အဏိမာ ၊ မဟိမာ တန္ခိုးေတာ္ (စာေရးဆရာဒါရိုက္တာဦးသုခ)

" ကဲ .. ဆရာကဲကိုကၽြန္ေတာ္ရုပ္တုေတာ္တစ္ဆူျပမယ္၊ အထူးအဆန္းေပါ့ "

သူ႕တိုက္အေပၚထပ္ဘုရားစင္မွရုပ္တုေတာ္တစ္ဆူကိုတရိုတေသပင့္လာၿပီး ဆရာကဲအားျပပါသည္။ ကြန္ေတာ္တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူး၊ မဖူးဖူးသည့္ပံုေတာ္မ်ဳိး။ သစ္ကနက္သားဟုထင္ရေသာေျပာင္လက္ေနေသာ အသား၊ ဥာဏ္ေတာ္တစ္ထြာခန္႕၊ ပလႅင္ေပၚမွေျခေတာ္ႏွစ္ဘက္ခ်၍ထိုင္ေနေတာ္မူသည့္အျပင္ ထူးထူး ဆန္းဆန္းလက္ေတာ္ႏွစ္ဖက္က မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖံုးအုပ္ထားေတာ္မူသည့္သ႑ာန္၊ မဏိေတာ္ နားရြက္ ေတာ္တို႕ေၾကာင့္သာဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ဟုေျပာႏိုင္စရာရွိသည္။ " က်ဳပ္ ဒီရုပ္တုေတာ္ကိုဘယ္သူ႕ကိုမွ မျပဘူး၊ ျပရင္မဟုတ္က ဟုတ္က ေတာင္ေတာင္အီအီ နားမလည္ပဲနဲ႕ေျပာၾကလြန္းလို႕၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ဂဝံမ်က္ႏွာဖံုးလို႕နားမလည္ပဲနဲ႕ေျပာၾကေသးတယ္၊ ဆရာကဲ ဒီပံုေတာ္မ်ဳိး ဖူးဘူးသလား " " မဖူးဘူးပါ ဘူး၊

ဒီတခါပဲၾကည္ညိဳရပါတယ္ " ဟုဆရာကမ်က္ေတာင္မခတ္လက္အုပ္ခ်ီေနရာကျဖည္းျဖည္းသက္သာ ျပန္ေျဖသည္ကိုဦးသာဒြန္းမွာေက်နပ္ေနပံုရသည္။ " ပလႅင္ေပၚကေျခေတာ္ႏွစ္ဘက္စလံုးခ်ထိုင္ထားတယ္ လက္ေတာ္ႏွစ္ဘက္စလံုးမ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖံုးထားတယ္ေနာ္၊ ဒီကိုယ္ေတာ္ဟာက်ဳပ္တို႕မိဘဘိုးဘြားမ်ား လက္ထက္အစဥ္အဆက္တရိုတေသကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကတာ၊ ေန႕ေန႕ညညဘယ္အခါမွ ဝတ္မပ်က္ အာရံုျပဳခဲ့ရတယ္၊ က်ဳပ္ေျပာရဲပါတယ္၊ ဒီပံုေတာ္မ်ဳိးဘယ္မွာမွရွိမွာမဟုတ္ဘူး " ဆရာကဲကဦးသာဒြန္းစကားကို နားကသာေထာင္၍မ်က္စိကပံုေတာ္မွမလႊဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း အရိပ္အကဲကိုသာၾကည့္ေနရသည္။ " ဆရာကဲ၊ ဒီပံုေတာ္ကို ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ထုထားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပႏိုင္မလား " အမွန္ေျပာရလွ်င္ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲဆရာကဲ၏သိကၡာကို စိုးရိမ္လိုက္မိသည္။ " သူေဌးကေတာ့သိၿပီးသားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ " " က်ဳပ္မသိပါဘူး၊ မိဘအစဥ္အဆက္တရိုတေသ ကိုးကြယ္ လာၾကလို႕ကၽြန္ေတာ္လည္းကိုးကြယ္ရတာပါ၊ ေရွးလူႀကီးမ်ားကအေျမာ္အျမင္ပညာဗဟုသုတ မ်ားၾကတယ္မဟုတ္လား " ဆရာကဲက ဦးသာဒြန္းကိုခပ္ၿပံဳးၿပံဳးအတန္ကေလးၾကာေအာင္စိုက္ၾကည့္ေန သည္။ ( ေနာင္အခါမွာ ဆရာကဲက အလကားေျပာတာကြ၊ သူသိၿပီးသား၊ ငါ့ကိုပညာစမ္းတာ ဟု ကၽြန္ေတာ့္အားေျပာျပပါသည္ ) " အဲဒီလိုသူေဌးကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လာတဲ့ကာလပတ္လံုး အက်ဳိးထူး ဝိေသသ ဘယ္လိုမ်ားကိုယ္ေတြ႕ခံစားရပါသလဲ " " ဒါေတာ့ခင္ဗ်ားယံုခ်င္မွယံုမယ္ " " ဗုဒၶ၏တန္ခိုးေတာ္ အာႏုေဘာ္မွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ လက္ခံေနတာပါ " " က်ဳပ္ကိုမေကာင္းႀကံၾကမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာအလိုလိုသိေနၿပီ " " တယ္ဟုတ္ပါလား၊ ဘယ္လိုသိပံုမ်ဳိးလဲ၊ အမိန္႕ရွိပါဦး " " ဘယ္လိုသိပံုမ်ဳိးလဲဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သကၤာယနမကင္းျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ၊ ဥပမာ က်ဳပ္တိုက္ကို ဓားျပလာတိုက္ ေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့၊ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ ဓားျပလာတိုက္လိမ့္မယ္လို႕ခ်ည္းပဲထင္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ရာဇဝတ္ဝန္ေထာက္ကို သြားေျပာလိုက္တယ္၊ ဝန္ေထာက္ကလည္းမိတ္ေဆြဆိုေတာ့ ဦးသာဒြန္းကတယ္ၿပီးအစိုးရိမ္ႀကီးသကိုး လို႕ခပ္ရႊတ္ရႊတ္ေျပာၿပီး အကာအကြယ္ေတာ့ေပးပါတယ္၊ ေဟာ.. ေလးငါးေျခာက္လၾကာေတာ့ တျခားရြာမွာသြားတိုက္တာ မိတာနဲ႕စစ္ေတာ့ က်ဳပ္တိုက္ကိုပါ ဘယ္ေန႕ဘယ္ရက္ကတိုက္ဖို႕စီစဥ္ခဲ့ေၾကာင္းေပၚတာပဲ " ဆရာကဲ၏မ်က္ႏွာမွာေက်နပ္သြားသကဲ့သို႕ ၾကည္လင္ရႊင္ျပလာေတာ့သည္။ "

