ေလာကတြင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္ၿခင္း ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးေကာင္းၿခင္း
စဥ္းစားေတြးေခၚမွဳ ႔ေကာင္းၿခင္းတို႔ မတူနိုင္ၾကေပ။ လူတစ္ေယာက္တည္းၿဖစ္ေစကာမူ
အသက္အရြယ္အလိုက္ သူ႔၏ေတြ႕ၾကံဳအလိုက္ အေတြးအၿမင္စသည္တို႔ကြဲၿပားေကာင္းကြဲၿပားနိုင္ပါေသးတယ္။
ဥပမာ နို႔စို႔ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အလို သူ႕ဆႏၵအရ
သက္ေတာင့္သက္သာေနနိုင္မွဳ႔ေလာက္ကိုသာ
သိၿမင္ေတြးေခၚပါလိမ့္မယ္။ သူနို႔ဆာရင္ အႏွီးစိုရင္ငိုပါလိမ့္မယ္။ မိဘတို႔က သူ႔ငိုသံၾကားရင္
သူ႔ဆႏၵကိုနားလည္းၿဖည့္ဆည္းေပးရပါတယ္။ သံုးႏွစ္ေလာက္အသက္ရြယ္ေရာက္လာေတာ့
သူလိုလားတဲ့ကစားစရာေလးမ်ားကိုလိုလားေတာင့္တပါလိမ့္မယ္။ မိမိအလိုမက်တဲ့အရာဆိုရင္
အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္စိတ္ေကာက္စိတ္ဆိုးမွာေပါ့။ သူလိုလားတာကို
လူၾကီးမိဘမ်ားကၿဖည့္စြမ္းေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ အတိုင္းမသိေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၿပီး
အရြယ္နဲ႕မလိုက္ေအာင္လိမၼာတယ္။ခ်စ္စရာေကာင္းမွာေပါ့။ အဲ အသက္၂၀ေလာက္ေရာက္ၿပန္ေတာ့
တခ်ိန္က မိမိခဲတံက်ိဳးသြားၿခင္းစတဲ့ အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြေၾကာင့္ စိတ္ေကာက္စိတ္ဆိုး
ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးၿပီး အသက္သုံးႏွစ္အရြယ္ ကေလးပမာေတာ့ ၿပဳမူမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက
အသက္အလိုက္ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္မွဳ႕အလိုက္ကြဲၿပားၿခားနားလာနိုင္ပါတယ္။ အၿမင္ကြဲၿပားလာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာမွာသူ႔အေတြးကိုယ့္အၿမင္,ကိုယ့္အၿမင္သူ႔အေတြးဟာလည္းလုံးဝကြဲၿပားၿခားနားနိုင္ပါတယ္။
စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့သူဟာ အေၾကာင္းရာကိစၥတစ္ရပ္ကို က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔ ရွဳ႕ၿမင္သံုးသပ္
ကိုင္တြယ္ေၿဖရွင္းနိုင္ပါတယ္။ မိမိအေတြးအၿမင္ကို မိမိရွဴ႕ေဒါင့္မွ အမွန္ခ်ည္းဟု တရားေသဆုပ္ကိုင္မထားဘဲ
အၿခားသူေတြရဲ႕အေတြးအၿမင္ေတြကိုလည္း အၿခားသူရဲ႕ရွဳ႕ေဒါင့္မွ ခံစားနားလည္ ၾကည့္တတ္ဖို႔
အားေပးကူညီတတ္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ သဲၾကီးမဲၾကီးတဖက္သတ္ တဖက္သားအေတြအၿမင္ေတြကို
