မ်က္စိစူးဝင္၊ မရွဳခ်င္ေအာင္၊ ဝမ္းတြင္လွိဳက္ဆူ၊ မျငဴစူႏွင့္၊

ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ ဘဝမဆံုးေသးသမွ် ခရီးသြားေနၾကရေပဦးမည္။ ခရီးတို-ခရီးရွည္သာ ကြာျခားၾကပါလိမ့္မည္။ သြားေနရသည့္ခရီးက ေန႔စဥ္ခရီးႏွင့္ သံသရာခရီးတို႔ပင္တည္း။ ေန႔စဥ္ခရီးေလွ်ာက္ရင္းျဖင့္ သံသရာခရီးသြားေနၾကရျခင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ရွည္လ်ားလွသည့္ သံသရာခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္ လူ႔ဘဝရခိုက္ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ မိမိထက္သာသူ- မိမိေအာက္ နိမ့္သူ-မိမိႏွင့္ အဆင့္တူသူ ဟု ေလာကေဝါဟာရအတိုင္း ေခၚဆိုေနၾကရသူမ်ားႏွင့္ မလြဲမေသြဆက္ဆံၾကရေပလိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိထက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရုပ္ရည္ပညာ စသည္ အဖက္ဖက္က သာလြန္ေနသူမ်ားနွင့္ ဆက္ဆံရလွ်င္ ႏွလုံးသြင္းမမွန္ကန္ပါက ဝမ္းေျမာက္မွဳမုဒိတာပြားနိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ ပုထုဇဥ္မ်ားအဖို႔ လြယ္ကူေသာအရာေတာ့ မဟုတ္ပါေပ။

ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ ကိုယ့္ထက္သာသူမ်ားအေပၚတြင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မနာလိုဝန္တိုမွဳ ဣႆာ တရားျဖစ္တတ္ၾကသည္။ "သည္လိုယုန္ေတာ့ ခ်ံဳတိုင္းရွိပါတယ္"၊ "ဇီးကြက္ေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွရဲ႕" ဟူေသာ သေဘာထားမ်ား ရင္ဝယ္ပိုက္ေထြးတတ္ၾကသည္။ "ကိုယ့္ထက္သာ မနာလို၊ အၾကံတူ ရန္သူ၊ အလုပ္တူ ျငဴစူ၊" ဟူေသာ ျမန္မာဆိုရိုးမ်ားသည္ ဣႆာတရားကို ေဖာ္ညႊန္းေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူေတာ္ေကာင္းလကၡဏာ တရားႏွင့္ အထိုက္ေလွ်ာက္ျပည့္စံု ရွိသူမ်ားကိုပင္ ယင္းဣႆာ တရားက အလဲထိုးအနိုင္ယူသြားတတ္သည္လည္း ရွိပါေသးသည္။ ဣႆာတရားတို႔က အခ်ိန္မေရြး မိမိကို တိုက္ခိုက္အနိုင္ယူဖို႔ အျမဲတမ္း ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတတ္ၾကသည္။ ယင္း မနာလိုမွဳ ဣႆာ တရားကုိ တန္ျပန္ အနိုင္ယူဖို႔ရန္မွာ မွတစ္ပါး အျခားမရွိ ဆိုသည့္အတိုင္း သူတစ္ပါး ေအာင္ျမင္မွဳအေပၚ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာထားနိုင္မွဳ မုဒိတာမွတပါး အျခားမရွိပါေပ။ ယင္းမုဒိတာတရားထားနိုင္ဖို႔ရန္မွာလည္း မွန္ကန္ေသာႏွလံုးသြင္းမွဳ ေယာနိေသာမနသိကာရသည္ အလြန္အေရးၾကီးလွေပသည္။