အင္း .. သူေဌးကေတာ့ဒီဆင္းတုေတာ္အေၾကာင္းသိၿပီးျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မွာပါပဲ၊ မိဘဘိုးဘြားမ်ားထံမွၾကားခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ့္အေၾကာင္းတစ္ထပ္တည္းတူခ်င္မွတူေပလိမ့္မယ္၊ ကြဲျပားရင္လည္းကြဲျပားလိမ့္မယ္၊ ဒါေတာ့အာမ မခံႏိုင္ ေပဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလိုအရေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ဒီပံုေတာ္ကိုဗုဒၶဝင္အလြန္တရာကၽြမ္းက်င္တဲ့လူပညာရွိ၊ ရဟန္းပညာရွိ တစ္ဦးဦးကအထူးသီးသန္႕ၾကည္ညိဳၿပီးမွထုခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္" " အမိန္႕ရွိပါဆရာ " ဦးသာဒြန္းက ေလးေလးစားစားေျပာေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာဝမ္းသာအားရၾကားနာခ်င္လာပါေတာ့ သည္။ " ဒီပံုေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕အံ့ဖြယ္ေတာ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးအနက္က ' သာသပမတၱ ပေဝသန ' ဂုဏ္ေတာ္အံ့ဖြယ္ေတာ္ကိုရည္ညႊန္းၿပီးထုထားတာျဖစ္ပါတယ္" " အို .. ဟုတ္ကဲ့လား၊ ကၽြန္ေတာ္ တခါမွမၾကားဘူး၊ မနာဘူးပါဘူးခင္ဗ်ာ" ဦးသာဒြန္းကလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားေနမိသည္။ ဘုရား၏ဂုဏ္ေတာ္ ၉ ပါး၊ အာေဝဏိကဂုဏ္ေတာ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးတို႕ကိုသာ ၾကားဖူးနာဖူးဖတ္ခဲ့ရဖူးပါသည္၊ ယခုဆရာကဲေျပာေသာ အံ့ဖြယ္ေတာ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးကို မၾကားမနာ မဖတ္ခဲ့ဖူးပါ။ " ျမတ္စြာဘုရားမွာ အာေဝဏိကဂုဏ္ေတာ္ ၁၈ ပါးရွိသလို အံ့ဖြယ္ေတာ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး လည္းရွိပါတယ္၊ အဲသည္ဂုဏ္ေတာ္မ်ားအနက္က သာသပမတၱ ပေဝသန ဂုဏ္ေတာ္ဆိုတာ ေသးငယ္ေသာမုန္ညင္းေစ့ေလာက္ေျမစိုင္ခဲေလးအတြင္းမွာ စႀကၤ ံ ၾကြေတာ္မူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္ေတာ္ကိုငယ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့အံ့ဖြယ္ႀကီးတစ္ပါးပါ။ အဏိမာ, လဃၤ ိမာ, မဟိမာ, ပတၱိမာ, ကမၼ, ဤသိတာ, ဝသိတာ, ယတၳကာမဝသယိတာ ဟူ၍ ရာဇၿဂိဳဟ္ဥဒါန္းမွာရွိေၾကာင္း က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ကျပပါတယ္။

၁။ အဏိမာ - ရံသီေနေျပာက္ျပတင္းေပါက္၌ျမင္ေလာက္ရံုေသာအဏုျမဴပမာ သိမ္ေမြ႕စြာေသာ

ကိုယ္ေတာ္ကိုငယ္ေအာင္ဖန္ဆင္းေတာ္မူႏိုင္ျခင္း

၂။ လဃံ ိမာ - ေရျပင္ေျမမိုး ပ်ံလွ်ဳိးငုတ္လႊားသြားေတာ္မူႏိုင္ျခင္း

၃။ မဟိမာ - ႀကီးေစလိုက ျမင္းမိုရ္ျပန္ရာ ထိုထက္သာ၍ စၾကဝဠာတိုက္လံုး အုပ္ဖံုးပတ္လွည့္

ကိုယ္ေတာ္ျပည့္ေအာင္ ထရွိထိုင္ေတာ္မူႏိုင္ျခင္း

၄။ ပတၱိမာ - ေျမထုေရထုေနရုပဗၺတာသီလာေတာင္ထပ္ အတြင္းရပ္ကိုက်ဥ္းက်ပ္ပိတ္ဆီးျခင္းးမရွိ၊

ပကတိေကာင္းကင္ဟင္းလင္းျပင္ကဲ့သို႕လွ်ိဳးဝင္ေဖက္ထြက္ၾကြေရာက္ေတာ္မူႏိုင္ျခင္း

၅။ ကမၼ - မေနာဓိ႒ာန္စိတ္ေတာ္ႀကံတိုင္း ကမၼာကမၼ ဟူသမွ်တို႕ ကံုငၿပီးေျမာက္ျခင္း

၆။ ဤသိတာ - ၃၁ ဘံုအလံုးစံုကို ဥႆံုစိုးပိုင္ေတာ္မူျခင္း

၇။ ဝသိတာ - ေလာကီဈာန္ရပ္ သမာပတ္ကို မျပတ္ဝင္ကာ လိုတိုင္းပါေအာင္ ေလ့လာေတာ္မူႏိုင္ျခင္း

၈။ ယတၳကာမဝသယိတာ - သက္မရွိသည့္ ဂီရိဗဟိုေတာင္ျမင္းမိုရ္မွလည္းလိုေတာ္လိုက္ကာညြတ္ငိုက္ လာရျခင္းတည္းဟူေသာတန္ခိုးေတာ္ရွစ္ဦး ဘုန္းေတာ္ထူး လို႕ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ဖြင့္ဆိုၾကည္ညိဳခဲ့ပါတယ္၊ အခုဒီရုပ္တုေတာ္က အဏိမာ ဆိုတဲ့ဂုဏ္ေတာ္ပါ။ " "