တိုက္ခိုက္ဖို႔မေကာင္းပါ။ အၿခားသူရဲ႕ရွဳ႕ေဒါင့္မွ ဝင္ၾကည့္လိုက္ၿခင္းဟာ အၿခားသူရဲ႕ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္
ပူးေပါင္းလိုက္မွဳ႕ အၿပဳသေဘာေဆာင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အၿမင္ကြဲၿပား
သေဘာထားကြဲလြဲမွဳ႕မွသေဘာတူညီမွဳ႕အၿဖစ္သို႔ေရာက္တဲ့အေနထားေတြ
သာဓကေတြရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မိမိရဲ႕အေတြးအၿမင္ေတြသာ မွန္တယ္။
သူ႔အေတြသူ႔အၿမင္ေတြကေတာ့လုံးဝလက္ခံနိုင္စရာမရွိဘူး မွားတယ္လို႔ မိမိရဲ႕အတၱကိုေရွ႕တန္းတင္ၿပီး
မၿပဳလုပ္သင့္ပါဘူး။ မိမိရဲ႕အတၱမာနေတြကို အေရာင္တင္ခ်င္လြန္းတဲ့အတြက္
အၿခားသူေတြရဲ႕အေတြးအၿမင္ေတြကို သေဘာမတူလက္မခံနိုင္ၾကတာပါ။
ၿခားနာတဲ့အၿမင္တမ်ိဳးက ၿခားနားတဲ့ အၿမင္သေဘာထားတစ္ရပ္ကို ေပးစြမ္းနိုင္ပါတယ္။ သို႔ၿဖစ္ေစကာမူ
ရွဳေဒါင့္တစ္ခုတည္းမွပင္ ၾကည့္ရၿမင္ရေသာ္လည္း ကြဲၿပားၿခားနားတဲ့ သေဘာထားအၿမင္မ်ား
ေပၚေပါက္လာနိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား အသုံးၿပဳၿခင္းအားၿဖင့္
သတင္းအခ်က္အလက္မ်ိဴးစုံကို ကေလးေတြ ၾကားသိေလ့လာခြင့္ရလာတယ္။ ဗဟုသုတပိုတိုးလာတယ္။
ဒါက မိဘတစ္ဦးရဲ႔အၿမင္။
အၿခားမိဘတစ္ဦးရဲ႔အၿမင္မွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါ။ ကြန္ပ်ဴတာေတြက ကေလးေတြ
ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာအၿမဲေနတဲ့အတြက္ အၿခားသူေတြႏွင့္အခ်င္းခ်င္း
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနည္းပါးသြားေစတယ္။ ဒီလုိနည္းပါးလာမွဳေၾကာင့္ ကေလးမ်ားအၿခင္းၿခင္း
သင့္ၿမတ္ေအာင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံနိုင္စြမ္းနည္းပါေစတယ္။ ဒီလို မတူကြဲၿပားအယူအဆ အၿမင္
အေတြးေခၚမ်ား ေက်ာင္းသားမိဘေတြထံမွ ေပၚထြက္လာတာခ်ည္းပါ။ ယင္းထင္ၿမင္ခ်က္ႏွစ္မ်ိဳးလုံး
အက်ိဳးသင့္အေၾကာင့္သင့္ ရွိတာခ်ည္း။သူ႔အေတြးသူ႔အၿမင္သူ႔ရွဳ႕ေဒါင့္ႏွင့္သူ ခိုင္လုံေနသည္ခ်ည္း
မွန္ေနသည္ပင္။
ဒီေနရာမွာ မိမိဖတ္ဖူးေသာအၿမင္ကြဲၿပားတဲ့အရာေလးေတြကို တင္ၿပခ်င္ပါေသးတယ္။
“အေကာင္းဆုံးလမ္း”ဆိုတာေလးႏွင့္ပတ္သက္လို႔ပါ။ ၿဖစ္နိုင္ေၿခရွိတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္လာနိုင္ပါတယ္။
(၁) အေကာင္းဆုံး ဆိုသည္မွာ အၿမန္ဆုံးေရာက္တဲ့လမ္း
(၂) အေကာင္းဆုံးဆိုသည္မွာ ရွဳ႕ခင္းေတြႏွင့္အလွပဆုံးလမ္း
(၃) အေကာင္းဆုံးဆိုသည္မွာ သြားေရးလာေရးအလြယ္ကူဆုံးလမ္း
(၄) အေကာင္းဆုံးဆုိသည္မွာ ယဥ္အသြားလာအရွင္းဆုံးလမ္း
