၁။ က်င့္မူရာမူခပ္ပ်င္းႏွင့္၊ သြတ္ဖ်င္းလူယုတ္ေတ။ တတ္ပညာဇာတတ္ပါအံ့၊ မ်ားမွတ္ၾကေလ။ ။အတတ္ကိုမရွာေဖြလ်ွင္၊ ဥစၥာေတြရေရး။ ။ဘယ္ႏွယ္ ၾကံဖန္ေျမာက္ပမယ္၊ မိုးေလာက္ကြာေဝး။
၂။ ပညာကိုဘယ္လူဆိုးတို႔ ယူခိုးလို႔ပါပမယ္။ ။အတတ္ကယ္ အလိမၼာႏွင့္၊ ဥစၥာဘယ္တူၾကလိမ့္၊ ေလာကလူဝယ္။ ။သိၾကားျမင္လုံေလာက္က၊ မ်က္ေမွာက္ကယ္သည္ကိုယ္ဝယ္၊ ရလြယ္၏ ခင္ပြန္း။ တမလြန္ေနာင္ခါေကာင့္၊ ျမဳိက္ခ်မ္းသာပုိမုိျမင့္၊ ကဲဆင့္ေတာက္ထြန္း။
၃။ သိပညာျဖစ္ပြားေအာင္၊ခ်စ္သားတုိ့သင္ၾကပါ။ ။မိဘဆရာတို႔၊ ဖန္ခါခါတပည့္သားကို၊ ေထာင္နားဆန္မျငင္းေအာင္၊ သြင္းၾကေပရာ။ ။ေလွေလွာ္ေလွခတ္ႏွင့္၊ အတတ္ကယ္မဲ့သူမွာ၊ ဝန္ထမ္းသာျဖစ္ျမဲ။ ။ပညာရွင္ျဖစ္ေပက၊ လူ႕ေျပ(ေျမ)မွာ ပူေဇာ္လို႕၊ ဇမၺဴေပၚဂုဏ္ထင္ပလိမ့္မယ္၊ မိုးလထက္ကဲ။
စဥ့္ပါဆရာေတာ္ (ၿမန္မာ ၁၁၀၆-….)
မူကြဲ (၁၁၄၀-၁၂၁၀
No comments:
Post a Comment