မ်က္ႏွာေတာ္ကို လက္ေတာ္နဲ႕အုပ္ထားတာက ေသးငယ္စြာဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ဘယ္လိုသက္ဆိုင္ေနပါ သလဲခင္ဗ်ာ " " ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္၊ မက်ဥ္းမက်ယ္ေပါ့ခင္ဗ်ာ၊ နတ္ျဗဟၼာ ေလာကမွာ ကိုယ္ခႏၶာအတၱေဘာအႀကီးမားဆံုးပုဂၢိဳလ္ဟာ ' မေဟသရ ' နတ္မင္းျဖစ္ပါတယ္၊ အသူရိန္လို႕လည္းေခၚ ၾကပါတယ္။ ဘယ့္ကေလာက္မ်ားႀကီးမားသလဲဆိုရင္ ေန နဲ႕ လ ကိုခံတြင္းမွာငံုၿပီးကစားတတ္တယ္လို႕ စာဆိုရွိပါတယ္ " " ရာဟုနတ္ႀကီးလားဆရာ" ကၽြန္ေတာ္ကေဖာက္၍ေမးလိုက္သည္။ " ေအး၊ ရာဟုနတ္ လို႕လည္းေခၚၾကတာေပါ့၊ သူ႕ပမာဏတစ္ခုကိုေျပာရင္ လက္ညွိဳး တစ္ေခ်ာင္း၏အရွည္အလ်ားပင္လွ်င္ ယူဇနာ ၅၀ ရွိတယ္လို႕က်မ္းဂန္မွာဆိုတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေလာကသံုးပါးမွာ သူသာလွ်င္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္လို႕ထင္ေနတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္၊ ဘုရားကပင္ ဧတဒဂ္ ေပးထားတယ္၊ နတ္ျဗဟၼာ မ်ားက သံုးေလာကထြတ္ထားျမတ္စြာဘုရား၏ဂူဏ္သတင္းမ်ားကိုေျပာၾကတဲ့အခါ လူ႕ျပည္ကလူသား အေသးအမႊားေလးက ေလာကသံုးပါးမွာ ဘုရားျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူကမယံုႏိုင္ဘူး။ အျခားနတ္ျဗဟၼာေတြ က ကိုယ္တိုင္သြားဖူးၿပီးစံုစမ္းပါဆိုလို႕တစ္ေန႕ေတာ့ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ကို သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာလာခဲ့တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက မေဟသရနတ္ႀကီးလာလိမ့္မယ္ ဆိုတာသိထားႏွင့္ေတာ့ပလႅင္ေပၚမွေျခေတာ္ႏွစ္ဖက္ကိုခ်၍ထိုင္ေတာ္မူေနတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ကိုလည္း သူဝင္လာႏိုင္ေအာင္ ဟာလာဟင္းလင္းဖန္ဆင္းထားတယ္။ မေဟသရနတ္ႀကီး ဘုရားေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ေရာက္တဲ့အခါ မတ္တပ္ရပ္မ်က္ႏွာတူရူ ၾကည့္လိုက္သည္ကိုပင္ ဘုရားေျခမ, ေတာ္ကိုသာျမင္ရေသးသတဲ့။ ထို႕ေနာက္မွ ေျခဖမိုးေတာ္၊ ထိုကမွ ညွိဳ႕သက်ည္းသလံုးေတာ္၊ ထိုကမွ သလံုးျမင္းေခါင္းေတာ္ (ဒူးဆစ္)၊ မေဟသရနတ္ႀကီး၏အရပ္အေမာင္းနဲ႕အဲသည္ကေက်ာိလြန္၍ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားေတာ္မူေနတယ္၊ တအံ့တၾသေမာ့ၿပီးဖူးေတာ္မွ သူ႕ထက္အဆေပါင္း မ်ားစြာျမင့္မားေနတဲ့မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးႏိုင္ေတာ့သတဲ့၊ ဒီေလာက္ျမင့္မားႀကီးက်ယ္၍သာေနတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ပံုေတာ္အခ်ဳိးအစားဟာ ေျပျပစ္တင့္တယ္ၿပီးရႈမၿငီးေအာင္ သပၸါယ္ေနပါတယ္တဲ့။ ဒါဟာ အခုနေျပာခဲ့တဲ့ ' မဟိမာ ' ဆိုတဲ့ဘုန္းေတာ္ပါ " " ေၾသာ္ .. ဒါေၾကာင့္ဘုရားျမတ္စြာကပလႅင္ေပၚမွာ ေျခေတာ္ႏွစ္ဘက္ခ်ထိုင္ေတာ္မူေပတာကိုး၊ ေျပာပါဦးဗ်ာ၊

