စာေရးသူ ယေန႔ဖတ္မိေသာ မေဟာ္သဓာဇာတ္ဝင္ခန္းထဲမွ ဘုရားေလာင္မေဟာ္သဓာႏွင့္ ေတာ္ေလးဝ တစ္ဦးအပါဝင္ ျဖစ္သည့္ အမရာတို႔၏ ေတြ႔ဆံုၾကရာတြင္ ဝကၤဝုတၱိသေဘာေဆာင္သည့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဝ သေဘာေပါက္နားလည္သြားၾကေသာ အကြက္ကေလးကို ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖစ္မိပါသည္။ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ဟု စာဖတ္သူက ေမးေကာင္းေမးနိုင္ပါသည္။ မည္သည့္စာမဆို လူတိုင္းမိမိႏွစ္သက္မိက ဤကဲ့သို႔ျဖစ္တတ္မည္ထင္ပါသည္။ ယခု တင္ျပမည့္ မေဟာ္သဓာဇာတ္ေတာ္လာ ဤအကြက္ေလးသည္ ရိုးလည္းအလြန္ရိုး ယဥ္လည္း အလြန္ယဥ္ေက်းလွပါသည္။ စာဖတ္သူအားလံုး ၾကားလည္း ၾကားဖူး ဖတ္လည္း ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ ဇာတ္ကြက္ကေလးက ဤလုိပါ။
ဘုရားေလာင္းမေဟာ္သဓာႏွင့္ အမရာတို႔ ေတာလမ္းခရီးတစ္ခု၌ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ၾကေသာအခါ ေရွးေရစက္ပါရမီ စံုဆည္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာမ်က္စိခ်င္း ၾကိဳက္သြားၾကသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဘုရားေလာင္းမေဟာ္သဓာက လက္သီးဆုပ္ျပ၏ ။ အမရာကလည္း လက္ဝါးျဖန္႔ျပျပန္၏။ ယင္းသို႔ ဝကၤဝုတၱိနည္းတို႔ျဖင့္ ျပဳမူၾကျပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္း နွစ္ဦးႏွစ္ဝ သေဘာေပါက္နားလည္သြားၾက၏။ မွန္ပါသည္။ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေျပာဆိုေနၾကသည့္ ကိုယ္အမူရာ ႏွတ္အမူရာအခ်ိဳ႕တို႔၌လည္းေကာင္း၊ ကဗ်ာလကၤာ စကားေျပတို႔၌လည္းေကာင္း ဝကၤဝုတၱိသေဘာမ်ားပါတတ္ပါသည္။ ဥပမာ နာတာရွည္ေရာဂါစြဲကပ္ေနသူ မိတ္ေဆြတစ္ဦးထံသို႔ မိတ္ေဆြတစ္ဦးေရာက္လာ၍ ဝမ္းနည္းပမ္းနည္းျဖင့္ သတင္းေမးသည္ ဆိုပါအံ့။ ထိုအခါ လူနာကလည္း ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ ငါ ဤေတာင္ကို ေက်ာ္နိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူးကြာဟု ညဥ္းတတ္သည့္ စကားမ်ိဳးသည္ ဝကၤဝုတၱိ အသြင္ေဆာင္ေန၏။ တဘက္သားလည္း သူ၏ အေျပာအဆိုအမူအရာကို ခန္႔မွန္း နားလည္နိုင္ပါ၏။ ထိုသို႔ေသာ အဆိုမ်ိဳးကို သတိျပဳမိလွ်င္ မ်ားစြာေတြ႔နိုင္ပါသည္။ ဆိုပါစို႔။ မယ့္ကို ခ်စ္ခင္စံုမက္ျခင္းရွိလွ်င္ အခ်ိန္မီ လာေတာင္းလွည့္ပါဟု တိုက္ရိုက္မဆိုဘဲ "မိတ္သလင္ႏွင့္ ခ်င္း(ဂ်င္း)ကို မလို၊ ႏွမေထြး မယ့္ကိုလိုလွ်င္ တေပါင္းငယ္မွ တန္ခူး၊ ေရႊဖီဦးကို ခူးလွဲ႔ပါရွင္ " ဟူေသာ အဆိုအမိန္႔မ်ားသည္ သြယ္ဝိုက္၍ သိရေသာ ႏွတ္အမူအရာ ဝကၤဝုတၱိပင္ ျဖစ္ပါသည္။
အလြန္လည္းရွားပါး၊ အခ်င္းခ်င္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဝ သေဘာေပါက္၊ ရိုးပံု ယဥ္ပံုေလးမ်ားကို ဤမဟာ္သဓာ ဇာတ္တြင္ ထပ္မံေတြ႔ရျပန္ေသးသည္။ အမရာက သူ႔ဖခင္ရွိရာ လယ္ေတာသို႔ ယာဂုထမင္းအပို႔သြားရန္ ခရီးဆက္စရာ ရွိေသးသျဖင့္ မဟာသဓာႏွင့္ လမ္းခြဲရေတာ့မည့္အခ်ိန္ေလးမွာ အမရာက " အရွင္၊ ကၽြန္ုုပ္္တြင္ ပါေသာ ဤယာဂုကို အရွင့္အား ဆက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ေတာ္မူပါမည္ မသိ " ဟု မဝံ့မရဲ ဆိုပါသည္။ ဤအေမးစကားတြင္ အမရာသည္ မိမိ၏ ႏွလံုးသား၌ ကိန္းေအာင္လာေသာ ေမတၱာညြန္႔ငယ္ကို အမ်ိဳးေကာင္းသမီးပီပီ ရွက္ေသြးေႏွာလွ်က္ မေဟာ္သဓာကို စစ္ေဆးေမးျမန္း ေသြးတိုးစမ္းျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤစကားေလးသည္ အလြန္ရိုးလည္းရိုး ယဥ္လည္း ယဥ္လွပါသည္။
