က်ိဳးျပစ္မသိ၊ မရွိဥာဏ၊ မုိက္၀ါဒႏွင္႔၊ လူ႔ဗာလမ်ိဳး၊ လေနမုိးကုိ၊ မ်က္ျငိဳးျငဴစူ၊ ဆဲေရးမူလည္း၊ ဆဲသူလူႏြမ္း၊ သြမ္းသာသြမ္း၏၊ သြားလမ္းအညီ၊ ရာသီပကၡ၊ ကာလမေရြ႔၊ သာေလ႔ပူေလ႔၊ ရြာျမဲေလ႔တုိင္း၊ ျပကေတ႔အရုိး၊ လေနမုိးတုိ႔၊ ႏြမ္းညိႈးဂုဏ္၀ါ၊ ဘယ္ပ်က္ရာလိမ္႔။ (ပုဒ္ေရ ၂၆၃)
ေလာင္ျခစ္ပြက္ဆူ၊ မ်က္ထြက္သူကုိ၊ တုံ႔မူအမ်က္၊ ျပန္မထြက္က၊ ေအာင္ခက္ႏိုင္ခဲ၊ စစ္ေျမထဲ၀ယ္၊ ေအာင္ပဲြရသည္၊ သူဟုမည္ရွင္႔၊ မၾကည္စိတ္စက္၊ အမ်က္ထြက္သူ၊ ထိုသည္႔သူႏွင္႔၊ အတူျပန္လ်က္၊ မ်က္မာန္ထြက္ေသာ္၊ ေရွ႔ထက္ေနာက္လူ၊ မုိက္ေသာဟူ၏။ (ပုဒ္ေရ ၂၆၃)
မူနည္ယုတ္မာ၊ ၾကမ္းၾကဳတ္စြာျဖင္႔၊ ဣႆာသေဘာ၊ ျပန္႔ေျပာမ်ားသူ၊ ေခြးနွင္႔တူ၏၊ ေခြးဟူတုံက၊ လွမလွႏွင္႔၊ ဟီနဥကၠ႒္၊ ယုတ္ျမတ္လူရွင္၊ ပ်ိဳအုိသြင္လည္း၊ ျမင္ျမင္သမွ်၊ သြားကုိျပ၍၊ ေဒါသမ်က္ဆူ၊ ဟိန္းျငဴစူ၏။ (ပုဒ္ေရ ၂၃၅)
ေလာဘေဒါသ၊ ေမာဟအဟုန္၊ ဆတ္ဆတ္ခုန္၍၊ သည္းတုန္အူလႈိက္၊ မမူထုိက္ရွင္႔၊ သူမုိက္သေဘာ၊ စရိုက္ေျပာလ်က္၊ ကုေဒၶါဓမၼံ နဇာနာတိ၊ အစရွိသား၊ ပါဠိေဒသနာ၊ ေဟာမိန္႔မွာတုိင္း၊ မွန္စြာစင္စစ္၊ ေဒါသျဖစ္က၊ က်ိဳးျပစ္တရား၊ မသိျငားဘူး။ (ပုဒ္ေရ ၂၃၄)
ရထားစက္ဟုန္၊ လည္သုန္သုန္ကုိ၊ မတုန္မလႈပ္၊ တည္ေစခ်ဳပ္သုိ႔၊ ဟုပ္ဟုပ္အမ်က္၊ ေကာဓစက္ကုိ၊ ဥာဏ္လက္သိမ္းအုပ္၊ လည္မလႈပ္ေအာင္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ျငား၊ ထုိသူ႔အားလွ်င္၊ ဘုရားတကာ၊ အရိယာတုိ႔၊ လြန္စြာ မျငီး၊ ဘ၀ဂ္တီးေအာင္၊ ေကာင္းခ်ီးေခၚျပဳ၊ သာဓုထပ္မွ်၊ ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ (ပုဒ္ေရ ၂၃၄)
ဗာလအလုိ၊ သ၀န္တုိႏွင္႔၊ ကုိယ္ကုိေထာင္လႊား၊ အျမတ္ထား၍၊ သူ႔အားႏွိမ္႔ခ်၊ ျပဳတတ္ၾကမူ၊ မလွက်ိဳးမဲ႔၊ ဂုဏ္ခ်ိဳ႔တဲ႔လ်က္၊ ကဲ႔ရဲ႔ေဘးဒဏ္၊ ကုိယ္ကုိျပန္ျပီး၊ ဧကန္မုခ်၊ ဒုကၡကုိယ္မွာ၊ ေရာက္တတ္စြာခဲ႔…. (ပုဒ္ေရ ၂၀၃)
မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီး
No comments:
Post a Comment