မ်က္ႏွာေတာ္ကိုလက္ေတာ္နဲ႕အုပ္ထားေတာ္ မူတဲ့အေၾကာင္း " ဦးသာဒြန္းကေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္စြာေမးလိုက္ပါသည္။ သူမေမးလွ်င္လည္းကၽြန္ေတာ္ ကေမးမည့္ဆဲဆဲျဖစ္ပါသည္။ " အဲသလို မေဟသရနတ္ႀကီးက ျမတ္စြာဘုရား၏တန္ခိုးေတာ္နဲ႕ဘုန္းေတာ္ ကိုဒိ႒ျမင္ေတြ႕ရေသာ္လည္းေလာကသံုးပါးကိုသိျမင္ေတာ္မူတယ္ ဆိုတာကိုသံသယရွိေနတုန္းပဲျဖစ္ပါတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားကလည္းဒီအခ်ိန္မွာသူနဲ႕စကားေလွ်ာက္ထားေမးျမန္း ေျပာဆိုႏိုင္ေအာင္ မေဟသရ နတ္ႀကီးနဲ႕ရြယ္တူတန္းတူပမာဏကိုဖန္ဆင္းထားလိုက္ပါၿပီ " ' အရွင္ ေဂါတမ၊ လူသားစင္စစ္ကကၽြႏု္ပ္ထက္ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္ႀကီးတာကိုဝန္ခံပါၿပီ၊ ေလာကသံုးပါးကိုျမင္တယ္ဆိုတာကိုအဘယ္နည္းနဲ႕ ကၽြႏု္ပ္သိႏိုင္ပါမည္လဲ ' လို႕ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ' အခ်င္းမေဟသရ၊ သင္သိလိုေသာနည္းျဖင့္သင္ ေလွ်ာက္ေလာ့' ဟုဗုဒၶကခြင့္ျပဳပါတယ္။ အဲဒီမွာ မေဟသရနတ္ႀကီးကအႀကံယူစဥ္းစားၿပီးမွေလွ်ာက္ ထားပါတယ္။ ' အရွင္ေဂါတမ၊ ေလာကသံုးပါးကိုအၾကြင္းမရွိျမင္တယ္ဆိုရင္ ထိုသံုးဆယ့္တစ္ဘံုအတြင္း တစ္ေနရာရာမွာ ကၽြႏု္ပ္သြား၍ပုန္းကြယ္ေနပါ့မယ္၊ အရွင္ေဂါတမ ကၽြႏု္ပ္ေနရာအမွန္ကို တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္အားလွမ္း၍ေျပာႏိုင္ပါ့မလား ' ' အခ်င္းမေဟသရ၊ သင္ႏွစ္သက္သလိုသာျဖစ္ပါေစ၊ ယခုပင္သြား၍ ပုန္းေအာင္း ကာကြယ္၍ေနပါေတာ့ ' ' ရွင္ေဂါတမ၊ သင္က ကၽြႏ္ုပ္အားမ်က္ျခည္မျပတ္ၾကည့္ေန၍မျဖစ္ပါ၊ သင္၏မ်က္လံုးအစံုကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားပါေလဦး ' " ေၾသာ္ .. ဒီလိုကိုး " ဤစကားမွာေတာ့ ဦးသာဒြန္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ၿပိဳင္တူေျပာမိၾကပါသည္။ " ဆက္ေျပာပါဦးဆရာ၊ ေကာင္းလိုက္တာ " ဟု ဦးသာဒြန္းကႏွစ္ခြန္းဆင့္၍အဘိယာစက လုပ္ရွာပါသည္။ " ဟုတ္ကဲ့၊ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ သတၱဝါတစ္ဦး တစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေစ၊ အမ်ားပဲျဖစ္ေစ ဓမၼရသကိုခံစားရဖို႕ကိစၥမွာ မဟာဂရုဏာေတာ္ျဖင့္ အလြန္တရာ သည္းခံေတာ္မူေလ့ရွိပါတယ္။ ယခုလည္း မေဟသရနတ္ႀကီး၏အလိုဆႏၵအတိုင္း မ်က္ႏွာေတာ္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ ဒီအခါမတၱက ပံုေတာ္မုျဒာကိုယူၿပီး သူေဌးကိုးကြယ္တဲ့ ပံုေတာ္ကို ပညာရွိႀကီးတစ္ဦးဦးကထုလုပ္ခဲ့တာျဖစ္စရာရွိပါတယ္" " ဟုတ္လိမ့္မယ္ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ခၽြင္းခ်က္မရွိေထာက္ခံပါတယ္၊ တဆိတ္ဆက္ေျပာပါ " "