ထိုအခါ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာကလည္း ပညာသားပါပါ ဝကၠဝုတၱိနည္းေလးျဖင့္ ျပန္လည္ေျပာေလသည္။ "အဘယ္ ယုတ္ျမတ္ဆိုးေကာင္း ဟူသည့္ စားဖြယ္ဝတ္ဖြယ္တို႔၌ ပမာဏမဟုတ္၊ ယုတ္ညံ့ေသာ အဝတ္အစားျဖစ္ေစကာမူ ခ်စ္ၾကင္နာသူေပးက ေလးျမတ္ထိုက္လွေပသည္။ သို႔ျဖစ္လ်က္ အသက္ကို နွင္းရမည့္သူ သင္သို႔စဥ္လွ်င္ ၾကင္နာျမတ္ေလးဤ ေပးေကၽြးေပသည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ မသံုးေဆာင္ခ်င္ဘဲ ရွိအံ့နည္း " ဟု ရဲရဲဝ့ံဝံ့ ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ဤတြင္ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာသည္ အမရာ၏ ရဲေဆးတင္ စကားေၾကာင့္ ပညာပါေသာ ေလာကဝတ္စကားမ်ိဳးကို အမ်ိဳးေကာင္းသားပီပီ ေမတၱာအတုန္႔အျပန္ သေဘာရိုးေႏွာလွ်က္ ျပတ္ျပတ္သားသား ရိုးရိုယဥ္ယဥ္ေလးျဖင့္ အေျဖေပးလိုက္နိုင္သည္ ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။
ယခုေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာႏွင့္ အမရာတို႔ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ကို မွန္ကန္စြာ ေတြ႔ၾကသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ေမတၱာစစ္မွန္ရင္ တုန္႔ျပန္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕က အခ်စ္ကို လိုက္ရွာလို႔ မရဘူး။ အလိုလို ဆံုဆည္းမွဳသည္သာ ေမတၱာစစ္ျဖစ္တယ္။ လိုက္မရွာေသာ္လည္း ေမတၱာစစ္မွန္ရင္ ေတြ႔မယ္၊ တုန္႔ျပန္မယ္၊ ဒါဟာ အခ်စ္စစ္ ေမတၱာစစ္ပဲ ဟု နာမည္ေပးၾကသည္။
၂၀၁၂ ခုနွစ္၊ ဇႏၷဝါရီလဆန္းပိုင္းေလာက္က သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္အတူ အိႏၵိယနိုင္ငံသို႔ နိုဘယ္ဆုရွင္ တိဘက္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလိုင္းလားမား ဦးစီးက်င္းပသည့္ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညၤလာခံကို တက္ေရာက္ရင္း ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာသည့္ ယခုလက္ရွိ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ မဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္ၾကီးက အိႏၵိယနိုင္ငံေရာက္ ပညာသင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္တို႔အား ဗုဒၶဂယာရွိ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အဖြဲ႔ပိုင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ၾသဝါဒေပးသည့္အထဲမွ စာေရးသူ၏ ဤစာတမ္းနွင့္ ဆက္စပ္ေနသျဖင့္ သက္ဆိုင္သည့္ စကားေလးမ်ားကို ျပန္လည္ ကိုးကားခ်င္ပါသည္။
ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးက ဦးဇင္းတို႔ ပညာတတ္ေအာင္လည္းသင္၊ ဘာသာစကားကၽြမ္းက်င္ေအာင္လည္း သင္ၾက။ မည္သည့္ဘာသာစကားႏွင့္ ပိဋကတ္ကို သင္သင္ ပရိယတၱိစာေပကို သင္ေနတာဘဲ။ သာသနာမွာ ေနေသးသမွ် ပရိယတ္ ပဋိပတ္ မျပတ္လုပ္ေနရမွာ။ လူထြက္သြားရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။ သာသနာေဘာင္မွာေနရင္း အခ်ိန္ကုန္တဲ့ ရည္စားေတြထားတာမ်ိဳး မလုပ္ၾကႏွင့္။ သာသနေဘာင္မွာ ဆက္လက္ မေနနိုင္ရင္ေတာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အတုယူ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ သူ႔ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္ကို ဘာမွ ရည္စားလည္း မထားခဲ့ဖူး၊ ရည္စားထားေနျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ အခ်ိန္ေတြ အလဟႆ အကုန္မခံဖူး။ ပါရမီျဖည့္ဖက္ဟာ ေရစက္ဆံုရင္ သူဟာသူ ျဖစ္သြားမယ္၊ ေတြ႔သြားလိမ့္မယ္။ ဦးဇင္းတို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သာသနေဘာင္မွာ ေနသမွ် အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး ရည္းစားေတြလည္း ထားမေနၾကႏွင့္။ သာသနေဘာင္ေနသမွ် ပရိယတ္ ပဋိပတ္ အျမဲျပဳလုပ္ၾကရမယ္ ဟု ဆံုးမၾသဝါဒ ေပးခဲ့သည္ကို မေဟာ္သဓာဇတ္လမ္းေလး ဖတ္ရင္း ဤစာေလး ေရးရင္း ျပန္လည္ ၾကားေယာင္မိေသးပါေတာ့သည္။
ေမတၱာျဖင့္
ေမ့သားလွ(ဇလဂၢ)
၁၈-၂-၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment