တစ္ေန႕မွာ ကၽြန္မသမီးေလးကို ႏို႕တိုက္ေနတုန္း ကၽြန္မဟာ
ေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္ ငယ္လို ဒီဓားျပၾကီးရဲ႕အႏိုင္က်င့္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ
စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲေနရတဲ႕ ဘဝကို ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစြာ ေတြးမိျပီး ငိုင္ေနမိတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကို အႏိုင္က်င့္ျပီး
သားမယားအျဖစ္ ျပဳခဲ့တဲ့ ဓားျပၾကီးဟာ ဘာကို စိတ္အခန္႕မသင့္ျဖစ္လာတယ္မသိဘူး။
ကေလးႏို႕တိုက္ေနတဲ႕ကၽြန္မကို “ဟဲ႕… ဗိုင္းတာမ နင္ဘယ္လင္ကို ေဆြးျပီးငိုင္ေနတာလဲ”
ဆိုျပီး ေျခေထာက္နဲ႕ကန္လိုက္တာ ကၽြန္မ ဝုန္းခနဲ ေမွာက္လဲသြားျပီး ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲက
သမီးေလးရဲ႕ ဦးေခါင္းဟာ အနားကတိုင္နဲ႕ေဆာင့္မိျပီး ေသြးေတြျဖာခနဲထြက္ကာ
ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ငိုေနရွာတယ္။ ဒါကို လူမဆန္တဲ႕ဓားျပၾကီးက လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ
ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းျပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္မငိုရႈိက္ရင္း လူလဲထျပီး
သမီးေလးေခါင္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေခါင္းေပါက္သြားတာနည္းတဲ႕ဒဏ္ရာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မသမီးေလးေခါင္းက
ေသြးေတြတိတ္သြားေအာင္ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႕ အဝတ္စတစ္ခုနဲ႕ ပတ္ေပးထားျပီး
ငိုေနတဲ့သမီးေလးကို ေခ်ာ့ေနတုန္း ဒီလူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ႕ ဓားျပၾကီးဟာ
ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းရင္း ကၽြန္မတို႕ဆီ ျပန္လွည့္လာေနတာကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ
ေတြ႕လိုက္ရတာမို႕ ကၽြန္မ ေၾကာက္အားလန္႕အား အသက္လုျပီး ေျခဦးတည့္ရာထြက္းေျပးခဲ့တာ
သမီးေလးက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။
ကၽြန္မမျပန္ရဲေတာ့တာမို႕ မခ်ိတင္ကဲ သမီးေလးနဲ႕ခြဲခြါျပီး
ပုန္းခိုေျပးလႊားခဲ့ရာက ကံဆိုးမသြားေလရာ မိုးလိုက္လို႕ရြာဆိုသလို ကၽြန္မရဲ႕ဘဝ
ကံအက်ိဳးေပး ႏုံခ်ာလွပံုကို ရင္နာနာနဲ႕ ေတြးေတာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရင္း
ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လင္ႏွစ္ေယာက္ေျပာင္း သားသမီးႏွစ္ေယာက္ရခဲ့တဲ့
ကၽြန္မဟာ ေမာင့္ကိုလည္း မေတြ႕ရဲေတာ့ပါဘူး။ ေမာင့္သတင္း စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း
ရာဇျဂိဳဟ္မွာ မရွိေတာ့ဘဲ သာဝတၳိျပန္သြားျပီတဲ႕။ ေမာင္က ကၽြန္မကို
သစၥာမဲ့တဲ႕မုဆိုးတစ္ပိုင္း မိန္းမရိုင္းၾကီးပဲလို႕ထင္ေတာ့မွာပါေလ။
ကၽြန္မရဲ႕ကံၾကမၼာက ဒီလုိဖန္ခဲ႕ရျပီကိုး။
ကၽြန္မဟာ တစ္ေကာင္ၾကြက္
တစ္ဦးတည္းေပမို႕ ဒီရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕မွာပဲ အဆင္ေျပသလုိ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရင္း
ေနခဲ့ရတယ္။ တစ္ဝမ္းတစ္ခါးေပမို႕ လုပ္လုပ္စားစားနဲ႕ ေနခဲ့တာ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္
ေက်ာ္လာခဲ့ပါျပီ ကၽြန္မအသက္ သံုးဆယ္ေက်ာ္လာေပမယ့္ ေရွးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ထင္ရဲ႕
ကၽြန္မရုပ္ရည္ဟာ တင့္တယ္တုန္းေပမို႕ ကၽြန္မကိုလက္ကမ္းသူေတြရွိေနေပမယ့္
ကၽြန္မအပူမရွာဝံ့ေတာ့ပါဘူး။
ေလးမွန္ဖူးတဲ့ ငွက္သူငယ္လို ျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ကံလို႕ပဲဆိုရေလမလား
တစ္ေန႕မွာ အမွတ္မထင္ သူနဲ႕ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူဆိုတာက ကၽြန္မထက္
အသက္ထက္ဝက္ေလာက္ငယ္မယ့္ လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္။
ကၽြန္မကုန္သည္ေတြရ႕ဲလွည္းတန္းနားအေရာက္မွာ ေရွ႕ဆံုးလွည္းေပၚက
ဖ်တ္ခနဲ႕ခုန္ဆင္းလိုက္တဲ့ လုလင္ပ်ိဳကေလးဟာ တိုက္တိုက္ဆိုက္ဆိုက္ ကၽြန္မန႕ဲ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္မိေနရာက ကၽြန္မကို ရႊန္းရႊန္းစားစား စိန္ပြင့္လို
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ေနတဲ့ သူရဲ႕မ်က္လံုးရြဲၾကီးေတြနဲ႕ ၾကည့္ရင္း မျပံဳးတုံ႕တံု႕နဲ႕
ျဖစ္ေနတာမို႕ ကၽြန္မအသက္ရွဴမွားသြားျပီး ရွက္စႏိုးနဲ႕ ေခါင္းငံု႕ျပီးရပ္ေနမိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္မသိဘူး။ သူက “မမ”လို႕
ခ်ိဳလြင္တဲ့အသံနဲ႕ေခၚလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မွင္တက္မိေနရာက ကၽြန္မရင္ဖိုစြာနဲ႕
သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။ သူရဲ႕ ရႊန္းလဲ့တဲ႕မ်က္လံုးအၾကည့္ဟာ
ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္ေဆာင္တဲ့စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာေနတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မႏွလံုးသားက
သိေနခဲ့ပါတယ္။
က်မ္းကိုး- ၁။ပါဠိောတ္ျမန္မာျပန္က်မ္းမ်ား၏
က်မ္းဦးမွတ္ဖြယ္မ်ား။ ၁။ အေက်ာ္ေဇယ် ဗုဒၶသမီးေတာ္မ်ား - သုခ။
သဒိသံ ပါကံ ဇေနတိ။
Inspired by Dr.Sutacaralankara
အင္တာနက္ေပၚမွ
ဓမၼရသ
ေမတၱာျဖင့္
ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)
No comments:
Post a Comment