၁။ တိေလာကဟု၊ မရႏွိဳင္းတူ၊ ဘက္မၿပဴသည့္၊ သံုးဆူရတနာ၊ မာတာပိတ၊ ဆရာစသား၊ အရွင္မ်ားကို၊ ၿပစ္မွားမဆို၊ ရိုေသၾကေစ၊ သာမေဏက၊ သူငယ္စသား၊ တပည့္မ်ားတို႔၊ မွတ္သားၾကပ္ၾကပ္၊ မၿပတ္သို႔ပင္၊ ဆုံးမသင္သည္၊ ဝမ္းတြင္အၿမဲသြတ္။
၂။ ကေရာက္ကရက္၊ က်က္က်က္ေပ်ာက္ေပ်ာက္၊ စားေသာက္အိပ္ေန၊ မရွိေစႏွင့္၊ ေသေသသပ္သပ္၊ စိတ္ယူစြဲမွတ္။
၃။ ဆရာသမား၊ မိဘမ်ားကို၊ နိုးၾကားမၿပတ္၊ မ်က္သစ္တံပူ၊ လုံ႔လကူသည္၊ ယူ၍မၿပတ္၊ ေန႔တိုင္းကပ္။
၄။ ဘုရားေၿခရင္း၊ ေက်ာင္းသင္းတြင္၊ ၿမက္သစ္ပင္ကို၊ ၿမင္လွ်င္မဖြယ္၊ မတင့္တယ္ေသာ္၊ လယ္၍မၿပတ္၊ တံၿမက္ခတ္။
၅။ သံုးေဆာင္ေရႏွင့္၊ ေသာက္ေရအိုးတြင္၊ ေရနည္းၿမင္ေသာ္၊ ေခၚငင္ညီညြတ္၊ သြား၍ခပ္။
၆။ ရိုင္းစိုင္းနီးကပ္၊ မကိုင္းညြတ္ဘဲ၊ မတ္တတ္ထိုး၍၊ မသြားႏွင့္။
၇။ စားဖြယ္စားရာ၊ ကပ္ေသာခါလည္း၊ ခ်ဥ္းလာနီးေစ၊ ေၿခစံုေန၍၊ ရိုေသကိုင္းညြတ္၊ ခ်ဥ္း၍ကပ္။
၈။ ဘုန္းေပးဆိုတမ္း၊ ရဟန္းတို႔အား၊ စားမည္လားဟု၊ စကားသည့္ႏွယ္၊ မေမးႏွင့္။
၉။ မိဦးဘဦး၊ ဆရာဦးကို၊ ခူး၍အလ်င္၊ မစားႏွင့္။
၁၀။ မိဘဆရာ၊ ထားသည့္ဟာကို၊ မ်က္ႏွာကြယ္လ်ွင္၊ မယူငင္ႏွင့္၊ လိုခ်င္ေသာအား၊ စားခ်င္ၿငားက၊ ဝပ္တြားခယ၊ ေတာင္းပန္ၾက။
သွ်င္မဟာသီလဝံသ
ၿမန္မာ (၈၁၅-၈၈၀)
ဆက္ရန္ရွိေသးသည္
No comments:
Post a Comment