သံုးလြန္းတင္ၾကိဳး ျပတ္ေသာအခါ (၁)

တကယ္ေတ့ာ ကၽြန္မဟာ သာဝတၳိျပည္က ကုန္သည္တစ္ဦးရ႕ဲ ဇနီးမယားျဖစ္ခဲ့သူပါ။ အရြယ္ေရာက္ရံုမွာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ႕ရတဲ့ ကၽြန္မဟာ ေယာက္်ားျဖစ္ အခ်စ္အခင္ အၾကင္အနာအယုအယေတြနဲ႕ သာယာျပီး ကာမဂုဏ္ခံစားမူေတြကို မြတ္သိပ္စြာ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပေအာင္ ႏွစ္သက္စြာ ခံစားခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္မနက္မွာေတာ့ ကၽြန္မမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ကၽြန္မေမာင့္ကုိ တိုးတိုးေလးေျပာျပဖို႕ ရင္ခုန္စြာေမာင့္ဘက္ကို လူးလြန္႕လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ဟင္….. ေမာင္ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ရာက ထသြားပါလိမ့္။ ကၽြန္မအိပ္ရာက လူးလဲထျပီး အိမ္ထဲအိမ္ျပင္ ေမာင့္ကို တေၾကာ္ေၾကာ္ ေခၚၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေမာင္ဟာ မိုးလင္းခါနီး ခုနေလးကမွ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ကို ကုန္ေရာင္းသြားဖို႕ လွည္းေပၚမွာ ကုန္ေတြတင္ျပီး ထြက္သြားျပီတဲ႕႕႕႕႕႕ ေမာင္ဟာ ကၽြန္မႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို စာနာေထာက္ထားျပီး မႏႈိးရက္ဘဲသြားတာပါလား။ ကၽြန္မမွာ ေမာင့္ရဲ႕ကိုယ္ဝန္ရွိေနျပီဆိုတာ ေမာင္သိေတာင္မသြားခဲ့ရပါလား။  ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္မဟာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရတဲ့ မိန္းမသားေတြမွာ ျဖစ္ေပၚခံစားရတဲ႕ သဘာဝအတိုင္း ထုိင္းထုိင္းမႈိင္းမိႈင္း ၊ ေလးေလးလံလံ ၊  တမူးမူး တေဝေဝ ၊ တေအာ့ေေအာ့ တအန္အန္ မစားႏိုင္ ၊ မအိပ္ႏိုင္ ဒုကၡၾကီးစြာခံစားရင္း တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ရက္လခ်ီလာေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္ဝန္ဟာ ရင့္မာေပၚလြင္ထင္ရွားလာပါေတာ့တယ္။

ဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္မကံဆိုး မိုးေမွာင္က်ျပီး အတိဒုကၡေရာက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ “ဟဲ႕ေကာင္မ ငါ့သား ခရီထြက္သြားတာၾကာျပီ။ အခုနင့္မွာ ကိုယ္ဝန္တည္ေနျပီ။ နင္ဟာ အက်င့္တန္ေဖါက္ျပန္ယုတ္မာေနျပီဆိုတာ သိသာေပၚလြင္ေနျပီ။ နင္လို အယုတ္တမာမကို ငါ့အိမ္မွာ မထားႏိုင္ဘူး အခုဆင္းသြား” ေယာကၡမအေမၾကီးရဲ႕ တင္းမာတဲ႕ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ စက္ဆုပ္ရြံရွာစြာ ကၽြန္မကို စြပ္စြဲလုိက္တဲ႕စကားေၾကာင့္ ကၽြန္မနားထဲ သံေရပူေလာင္းထည့္လိုက္သလုိ ခံစားလိုက္ရျပီး ကၽြန္မနားႏွစ္ဖက္ကို ပိတ္လိုက္မိရင္း ႏုံခ်ာလွတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ဘဝကို ေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ခဲ့ရပါတယ္။  တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မဟာ ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိ မိဘမဲ့ တစ္ေကာင္ၾကြက္ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ႕ရသူပါ။ ရုပ္ရည္လွပတာကလြဲလို႕ အစစကံမြဲခဲ့သူပါ။ သိမ္ငယ္နိမ့္က်လွတဲ့ ကၽြန္မဘဝကို ၾကင္နာစြာယုယေထြးပိုက္ခဲ့တဲ႕ ေမာင့္ကို အားကိုးယံုၾကည္စြာ ဘဝကို ပံုအပ္ခဲ့သူပါ။ ေမာင္ကလြဲလို႕ ကၽြန္မဘယ္ေယာက္်ားနဲ႕မွ မပတ္သက္ဖူးတာကို ကၽြန္မသစၥာဆုိဝံ့ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ခရီးထြက္သြားတဲ႕ ေမာင္ေတာင္သိမသြားခဲ့ရတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ဝန္ဟာ အရင့္အမာၾကီး ျဖစ္ေနတာမို႕ ကၽြန္မအေပၚ အထင္အျမင္ေသး မယံုမၾကည္နိမ့္က်ဆက္ဆံတတ္တဲ႕ ေယာကၡမၾကီးကို ကၽြန္မမ်က္ရည္ခံထိုးျပီး အႏူးအညြတ္ေျခသလံုးဖတ္ေတာင္းပန္ခဲ့တာေတာင္ ကၽြန္မကို စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ရာ သတၱဝါတစ္ေကာင္လို အညွာအတာကင္းမဲ့စြာ ႏွင္ခ်လိုက္တာမို႕ ကၽြန္မအဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႕ မ်က္ရည္သုတ္ရင္း ဒယိမ္းဒယိုင္ အိမ္ေပၚကဆင္းခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္မ ဘာဆက္လုပ္ရမွာလည္း။ ကၽြန္မဘဝဟာ ေသာင္ျပင္မွာလႊတ္လိုက္တဲ႕ေခြးလို ေဆာက္တည္ရာမရ  ျဖစ္ေနရပါျပီ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာေဆာင္ထားရတဲ႕ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕အျဖစ္သနစ္အမွန္ကို မသိၾကဘဲ ျပက္ရယ္ေလွာင္ေျပာင္စက္ဆုပ္တဲ႕ မ်က္လံုးေတြ အၾကင္နာကင္းမဲ့စြာ လက္ညွိဳးတိုး ျပက္ရယ္ျပဳေနၾကတဲ႕အသံေတြၾကားကေန ေဝးရာကို ကၽြန္မေျပးထြက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ တြယ္ရာမဲ့ အားကိုးမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို ေမာင္တစ္ေယာက္သာ နားလည္ခြင့္လြတ္ႏိုင္မွာမို႕ ေမာင္ရွိေနမယ့္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ဆီကို အားတင္းျပီးေမွ်ာ္မွန္း ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ ျပင္းထန္လွတဲ႕ ေနပူက်ဲတဲမွာ အေဖၚမဲ့မိန္းမသားကၽြန္မ စားရမဲ႕ ေသာက္ရမဲ႕ ႏြမ္းလ်ေမာပန္းစြာေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ေရွ႕မွာ လူသူကင္းမဲ႕ သီေခါင္လွတဲ႕ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲယိမ္းယိုင္ျပိဳက်လု ဇရပ္အိုတစ္ခုကို ေတြ႕လုိက္ရလို႕ လဲျပိဳမတတ္ ေျခလွမ္းနဲ႕အာားတင္းလွမ္းျပီး ဇရပ္ေပၚကို မနည္းကုတ္ျခစ္တြယ္ဖက္ျပီး တက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မ်က္လံုးေတြျပာေနပါျပီ ေမာလြန္းလို႕ လွဲအခ်လိုက္မွာ မိုက္ခနဲသတိလစ္မတတ္ ျဖစ္သြားျပီး ဝမ္းဗိုက္တစ္ခုလံုးေပါက္ကြဲထြက္သြားမတတ္ မခ်ိမဆံ့ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ ေတြ က်ေလာက္ေအာင္ နာက်င္လြန္းလို႕ေအာ္ဟစ္ညစ္ညဴးေနရာကေန မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ မေအာင့္ႏိုင္ အအည္းႏို္င္ အသက္မသာ ကမၼဇေလေတြ တြန္းကန္လွဳပ္ရွားလို႕  အံၾကိတ္ျပီး တစ္ေယာက္တည္း ကူညီေဖးမသူကင္းမဲ့စြာနဲ႕ သားေလးတစ္ေယာက္ ဖြားျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္မသားေလး အို … အေမ့သားေလး၊ ေရႊရုပ္ကေလးႏွယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ။ ကၽြန္မရင္ထဲ သားေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း“သားတို႕ရုပ္ရည္ သီတာမည္သား ေရၾကည္ခ်မ္းျမ တစ္ေပါက္ေလးက်က မိဘတို႕၏ဝမ္းျငိမ္းစတန္းတည့္”ဆိုသလုိ ခ်စ္လိုက္ရတာ…..။ အို…..ႏို႕ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးလုိ႕လည္းေကာင္းေကာင္းမစို႕တတ္ေသးပါလား။ မငိုပါနဲ႕ သားေလးရယ္ ေၾသာ္…..ေရဆာလုိ႕နဲ႕တူတယ္ အေမ ေရသြားရွာလုိက္ဦးမယ္  သားေလးတိတ္တိတ္ေနေနာ္လို႕ သားေလးကို ကၽြန္မရဲ႕ ရင္လႊမ္းပဝါေလးနဲ႕ ေထြးပိုက္ထားခဲ့ျပီး ကၽြန္မ ေရရွာထြက္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္မေရာက္ဖူးတဲ႕ ေတာစပ္မွာ ေရရွာရင္း စမ္းတဝါးဝါးနဲ႕ေလွ်ာက္ခဲ့ရာက ကံအားေလ်ာ္စြာ ေရအိုင္ေလးေတြ႕လို႕ ပဒုမၼာၾကဖက္နဲ႕ ေရကို ကန္ေတာ့လုပ္ယူျပီး ဇရပ္ဆီျပန္အေရာက္မွာ ကၽြန္မအသည္းႏွလံုးေတြ ျပဳတ္က်သြားသလုိ ခံစားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဟင္…ကၽြန္မသားေလး မေတြ႕ေတာ့ပါလား ကၽြန္မရင္ထဲ ဗေလာင္ဆူသြားျပီး လက္ထဲက ေရထည့္ယူလာခဲ့တဲ့ ဖက္ရြက္လြတ္က်သြားရပါတယ္။ အေျပးအလႊား အရူးမီးဝိုင္းသလုိ ဇရပ္ေပၚေျပးတက္ျပီး က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ပတ္ခ်ာလည္ သားေလးကို ရွာၾကည့္ေတာ့လည္း မေတြ႕ရေတာ့ဘူး ကၽြန္မရင္ထဲ မီးေတာက္ေနျပီး။  သားေလးေရ… သားေလးေရလို႕ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ဟစ္ျမည္ေၾကြးရင္း သားေလးဘယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္။ မေျပာေကာင္းေျပာေကာင္း သားရဲတိရစၦာန္ ကိုက္ခ်ီဆြဲသြားရင္လည္း ကုတ္ရာျခစ္ရာ ေသြးစေသြးနေေလးေတြ ေတြ႕ရမယ္။ ခရီးသြားလမ္းလာတစ္စုံတစ္ေယာက္ ေခၚသြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္။

ကၽြန္မသားေလးကို ေခၚသြားရင္ျပန္ေပးၾကပါရွင္၊ ကၽြန္မရွိခိုးပါရဲ႕၊ ကၽြန္မသားေလး ေတာစပ္အႏွံ႕တေၾကာ္ေၾကာ္ ဟစ္ေၾကြးငိုရိႈက္ရင္း ေတာစပ္ခ်ဳံကြယ္တစ္ခုက ဘြားခနဲ႕ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္းလူၾကမး္ၾကီးတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ထြက္လာကာ ကၽြန္မလက္ကို သူ႕လက္ၾကမ္းၾကီးနဲ႕ ဆြဲထားလိုက္ျပီး…“ ဒီမွာသူငယ္မ လူမနီး သူမနီးေတာထဲမွာ တေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႕ သားေပ်ာက္ရွာေနရသလား မင္းေလးၾကည့္ရတာ ႏုႏုနယ္နယ္ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးနဲ႕ လင္ရွိရင္ သားရတာေပါ့ သိလား”ဆိုျပီး ကၽြန္မကို အို…ရုန္းကန္ေနတဲ႕ၾကားက မံုယိုေနတဲ႕ဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္နဲ႕တူတဲ႕ သူရဲ႕ အႏိုင္က်င့္တာကို မလူးသာမလြန္႕သာ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ တရႈပ္ရႈပ္ငိုရႈိက္ေနတဲ႕ကၽြန္မကို ေခ်ာ့လိုက္ေျခာက္လိုက္နဲ႕ ေစြခနဲ ေပြ႕ခ်ီျပီး သူေခၚေဆာင္ရာကို  ရုန္းကန္ငိုေၾကြးရင္း ကၽြန္မလိုက္ပါခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလူၾကမ္းၾကီးဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ဓားျပတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး စိတ္နဲ႕မေတြ႕ရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ပုရြတ္ဆိတ္တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္မွ တန္ဖိုးမထား သတ္တတ္ျဖတ္တတ္တဲ႕သူျဖစ္လို႕ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕န႕ဲပဲ သူနဲ႕ေနခဲ့ရာမွ ကၽြန္မသူ႕ေသြးကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခဲ့ရျပီး သမီးေလးတစ္ေယာက္ေမြးဖြားခဲ႕ရျပန္ပါတယ္။