"ဣႆာလွ်ံမူ၊ လြန္ျငဴစူ၏၊" ဆိုသကဲ့သို႔ မနာလိုျခင္း၊ ျငဴစူျခင္း တို႔သည္ ဣႆာ၏ သေကၤတမ်ားျဖစ္သည္။ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ကုိယ့္ထက္သာ မနာလိုျခင္းမီးလွ်ံ ဣႆာတရားက အလြန္ပူျပင္းလွ၏။ ကိုယ့္ထက္ဂုဏ္အင္ျမင့္မားသူ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ မထားလိုျခင္း ေနရာမေပးလိုျခင္း စိတ္က်ဥ္းေျမာင္းေသးသိမ္မွဳမ်ားက ဖိစီးလႊမ္းမိုး အနိုင္ယူတတ္ၾကသည္။ တကယ္တန္း ေအာင္ျမင္သူမ်ားအေပၚမွာ ေဖာျခင္းေသာျခင္း မုဒိတာပြားနိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္ေပသည္။ အျပင္ပန္းသ႑ာန္မွာေတာ့ "ဂုဏ္ယူပါတယ္ခင္ဗ်ာ"ဟု ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ားပမာ အက္ရွင္ပီသစြာ ခ်ီးက်ဴးဝမ္းေျမာက္နိုင္ေသာ္လည္း ရင္ထဲႏွလံုးသားထဲက တကယ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ရွိမရွိဆိုတာကလည္း ကာယကံရွင္မွ တပါး အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား အျပည့္အဝ မသိနိုင္ေပ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေအာင္ျမင္သူကို လက္ခုတ္တီးမိျပန္ေတာ့ မုဒိတာမွာ နံရံတံတိုင္းမ်ား ရွိသည္ဟု ဆိုလာၾက၏။ ကိုယ့္က်ိဳးစည္းပြား ထိပါးလာနိုင္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ယင္းလက္ခုပ္သံမ်ားက ေမွးမွိန္ရပ္စဲသြားျပန္ေသးသည္။ ေက်ာ္တတ္သြားတာမ်ိဳးကို မျမင္ခ်င္။ ဒို႔အတူတူပဲ ေလကြာ ဟူေသာ ေပတံမ်ိဳးျဖင့္တိုင္းကာ ဆြဲႏွစ္ထားခ်င္လိုက္ၾကေသးသည္။

ပုထုဇဥ္တို႔အဖို႔ မနာလိုဝန္တိုမွဳဣႆာ ျဖစ္ဖို႔လြယ္သေလာက္ ေအာင္ျမင္သူအေပၚ ဝမ္းေျမာက္နိုင္မွဳ မုဒိတာတရား ထားနိုင္ဖို႔မွာ အလြန္တရာခက္လွ၏။ မုဒိတာတရား မိမိတို႔စိတ္ႏွလံုးသားထဲမွာ ျဖစ္ဖို႔ ခက္ခဲလွသည္မွန္ေသာ္လည္း ဒါနကုသိုလ္တို႔ကဲ့သို႔ ကိုယ့္အိတ္ကတ္ထဲမွ တစ္ျပားသားမွ စိုက္ထုတ္စရာမလိုေပ။ မုဒိတာတရား ပြားနိုင္တာႏွင့္ ကုသိုလ္တရားအေခ်ာင္ ရနိုင္သည္သာတည္း။ မုဒိတာတရားကို ဒါနထဲမွာ ထည့္သြင္းနိုင္၏။ ဒါနအမ်ိဳးမ်ိဳးထဲတြင္ သမနုညဒါန ဆိုတာရွိ၏။ သမနုညဒါန=ဆိုသည္မွာ သူတစ္ပါး ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတာ လွဴတာ တန္းတာမ်ားကို မနာလို ဝန္တိုမွဳကင္းျပီး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ မုဒိတာတရား ပြားကာ စိတ္ထဲမွ သေဘာတူျခင္းကို ေခၚ၏။ ယင္းကဲ့သို႔ မုဒိတာပြားနိုင္ျခင္းကိုပင္ သမနုညဒါန ကုသိုလ္အေခ်ာင္ျဖစ္၏။ ကုသိုလ္အေခ်ာင္ရ၏။ ပုထုဇဥ္တို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္မွဳ မုဒိတာတရားကို ခံတြင္းမေတြ႔လွေသာ္လည္း မနာလိုဝန္တိုမွဳ ဣႆာ ကိုေတာ့ ပ်ားရည္ပမာ ခ်ိဳျမသေယာင္ရွိၾက၏။ အမွန္တကယ္ ကိုယ့္ထက္သာသူအေပၚ ရင္ထဲႏွလံုးထဲက မုဒိတာတရားပြားနိုင္လွ်င္ ကုသိုလ္အေခ်ာင္ရေန၏။ မနာလို ဝန္တိုမွဳ ဣႆာ တရားျဖစ္ေနလွ်င္ အကုသိုလ္အေခ်ာင္ျဖစ္ေန၏။

အရည္မရ အဖတ္မရ မစားရမေသာက္ရတာခ်င္းအတူတူ ကုသိုလ္ကိုသာ ယူသင့္၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္မ်ားက မင္းတို႔…ေမြးမည့္ေမြးလွ်င္ ၾကက္ဘဲ စတဲ့တိရစၦာန္မ်ားကိုသာ ေမြးသင့္တယ္၊ အရည္မရ အဖတ္မရ မစားရမေသာက္ရ မနာလို ဝန္တိုမွဳ ဣႆာ ကိုေတာ့ မေမြးၾကနဲ႔၊ အကုသိုလ္ျဖစ္တာခ်င္း အပါယ္က်တာခ်င္းတူရင္ေတာင္ ၾကက္သားဝက္သား စားျပီးမွ အပါယ္က်ရတာေကာင္းေသးတယ္၊ မနာလို ဝန္တိုသူမ်ားက ဘာမွ မစားရမေသာက္ရ အေခ်ာင္ အပါယ္က်တယ္၊ အပါယ္က်ရက်ိဳးမနပ္လွဘူး ဟု ဟာသဆန္ဆန္ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကပါသည္။ မွန္ပါသည္။ မနာလိုဝန္တိုမွဳ ဣႆာ တရားသည္ အရည္မရ အဖတ္မရ ကိုယ့္ေက်ာင္း ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္တိုက္တာေပၚ ေနရင္းထိုင္ရင္း အေခ်ာင္အကုသိုလ္ျဖစ္ေနရကား အရွံဳးၾကီးရွဳံးလွပါသည္။ ထို႔အတူ ဝမ္းေျမာက္မွဳ မုဒိတာတရားသည္ ကိုယ့္အိတ္ကပ္ထဲမွ ဘာတစ္ခုမွ် အရင္းအႏွီး စိုက္မထုတ္ရဘဲ အေခ်ာင္ကုသိုလ္ရကာ အက်ိဳးအျမတ္လည္း ၾကီးလွေပသည္။

ဣႆာတရားသည္ လူတြင္သာမက တိရစၦာန္မ်ားလည္း ျဖစ္တတ္ပါေသး၏ တစ္ခါက ဟိမဝႏၱာေတာင္ ျမဂူအတြင္းမွာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္းေအာင္းေန၏။ ထိုဂူ၏ မနီးမေဝးမွာလည္း ဝက္မ်ားက်င္လည္က်က္စားေနၾက၏။ ျမရတနာ၏အေရာင္ေၾကာင့္ ျမဂူအတြင္းက ျခေသၤ့ကို ျမင္ေနရသျဖင့္ အျမဲေၾကာက္ရြံ႕ကာ ယင္းျမဂူ၏ အေရာင္ကိုပင္ ဝက္မ်ားမနာလိုဝန္တို အျပစ္ျမင္ၾကကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝက္တို႔သည္ ရႊံ႕ညြန္ထဲမွာ လူးျပီးလွ်င္ ထိုညြန္မ်ားျဖင့္ ျမဂူကို အေရာင္မွိန္ေအာင္ ပြတ္တိုက္ၾကေလရာ ျမဂူမွာ အေရာင္မညွိဳးဘဲ ပို၍ပင္ တိုးလွ်က္ ေတာက္ေျပာင္လာေလ၏။ ထို႔အတူ မိမိထက္သာသူကို မနာလို ဣႆာ ျဖစ္ေနလွ်င္ မိမိမွာသာ အက်ိဳးယုတ္သြားစရာရွိ၏။ အထက္တန္းေရာက္ျပီးသူမ်ားမွာ တိုး၍ပင္ ေျပာင္ေျမာက္ဖြယ္ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္မန္လည္ ဆရာေတာ္ၾကီးက မဃေဒဝ ၌

ဗာလအလုိ၊ သ၀န္တုိႏွင္႔၊ ကုိယ့္ကုိေထာင္လႊား၊ အျမတ္ထား၍၊ သူ႔အားႏွိမ္႔ခ်၊ ျပဳတတ္ၾကမူ၊ မလွက်ိဳးမဲ႔၊ ဂုဏ္ခ်ိဳ႕တဲ႔လ်က္၊ ကဲ႔ရဲ႕ေဘးဒဏ္၊ ကုိယ့္ကုိျပန္ျပီး၊ ဧကန္မုခ်၊ ဒုကၡကုိယ့္မွာ၊ ေရာက္တတ္စြာခဲ႔…. (ပုဒ္ေရ ၂၀၃)။

ဟုလည္းေကာင္း၊ ထို႔ျပင္

"ေနာင္ရင္းညီရင္း၊ ႏြယ္မကင္းေသာ၊ သားခ်င္းမ်ိဳးေဖာ္၊ အေက်ာ္ထင္ရွား၊ ေဆြေတာ္မ်ားကို၊ တရားမပ်က္၊ ေမတၱာဆက္၍၊ မဖ်က္ဆီးမွဳ၊ ခ်ီးေျမွာက္ျပဳေလာ့၊ သူ႔ကိုယ္ခ်ီးေျမွာက္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္ေျမာက္၏၊ ယြင္းေဖာက္အလို၊ ဝန္မတိုႏွင့္၊ သူ႔ကို္ဂုဏ္ႏွိမ့္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္နိမ့္။ ။ " ဟုလည္းေကာင္း၊

ထိုမွတစ္ပါးလည္း မန္လည္ဆရာေတာ္သည္ "ပတၱျမားေရႊဂူ" ေလးဆစ္ကဗ်ာ" ျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း သတိေပး ဆံုးမခဲ့သည္။

ပတၱျမားေရႊဂူ

ျပစ္မရွိ ျပစ္ရွာ
လမင္းကို ေခြးေဟာင္လို႔

ေရႊလေရာင္ ေျပာင္မပ်က္တယ္
ထြန္းလ်က္ပင္သာ။

ျမေရႊဂူ ပတၱျမားကိုလ
၀က္မ်ားက ျငဴစူစြာ
ညြန္လူးကာတိုက္နဲ႔။

ပြတ္ေလေလ
ဂူေရႊမွာ အေရာင္ထြက္တယ္
ေရွးကထက္ကဲ။

လူ တိရစၦာန္မ်ားသာ မနာလို ဝန္တိုမွဳ ဣႆာတရား ျဖစ္ၾကသည္မဟုတ္ေသး၊ စာတုမဟာရာဇ္ နတ္ဘုံမွ မေနာပေဒါသိကနတ္မ်ားသည္လည္း ဣႆာတရား ဖိစီးႏွိပ္စက္ခံရမွဳေၾကာင့္ နတ္သက္ေၾကြၾကရေလသည္။ ကိုယ့္ထက္သာ မနာလို ဣႆာတရား သည္ အဘိဓမၼာသေဘာအရ ေဒါသႏွင့္ အျမဲယွဥ္ေသာေၾကာင့္ အလြန္ပူျပင္းလွ၏။ နတ္တစ္ပါးသည္ အျခားနတ္တစ္ပါး၏ စည္းစိမ္ဥစၥာကို မနာလို ဝန္တိုသည္ႏွင့္ တျပိဳက္နက္ စုေတၾကရ၏။ နတ္တို႔၏ ရုပ္ခႏၶာသည္ ကမၼဇရုပ္မ်ားျဖင့္ ျပီးေသာေၾကာင့္ အလြန္နုညံ့သိမ္ေမြ႔ရကား ဣႆာမီးေလာင္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း စုေတၾကရ၏ ထို႔ေၾကာင့္ မဃေဒဝ မွာပင္

"သူ႔၌ျပည့္စုံ၊ စည္းစိမ္ပုံကို၊ ျမင္တံုဘိလည္း၊ မ်က္စိစူးဝင္၊ မရွဳခ်င္ေအာင္၊ ဝမ္းတြင္လွိဳက္ဆူ၊ မျငဴစူႏွင့္၊ ျငဴစူတတ္က၊ နတ္မဟာရာဇ္၊ ေဒဝါျဖစ္လ်က္၊ စင္စစ္လ်င္ေစာ၊ လတ္တေလာျဖင့္၊ မေနာပေဒါသိ၊ မည္ရွိစိတ္ဆိုး၊ နတ္အမ်ိဳးတို႔၊ ႏြမ္းညွိဳးခႏၶာ၊ ေသလြယ္စြာ၏။ ။ " ဟုဆိုထား၏။

"ကိုယ့္ကုသိုလ္က ကိုယ့္ဘဝ မုခ် ျမင့္ေအာင္ ျမွင့္လိမ့္မည္" ဟူေသာ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးရာဇဓမၼာဘိဝံသ၏ တရားအဆံုးမေလးကိုလည္း ျပန္လည္ ၾကားေရာင္ေနမိပါသည္။ ကိုယ့္ဘဝ တိုးတက္ၾကီးပြားဖို႔အတြက္ ကိုယ္လုပ္သည့္ ကုသိုလ္တရားကသာလွ်င္ ေဆာင္က်ဥ္းေပးနိုင္၏။ ကိုယ့္ဘဝ သံသရာ၏ အေျခခံ ဥပေဒမ်ားကို ကိုယ္တိုင္သာလွ်င္ ေရးဆြဲျပဌာန္းၾက၏။ မိမိဘဝ၏ ဘဝသံသရာျမစ္ေရစီးေၾကာင္း အသြားအလာ ရွင္သန္စီးဆင္မွဳလမ္းေၾကာင္း မတိမ္ေကာရေလေအာင္ မတိမ္းမေစာင္းရေလေအာင္ မိမိသာလွ်င္ အျမဲထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လိုေပလိမ့္မည္။ ဘဝျမစ္ေရစီးေၾကာင္း တိမ္းေစာင္းေကာက္ေကြ႔ေနပါက လမ္းခုလပ္ ဘဝစိုက္ခင္း ပ်ိဳးခင္း ပန္းခင္းမ်ား ပ်က္စီးသြားနိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ဘဝျမစ္ေရစီးေၾကာင္း မတိမ္းေစာင္းၾကရေလေအာင္ ဘဝသံသရာခရီးမွ ရုန္းမထြက္နိုင္ေသးမီ အျမဲလိုလို သတိ ပညာ စသည့္ သူေတာင္ေကာင္းတရားမ်ားျဖင့္ ထိန္းေက်ာင္းနိုင္ဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါသည္။

ျမစ္တစ္စင္း၏ အျပစ္ကင္းသည့္နည္းတူ ဘဝျမစ္ေၾကာင္းမွာ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာ ဟူေသာ ျဗဟၺစိုရ္တရားေတြ သြင္သြင္စီးဆင္းနိုင္ပါေစသတည္း။ ဘဝခရီးေျဖာင့္ျဖဴးျပီး လိုရာပန္းတိုင္ အခ်ိန္မီ ေရာက္နိုင္ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ

၀၅-၁၂-၂၀၁၁

မွတ္ခ်က္။ ။ မစၦရိယ မုန္တိုင္းအေၾကာင္း ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမည္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။