(၅) အေကာင္းဆုံးဆိုသည္မွာ အတိုဆုံးလမ္းၾကာင္းဟု အဓိပၸါယ္ရပါတယ္ စသည္ၿဖင့္ အၿမင္အမိ်ဳးမ်ိဳးထြက္လာနိုင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အေကာင္းဆုံးဆိုတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းတိတိက်က်
အဓိပၸါယ္ဖြင့္မထားေသးသမွ်
အဓိပၸါယ္ဖြင့္မထားေသးသမွ်
ကြဲၿပားၿခားနားတဲ့ အေတြးအေခၚထင္ၿမင္ခ်က္အားလုံးဟာ သူ႔အယူအဆႏွင့္သူ
ကိ်ဳးေၾကာင္းခုံလုံညီညြတ္ေနမွာပါဘဲ။ လူတစ္ဦးအတြက္ သြားေရးလာေရး အလြယ္ကူဆံုးလမ္းဟာ
အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အၿခားတစ္ဦးအဖို႔ေတာ့ အၿမန္ဆုံးေရာက္တဲ့လမ္းဟာ
အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ဦးအတြက္မူ ရွဳ႕ခင္းအလွပဆုံးလမ္းဟာ
သြားဖို႔အေကာင္းဆုံးလမ္းၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္ စသည္ၿဖင့္ အေကာင္းဆိုတဲ့အရာသည္ပင္အၿမင္ကြဲၿပားနိုင္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အၿမင္ကြဲၿပားတာႏွင့္ပတ္သက္လို႔ အဂၤလိပ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။
တစ္ခါက ေတာင္ကုန္းခပ္ၿမင့္ၿမင့္ေလးေပၚမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ရွိတယ္။ လမ္းမၾကီးကေတာ့
ေတာင္ေၿမာက္ေဖာက္ထားတယ္တဲ့။ ေတာင္ရဲ႔ေၿမာက္ဖက္ႏွင့္ေတာင္ဖက္ကလူႏွစ္ေယာက္ဟာ ၿမင္းစီးၿပီး
ဓားလြယ္ကိုယ္စီသိုင္းလွ်က္ ဒီေတာင္ကုန္းေလးေပၚက စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာေခတၱရပ္နားၾကတယ္။
အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၿခေသၤ့အရုပ္ကေလးတစ္ခုကိုေတြ႕ၿမင္ၾကတယ္။ ေၿမာက္ဖက္က
လာတဲ့သူက ေရႊၿခေသၤ့ရုပ္ေလးထင္ၿပီး ေရႊၿခေသၤစားေသာက္ဆိုင္လို႔ ေၿပာလိုက္တယ္။ ေတာက္ဖက္က
လာတဲ့သူကလည္း ေမာ့ၾကည့္ၿပီး မိတ္ေဆြမဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားမွားေနတယ္။ သူ႔ဘက္ကၾကည့္ေတာ့
ေငြၿခေသၤ့ရုပ္ၿဖစ္ေနလို႔ ေငြၿခေသၤ့စားေသာက္ဆိုင္ပါဗ်ာ။ ခင္မ်ားရမ္းသမ္းမေၿပာပါႏွင့္။ ဒီလိုနဲ႔မေက်နပ္လို႔
စကားမ်ားၾကရင္း ဓားခ်င္းယွဥ္ခုတ္ၾကတယ္ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ အသံရွင္နတ္သမီးေလးက ၿဖဳန္းကနဲ
ဘြားကနဲရုတ္တရက္ေပၚလာတယ္။ ရွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲလို႔ေမးေတာ့
