ေလွ်ာက္သင့္သည့္လမ္း သို႔မဟုတ္ ဘာသာအယူဝါဒစစ္တမ္း

ဘာသာဝါဒ၊ မတူၾက၍၊ ေလာကအတြင္း၊ ျငင္းခံုျခင္းျဖင့္၊

ဆင္းရဲဒုကၡ၊ ေရာက္ကုန္ၾက၏။ ဝါဒအယူ၊ မွားခဲ့မူကား၊

ဆူဆူဗုဒၶ၊ ကယ္မရသည့္၊ ေလးဝပါယ္ဘံု၊ ေဘးေတြ႔ၾကံဳလိမ့္။

ေစ့စံုဥာဏ္ျဖင့္၊ ေမွ်ာ္ေထာက္ခ်င့္ကာ …

(၁) တဆင့္ၾကားသိ၊

(၂) မိရိုးဖလာ၊

(၃)ေကာလဟာလ၊

(၄) က်မ္းစာမွ်ႏွင့္၊

(၅-၆) ၾကံဆ, နည္းမွီ၊

(၇) ဆီေလွ်ာ္သံုးသပ္၊

(၈) ယူခ်င္းထပ္၍၊

(၉) ယူအပ္သူပဲ၊

(၁၀) ဆရာစြဲျဖင့္၊

လႊဲပံုစိတ္ခ်၊ မယူၾကလင့္။ ဒိဌက်င့္ၾကံ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္၊

မွားမွန္ေကာင္းဆိုး၊ သိေအာင္ ၾကိဳးဟု ၊ မ်ိဳးကာလာမ၊

ေဟာညႊန္ျပသည္၊ အယူဝါဒစစ္တမ္းတည္း။ ။(မဃေဒဝ)။

အဂၤုတၱရနိကာယ္လာ ေကသမုတၱိသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေလွ်ာက္သင့္သည့္လမ္း သို႔မဟုတ္ ဘာသာအယူဝါဒစစ္တမ္းကို အတိအလင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ ေကသမုတၱိနိဂံုးရြာၾကီး၌ ေဟာေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေကသမုတၱိသုတ္ သို႔မဟုတ္ ေကသမုတၱိနိဂံုးရြာၾကီး၌ ေနထိုင္ၾကေသာ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ကာလာမမ်ိဳးႏြယ္ဝင္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယင္းကာလာမမ်ိဳးႏြယ္ဝင္မ်ားကို ရည္ညႊန္း၍ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာေၾကာင့္ ကာလာမသုတ္ ဟု ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ သုတ္၏ ဆိုလိုရင္းအဓိပၸါယ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီး ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသက တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားအား ေဟာၾကားခဲ့သလို စာေရးသူတို႔ စစ္ကိုင္းသီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၌ ပညာသင္ယူစဥ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က ရွင္းျပဖူး၏။ စာေရးသူသည္ ဤကာလာမသုတ္ေတာ္ကို ရွင္သာမေဏေက်ာ္တန္း လုပ္စဥ္ကပင္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ဖူးသားျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္အခါက မိမိသည္ ဤကာလာမသုတ္၌ ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ ေဒသနာစဥ္အဆက္အစပ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ဤကဲ့သို႔ ေဟာေတာ္မူပါသနည္းဟု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားမလည္ခဲ့ပါ။ ဤသုတ္၌ ျမတ္ဗုဒၶက ေဒသနာစဥ္အဆက္အစပ္ကို ေရွးဦးစြာ ကာလာမမ်ိဳးႏြယ္မ်ားအား (နံပါတ္၁) အေနအားျဖင့္ အစဥ္အလာယံုၾကည္မွဳစသည့္ ၁၀ခ်က္ကို အေျခခံျပီး အစစ္အမွန္ဟု တထစ္ခ် မမွတ္ယူသင့္ပံုကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ယင္း ၁၀ ခ်က္ျဖင့္ တင္ျပေျပာဆိုလာေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္ကိုသာ အေျခခံျပီး လက္ခံယံုၾကည္ရမည္ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။ (နံပါတ္၂) အေနျဖင့္ ျဗဟၼဝိဟာရတရားေလးကို ဆက္ေဟာျပီး (၃) အေနျဖင့္ အႆာသတရားေလးပါး(ရွဴသာရွိဳက္သာသက္သာရာတရားေလးပါး) ကို နိဂုံးခ်ဳပ္ျပီးေဟာေတာ္မူခဲ့၏။ စာေရးသူရွင္းရွင္းနားမလည္သည္မွာ ယင္းေဒသနာစဥ္အဆက္စပ္ အကူးအေျပာင္း ေဟာေတာ္မူရျခင္းအေၾကာင္းကို နားမလည္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ အထက္ပါ အစဥ္အလာယံုၾကည္မွဳ ၁၀ခ်က္၊ျဗဟၼဝိဟာရတရားေလး ႏွင့္ အႆာသတရားေလးပါ တို႔၏ ဆိုလိုရင္းအဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ နားလည္ပါ၏။

၂၀၀၃-ခုႏွစ္ေလာက္က ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီး ယင္းေဒသနာအစဥ္အဆက္အစပ္ ေဟာေတာ္မူရျခင္းအေၾကာင္းကို ရွင္းျပမွသာလွ်င္ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ နားလည္သြားပါသည္။ ယခင္က အဆိုပါ အစဥ္အလာယံုၾကည္မွဳ ၁၀ခ်က္၊ျဗဟၼဝိဟာရတရားေလး ႏွင့္ အႆာသတရားေလးပါ တို႔၏ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေလာက္ကိုသာ အလြန္ႏွစ္သက္ေနမိ၏။အဘယ္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ ေဒသနာအဆက္စပ္ကို ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မူခဲ့ရသနည္းဆိုသည္ကို ပါဠိေတာ္သက္သက္ ဖတ္ၾကည့္ရံုႏွင့္လည္း မသိနိုင္၊ ယင္းသုတ္ အဌကထာမွာလည္း ဖြင့္ျပေတာ္မူျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ သိနားလည္နိုင္ဖို႔ အလြန္ပင္ မိမိအဖို႔ ခက္ခဲေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပါေမာၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးက အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေဒသနာ အဆက္စပ္ ေဟာေတာ္မူရပံုကို ရွင္းျပမွသာလွ်င္ သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့သည္။ ဆရာရွင္၏ ေက်းဇူး အလြန္ၾကီးမားစြ။ ဤ၌ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္၏ ေဒသနာစဥ္ဆက္စပ္ေဟာေတာ္မူပံုအပါဝင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပသြားပါမည္။

ဤကာလာမသုတ္ေတာ္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာရသည္မွာ ေကသမုတၱိနိဂံုးရြာၾကီးသည္ ေရွးေခတ္ အိႏၵိယျပည္ၾကီး၌ ေကာသလတိုင္းအတြင္းမွာ ပါဝင္၏။ အမွန္စင္စစ္ ဤေကသမုတၱိနိဂံုးရြာၾကီးသည္ ဝဇၨီတိုင္းႏွင့္ ေကာသလတိုင္း၏ နယ္စပ္မွာတည္ရွိ၏။ ယင္းရြာၾကီးသည္ နယ္စပ္ ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခု၏ အဝင္ဝမွာတည္ရွိေသာေၾကာင့္ ေတာစခန္းကို ျဖတ္သန္းသြားလာသည့္ ကုန္သည္မ်ား ဘာသာေရးဆရာမ်ား ယင္းေကသမုတၱိနိဂံုးရြာၾကီးမွာ တည္းခိုစခန္းခ်ျပီးမွ ယင္းေတာအုပ္ၾကီးကို ျဖတ္သန္းသြားလာၾကရ၏။ အထူးသျဖင့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ဤရြာၾကီးမွာ ဘာသာေရးေဟာေျပာပြဲမ်ား လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိ၏။ ကာလမမ်ိဳးႏြယ္တို႔၏ အဆိုအရ ဘာသာတရားလာေရာက္ေဟာသူတိုင္း သူတို႔အယူဝါဒကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ အေကာင္းေျပာျပီး အျခားပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အယူဝါဒကို စြတ္စြဲပုတ္ခတ္ ျပစ္တင္ေျပာဆိုၾက၏။ ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္တိုင္လည္း ေကသမုတၱိရြာၾကီးေရာက္လာေတာ့ ရြာသူရြားသားမ်ားက ထံုးစံအတိုင္း ျမတ္ဗုဒၶကို အျခားဘာသာေရးဆရာမ်ားကဲ့သို႔ မိမိဝါဒကိုသာ အေကာင္းေျပာျပီး အျခားပုဂၢိဳလ္တို႔၏ဘာသာအယူဝါဒကို ျပစ္တင္ေျပာဆိုမွာပဲဟု ထင္ေနၾက၏။ ေကသမုတၱိရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တို႔ လာေရာက္ေဟာေျပာတိုင္း မိမိအယူဝါဒသာေကာင္းေၾကာင္း အျခားသူမ်ား၏ အယူဝါဒမေကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းကိုသာ ၾကားေနရေသာေၾကာင့္ ထိုရြာသားမ်ားသည္ မည္သူ၏ဝါဒက မွန္သည္ မွားသည္ကို မဆံုးျဖတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ ဘာသာေရးဆရာမ်ားျပန္သြားသည့္အခါ သူတို႔သႏၱာန္၌ သံသယေတြ တပိုးတနင့္ၾကီးႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလ၏။ ထိုကဲ့သို႔ သံယယမ်ားႏွင့္ အခက္ၾကံဳေနၾကရသည့္ ကာလာမမ်ိဳူႏြယ္စုမ်ားကို ျမတ္ဗုဒၶက လက္ေတြ႔က်က်ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ အသံုးခ်ျပီး က်င့္သံုးနိုင္ဖို႔ ဘဝခရီးဝယ္ ေလွ်ာက္သင့္သည့္လမ္း သို႔မဟုတ္ ဘာသာအယူဝါဒစစ္တမ္းကို ဤေကသမုတၱိသုတ္ေတာ္မွာ ရွင္းလင္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

ဧထ တုေမွ ကာလာမာ၊

(၁) မာအနုႆေဝန (တဆင့္ၾကားသိ၊)

To the truth seekers, the Buddha says;

(1)         Don't accept anything by mere hearsay-(i.e., thinking that thus have we heard it from a long time).

အမွန္တရားကို ရွာေဖြသည့္အခါ တဆင့္ၾကားစကားကို အေျခခံျပီး မရွာသင့္၊ ဟိုအရင္ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကအၾကာင္းအရာကိုမိမိကိုယ္တိုင္တဆင့္ၾကားရံုျဖင့္လည္း ဟုတ္လွျပီဟု လက္မခံသင့္ေသးေပ။ တဆင့္ၾကားမွဳသည္ မွန္သည္လည္း ရွိနိုင္၊ မွားသည္လည္း ရွိနိုင္၏။ ေသခ်ာမွဳ မရွိေပ။

(၂) မာ ပရမၸရာယ (မိရိုးဖလာ)

(Don't accept anything by mere tradition (i.e., thinking that it has thus been handed down through many generations).

မ်ိဳးႏြယ္စဥ္ဆက္ အစဥ္အလာ က်င့္သံုးလာသည့္ အခ်က္အလက္ေတြအေပၚ အေျခခံျပီးေတာ့လည္း အမွန္တရားကို မရွာသင့္။ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္ဆင့္ကမ္းက်င့္သံုးလာသည့္ traditional facts ရိုးရာထံုးလမ္းစဥ္လာမ်ားသည္ အားလံုးအမွန္ခ်ည္းဟု မေျပာနိုင္။ အမွားအမွန္ ရွိနိုင္၏။

(၃) မာ ဣတိကိရိယာယ (ေကာလဟာလ)

Don't accept anything on account of mere rumours (i.e., by believing what others say without any investigations).

ေကာလဟာလ သီတင္းအခ်က္အလက္ (rumours or reports) မ်ားသည္ တကယ့္အစစ္အမွန္မ်ား မဟုတ္ၾက။ တစ္စံုတရာ စစ္ေဆးေမးျမန္းမွဳ မရွိဘဲ မခိုင္လံုသည့္ သီတင္းအခ်က္လက္မ်ားသည္ ေကာင္းက်ိဳးမရွိ။ ယင္း သီတင္းအခ်က္အလက္ (rumours or reports) မ်ားသည္ မွန္တာေရာ မွာတာေရာ ရွိနိုင္ေသာေၾကာင့္ အမွန္တရားကို ရွာမွီးေနသူအဖို႔ ယင္း reports မ်ားကို အေျခခံျပီး သစၥာတရားကို ရွာေဖြ၍ မရနိုင္ေပ။

(၄) မာ ပိဋက သမၸဒါေနန (က်မ္းစာမွ်ႏွင့္)

(Don't accept anything merely because it accords with your scriptures).

အရာရာတိုင္းမွာ စာေပႏွင့္ ကိုက္ညီ၏ ဟု ဆိုရံုမွ်ႏွင့္လည္း မွန္၏ဟု လက္ခံ မဆံုးျဖတ္သင့္။ စာအုပ္စာေပ၌ လာရွိသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မွန္သည္လည္း ရွိနိုင္၏၊ မွားသည္လည္း ရွိနိုင္၏။ ဥပမာ ယေန႔ေခတ္ English ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ စာအုပ္မ်ားသည္ ဗုဒၶဝါဒမ်ားခ်ည္းမဟုတ္ဘဲ မိမိအာေဘာ္မ်ား ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား ေရးထားသည္ကို ေတြ႔နိုင္၏။ တလြဲမွားျပီး မိမိလိုခ်င္သလို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾက၏။ သီရိလကၤာ က်မ္းတတ္အေက်ာ္ ဆရာေတာ္ၾကီး ရာဟုလာမေထရ္၏ what the Buddhat Taught (ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာေတာ္) ဟူသည့္ စာအုပ္၏ အမွာစကားမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေအာက္ပါအတိုင္း သတိေပးေတာ္မူခဲ့၏။

A professor of comparative religion who recently wrote a book on Buddhism did not even know that Ananda, the devoted attendant of the Buddha, was a Bhikkhu (a monk), but thought he was layman! The knowledge of Buddhism propagated by books like these can be left to the reader's imagination. (See preface).

မၾကာေသးမီက ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေရးသားျပဳစုေသာ (ဘာသာဝါဒ ႏွိဳင္းယွည္ေလ့လာေရး ပညာရွင္) ပါေမာကၡတစ္ဦးသည္ ျမတ္ဗုဒၶအား ၾကည္ညိုေလးစားစြာျဖင့္ အလုပ္အေကၽြးျပဳစုခဲ့သူ အရွင္အာနႏၵာကို ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္သည္ဟု မသိရွိပဲ ဥပါသကာ တစ္ဦးဟု ထင္ျမင္ယူဆခဲ့ေလ၏။ ဤကဲ့သို႔ေသာ စာအုပ္မ်ိဳးမွ ေပါက္ဖြားလာမည့္(ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္) အသိပညာသည္ မည္ကဲသို႔ ရွိခ်ိမ့္မည္ကို စာရွဳ႕သူမ်ား စဥ္းစား၍ ၾကည့္ေစလိုပါသည္ တဲ့။ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစေသာ မိမိယူခ်က္မ်ား၊ အဓိပၸါယ္ေကာက္မွားျခင္းမ်ား၊ တလြဲေဖာ္ျပခ်က္မ်ား ရွိနိုင္ေသာေၾကာင့္ စာအုပ္စာေပမွာ လာသည့္အတိုင္း အေၾကာင္းအရာမ်ား တထစ္ခ် မွန္သည္ မွားသည္ဟု လက္မခံသင့္ေပ။

(၅) မာ တကၠေဟတု (၆) မာ နယ ေဟတု( ၾကံဆ, နည္းမွီ၊)

Don't accept anything by mere suppositions. Don't accept anything by mere inference.

ေလာက၌ လူသားတို႔သည္ အမွန္တရားကို ေလာဂ်စ္(Logic) ေခၚ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္သည့္ ယုတၱိနည္းတို႔ျဖင့္လည္း ရွာတတ္ၾကေသး၏။ by mere suppositions လို႔ေခၚသည့္ မိမိအတၱေနာမတိမ်ားျဖင့္ ေလာဂ်စ္(Logic) ေခၚ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္သည့္ ယုတၱိနည္းတို႔ျဖင့္ ရွာေဖြလွ်င္ မွန္သည္လည္း ရွိနိုင္၏။ မွားသည္လည္း ရွိနိုင္၏။ ဥပမာ လူသားတို႔သည္ ေသမ်ိဳးခ်ည္းျဖစ္၏။ ဦးဘသည္ လူျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးဘသည္ ေသမ်ိဳးျဖစ္၏။ ဤအခ်က္သည္ မွန္ပါ၏။ တဖန္ အျဖဴေရာင္ရွိသည့္ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ၾကည့္ျပီး ငွက္သည္ ျဖဴ၏။ က်ီးသည္ ငွက္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ီးသည္ ျဖဴ၏ ဟု ဆိုလွ်င္ မမွန္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ Logic နည္းျဖင့္ ရွာေဖြရံုမွ်ျဖင့္လည္း အမွန္တရားကို မေတြ႔နိုင္ေသးေပ။

နံပါတ (၆) ျဖစ္သည့္ မာ နယေဟတု ဆိုသည္မွာကား အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီး အေၾကာင္းကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အေၾကာင္းကို ၾကည့္ျပီး အက်ိဳးကို ေဖာ္ထုတ္ေလ့လာသည့္ အနုမာန (Inference) နည္းပင္ျဖစ္၏။ ဤ အနုမာနနည္းျဖင့္ အမွန္တရားကို ရွာရာ၌ လံုေလာက္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို မေပးနိုင္။ အမွား အမွန္ ေရာျပြန္းေနေပ၏။ ယင္း အနုမာနနည္းမွ်ျဖင့္လည္း တစ္စံုတရာကို ဟုတ္လွျပီဟု တထစ္ခ် လက္မခံသင့္ေပ။

(၇) မာ အာကာရ ပရိဝိတေကၠန (ဆီေလွ်ာ္သံုးသပ္၊)

Don't accept anything by merely considering reasons.

အေၾကာင္းအရာ အေျခအေနအရပ္ရပ္ သံုးသပ္ရွာေဖြသည့္ နည္းျဖင့္လည္း အမွန္တရားကို တကယ္တမ္း ရွာလွ်င္ မေသခ်ာ။ လြဲသည့္အခါလည္း လြဲသြားနိုင္၏။

(ဂ) မာ ဒိဌိနိဇၥ်ာနကၡ ႏၱိယာ ၊ (ယူခ်င္းထပ္၍၊)

Don't accept anything merely because it agrees with your pre-conceived notions.

လူသားတို႔သည္ မိမိအၾကိဳက္ႏွင့္ ကိုက္ညီမွဳကို အေျခခံျပီး တစ္စံုတရာကို လက္ခံၾက၏။ အမွန္တရားကို ရွာေဖြတတ္ၾက၏။ မိမိက အမ်ိဳးအမ်ိဳးေတြးေခၚထားျပီး ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သျဖင့္ ယူထားသည့္ အယူအဆ အယူဝါဒႏွင့္ ကိုက္ညီသြားလွ်င္ တထစ္ခ် အမွန္ဟု လက္ခံၾက၏။ ဒါဟာ ငါၾကိဳက္တဲ့ အယူဝါဒႏွင့္ ကိုက္ညီတယ္၊ ငါထင္ထားတဲ့အတိုင္းေတာ့ ဟုတ္ေနျပီဟု မိမိအျမင္ေလး မွန္လွ်င္လည္း အမွန္တရားဟု လက္ခံတတ္ၾက၏။ အမွန္စင္စစ္ ဤနည္းသည္လည္း အားကိုးေလာက္သည့္ သစၥာရွာေဖြနည္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။ လူသားတို႔သည္ မိမိတို႔ တဖက္သတ္ျမင္သည့္ အျမင္ေလးျဖင့္ မိမိအယူအဆသာ တကယ္ဟုတ္လွျပီဟု ဆုပ္ကိုင္ထားၾက၏။ ျငင္းခံုေျပာဆိုေနၾက၏။ (ဝိဂၢယွ နံ ဝိဝဒႏၱိ၊ ဇနာ ဧကဂၤ ဒႆိနာ)။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာအရာျဖင့္ အမွန္တရားကို ရွာရာ၌လည္း အျပည့္အဝ ေအာင္ျမင္မွဳ မရနိုင္ေပ။

(၉) မာ ဘဗၺရူပတာယ (ယူအပ္သူပဲ၊)

Don't accept anything merely because it seems acceptable (i.e., thinking that as the speakers seems to be good person, his word should be accepted.

ဒီပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ လူၾကီးလူေကာင္းပါပဲ။ သူ႕စကားကိုေတာ့ လက္ခံသင့္တယ္ ဟု ဆိုရိုမွ်ျဖင့္လည္း အမွန္တရားကို မရွာသင့္။ လူသားတို႔သည္ အမွန္တရားကို ရွာသည့္အခါ ဤဟာေလးကေတာ့ မွတ္ထိုက္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊  လက္ခံသင့္တယ္၊ ယုတၱိရွိတယ္။ တကယ့္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်သူကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မဟုတ္တာ မေျပာပါဘူး ဟု ယူဆျပီး အမွန္တရားကို လက္ခံတတ္ၾက၏။ ဤကဲ့သို႔ လက္ခံျခင္းသည္ အမွန္ရွိသလို အမွားလည္း ရွိနိုင္ပါ၏။ ဤသည္မွာလည္း စိတ္ခ်ရသည့္ သစၥာရွာရာ၌ ခိုင္လံုသည့္ အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ေသးေပ။

(၁၀) မာ သမေဏာ ေနာ ဂရူ'တိ။ ဆရာစြဲျဖင့္၊ လႊဲပံုစိတ္ခ်၊ မယူၾကလင့္။

Don't accept anything thinking that the ascetic or monk or teacher is respected by us. (Therefore, it is right, to accept his word).

ဒို႔ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြပဲ၊ ဒို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ရဟန္းပဲ၊ ဆရာပဲ၊ ဒို႔ရဲ႕ ဂုရုၾကီးပဲ၊ ဆရာ့စကား ေျမဝယ္မက် ေလးစားလိုက္နာထိုက္တယ္၊ ဒို႔ေလးစားထိုက္တဲ့ ဆရာ့စကားဟာ မွန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ့စကားကို လိုက္ကိုလက္နာသင့္တယ္ ဟု ဆိုရံုမွ်ျဖင့္လည္း တကယ္ဟုတ္လွျပီ ဟု မဆံုးျဖတ္သင့္ေပ။ ထိုကဲ့သို႔ ေလးစားထိုက္သူ ဆရာ့ဆရာၾကီးမ်ား၏ အဆံုးအမစကားမ်ားသည္ မွန္သည္လည္း ရွိနိုင္၏။ မွားသည္လည္း ရွိနိုင္ပါ၏။

ဒိဌက်င့္ၾကံ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္၊

ဒိဌက်င့္ၾကံ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္၊

မွားမွန္ေကာင္းဆိုး၊ သိေအာင္ ၾကိဳးဟု ၊ မ်ိဳးကာလာမ၊

ေဟာညႊန္ျပသည္၊ အယူဝါဒစစ္တမ္းတည္း။

အမွားအမွန္ကို ဆံုးျဖတ္သည့္အခါ သစၥာတရားရွာေဖြသည့္အခါ မိမိကိုယ္တိုင္သိသည့္ လက္ေတြ႔ အသိဥာဏ္သည္ အလြန္အေရးၾကီးလွ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက ယဒါ တုေမွ ကာလာမာ အတၱနာဝ ဇာေနယ်ာထ၊ ကာလာမမ်ိဳးႏြယ္တို႔ ကိုယ္တိုင္သိေအာင္ ၾကိဳးစားၾက။ ဤတရားတို႔သည္ ကုသိုလ္ေလာ၊ အကုသိုလ္ေလာ့၊ မျပစ္မရွိကုန္သေလာ့၊ အျပစ္ရွိကုန္သေလာ့၊ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကကုန္သေလာ့၊ ကဲရဲ႕ၾကကုန္သေလာ့၊ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးၾကည့္ပါက ခ်မ္းသာစည္းပြား အက်ိဳးသုခ ျဖစ္ထြန္းသေလာ၊ အက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းဘူးေလာ့ ဟူသည္ကို လက္ေတြ႔ သိေအာင္ က်င့္ၾကံျပီးမွ ေကာင္းလွ်င္၊ လက္ေတြ႔ဘဝ အက်ိဳးရွိလွ်င္ လက္ခံရမည္ ဟု လမ္းညႊန္ေတာ္မူခဲ့၏။

 ေကာင္း၏ မေကာင္း၏ မေကာင္း၏ ဟူသည္ကို မိမိအၾကိဳက္ေလာက္ျဖင့္ အမွန္ဟု မဆံုးျဖတ္သင့္။ မိမိၾကိဳက္လွ်င္ ေကာင္း၏၊ မိမိမၾကိဳက္လွ်င္ မေကာင္းဘူးဟု ဤကဲ့သို႔ မဟုတ္။ ဥပမာ ျမတ္ဗုဒၶက ဓမၼပဒ၌ န တံ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ အနုတပၸတိ၊ မေကာင္းမွဳ ဆိုသည္မွာ လုပ္ျပီးသည့္ေနာက္ စိတ္ႏွလံုး ပူေလာင္ေစသည့္အရာမ်ိဳ၊ တုန္႔ျပန္လာသည့္ အက်ိဳးကို ခံစားရသည္မွာ မႏွစ္သက္စရာခံစားရတာမ်ိဳးကို မေကာင္းမွဳ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထို႔အတူ ေကာင္းသည္ဆိုသည္မွာလည္း တံ စ ကမၼံ၊ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ နာနုတပၸတိ၊ လုပ္ျပီးသည့္ေနာက္ ဘာမွ ပူပန္စရာမရွိ၊ ယႆ ပတိေတာ သုမေနာ၊ ဝိပါကံ ပဋိေသဝတိ၊ အက်ိဳးတရားရလာသည့္အခါလည္း ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစားရ၏။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ေကာင္းျခင္း၊ ေကာင္းမွဳ ဟု ျမတ္ဗုဒၶက စံထား ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။  အထက္ဆိုခဲ့ျပီး အစဥ္လာ စသည့္ ၁၀ ခ်က္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မေပးနိုင္ေပ။

လက္ေတြ႔ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ရွာလို႔ အေျဖထြက္တာကို ၾကည့္ျပီး အကုသိုလ္ဘဲ၊ မေကာင္းဘူး၊ ခ်မ္းသာသုခ မျဖစ္ဘူးဟု သိလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း စြန္႔လႊတ္ရမည္ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဖားေျမြဖမ္းသကဲ့သို႔ တရားေသ ဆုပ္ကိုင္မထားသင့္။ ေကာင္းတယ္ဟု သိလွ်င္လည္း လက္ခံက်င့္သံုးရမည္ျဖစ္၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က မေကာင္းမွန္းသိလွ်က္နဲ႕ ဒို႔ရဲ႕ အစဥ္အလာ tradition ပဲဟု ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ မစြန္႔လႊတ္နိုင္ၾက။ အထက္ဆိုခဲ့ျပီး အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ျဖင့္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက အမွန္တရားရွာရာ၌ လံုေလာက္မွဳ မရွိေၾကာင္း၊ လက္ေတြ႔ အသိဥာဏ္သည္သာ အေရးၾကီးေၾကာင္းကို အတိအလင္း ေဟာေတာ္မူခဲ့၏။ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးၾကည့္ပါက ေကာင္းလွ်င္ လက္ခံ၊ မေကာင္းလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း စြန္ရန္ တိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ့၏။

ယုတ္မာဆိုးေတာင္း၊ က်င့္မေကာင္းကို၊

 မွားေၾကာင္းတစိ၊

သိလွ်င္သိခ်င္း၊ စြန္႔ပယ္လွ်င္းေလာ့။

အတင္းယူစြဲ၊ ဖားေျမြခဲသို႔၊

အျမဲမွတ္သို၊ မစြန္႔လိုက၊

ဤကိုယ္သုခ၊ ေနာင္မရဘူး။(မဃေဒဝ)။

ေနာက္ဆက္လက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားက ဤဘာသာအယူဝါဒ စစ္တမ္း ၁၀ ခ်က္ကို ေဟာေတာ္မူျပီးေနာက္ ကာလာမႏြယ္ဖြား ေကသမုတၱိရြာသားတို႔ကို ျဗဟၼဝိဟာရတရားေလးပါး ႏွင့္ အႆာသတရားေလးပါးကို ဆက္လက္ေဟာေတာ္မူ၏။ မိမိသာမေဏဘဝ သာမေက်ာ္စာေမးပြဲ ေျဖဆိုစဥ္မွ ၂၀၀၃ ခုေလာက္အထိ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤ ျဗဟၼဝိဟာရတရားေလးပါး ႏွင့္ အႆာသတရားေလးပါးကို အထက္ပါ ၁၀ ခ်က္ ေဟာျပီးမွ ေဟာေတာ္မူရပါသနည္းဟု ေဒသနာစဥ္ အဆက္စပ္ ေဟာရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မသိခဲ့ေပ။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ရွင္းျပမွသာလွ်င္ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ေပသည္။ ဆရာေတာ္က ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးအေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶဆက္လက္ ေဟာရေၾကာင္းကို ေအာက္ပါအတိုင္း ရွင္းျပေတာ္မူသည္။

လူဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ အနည္းဆံုးေတာ့ မိသားစုဘဝေလးနဲ႔ေနတာ၊ society ေတြရွိတယ္၊ ကိုယ့္မိသားစု ရွိသလို ပတ္ဝန္းက်င္က ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္းေတြ ရွိတယ္၊ မိတ္သဂၤေတြရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လူဆိုတာ အေပါင္းသင္းႏွင့္ ေနတာ၊ အေပါင္းအသင္းနဲ႕ ေနလို႔ရွိရင္ လူေတြၾကားမွာ အမုန္းတရားကို ဖယ္ရွာျပီး ေဒါသတရား ေရွ႕တန္းမတင္ပဲ အမ်ားခ်မ္းသာမွဳကို လိုလားတဲ့ ေမတၱာစိတ္(loving kindness) ေမြးရမယ္၊ အဲဒီေမတၱာတရားျဖင့္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း society ထဲမွာ ေနပါလို႔ ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မူလိုျခင္း ျဖစ္၏ ဟု ဆရာေတာ္က ရွင္းျပေတာ္မူ၏။ တဖန္ တစ္ခါတရံ society ေတြထဲမွာ ဒုကၡေရာက္သည့္ လူသားေတြရွိတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ဒုကၡကို ဝိုင္းဝန္းကူညီေျဖရွင္းရမယ္။ ဒါဟာ ကရုဏာ (compassion) ပဲ၊ ဒါ့အျပင္ society ထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ၾကီးပြားေနတဲ့သူေတြရွိတယ္။ အဲဒီလိုေအာင္ျမင္ၾကီးပြားေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚမွာေတာ့ ဝမ္းေျမာက္လိုက္ပါတဲ့။ ဒါဟာ မုဒိတာ(appreciative Joy) ပဲ။ လူ႕ေလာကဆိုတာ ခ်မ္းသာတာလည္း သူ႕ကံနဲ႔သူပဲ၊ ဆင္းရဲတာလည္း သူကံနဲ႕သူပဲ၊ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳ ကင္းကင္းနဲ႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေနနိုင္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားရမယ္၊ ဒါဟာ ဥေပကၡာပြားတာပဲ၊ (Equinimity or mental calmness) ပဲ။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို မုန္းလို႔ လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာဟာ ဥေပကၡာမဟုတ္ဘူး၊ မြန္ျမတ္တဲ့ ဥေပကၡာဆိုတာ တစ္ဖက္သား လုပ္တာကို ဂရုစိုက္ျပီးေတာ့ မေနဘူး၊ လုပ္သင့္တာ လုပ္တယ္၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ကဲ့ရဲ႕ျခင္းကို ဂရုမစိုက္ဘူ၊ လုပ္သင့္တာကို တည္တည္ျငိမ္ျငိ္မ္ လုပ္တာကို ဥေပကၡာလို႔ေခၚတယ္၊ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ တို႔ကမွ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳ (emotion) ေတြ ရွိေသးတယ္၊ ဥေပကၡာက်ေတာ့ အဲလို စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳဆိုတာ လံုးဝမရွိေတာ့ဘူး၊ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္တယ္၊ ပိုျပီးေတာ့လည္း အဆင့္တန္းျမင့္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ society ထဲမွာ ေနတဲ့အခါမွာ ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ တရားမ်ားကို လက္ကိုင္ထား က်င့္သံုးေနပါလို႔ ျမတ္ဗုဒၶက ဤေကသမုတၱိသုတ္ေတာ္မွာ ထည့္သြင္းေဟာရျခင္း ျဖစ္တယ္ ဟု ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးက စာေရးသူတို႔အား ရွင္းျပဖူးသလို တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားလည္း ေဟာၾကားျပသေတာ္မူခဲ့ေပသည္။

ေနာက္တစ္ခုက ဤေကသမုတၱိသုတ္မွာ အႆာသေခၚ ရွဴသာရွဳက္သာ သက္သာရာကို ျမတ္ဗုဒၶက ဆက္ေဟာေတာ္မူသည္။ ေဟာေတာ္မူရျခင္းကေတာ့ ေနာက္ဘဝဆိုတာ ရွိသလား၊ မရွိဘူးလား၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳး ဆိုတာ ရွိသလား၊ မရွိဘူးလား ဟူေသာ သတၱဝါတို႔သႏၱာန္မွာ မေျဖရွင္းနိုင္ေသးသည့္ ျပႆနာေလး တစ္ခု က်န္ေနေသးသည္။ သတၱဝါေတြအတြက္ ျမတ္ဗုဒၶက ထြက္ေပါက္ေလး လမ္းညႊန္ေတာ္မူသည္။ ယင္းထြက္ေပါက္ဟူသည္မွာ အႆာသတရားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ တမလြန္ဘဝ ျပႆနာကို ဘယ္လိုအေျဖရွာမလဲ၊ ေနာက္ဘဝ ျဖစ္ဦးမည္လား၊ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလာ၊ မိမိျပဳလုပ္ထားသည့္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးကို ခံရဦးမည္ေလာ၊ မခံရေတာ့ဘူးေလာ၊ သတၱဝါတို႔ အေျဖမထုတ္နိုင္လွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶက ေသခ်ာသည့္ လမ္း၊ ေသခ်ာသည့္ ထြက္ေပါက္ကို ေရြးနိုင္ဘို႔ လမ္းညႊန္ေတာ္မူသည္။

ဤအေၾကာင္းရာႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးက ဥပမာေပး ရွင္းျပေတာ္မူသည္။ ဥပမာ၊ ငါ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ လိုက္နာမယ္၊ လူေတာ္လူေကာင္းဆိုတဲ့ စံနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ေနမယ္၊ အဲဒီလို လူေတာ္လူေကာင္း တကယ့္စံနဲ႔အညီ ျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ (၁) ေနာက္ဘဝရွိတယ္လို႔ ဆိုရင္လည္း အိုေကတယ္၊ ေကာင္းတာပဲ၊ ေနာက္ဘဝမွာ ေသခ်ာေပါက္ ငါဟာ ေကာင္းတဲ့ ဘဝေရာက္ကို ေရာက္မယ္၊ (၂) ေနာက္ဘဝ မရွိဘူးလို႔ဆိုရင္လည္း အိုေကပဲ၊ ေကာင္းတာပဲ၊ ဒီဘဝမွာကိုပဲ ငါဟာ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ေနျပလို႔ ဒီဘဝအတြက္ ေကာင္းေနျပီ၊ ဒီေတာ့ ႏွစ္ဘက္လွ၊ ႏွစ္ဘက္ေကာင္းျဖစ္တယ္၊ ဒီဘဝမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျခင္း ေနလိုက္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္ဘဝရွိရင္လည္း ေကာင္းတဲ့ ဘဝေရာက္ဖို႔ ေသခ်ာတယ္၊ ေနာင္ဘဝမရွိဘူးဆိုရင္လည္း ဒီဘဝ ငါလူေကာင္းပဲ၊ ဒီေတာ့ ႏွစ္ဘက္ေကာင္းတဲ့လမ္းပဲ ဟု ဆရာေတာ္က ျမတ္ဗုဒၶ အႆာသတရား ေဟာေတာ္မူရေၾကာင္းကို ရွင္းလင္း ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

ေနာက္ဆက္လက္ျပီး ရွင္းျပသည္မွာ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕က အက်ိဳးေပးတယ္ ေျပာတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း အက်ိဳးမေပးဖူးလို႔ ေျပာတယ္၊ ဘယ္ဟာက မွန္သလဲ၊ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္နိုင္ရမယ္၊ မဆံုးျဖတ္နိုင္ရင္ ေသခ်ာတာ လုပ္၊ အကုသိုလ္မလုပ္ပဲ ေနလိုက္ သို႔ဟုတ္ ကုသိုလ္သာ လုပ္လိုက္ပါတဲ့။ ဥပမာ သူတပါးအသက္သတ္ရင္ ငရဲၾကီးတယ္၊ တေယာက္က မၾကီး မၾကီးဖူး ဆိုပါေတာ့၊ ဒီေတာ့ မသတ္ပဲ ေနလိုက္ေပါ့၊ မသတ္ပဲ ေနလိုက္ေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္အတြက္ ဒီဘဝမွာလည္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရတယ္၊ အကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္က မသတ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး။ အကုသိုလ္ဆိုတာ မရွိဘူးလို႔(ကိုယ္လုပ္တဲ့ အျပစ္ ထာဝရဘုရားထံ ဒူးေထာက္ျပီး ေျဖာင့္ခ်က္ေပး ဝန္ခံလိုက္ရင္ (confession လုပ္လိုက္ရင္ အျပစ္ေတြေပ်ာက္သြားတယ္လို႔) ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အယူဝါဒအရ ဆိုရင္လည္း ပင္ကိုယ္က အကုသိုလ္ မရွိတာရယ္(ကိုယ္က အကုသုိလ္မလုပ္လို႔ အကုသိုလ္မရွိတာရယ္) ဘယ္ဖက္က ၾကည့္ၾကည့္ ကိုယ့္မွာ အကုသိုလ္ဆိုတာ မရွိဘူး၊ ႏွစ္ဖက္ႏွစ္လမ္းေကာင္းသြားတာပဲ ဟု ဆရာေတာ္ၾကီးက ထပ္မံရွင္းျပေတာ္မူခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဤေကသမုတၱိသုတ္ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလွ်င္

(၁) အစဥ္လာယံုၾကည္မွဳ စသည့္ ၁၀ ခ်က္ကို အေျခခံျပီး အမွန္တရားကို မရွာေဖြရ၊

(၂) ကိုယ္ေတြ႔ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ အမွန္တရားကို ရွာေဖြ၊

(၃)ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ရွာလို႔ အေျဖေတြ႔လွ်င္ မွားလွ်င္ပယ္၊ မွန္လွ်င္ လက္ခံက်င့္သံုး၊

(၄) society ထဲ ေနသည့္အခါ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာတရား လက္ေတြ႔က်င့္္သံုး၊

(၅) ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ တစ္ခါတရံ အေျဖမထုတ္နိုင္သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ႏွစ္ဖက္ေကာင္းျပီး (အႆာသ) ရွဳသာရွိဳက္သာ သက္သာရာရသည့္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို(ထြက္ေပါက္မွန္ကို) ေရြးခ်ယ္တတ္ရမည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။

အားလံုးက်န္းမာၾကပါေစ

ေမတၱာျဖင့္

ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)

၁၂-၆-၂၀၁၂