလးစရာ စိတ္ထိခိုက္စရာ ေၾကကြဲစရာေကာင္းလွပါ၏။

သို႔ေသာ္ ဘုရားေလာင္းတို႔သည္ အမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာမည္ဆိုပါက မိမိ၏ အသက္ကိုပင္ စြန္႔ရန္ဝန္မေလးၾကေပ။ ရနံ႔ၾကိဳင္ထူး စႏၵကူးသည္ မီးရွိဳ႕လာသူထိုသူကို မီးေလာင္ကၽြမ္းမွဳ မကုန္ဆံုးေသးသမွ် ေမႊးရနံ႔ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ အရိပ္ရသစ္ပင္သည္ ခုတ္လွဲလာသူ ထိုသည့္သူကို မလဲမခ်င္း သူ၏အရိပ္ျဖင့္ ေအးျမမွဳ ေပးေနသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ မေသမခ်င္း လူသားတို႔၏ ေကာင္းက်ိဳးေတြကိုသာ ေဆာင္ရြက္၏။ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္သာ ျပဳလုပ္ၾက၏။ ဘယ္ေသာအခါမွ မိမိေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဘုရားေလာင္း ကဏွရေသ့ကလည္း ေနာက္ဆံုးေျခာက္ခု ေျမာက္ဆုအျဖစ္ မိမိေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡ မေရာက္ပါရေစနဲ႔ ဟု ဆုေတာင္းေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(ေဆာင္ပုဒ္။ ဤသို႔ျပဳရ၊ ျမတ္ပုညေၾကာင့္၊ ဘဝထိုထို၊ ေနာက္အဟိုဝယ္၊ ငါ့ကိုယ္ေၾကာင့္သာ၊ သူတို႔မွာလွ်င္၊ ႏွစ္ျဖာကိုယ္စိတ္၊ တစိတ္စိတ္မွ၊ ဆင္းရဲဒုကၡ မေရာက္ၾကပါေစနဲ႔။)။

ဤနည္းတူပင္ ဒီပဲယင္း(တတိယ) ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးကလည္း ပရမတၳစကၡဳဒီပနီက်မ္း၌ ဆုေတာင္းဂါထာမ်ားျဖင့္ ေရးသားဆုေတာင္းသြား၏။

(၁) ပေရသံ ဟိတမိေစၦယ်ံ၊ ဟိတံ ေမ ဣစၦိတံ ပေရာ၊

နာညႆ ဒုကၡမိေစၦယ်ံ၊ မာ ေမ ဒုကၡံ ဣစၦိတံ ပေရာ။

အဟံ-ငါသည္၊ ပေရသံ-သူတစ္ပါးတို႔၏၊ ဟိတံ-အက်ိဳးစီးပြားကို၊ ဣေစၦယ်ံ- လိုလားႏွစ္သက္ရပါလို၏။ ပေရာစ-သူတစ္ပါးကလည္း၊ ေမ-ငါ၏ ၊ ဟိတံ-အက်ိဳးစီးပြားကို၊ ဣစၦိတံ- လိုလားႏွစ္သက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ အဟံ-ငါသည္၊ အညႆ- သူတစ္ပါး၏ ၊ ဒုကၡံ- ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ျခင္းကို၊ န ဣေစၦယ်ံ- မလိုလား မႏွစ္လို။ ပေရာစ- သူတစ္ပါးသည္လည္း၊ ေမ-ငါ၏ ၊ ဒုကၡံ- ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ျခင္းကို၊ မာ ဣစၦိတံ- မလိုလား မႏွစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

(၂) န ဟိ ံေသယ်ံ ပရံ ပါဏံ၊ မာ မံ ဝိေဟသတံ ပေရာ၊

န စ ဘေဝ အဟံ ေဝရီ၊ မာ ေဝရီ ေဟာတု ေမ ပေရာ။

အဟံ-ငါသည္၊ ပရံ ပါဏံ- တစ္ပါးေသာသတၱဝါကို၊ န ဟိ ံေသယ်ံ- မညွင္းဆဲ မႏွိပ္စက္ပါရေစလို။

ပေရာစ- သူတစ္ပါးကလည္း၊ မံ-ငါ့ကို၊ မာဝိေဟသတံ- မညွင္းဆဲ မႏွိပ္စက္ဘဲ ရွိၾကပါကုန္သတည္း။

အဟံ-ငါသည္၊ ပေရသံ-သူတစ္ပါးတို႔၏ ၊ ေဝရီ-ရန္သူသည္၊ နစ ဘေဝ-မျဖစ္ပါရေစလို၊

ပေရာစ- သူတစ္ပါးကလည္း၊ ေမ-ငါ၏ ၊ ေဝရီ-ရန္သူသည္၊ မာ ေဟာတု-မျဖစ္ပါေစကုန္သတည္း။

(၃) ကုမၼဂၢဥၥ ဝိဝေဇၨတြာ၊ သုမဂၢံ ယႏၱဳ ပါဏိေနာ၊

ဝကၤဥၥာဟံ ဝိဝေဇၨတြာ၊ ဥဇုံ သုမဂၢေဝါ ဘေဝ။

ပါဏိေနာ-မ်ားလွေသာင္းေသာင္း သတၱဝါအေပါင္းတို႔သည္၊

ကုမၼဂၢဥၥ- လမ္းဆိုးလမ္းယုတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဝကၤဥၥ- လမ္းေကာက္လမ္းညစ္ကိုလည္းေကာင္း၊

ဝိဝေဇၨတြာ- ေရွာင္ကြင္းဖယ္ၾကဥ္နိုင္ၾကကုန္၍ ၊ သုမဂၢံ- ေကာင္းေသာလမ္းခရီးကို၊ ဥဇံု-ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊

ယႏၱဳ- လိုက္သြားနိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

အဟဥၥ- ငါသည္လည္း၊ ကုမၼဂၢဥၥ- လမ္းဆိုးလမ္းယုတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဝကၤဥၥ- လမ္းေကာက္လမ္းညစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဝိဝေဇၨတြာ- ေရွာင္ကြင္းဖယ္ၾကဥ္နိုင္၍၊ ဥဇုံ-ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊

သုမဂၢေဝါ- လမ္းေကာင္းလမ္းမြန္သို႔ လိုက္သြားနိုင္သည္၊ ဘေဝ-ျဖစ္ရပါလို၏။

ဤသည္တို႔ကား ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ မွတ္သားဖြယ္ရာ ထူးျခားသည့္ဆုေတာင္းမ်ားပင္တည္း။

စာေရးသူဖတ္ဖူးသည့္ အေနာက္တိုင္း စာေရးဆရာတစ္ဦး၏ ဆုေတာင္းကေလးကလည္း တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ဒႆနဆန္ဆန္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ သူကား ေအာက္ပါအတိုင္း အခ်က္သုံးခ်က္ ဆုေတာင္းထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

(1) Let me not pray to be sheltered from the dangers, but to be fearless in facing them.

(အႏၱရာယ္ေတြမွ အကာအကြယ္ရဖို႔ အကၽြန္ုပ္ဆုမေတာင္းပါရေစနဲ႔၊ အဲဒီအႏၱရာယ္ေတြကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ေတြ႔ၾကံဳလာရတဲ့အခါမွာေတာ့ အေၾကာက္တရားကင္းရွင္းစြာျဖင့္ ရင္ဆိုင္နိုင္စြမ္းရွိရပါလို၏ ။ တဲ့။)

(2) Let me not beg for the stilling of my pain, but for the heart to conquer it.

(မေတြ႔ၾကံဳရေသးတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ မေတြ႔ၾကံဳပါရေစနဲ႔လို႔ အကၽြန္ုပ္ မေတာင္းခံပါရေစနဲ႔၊ ဒီလို ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့အခါမွာ ေအာင္နိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ႏွလုံးသားမ်ိဳး ရွိပါရေစတဲ့။)

(3) Let me not crave in anxious fear to besaved, but for the patience to win my freedom.

(အကၽြန္ုပ္ဟာ အမိအမယ္ ကယ္ပါယူပါ တစ္စာစာနဲ႔ စိုးရိမ္တၾကီး ေၾကာက္ရြံ႕စြာျဖင့္ ကယ္ေတာ္မူပါလို႔ အလိုရမၼက္ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔၊ သို႔ေသာ္ မိမိဘဝ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ၾကိဳးပမ္းရာမွာ (မိမိဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္) ခႏၱီဆိုတဲ့ သည္းခံနိုင္စြမ္းရွိပါရေစသား။တဲ့။

အားလံုးကို ခ်ံဳငံုသုံးသပ္ၾကည့္ပါက အထက္ဆိုခဲ့ျပီး ဆုေတာင္မ်ားသည္ သာမန္လူသားတို႔ ေတာင္လိုသည့္ ဆုေတာင္းမ်ိဳးမဟုတ္၊ ဆုၾကီးပန္ ေယာက်ာၤးေကာင္း အာဇာနည္တို႔ တနည္းဆိုရေသာ္ ေရႊေရာင္လႊမ္းေသာ ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္တို႔ ေတာင္းေသာဆုမ်ားဟုပင္ ဆိုခ်င္ပါသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အေနအားျဖင့္ အကိတၱိဇာတ္ေတာ္လာ ဘုရားေလာင္း အကိတၱိရေသ့၏ ဆုေတာင္းမ်ားျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို နိဂုံးကမၸတ္အဆံုးသတ္ခ်င္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေကာင္းမွဳျပဳျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဘာျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာကို မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္ၾကီးက အကိတၱိဇာတ္ေတာ္လာ ဆုေတာင္းမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း လကၤာသြယ္၍ ဆုေတာင္းေတာ္မူခဲ့၏။

ဤသည့္ပုည၊ ကုသလေၾကာင့္၊ သံသရာဝယ္၊ က်င္လည္ရဘိ၊ ပညာရွိႏွင့္၊ ယွဥ္မိေပါင္းသင္း၊ ဥာဏ္မဲ့ကင္း၍၊ ျပည့္တင္းလွဴဖြယ္၊ လွဴစဥ္ဝယ္လည္း၊ သုံးသြယ္ေစတနာ၊ ေျဖာင့္ညီညာသည္၊ ေခမာအထြဋ္ တိုင္လိုေသာဝ္။

စာဖတ္သူအားလံုး စူဠသုဘဒၵါလို ရန္ျငိဳးေတြထားျပီး ဆုေတာင္းမမွားၾကေစဖို႔ႏွင့္ ဘုရားေလာင္း ေရွးသူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔လို မွန္ကန္သည့္ ႏွလုံးသြင္းမ်ိဳးျဖင့္ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ားေတာင္းနိုင္ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ

၁၃၇၃ ခု တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁ ရက္

၆-၁၁-၂၀၁၁ တနဂၤေႏြေန႔ ည ၁၂ နာရီ