ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္အားလံုး ျမတ္ဗုဒၶ၏ဘုရားေလာင္းဘဝျဖစ္ေတာ္စဥ္ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားကို အားလံုးမဖတ္ဖူးသည့္တိုင္ ၾကားဖူးနားဝ အားလံုးရွိၾကပါသည္။ ထိုဇာတ္ေတာ္ ၅၅၀ ထဲတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာနိုင္ငံသားတို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးအကၽြမ္းဝင္ဆံုးဘာသာေရးစာေပမွာ ဇတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႔ပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ။ ယင္းဇာတ္ေတာ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႔သည္ ဘုရားျဖစ္ခါနီး ေနာက္ဆံုး ဆယ္ဘဝ၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ဆံုး ဇာတ္ေတာ္ ဆယ္ဇာတ္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ယင္းဆယ္ဘဝသည္ ျမတ္ဗုဒၶဘုရားအျဖစ္ႏွင့္ အလြန္နီးကပ္လွေပ၏။ အျခားအျခားေသာ ဘဝတို႔ထက္လည္း ပို၍ ပါရမီ ရင္က်င့္လွ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ "နုမွာ ငါးရာ၊ အရင့္မွာ တစ္က်ိပ္" ဟု ျမန္မာပညာရွင္မ်ားက ျမန္မာဆိုရိုးျပဳေတာ္မူခဲ့ၾက၏။
"ေတ၊ဇ၊သု၊ေန၊မ၊ ဘူ၊စန္၊နာ၊ဝိ၊ေဝ" ဟူသည့္အတိုင္း ဇာတ္ေတာ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႔မွာ ၁။ ေတမိယဇာတ္၊ ၂။မဟာဇနကဇာတ္၊ ၃။သုဝဏၰသာမဇာတ္၊ ၄။ ေနမိမင္းၾကီးဇာတ္၊ ၅။ မေဟာ္သဓာဇတ္၊ ၆။ ဘူရိဒတ္ နဂါးမင္းဇတ္၊ ၇၊ စႏၵကုမာရမင္းသားဇာတ္၊ ၈။ နာရဒဇာတ္၊ ၉။ ဝိဓူရဇာတ္၊ ၁၀။ ေဝႆႏၱရာဇာတ္တို႔ျဖစ္သည္။ ။ ဇာတ္ေတာ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႔အပါဝင္ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားကို အဌကထာဆရာၾကီး ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္က စနစ္တက် ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေအဒီ ငါးရာစုခန္႔(ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံေတာ္မူျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၉၃၀ ေလာက္က) သီဟိုဠ္ကၽြန္း(သီရိလကၤာနိုင္ငံ) မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ျပဳစုေတာ္မူခဲ့ေပသည္။
မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသသည္ ဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ခုအနက္ ေအာက္ပါ ဇာတ္ေတာၾကီး္ ရွစ္ခုကို ျမန္မာစာဖတ္ပရိတ္သတ္အတြက္ ေရးသားေတာ္မူခဲ့ေပသည္။
၁။စႏၵကုမာရဇာတ္(က်မ္းျပီး ၁၁၄၄ ခုႏွစ္၊ျပာသိုလ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာက္)
၂။နာရဒဇာတ္(က်မ္းျပီး ၁၁၄၄ ခု၊ တန္ခူးလ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာက္)
၃။ ဝိဓူရဇာတ္(က်မ္းျပီး ၁၁၄၅၊ ဝါေခါင္လ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာက္၊
၄။ ေဝႆႏၱရာဇာတ္(က်မ္းျပီး ၁၁၄၅၊ တေပါင္းလ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာက္)
၅ မေဟာသဓဇာတ္၊(က်မ္းျပီး ၁၁၄၆ ၊တန္ေဆာင္မုန္းလ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာက္)
၆။ မဟာဇနကဇာတ္၊(က်မ္းျပီး ၁၁၄၇၊ နယုန္လ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာက္)
၇၊ ေနမိဇာတ္( က်မ္းျပီး ၁၁၄၈၊ ဝါဆိုလ၊ ေတာင္းပန္သူ ေမာင္ေထာင္)
၈။ ေတမိဇာတ္(က်မ္းျပီး ၁၁၄၈ ခု၊ တပို႔တြဲလ (ေတာင္းပန္သူ ေက်ာင္းဒကာ ေမာင္ဝ) တို႔ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္စင္စစ္ မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသသည္ ပါဠိေတာ္လာ မဟာဥမၼဂၢဇာတက(မဟာဥမဂၤဇာတ္) ကိုပင္ မွီး၍ ျမန္မာနည္းျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ဆရာေတာ္၏ အဆိုအမိန္႔အတိုင္းဆို အေနသင့္ စီကုံးေရးသားထားေသာ ျမန္မာတို႔သိၾကသည့္ မေဟာသဓာဇာတ္သည္ အလြန္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွပါသည္။ ။ မင္းဘူးဆရာေတာ္ၾကီးသည္ မဟာဥမၼဂၢဇာတကကို အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္ရွဳ႕ေတာ္မူျပီးေနာက္ မေဟာ္သဓာဝတၳဳကို ေရးေတာ္မူေသာအခါ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျမင္သိခဲ့၊ထင္ခဲ့၊ၾကားခဲ့၊ခံစားခဲ့သမွ်ကို မဟာဥမၼဂၢဇာတကႏွင့္ ညွိလ်က္ ပဋိဘာန္စိတ္ကူးဥာဏ္ျဖင့္ သံုးသပ္ေတာ္မူကာ ျမန္မာဇာတ္ဝတၳဳ ဟု ဆိုနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေရးသားေတာ္မူခဲ့သည္။ ။ မွန္ပါသည္။ အရွင္မဟာရဌသာရသည္ ဟတၳိပါလဇာတ္ေတာ္ကို မွီး၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ဟတၳိပါလပ်ိဳ႕ျဖစ္ေအာင္ ေရးသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ရွင္အဂၢသမာဓိသည္ ေနမိဇာတ္ေတာ္ကို ယူ၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ဘုံခန္းပ်ိဳ႕ျဖစ္ေအာင္ အထူးသျဖင့္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ဗီရဏီဘုံခန္းပ်ိဳ႕ျဖစ္ေအာင္ ေရးသားသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မင္းဘူးဆရာေတာ္သည္ မဟာဥမၼဂၢဇာတကကိုယူ၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ မေဟာ္သဓာဝတၳဳျဖစ္ေအာင္ ေရးေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းမေဟာ္သဓာဇာတ္ဝတၳဳထဲမွာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အတုယူဖြယ္ မွတ္သားဖြယ္ သခၤန္းစာယူဖြယ္မ်ားစြာ ရွိသည္ထဲက ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာ၏ ေခတ္ေရွ႕ေျပး ပရဟိတဇရပ္ကေလး အေၾကာင္းႏွင့္ အျခားစိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာ အနည္းငယ္ကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။
ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာသည္ ၇ ႏွစ္ အရြယ္မွစ၍ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပရဟိတကို ေဆာင္ရြက္ခ်င္စိတ္ရွိခဲ့သည္မွာ ၾကည္ညိုစရာ အျပဳအမူပင္ျဖစ္ေပသည္။ မေဟာ္သဓာ အသက္ ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သူႏွင့္ သူ႔ကစားအေဖာ္ တစ္ေထာင္တို႔ ကစားေပ်ာ္ပါးေလ့ရွိရာ ေျမတလင္းသည္ ယိုယြင္းပ်က္စီးလွ်က္ရွိေပသည္။ အမိုးအကာ မရွိေသာေၾကာင့္ ကေလးသူငယ္တို႔သည္ ေလ၊ေနပူ၊ တံလွ်ပ္ ဒဏ္ခံၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာသည္ အျခားကေလးမ်ားလို အမွဳမဲ့ အမွတ္မဲ့ေနတတ္သူမဟုတ္၊ ေျမတလင္း၏ အျပစ္ကို သူျမင္တတ္သည္။ ျမင္ကာမတၱမဟုတ္၊ ေျမတလင္း၌ ဇရပ္ေဆာက္ရလွ်င္ ေကာင္းအံဟု အၾကံျဖစ္သည္။ ဇရပ္ေဆာက္ျဖစ္ေအာင္ ေဆာက္၍ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ။
သူ၏ ဇရပ္ေဆာက္မွဳသည္လည္း ထူးျခားလွ၏။ ဇရပ္ေဆာက္ရာတြင္ ေဆာက္ရိုးေဆာက္စဥ္ ေဆာက္တတ္ေသာ ဗိသုကာဆရာၾကီး၏ ပညာစြမ္းႏွင့္ ထူးထူးျခားျခားေဆာက္လိုေသာ မေဟာ္သဓာသုခမိန္၏ ပညာစြမ္းတို႔ အားျပိဳင္ရာတြင္ မေဟာ္သဓာက အနိုင္ရလိုက္သည္ဟု ဆိုနိုင္၏။ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူဇရပ္က တမူထူးျခားေသာေၾကာင့္တည္း။ ထူးျခားပံုက သူ႔ဇရပ္မွာ ခိုကိုးရာမဲ့ ခရီးသြား ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိန္းမတို႔၏ သားဖြားေနရာႏွင့္ ရြာသူရြာသားတို႔၏ မွဳခင္းမ်ားကို စီရင္ရာ တရားသဘင္ေနရာတို႔ကို ထည့္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္တည္း။ ။ မေဟာသဓာေခတ္သည္ ဘုရားရွင္ မပြင့္ေသးမီ ကေမၻကမၻာက ေခတ္ပင္ျဖစ္၏ ။ ထိုအခ်ိန္အခါက မေဟာ္သဓာသုခမိန္၏ လူမွဳေရး စီမံေဆာင္ရြက္မွဳတို႔သည္ အလြန္ေခတ္မွီလွေပသည္။ ယေန႔ေခတ္ ပရဟိတ သားဖြားခန္း ပရဟိတ ေဆးေပးခန္းမ်ား ေခတ္စားလာျခင္း၊ ကိုယ့္ေဒသ ကိုယ့္နယ္နိမိတ္အတြင္းက အမွဳၾကီး အမွဳငယ္မ်ားကို အၾကီးကဲမ်ားက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးလာၾကသည္ ယေန႔ေခတ္ေရာက္မွ ျဖစ္ေပၚလာသည္မဟုတ္ေပ။ အမွန္စင္စင္ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာ၏ ဇရပ္သစ္ကေလးသည္ ယေန႔ ပရဟိတေခတ္၏ ေခတ္ေရွ႕ေျပးပင္ ဆိုနိုင္ပါသည္။ ။
ထို႔အျပင္ ေခတ္ေရွ႕ေျပးျဖစ္ပံု တစ္ခုလည္း ရွိပါေသးသည္။ ။ မေဟာသဓာ၏ ဇရပ္သစ္ကေလးသည္ အသျပာတစ္ေထာင္တန္ ဇရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအသျပာတစ္ေထာင္ကို သူေဌးသား မေဟာ္သဓာတစ္ဦးတည္းက စိုက္ထုတ္ကာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းနိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ငယ္ခ်င္း တစ္ေထာင္ထံမွ တစ္ဦးလွ်င္ အသျပာတစ္က်ပ္စီ စုေဆာင္းျပီး ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းေဆာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ။ ထိုသို႔ျပဳျခင္းသည္ တစ္ရြာလံုး၏ အက်ိဳးအတြက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရပ္ရြာမွာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစိတ္ဓာတ္၊ ညီညြတ္ေရးစိတ္ဓာတ္၊ စုေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုသည့္ စိတ္ဓာတ္တို႔ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဘုရားေလာင္း မေဟာသဓာသုခမိန္ စီမံျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ အမ်ားအက်ိဳး ပရဟိတအတြက္ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ခ်င္ေအာင္ ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရေအာင္ စီမံျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့၏။ မေဟာ္သဓာ၏ ဇရပ္ကေလးသည္ ယေန႔ေခတ္ ေဆးရုံေဆးခန္းမ်ား စုေပါင္းေဆာက္ၾကျခင္း၊ စုေပါင္း ေက်ာင္းေဆာက္ၾကျခင္း၊ စုေပါင္း ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စနစ္ျဖင့္ လမ္းျပင္ လမ္းေဖာက္ၾကျခင္း စသည့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ား၏ ေခတ္ေရွ႕ေျပး ဇရပ္ကေလးပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ။ မေဟာ္သဓာဇာတ္ကို ေလ့လာဖတ္ရွဳ႕ေသာအားျဖင့္ ဘုရားေလာင္း မေဟာသဓာ၏ ပညာၾကီးမားပံု ပညာစြမ္းရည္တို႔ ေပၚလြင္ထင္ရွားရံုသာမက ဇရပ္ေဆာက္ခန္းကို ၾကည့္လွ်င္ ဘုရားေလာင္း မေဟာသဓာ၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ လူမွဳေရး ေစတနာမ်ားကို ျမင္ေတြ႔နိုင္ေပသည္။ မေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္လာ အမဲသားတစ္ကို ခ်ေစရာတြင္ က်ေရာက္ေနေသာအေျခအေနကို ရုတ္ခ်ည္း သံုးသပ္၍ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ရွာတတ္ေသာ ပညာဥာဏ္ကို သိနိုင္၏။ ႏြားခိုးမွဳ ရထားခုိးမွဳ စီရင္ခန္းစသည္တို႔ကို ေထာက္လွ်င္ သက္မဲ့သဘာဝတို႔၏ အကူအညီကို အသုံးခ်တတ္ေသာ ဥာဏ္ကိုလည္း သိနိုင္၏။ ထို႔အျပင္ လူအကဲခတ္တတ္ေသာ ဥာဏ္မ်ားလည္း ပါဝင္၏။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ ပညာရွိဟု ဆိုရာတြင္ က်မ္းဂန္တတ္ေျမာက္ရုံေလာက္သာမက လူမွဳေရး ေစတနာေကာင္းထားတတ္ျခင္း၊ အေျခအေနကို သံုးသပ္၍ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ရွာတတ္ျခင္း၊ သဘာဝ၏ အကူအညီကို ရယူအသံုးခ်တတ္ျခင္း၊ လူကဲခတ္တတ္ရျခင္း စသည္တို႔ႏွင့္ က်ယ္ဝန္းစြာ သက္ဆိုင္ေနပါသည္။ ။
ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာသည္ အသက္ငယ္ငယ္ ခုနစ္ ႏွစ္အရြယ္ေလာက္မွာပင္ သူ၏ဇာတိျဖစ္ေသာ ပါစိနယဝမဇၥ်ဂုံးရြာမွ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီး၏ နန္းေတာ္သို႔ေရာက္ခဲ့ရ၏။ ထိုသို႔ေရာက္ျခင္းအေၾကာင္းမွာလည္း မေဟာ္သဓာ ပညာအစြမ္းျပခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ ၁၉ ခုေလာက္ရွိ၏။ မင္းဘူးဆရာေတာ္၏ မေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္ကို ဆက္လက္ဖတ္ရွဳ႕ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။ ယင္းဇာတ္ေတာ္မွာ အျဖစ္ပ်က္တိုင္း၌ မေဟာ္သဓာက ပညာစြမ္းျပလိုက္၊ ေသနက အမတ္ၾကီးက ဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ လ်စ္လ်ဳျပဳထားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏
နမူနာတစ္ခု ျပရလွ်င္ ခုနစ္ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ဝိေဒဟရာဇာ္မင္းၾကီးသည္ သူ႔အိပ္မက္အရ မိထိလာေနျပည္ေတာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသို႔ မင္းခ်င္းအမတ္ၾကီးေလးဦး(သိန္း၊ေဒဝိန္း၊ကာမိန္း၊ပကုပ္) တို႔ကို လႊတ္၍ ပညာရွိကို အရွာခိုင္း၏။ အမတ္တို႔သည္ အေရွ႕ပါစိနယဝမဇၥ်ဂံုးရြာသို႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ မေဟာ္သဓာေဆာက္လုပ္ထားေသာ ဇရပ္ကို ျမင္ေသာအခါ ရွဳ႕ဆင္ျခင္၍ ထူးျခားပုံကို မင္းၾကီးထံ သီတင္းပို႔ၾကကုန္၏။ ထိုအခါ မင္းၾကီးသည္ ေသနက အမတ္ကို ေခၚ၍ တိုင္ပင္၏။ ထိုအခါ ေသနကအမတ္က ထိုမွ်ေလာက္ေသာ ပညာအစြမ္းေၾကာင့္ မေဟာ္သဓာကို သုခမိန္မေျမွာက္သင့္ေသးဟု ေလွ်ာက္တင္၍ မေဟာ္သဓာ၏ တက္လမ္းကို ပိတ္ဆို႔ခဲ့၏။ မေဟာ္သဓာ၏ ပညာအစြမ္းႏွင့္ ေသနကအမတ္၏ ဝန္တိုစိတ္ အားျပိဳင္ရာ ေသနကဝန္တိုစိတ္ကသာ အနိုင္ရသြား၏။ မေဟာ္သဓာဇာတ္လာ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ မွဳခင္းေပါင္း ၁၉ ခု၊ ေသနကအမတ္၏ အေမးျပႆနာ ၁၁ ခု ကို အမွန္တိုင္း မင္းၾကီးအား ေျဖၾကားေလွ်ာက္ထားနိုင္ခဲ့ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ေသနကအမတ္၏ အမွန္တရားကို လက္မခံနိုင္ေသာ ျပင္းျပလွေသာ ဝန္တိုစိတ္ေၾကာင့္ ေသနကလက္သို႔ အမွဳခင္းမ်ား ေရာက္ေသာအခါ ျမည္းျပႆနာမွတစ္ပါး က်န္ျပႆနာမ်ား၌ မေဟာ္သဓာ ရွံဳးရရွာ၏။
သို႔ေသာ္ အခြင့္မသာေသးသျဖင့္ အဖိႏွိပ္ခံဘဝ မေဟာ္သဓာ၏ ပညာအစြမ္းက ပို၍ပို၍ပင္ ထင္ရွားလာပါသည္။ တိုင္သားျပည္သူအားလုံးက မေဟာ္သဓာ၏ ပညာစြမ္းကို လက္ခံၾက၏။ ေနာက္ဆံုး ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးသည္ပင္ သူကိုယ္တိုင္ မေဟာ္သဓာရွိရာ ပါစိနယဝမဇၥ်ဂုံးရြာ သို႔ပင္ လိုက္လံၾကည့္ရွဳ႕ရေပ၏။ ။ ဇာတ္ေတာ္လာ ျပႆနာမ်ားေပၚလာတိုင္း ဘုရာေလာင္းမေဟာ္သဓာသည္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ျပႆနာမ်ားကိုေထာက္လွ်င္ သက္ရွဳ႕သက္မဲ့တို႔၏ သဘာဝတို႔ကို သတိျပဳ မွတ္သား ေကာင္းစြာအသံုးခ်ေျဖရွင္းသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ျပႆနာတို႔ကိုမူကား ေထာင္ေခ်ာက္ေထာင္ ပရိယာယ္သံုး၍ ေမးေသာျပႆနာမွန္း မေဟာ္သဓာခ်က္ခ်င္းသိျမင္ေသာေၾကာင့္ ထိုအေမးျပႆနာမ်ိဳးကို ျပႆနာျဖင့္တံု႔ျပန္ေျဖရွင္းသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရ၏။ အေျခအျမစ္မရွိလွေသာ တစ္ခ်ိဳ႕ျပႆနာမ်ားအတြက္ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာသည္ "အိုးရြဲ႕ေပးလာ၍ စေလာင္းရြဲ႕ဖုံး၍ ျပန္ေပးလိုက္ရေသာ" အေနထားမ်ားလည္း ေတြ႔ရ၏။
