ရွိဳက္သံ
ဆံျဖဴတေခ်ာင္း
ႏွစ္ေဟာင္းဆယ္စု လြန္ခဲ့ပေကာ…။
ဤႏွစ္မ်ား
ပ်ားတို႔သည္မခ်ိဳ
မွဳိတို႔သည္ မေပါက္
ယာတို႔သည္ ေျခာက္ကုန္…။။
ျမဴေတြက ဆိုင္းဆိုင္း
မုန္တိုင္းက မွဳန္မွဳန္
ဖံုေတြက ေထာင္းေထာင္း
လွည္းလမ္းေၾကာင္းမွာ
ထေနာင္းေၾကာင္ျခစ္
ဆူးရစ္ပြင့္ကာ
မိုးမရြာသည္
ရြာပါေသာ္လည္း မိုးမသဲ…။
ရြာဦးေက်ာင္းတြင္
ေခါင္းေလာင္းသံမၾကား
နားဝမွာ မခ်ိဳ
ကိုရင္ေတြ မရွိ
စာအံသံ နတၳိ
ကပၸိယအို
ေခါင္းတံုးတိုသာ
တိုင္ၾကိဳတိုင္ၾကား လဲလ်က္…။
ေျမၾကီးလည္း မသီးဝံ့
အသီးဆြံ႔၍
ရွက္ရြံ႕အားနာေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္
ငါ့ကို ၾကည့္လင့္၏…။
ရွိဳက္သံေျပာင္း၍
ေခါင္းေလာင္းဘယ္ခါခ်ိဳမည္နည္း…။
(ဆရာၾကီးတင္မိုး)
မိမိႏွစ္သိမိေသာကဗ်ာမ်ားမွ တစ္ပုဒ္
ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)
No comments:
Post a Comment