(၁)
အဝိဇၨာ ပိတ္ကာဆို႔၊ မိစၦာျမိဳ႕ျပင္ျပင္၊
ဣဌာလို႔ ခင္မင္လွ်င္၊ လြင့္စင္မည္မလြဲ၊
အရြတ္စု အပုတ္ေကာင္ကို၊ အဟုတ္ေယာင္ မွားဖို႔ ဖန္နဲ၊
အသုဘ ရုပ္တေစၦငယ္၊ မဟုတ္ေလ ကိုယ္ထဲ၊
အပုပ္ေရ စြဲတရြဲဟာမို႔၊ ယိုမစဲ သူ႔မွာ၊
ေသြးသည္းေခ် ျပည္ သလိပ္ေတြက
တည္မဆိတ္၊ လွ်မ္းျပည့္သည္သာ၊
သို႔ကေလာက္ ရြံစရာပါကို၊လြန္တဏွာ မက္စြဲပါလို႔၊
စက္ဝဲမွာတေပေပ၊ မြန္းၾကပေလ၊
တဏွာဖမ္းတဲ့ အကန္းေတြမွာ၊
အပန္းမေျပ ဟိုက္ေမာရွာၾကေလး။
တဏွာပူးတဲ့ အရူးေတြမွာ အမူးမေျပ မိုက္ေမာရွာၾကေလး။
တဏွာလိုက္တဲ့ အမိုက္ေတြမွာ၊ အဟိုက္မေျပ ပင္ပန္းရွာၾကေလး။
(၂)
ကိုယ္ခႏၶာ ေကာင္ရုပ္က၊ ေဟာင္ပုပ္ပုပ္ နံညွီ၊
ကိုးဒြါရ ျပြန္နဒီမွာ၊ ရြံစလီပါပဲ၊
ဤကာယရုပ္အရွင္ကို၊ အဟုတ္ပင္ မွတ္ၾကမစဲ၊
သုသာန္ႏွင့္ တစျပင္မွာ၊ သူေသသြင္မလြဲ၊
ေခၽြး မ်က္ရည္ ႏွပ္ခၽြဲက၊ ျပတ္မစဲ စီးယို၊
အိုင္းအနာ နူအရြဲငယ္ႏွင့္၊ တူတူပဲ မွတ္ၾကကိုယ့္ကိုယ္၊
မ်ားတစ္စု လူဗိုလ္မွာ၊ အဟုတ္လို ထင္စြဲလို႔၊
စက္ဝဲသံသရာ၊ မြန္းနစ္ၾကရွာ၊
ကမ္းတဖက္ ေခမာကို၊ ေရာက္နိုင္ပါ ျပီဘူးကြဲ႔ေလး။
(၃)
ႏွစ္မပါ ဗလာသုံး၊ အကာျဖဳန္း စင္စင္၊
မသာတုံး ျပင္ျပင္၊ ထင္ျမင္ဖြယ္မွန္စြ၊
အနတၱ ဤရုပ္ေကာင္ငယ္၊ ညွီပုပ္ေဟာင္ ဆိုးညစ္တန္လွ၊
ေၿခာက္ဝတၳဳ အသားဆိုင္မွာ၊ အမ်ားပိုင္ခိုၾက၊
နာမ္ဝိညာဥ္ဆိုမွ်က၊ အိုစရာ့ျဖစ္ပုံ၊
ေထာင့္ငါးရာ ညစ္ေၾကးေတြက၊ ရစ္အေျမွး လႊမ္းအုပ္လို႔ၿခံဳ၊
စိုးမရ တရားစုံကို၊ ဇယားပုံ ထင္ဖြဲ႔လို႔၊
ျမင္တဲ့ေအာင္ မတြယ္တာ၊
ခဲသင့္လွပါ၊
ရွင္ေသမင္းက အတင္းလာလွ်င္၊ မျငင္းသာ ပါရေခ်လိမ့္ေလး။
(လယ္တီဆရာေတာ္)
No comments:
Post a Comment