ေလာကတြင္ သစၥာတရား အမွန္တရားကသာ ေအာင္နိုင္စျမဲျဖစ္၏ ။ ေနာက္ဆံုး အေမးျပႆနာျဖစ္ေသာ ျမည္းျပႆနာကို မေဟာ္သဓာ ေျဖျပီးေသာအခါ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးသည္ အေကာက္ၾကံ မမွန္ကန္သမား ဝန္တိုတတ္သူ ေသနကအမတ္ကို လ်စ္လ်ဳျပဳ၍ မေဟာ္သဓာကို ပညာရွိ သုခမိန္အျဖစ္ အေတာ္ေကာက္ေတာ္မူ၏ ။ မေဟာ္သဓာနန္းတြင္းသို႔ေရာက္သြားေသာအခါ (လႊတ္ေတာ္သို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ) နန္းတြင္းတြင္(လႊတ္ေတာ္တြင္) ေသနကအမတ္ဝန္တိုႏွင့္ မည္သို႔မည္ပံု စခန္းသြားရသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အမွန္တရားကို ရပ္တည္၍ မတရားသျဖင့္ ဖိႏွိပ္ခံ မေဟာ္သဓာ မည္သို႔မည္ပံု ျပႆနာမ်ား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ တရားသည္ကိုသာ လိုလားတတ္ၾက၍ မတရားသည္ကို မလိုလားတတ္ၾကသည္မွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူသားတို႔၏ တိုင္းသားျပည္သူအားလံုးတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေနာက္ဆံုး အမွန္တရားဘက္ေတာ္သား မေဟာ္သဓာက ဝန္တိုသူ မမွန္တရား ဘက္ေတာ္သား ေသနကအမတ္အေပၚ မည္သို႔မည္ပံု အနိုင္ရသြားပံုတို႔ကိုလည္း၊ ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာတိုင္း မေဟာ္သဓာသည္ သူ႔ပတ္ဝန္က်င္ ေလာကၾကီးကို ရွဳ႕ျမင္သံုးသပ္ပံုတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အမွန္တရားသို႔ေရာက္ေအာင္ မေဟာ္သဓာသည္ မည္သို႔ျပဳမူ၍ ဆံုးျဖတ္ေပးသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ တစ္ဖက္ အတိုက္ခံ ရန္သူအေပၚ မေဟာ္သဓာသည္ မည္သို႔ေမတၱာကရုဏာထားတတ္ပံုတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႏွင့္ မိထိလာေသနာပတိ ပညာရွိသုခမိန္ မေဟာ္သဓာတို႔ကို ေသေၾကာင္းၾကံေသာ စူဠနီျဗဟၼဒတ္မင္းႏွင့္ ေကဝဋ္ပုဏၰားၾကီးတို႔၏ ပရိယာယ္ကို မေဟာ္သဓာက သူ႔ပရိယာယ္၊ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ သူ႔သံတမန္နည္းတို႔ျဖင့္ ေခ်ဖ်က္၍ ေနာက္ဆံုးတြင္ မိထိလာျပည္ႏွင့္ ရန္သူနိုင္ငံ ပဥၥာလရာဇ္ တိုင္းျပည္တို႔ ေရႊလမ္းေငြလမ္းေပါက္ေအာင္ မေဟာ္သဓာ၏ ပညာစြမ္းရည္၊ စည္းရုံးနိုင္စြမ္းတို႔ကို မူရင္း မေဟာ္သဓာဇတ္ေတာ္မွာ ဆက္လက္ဖတ္ေတာ္မူၾကပါရန္။ ။
မွတ္ခ်က္။ (မူရင္းဇာတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း မ်က္စိလည္နိုင္ပါသည္။) သတိျဖင့္ ေျဖးေျဖးဖတ္သင့္လွပါေၾကာင္း။)
ေမတၱာျဖင့္
ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)
၁၅-၁၂-၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment