ဟို အႏွစ္ ၅၀-၆၀ ဝန္းက်င္ဆီသို႔ ၿပန္ေတြးၾကည့္ေသာ္
(၁) ဆယ္ေက်ာ္အသက္ ေပ်ာ္မက္ဖြယ္ရာ
အခ်ိဳးအဆက္ ည့ံသက္နုရြ အလွပနွင့္
ဘဝခံုမင္ သံေယာဇဥ္ႏွင့္
အၾကင္အနာ အတြယ္အတာတို႔
ကပ္ၿငိဆြဲေဆာင္တုတ္ေႏွင္ခိုင္စြ
ဆႏၵရာဂ သမုဒယေၾကာင့္
ရူးမတတ္ အသည္းအူ
လွိဳက္ဆူရွိဳက္တုန္
ရင္ခုန္စြာပင္ သူမကို ၿမင္ေသာ္…
စူးရွေတာက္ပ သူမရဲ႕ ရူပါရုံ ေၿပာမကုန္။
(၂) ေဟာ ခုေတာ့…
ဒီမွာၾကည့္ တရားအသိနဲ႔
သူမ၏ လက္ရွိ-ပကတိ ယေန႔ရုပ္ပံု
ပါးေရနားေရေတြ တြန္႔လိမ္ကုန္
ႏိွဳင္းယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ သူမယံု
သူ႔မ်က္ဝန္းေတြ ေတြေဝမွဳန္
အို….ခုေတာ့
သူ႔ႏွလံုးသားေတြ ေႏွးစြာခုန္။
(၃) ကဲ ဒီေတာ့
သူငယ္ခ်င္း ေမးပါရေစ…
ဟုိတုန္းက မင္းၾကိဳက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့
မင္းသၼီးေခ်ာေခ်ာပုံ
ၿပစ္မ်ိဳးကင္းပ နုနုရြရြ
စြဲမက္စရာ လွမ်ိဳးစံု
တကယ္ရရင္ ယူမယ္ဆိုတဲ့
မင့္စကားေတြကုန္
ခုေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မင္းႏွတ္ေရငံု
ကဲ … ေၿပာစမ္းပါဦး ဒီလိုၿဖစ္ရပုံ။
(၄) ဆုံလည္ႏြားပမာ သာယာစံုမက္
ရံုးမထြက္ဘဲ သံသာဝဲတြင္
နစ္ဆဲေပၚတံု ကာမဂုဏ္မွာ
စုၿပံဳတိုးေဝွ႔ ေမြ႔ၾကေပ်ာ္ရႊင္
ပုထုဇဥ္…လို႔ဘဲ
မင္းဆင္ေၿခေတြ ေပးနိုင္ဦးမလား
သူငယ္ခ်င္း….။
ေမ့သားလွ (ဇလဂၢ)
14-09-2010)
No comments:
Post a Comment