မေဟသရနတ္ႀကီးဟာ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း အထုရွိတဲ့ ဤမဟာပထဝီေျမႀကီးရဲ႕ေအာက္ ပံသုပထဝီ နဲ႕ ေသလာပထဝီအလႊာၾကားမွာ သြား၍ေနပါ တယ္၊ ထို႕ေနာက္ သူ႕အသံက အကနိ႒ ျဗဟၼာဘံုကေနၿပီး အရွင္ေဂါတမ ၾကည့္ေတာ့ လို႕ ဘုရား ၾကားေအာင္ေအာ္လိုက္ပါတယ္ " " မေျပာေကာင္း ေျပာေကာင္း၊ တူတူပုန္းသလိုပဲေနာ္ " ဟုကၽြန္ေတာ္ ကေဖာက္၍ေျပာလိုက္မိပါသည္။ ဦးသာဒြန္းကကၽြန္ေတာ့အားမ်က္ေစာင္းလွည့္ထိုးလိုက္သည့္အခါ .. " ေအး .. ေမာင္သိန္းေမာင္ေျပာသလို ဆရာကိုယ္တိုင္ပဥၨင္းပ်ဳိတုန္းကေျပာခဲ့မိတယ္၊ ျမတ္စြာဗုဒၶက သတၱဝါေတြကိုဘယ္ေလာက္ ၾကင္နာသနားေတာ္မူသလဲဆိုရင္ အကၽြတ္တရာရဖို႕ တူတူပုန္တမ္း ကစားတန္ကစားေတာ္မူရွာတယ္၊ လိုက္တမ္းေျပးတမ္း ကစားတန္ကစားေတာ္မူရွာတယ္ လို႕ခပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေျပာလိုက္မိတာေၾကာင့္စာခ်ဆရာေတာ္ရဲ႕အႀကိမ္းအေမာင္းခံရဖူးတယ္၊ ေစတနာမပါေသာ္လည္း အဂါရဝစကားမ်ဳိးျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ကိုမေျပာနဲ႕" ဟုသာယာညင္းေပ်ာင္းဆံုးမပါသည္။

" လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားတယ္ ဆိုတာက " ဦးသာဒြန္းကမဝံ့မရဲေမးလိုက္သည္။ " လိုက္တမ္း ေျပးတမ္းလိုျဖစ္ရတာက အဂၤုလိမာလ ကိုခၽြတ္ေတာ္မူတုန္းကေလ " " ေၾသာ္ေၾသာ္ .. ဟုတ္ေပသားပဲ၊ ဘုရားကမေျပးေသာ္လည္းအဂၤုလိမာလကအေျပးလိုက္တာမွီမွ ွမမွီႏိုင္ပဲကလား၊ ဒီတြင္ အဂၤုလိမာလက အေျပးလိုက္ကာ ရဟန္းႀကီး ေျပးလွခ်ည္လား လို႕ဆိုေတာ့ ဘုရားက ငါမေျပးဘူး၊ ရပ္ေနၿပီ၊ မင္းသာ ေျပးေနတာ လို႕အစခ်ီၿပီးဓမၼေဒသနာေဟာရတာ၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားဆရာ " ဟု ဦးသာဒြန္းက ေထာက္ခံသည္။ " ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ အခုလည္းအဲဒီလိုမေဟသရနတ္ႀကီးပုန္းေနတာကို ျမတ္စြာဗုဒၶ ျမင္ေတာ္မူလို႕ေနရာဌာနေျပာျပၿပီး ေခၚထုတ္ေတာ္မူရတယ္။ အဲသည္မွာ မေဟသရနတ္ႀကီး ပထဝီ ႏွစ္လႊာၾကားကထြက္လာၿပီးဘုရားသခင္ကို ' သင္လည္းပုန္းစမ္းပါ၊ ၃၁ ဘံုအလံုးစံုကိုကၽြႏု္ပ္လည္း အကုန္အစင္ျမင္ပါတယ္၊ အကယ္၍ ကၽြႏ္ုပ္ကရွင္ေဂါတမပုန္းေနရာကိုေဖာ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သာတူညီမွ် သေရပြဲအျဖစ္နဲ႕ နတ္ျဗဟၼာေလာကမွာ ကၽြႏ္ုပ္ကဗုဒၶ (ျမင္သူ) ဘြဲ႕ခံၿပီး ရွင္ေဂါတမ ကလူ႕ေလာကမွာ ဗုဒၶ ဘြဲ႕ခံပါ ' လို႕ အေလာင္းအစား လုပ္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက မေဟသရနတ္ႀကီးကို ၾကည့္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ သူ႕မ်က္ေတာင္ေမႊးေပၚမွာ မုန္ညင္းေစ့ ကေလးေလာက္ ေျမမႈန္႕တစ္မႈန္႕ကို ျမတ္စြာဘုရားကျမင္ေတာ္မူလိုက္ပါၿပီ၊

အဲဒီေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္က ' အခ်င္းမေဟသရ၊ ငါ့ကို အသင္ရွာေလာ့' ဟုေျပာၿပီး မေဟသရနတ္ႀကီးရဲ႕မ်က္ေတာင္ေမႊးေပၚမွာတင္ေနတဲ့ မုန္ညင္းေစ့မွ်ရွိတဲ့ ေျမမႈန္႕ေလးထဲကို အဏိမာ ဟူေသာတန္ခိုးျဖင့္ၾကြဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ မေဟသရနတ္ႀကီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို ကာမ ၁၁ ဘံု၊ ျဗဟၼာ့ဘံု ၂၀ ကုန္ေအာင္ ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္လိုက္ရွာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူသြား ေလရာသူ႕မ်က္ေတာင္ေမႊးေပၚကေျမမႈန္႕ေလးထဲမွာ စႀကၤ ံၾကြလွ်က္လိုက္ပါေနေတာ္မူ တာမို႕လို႕ မေတြ႕ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး၊ ေနာက္ဆံုး အရံႈးေပးၿပီလို႕ဆိုေတာ့မွ မ်က္ေတာင္ေမႊးေပၚမွဆင္းၿပီး ပကတိကိုယ္ေတာ္ အေနနဲ႕ မေဟသရနတ္ႀကီးကို ကထာေလးရပ္အနက္ သီလကထာ၊ သမာဓိကထာ၊ ပညာကထာတို႕ကို ေဟာၾကားၿပီး သရဏဂံုခံယူေစပါတယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းအက်ဳိးနဲ႕ အဏိမာ တန္ခိုး၊ မဟိမာ တန္ခိုးေတာ္ ကိုသိရတဲ့အျပင္ ရုပ္တုေတာ္အေနအထားကို ၾကည္ညိဳႏိုင္ပါၿပီခင္ဗ်ား "

ဦးသာဒြန္း၏မ်က္ႏွာမွာ ပီတိျဖင့္ရႊန္းရႊန္းေဝေနပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ဆရာကဲကို ၾကည္ညိဳသည္ထက္ ၾကည္ညိဳလိုက္မိပါသည္။

သုခ

From= Gaw Na 's Facebook, on Sunday, January 1, 2012 at 1:48pm