အမွန္တရားအတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကတာလို႔ၿပန္ေၿဖၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အမွန္တရားဆိုတာ ၿပည့္စုံတဲ့အမွန္တရားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္အၿမင္ေလာက္ကိုဘဲေရွ႔တန္းတင္ၿပီး အမွန္ယူဆၿပီး အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာပါ။
မတူကြဲၿပားတဲ့အၿမင္ကိုအေၿခခံတာပါ။ ဒီေတာ့ နတ္သမီးေလးက ေၿပာတယ္။ ေၿမာက္ဖက္က
လာတဲ့လူၾကီးမင္း ေတာင္ဖက္ကိုသြားပါရွင္။ ေတာင္ဖက္က လူၾကီးမင္းကလည္း ေၿမာက္ဖက္ကို
သြားၾကည့္ပါဦးတဲ့။ အမွန္ေတာ့ ၿခေသၤ့ရုပ္ဟာ ေရႊတစ္ဖက္ေငြတစ္ဖက္လုပ္ထားတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္လံုးမွန္ၾကသလို ႏွစ္ေယာက္လုံးမွားတယ္ေပါ့။ ဆိုလိုတာက တခါတေလ လူေတြဟာ
တဖက္ဘဲသိမယ္။ ကၽြမ္းက်င္မယ္။ အကုန္မသိနိုင္ၾကပါဘူး။ တစ္ပိုင္းတစ္စအၿမင္ေလးနဲ႕ကိုယ့္အေတြးၿမင္တာ
မွန္တယ္ ၿပည့္စုံတယ္လို႔ေတာ့ မထင္သင့္ပါဘူး။
ထုိပံုၿပင္မ်ိဳးခပ္ဆင္ဆင္ေလးေတြမ်ားစြာရွိပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းရဲ႕ ေၿမာက္ဘက္တြင္ရပ္ေနတယ္။ သူက သူ႕ရွဳ႕ေဒါင့္သူ႔မွၿမင္ရတဲ့ၿမင္ကြင္းကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေၿပာဆိုေနတယ္။
အၿခားလူကလည္း ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း၏ေတာင္ဘက္တြင္ရပ္လွ်က္
သူၿမင္ရတဲ့ၿမင္ကြင္းကိုဘဲဖြဲ႔ႏြဲ႕ေၿပာဆိုပါတယ္။ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မတူညီတဲ့ အၿမင္ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္တယ္။ သူ႕အၿမင္နဲ႔သူ ခုိင္လုံေနပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မိမိရဲ႕ေမာ္ေတာ္ကားကို အၿဖဴတစ္ၿခမ္း အနက္တစ္ၿခမ္းေဆးသုတ္ထားတဲ့
သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးလည္းရွိပါေသးတယ္။ ဒီလိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ထူးထူးၿခားၿခားအလုပ္ကို
ဘာေၾကာင့္လုပ္ရသလဲလို႔ သူ႕မိတ္ေဆြေတြက ေမးေတာ့ သူၿပန္ေၿပာတာကေတာ့
“ကၽြန္ေတာ္မေတာ္တဆ ကားတိုက္မွဳၿဖစ္တဲ့အခါ မ်က္ၿမင္သက္ေသေတြရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္ကို ၾကားရတာ
ရယ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ပါဗ်ာ။ သူတုိ႔တစ္ေတြ က်မ္းက်ိန္ဆိုၿပီးထြက္ဆိုၾကတာပါဘဲ။
တစ္ေယာက္ကထြက္ဆိုတယ္။ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ စီးလာသူကို ဝင္တိုက္တာ ကားအၿဖဴေလးပါတဲ့။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝင္တိုက္တဲ့ကားဟာ ကားအနက္ကေလးပါတဲ့။
ဒီေတာ့မ်က္ၿမင္သက္ေသႏွစ္ဦးစလုံး သူ႕ရွဳ႕ေဒါင့္နဲ႕သူ သူ႕အၿမင္နဲ႔သူ မွန္ၾကပါလိမ့္မယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ အိမ္ဝယ္ဖို႔အတြက္ ေငြေခ်းသူမ်ားရဲ႕ ရွဳ႕ေဒါင့္မွၾကည့္လွ်င္ အတိုးႏွဳံးနည္းၿခင္းဟာ
ေကာင္းေသာလကၡဏာၿဖစ္ပါလိိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ ေငြထုတ္ေခ်းသူမ်ား(ဘဏ္စသည္)ရဲ႕
ရွဳ႕ေဒါင့္ဘက္ကၾကည့္လွ်င္ အတိုးႏွံးနည္းၿခင္းဟာ ၾကိဳဆိုဝမ္းေၿမာက္စရာမဟုတ္နိုင္ပါဘူး။ အၿမင္ႏွစ္မ်ိဳး
ဆန္က်င္ကြဲၿပားေပမဲ့ အၿမင္ႏွစ္မ်ိဳလုံး မွန္ေနၾကတာခ်ည္းပါ။
ၿမတ္ဗုဒၶကေတာ့ နာနာတိတၳိယသုတ္ေဒသနာေတာ္ထဲမွာ “ ဝိဂၢယွနံ ဝိဝဒႏၱိ။ ဇနာ ဧကဂၤဒႆိေနာ”
လို႔ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဆိုလိုတာက လူေတြဟာ တစ္ပိုင္းတစ္စအၿမင္ကေလးေတြနဲ႔
ကိုယ့္တစ္ပိုင္းတစ္စအၿမင္ေလးေတြကို အတင္းဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး အၿငင္းပြားေနၾကတယ္တဲ့။ အဂၤလိပ္စာအုပ္
ဟိႏၵီစာအုပ္ေတြထဲမွာေရာ ငယ္ငယ္က မူလတန္းေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြထဲမွာေရာ
မ်က္မၿမင္ပုဏၰားေၿခာက္ေယာက္အေၾကာင္း ေတြ႔ဖူးဖတ္ဖူးသင္ယူေလ့လာဖူးပါတယ္။ ဥဒါန္းပါဠိ
နာနာတိတၳိယသုတ္မွာေတာ့ မ်က္မၿမင္ပုဏၰားေၿခာက္ေယာက္မဟုတ္ဘဲ မ်က္မၿမင္ပုဏၰား အုပ္စု ကိုးစုခြဲကာ
ဆင္တစ္ေကာင္ကို စမ္းၾကည့္ၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္ရဲ႕အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေလးကေတာ
့
သာဝတၳိၿပည္ ဘုရင္ေကာသလဟာ ၿမိဳ႔တြင္းထဲမွာရွိတဲ့မ်က္မၿမင္ေတြကို နန္းရင္ၿပင္မွာ စုေဝးေစၿပီး အုပ္စု
ကိုးအုပ္စု ခြဲေပးကာ ဆင္ကိုစမ္းခိုင္းလွ်က္ သူတို႔ရဲ႔ထင္ၿမင္်က္ေတြကို ေမးေစပါသတဲ့။ ဆင္ရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာကို
စမ္းတဲ့မ်က္မၿမင္တစ္စုကေတာ့ ဆင္ဆိုတာ အုတ္နံရံၾကီးလိုပါဘဲတဲ့။ ဆင္အစြယ္ကို စမ္းမိသူေတြကေတာ့
ဆင္ဆိုဆာတုတ္ေခ်ာင္းၾကီးလိုပါဘဲတဲ့။ ၿမီးဆံကိုစမ္းမိသူေတြကေတာ့ ဆင္ဆိုတာ တံၿမက္စည္းလိုပါဘဲတဲ့။
ေၿခေထာက္ကိုစမ္းမိတဲ့အုပ္စုကေတာ့ ဆင္ဆိုတာ တိုင္ၾကီးလိုပါဘဲတဲ့။ နားရြက္ကိုစမ္းမိသူေတြကေတာ့
ဆင္ဆိုတာ ယပ္ေတာင္ၾကီးလိုပါဘဲတဲ့။ စသည္ၿဖင့္ အသီးသီး ကိုယ့္အထင္တိုင္း
ကိုယ့္အေတြ႔အတိုင္းေၿပာၾကပါတယ္။ ေၿပာရင္းေၿပာရင္း အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း ၿငင္းခံုခိုက္ရန္ၿဖစ္ပါသတဲ့။
ေကာသလမင္းၾကီးဟာ သေဘာက်လြန္းလို႔ ဟားတိုက္ေတာင္ရယ္ပါသတဲ့။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေတာ့
ၿမတ္ဗုဒၶက တဖက္သတ္အၿမင္ကိုဘဲ အစြဲလမ္းၾကီးၿပီး ကိုယ့္အယူတာမွန္တယ္ အၿခားအယူအဆ
သေဘာထားက မွားတယ္လို႔ မေၿပာသင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အၿမင္ကိုယ့္အေတြးကိုသာေရွ႕တန္းတင္ၿပီး
သူတစ္ပါးအေတြးအၿမင္ေတြကို ပယ္ခ်ေနတာဟာ မွားယြင္းပါတယ္။ တစ္ပိုင္းတစ္စ
ကိုယ့္အၿမင္ေလးေလာက္နဲ႕ အၿခားသူေတြရဲ႕အၿမင္ေတြကို
မွားတယ္လို႔မေၿပာသင့္ေၾကာင္းေဟာေတာ္မူခဲ့ဘူးပါတယ္။
အေကာင္းၿမင္တတ္ဖို႔လည္းအေရးၾကီးပါတယ္။ ဖန္ခြက္တစ္လုံးရွိတယ္။ ၎ဖန္ခြက္ထဲမွာ
ေရတစ္ဝက္ထည့္ထားတယ္။ အဆိုးၿမင္ဝါဒီကေတာ့ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရအၿပည့္မရွိဘူး။
တစ္ဝက္ေလွ်ာ့ေနတယ္လို႔ရွဳ႕ၿမင္တယ္။ အေကာင္းၿမင္သူကေတာ့ ေအာ္ဖန္ခြက္ထဲမွာ
ေရတစ္ဝက္ၾကီးမ်ားေတာင္ရွိေသးတယ္။ ဖန္ခြက္တစ္ဝက္ၿပည့္ေနတယ္လို႔ရွဳ႕ၿမင္ပါတယ္။
အၿခားသူေတြရဲ႕ေကာင္းကြက္ကိုရွာတာဟာ ေမတၱာပါဘဲ။ အၿမင္မတူေသာ္လည္းေကာင္းကြက္ေလးေတြကို
ရွာၾကံၿပီးခ်ီးမြမ္းနိုင္ပါတယ္။
အရွင္သာရိပုၾတာကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးကလည္း ဒီအတိုင္းေဟာခဲ့ဘူးပါတယ္။ ေႏြအခါေရဆာေနတဲ့
လူႏွစ္္ေယာက္ဟာ သစ္ရြက္အမွိဳက္သရိုက္ေတြဖုံးလြမ္းေနတဲ့ ေရအိုင္ကိုေတြ႔ေတာ့
အဆိုးၿမင္တဲ့လူတစ္ေယာက္က ေရဟာမသန္႔ရွင္းဘူး အမိွဳက္ေတြနဲ႕ဆိုၿပီး မေသာက္ပါဘူး။
အၿခားအေကာင္းၿမင္တဲ့သူကေတာ့ ေအာ္ ေရေလးဟာ သစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေလးေတြဖုံးေနေတာ့
ေအးၿမမွာဘဲ။ ဒီသစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေလးေတြ အမိွဳက္သရိုက္ေလးေတြဖယ္ၿပီးေတာ့ ေသာက္ဦးမွာဘဲဆိုၿပီး
ေသာက္သုံးပါတယ္။ ေကာင္းကြက္ေလးကို ရွာၾကံၿပီး တစ္ခါတစ္ရံေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
မိမိအေတြးအၿမင္ေလးေတြကို တစ္ဖက္သတ္ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ အၿခားသူေတြရဲ႕
အေတြးအၿမင္ေလးေတြကိုလည္း နားလည္ေပးၿပီး အကယ္၍ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အၿမင္ကြဲၿပားေသာအခါ
ယင္းကြဲလြဲခ်က္၏ သေဘာသဘာဝကို ကြဲလြဲရၿခင္း၏အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၿပီး
ရွင္းလင္းနိုင္ပါေစ ညိွႏွိဳင္းအေၿဖရွာၾကပါေစလို႔ ဆႏၵၿပဳလိုက္ရပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ေမ့သားလွ-ဇလဂၢ
Sat, 11th Dec, 2010
No comments:
Post a Comment