(၁)။ “ၿမြက္ဆိုမုသား”၊ ႏွတ္သံပ်ားသို႔၊ စီးပြားလိုေယာင္၊ ရူပေဆာင္လ်က္၊ မွားေအာင္ၿပစ္ရွာ၊ ၾကံတတ္စြာသား၊ ေမတၱာခ်ည္းႏွီး၊ လူ႔ေခြးၿမီးႏွင့္၊ တသီးတၿခား၊ တပါးၿပည္ရြာ၊ မေရွာင္သာ၍၊ မကြာေပါင္းေဖာ္၊ ၿပဳၿငားေသာ္လည္း၊ အေပၚကားယွဥ္၊ အထဲၾကဥ္၍၊ စိတ္ယဥ္ႏွိမ့္ခ်၊ အာစာရၿဖင့္၊ ကာလအလိုက္၊ သူ႔အၾကိဳက္ကို၊ “စရုိက္ညီေထြ က်င့္တတ္ေစ”။
(၂)။ “အရွည္လင့္လင့္” ၊ အသင့္ေမ်ွာ္လ်က္၊ ၾကံေခါက္ရက္တည့္၊ ေႏွာက္ယွက္ေသာၿဖစ္၊ ဆံတရစ္မွ်၊ အၿပစ္မဲ့စြာ၊ လြတ္ခြင့္သာမူ၊ ကႏၱာေတာထဲ၊ ခရီးခဲဝယ္၊ က်ားရဲသစ္ရူး၊ ဘီလူးသဘက္၊ ေဘးသူဖ်က္အား၊ ရက္ရက္ေဆာစြာ၊ စြန္႔လိုက္ခြာသို႔၊ မိစၦာေဖာ္ေပါင္း၊ သူမေကာင္းကို၊ “စဥ္ေၾကာင္းေဝးေၿမ လႊတ္တတ္ေစ”။
(၃) “မဏိေဇာတ”၊ ၿပည္တန္ၿမႏွင့္၊ သိဂၤေရႊညာ၊ ရတနာလည္း၊ အဝါလွ်ံလက္၊ ေရာင္ၿခည္ထြက္မူ၊ စုံမက္ဝွဲၿခီး၊ အဘိုးၾကီး၏၊ တသီးဆိုဖြယ္၊ လူတို႔ဝယ္လည္း၊ ၾကီးငယ္အၿမက္၊ ေစာင္းမာန္ထြက္မူ၊ ေပါင္းဖက္ေဖၚႏွီး၊ အမ်ားၿငီ၏၊ အတီးလက္သံုး၊ ဤသည္ထုံုးကို၊ ယူက်ံဳးပိုက္သြင္း၊ သားေမာင္မင္းလည္း၊ မုန္းၿပင္းေဒါသ၊ စိတ္နာဂကို၊ “ဥာဏခၽြန္းကြင္း ၿမဲေစမင္း”။
(၄) “အဌာရသ”၊ သိပၸေက်းဇူး၊ အထူးထူးကို၊ ဆည္းပူးေဖြရွာ၊ သင္ေသာခါလွ်င္၊ ဆရာေကာင္းထံ၊ က်ိဳးႏြံတရွည့္၊ ရိပ္ၿခည္ၾကည့္လ်က္၊ တပည့္က်င့္ဝတ္၊ ညီညြတ္စြာမွဳ၊ ကုန္ေအာင္ၿပဳ၍၊ အာယုဆုံုးစြန္၊ ေၿပာင္းခ်ိန္တန္မွ၊ ၿပညြန္ရိပ္ၿခည္၊ ဆိုအံ့သည္ဟု၊ ေဆာက္တည္လ်ိွဳ႕ဝွက္၊ ၿပင္မထြက္သား၊ သိခက္ခက္လွ၊ ကိလိဌကို၊ မွတ္ရေလေအာင္၊ ရည္ေစာင့္ႏွိမ့္ခ်၊ ဆည္းကပ္ခ၍၊ ။”ေန႔ညမကင္း ေတြ႔ေစမင္း”။
သ်ွင္မဟာရဌသာရ (ၿမန္မာ-၈၃၀-၈၉၂)
No comments:
Post a Comment